ธัชธรรม์๑๙

แนะนำว่าให้ฟังเพลง "Yours Ever (feat. คิว ฟลัว) ของค็อกเทล" พร้อมกับอ่านไปด้วยนะฮะ จะฟินม๊ากก

...----------------...

...-หน่วยพระรามแผลงศร-...

"สารวัตรทำกับข้าวเป็นด้วยหรอครับ"

อินทร์ถาขมวดคิ้วอยู่ด้วยกันมาตั้งนานไม่เคยเห็นสารวัตรเข้าครัวทำกับข้าวเลยสักครั้ง

"มันทำเป็นหมดนั่นแหละครับ แต่อยู่ที่ว่าจะทำรึป่าวแค่นั้นเลย"

หมอเขตตอบก่อนจะตักข้าวเข้าปากคำโต วันนี้เจอเรื่องสาหัสมาทั้งวัน

สิ่งหนึ่งที่สามารถเยียวยาจิตใจของหมอเขตได้ก็คงไม่พ้นของกิน

"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับหมอ"

ข้าวพองยังคงไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน แม้คนที่พูดคือหมอเขต

คนที่ทุกคนมองว่าไม่มีทางโกหกอย่างแน่นอน

"ต้องเชื่อแล้วล่ะครับ"

"ไอ้ธัชเนี่ย คือทุกอย่างของยัยตัวเล็กเลยนะครับ"

หมอเขตนึกย้อนไปในตอนที่พวกเรายังเด็ก นอกจากหมอเขตที่คอยดูแลยัยตัวเล็กแล้ว

ก็มีธัชธรรม์เนี่ยแหละที่คอยตามดูแลยัยตัวเล็กช่วยอีกแรง อยากไปไหนได้ไป อยากกินอะไรทำให้กิน เรียกได้ว่าตามใจยิ่งกว่าใครเลยล่ะ

...----------------...

ธัชธรรม์เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานเพื่อวางถ้วยข้าวต้มกุ้งร้อนๆไว้บนโต๊ะ

ยืนมองสำรวจยัยตัวเล็กที่นอนหลับซุกอยู่ใต้ผ้าห่มอยู่นานสองนาน ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ พรางคุกเข่าลงที่ข้างเตียง

ยกมือขึ้นลูบหัวยัยตัวเล็กอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากแดงระเรื่อจุมพิตลงบนหน้าผากมน

"เฮียขอโทษนะครับ ที่เฮียปกป้องหนูไม่ได้"

"ทั้งที่หนู..คือคนที่เฮีย ควรปกป้องมากที่สุด"

น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยกระซิบข้างหูลูกขวัญเบาๆ ยัยตัวเล็กรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัว

"เฮีย..."

ลูกขวัญค่อยๆขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง โดยมีเฮียธัชคอยจับประคองอยู่ไม่ห่าง

เฮียธัชก้มหน้าหงุด เมื่อกี้นี้เขาได้ยินเสียงเรียกที่แหบแห้งดังมาจากยัยตัวเล็ก ซึ่งสาเหตุก็คงมาจากที่ยัยตัวเล็กร้องไห้เมื่อหัวค่ำนั่นแหละ

"เฮียขอโทษนะครับ"

"ที่เฮียไม่สามารถปกป้องหนูได้ ทั้งที่เฮียควรจะเลือกหนูก่อนสิ่งไหน"

เฮียธัชค่อยๆขยับมานั่งซ้อนหลังยัยตัวเล็ก เพื่อให้ยัยตัวเล็กได้เอนหลังซบลงมาที่อกของเขา

ลูกขวัญเอียงหัวซบลงที่ไหล่แกร่ง เฮียธัชจับมือยัยตัวเล็กไว้แน่น ราวกับรับรู้ว่าตอนนี้ยัยตัวเล็กกำลังอ่อนแอและต้องการที่พึ่งเป็นที่สุด

ปากเล็กสีซีดยกยิ้มเล็กน้อย จู่ๆน้ำตาก็พลันไหลอาบสองพวงแก้ม เฮียธัชโอบกอดคนในอ้อมแขนไว้แน่น

ลูกขวัญเข้าใจและพึงนึกคิดเสมอมาว่า

'ไหล่ที่เราซบ คือที่พึ่งของประชาชน'

'สองมือที่โอบกอดเรา คือสองมือที่พร้อมปกป้องทุกคน'

'เขาคือผู้เสียสละ แต่ลูกขวัญเสียสละยิ่งกว่า '

"หนู..ร้องไห้หรอครับ"

ธัชธรรม์ก้มมองยัยตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน

สิ่งที่ยืนยันได้ว่าลูกขวัญกำลังร้องไห้คือความเงียบและหยาดน้ำตาที่ไหลหยดลงบนแขนของเขา

"ก็เฮียดุ"

ลูกขวัญว่าในขณะที่ค่อยๆขยับตัวถอยลงเพื่อให้อยู่ในท่านอนพิงที่สบายตัวมากขึ้น

"เฮียขอโทษครับ ขอโทษที่เผลอขึ้นเสียงใส่ ขอโทษที่เผลอตะคอกเสียงดัง"

"แต่ที่เฮียทำไปเพราะเฮียเป็นห่วงหนูนะครับ"

เฮียธัชรู้ดีว่าลูกขวัญเป็นคนไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบการถูกตะคอกหรือขึ้นเสียงใส่ เพราะเจ้าตัวมักถือคติที่ว่า'บอกกันดีๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเสียงดัง'

"ไม่รู้แหละ แต่หนูงอน"

"เฮียกล้าดุหนูได้ยังไง"

ยัยตัวเล็กงอแง เฮียธัชหัวเราะเบาๆในลำคอ นึกเอ็นดูคนที่อยู่ในอ้อมกอดไม่น้อย

เพราะเฮียธัชน่ะไม่เคยแม้แต่จะดุจะว่ายัยตัวเล็กเลยด้วยซ้ำ ตามใจยังไม่พอแถมยังเข้าข้างอีกต่างหาก

พอเฮียธัชดุที ก็มักจะได้ยินคำถามที่ว่า'เฮียกล้าดุหนูได้ยังไง'จากปากยัยตัวเล็กเสมอ

"เฮียบอกแล้วไงคะว่าเฮียไม่ได้ดุหนู"

"เฮียแค่เป็นห่วงหนูมากเกินไปจนเผลอเสียงดังใส่"

"ในส่วนตรงนี้เฮียขอโทษนะครับ เฮียไม่ได้ตั้งใจ"

ลูกขวัญเผลอยิ้มหวานจนตาหยี นี่แหละความน่ารักของเฮียธัช

ต่อให้เราจะไม่เข้าใจกันอีกกี่ครั้ง แต่เฮียก็พร้อมจะขอโทษและพร้อมจะอธิบายเสมอ

เฮียธัชเคยบอกกับยัยตัวเล็กไว้ว่า 'ต่อให้ต้องพูดอีกกี่ล้านครั้งก็ยังจะทำ ถ้ามันทำให้หนูยังอยู่ตรงนี้'

"หนูหายงอนเฮียรึยังครับ"

เฮียธัชเอียงใบหน้ามองยัยตัวเล็ก ลูกขวัญส่ายหน้าไปมาเบาๆ

เฮียธัชยกยิ้มมุมปาก รู้แหละว่าน้องแค่มันเขี้ยวตัวเองเท่านั้น ไม่ได้งอนจริงจังอะไร

แขนแกร่งยกขึ้นไปจ่อตรงหน้าลูกขวัญ

ปากเล็กๆอ้าออกกว้างก่อนจะงับเข้าเต็มแรงด้วยความมันเขี้ยว

เฮียธัชยู่หน้าด้วยความเจ็บแต่ก็ยังคงปล่อยให้ยัยตัวเล็กกัดต่อไปจนกว่าน้องจะพอใจ

"หายมันเขี้ยวรึยังครับ กินข้าวไหมเฮียทำข้าวต้มกุ้งมาให้"

พอได้ยินว่าเป็นข้าวต้มกุ้ง จากที่ไม่นึกหิวท้องน้อยๆก็ส่งเสียงร้องครอกครากขึ้นมาทันที

"เฮียจ๋า..น้องหิวข้าว"

ยัยตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองเฮียธัชตาใสแป๋ว ใบหน้าน่ารักแสดงท่าทีออดอ้อนจนคนที่มองมาเกือบจะเผลออดใจไม่ไหว

"หนูรอเฮียอยู่ตรงนี้แป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวเฮียไปเอาข้าวต้มมาป้อน"

เฮียธัชลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินตรงไปที่โต๊ะทำงาน ลูกขวัญจ้องมองไปที่แผ่นหลังกว้างนั้นไม่วางตา

จากวันนั้นที่เลือกฝากหัวใจและชีวิตไว้กับคนคนนี้

จนถึงวันนี้..ลูกขวัญไม่เคยผิดหวังในตัวเฮียเลยสักครั้ง มีแต่ความภาคภูมิใจในตัวเฮียเสมอมา

และมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป...

...----------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***