ธัชธรรม์๑๐

...เวลา06:26นาที...

หมอเขตยืนพิงประตูห้องครัว มองดูน้องสาวที่กำลังทำกับข้าวอย่างกับเชฟมืออาชีพ

"ตื่นมาทำอะไรแต่เช้าน่ะเรา"

แม้จะรู้อยู่แล้ว แต่หมอเขตก็เลือกที่จะถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบจนเกินไป

"หนูตื่นมาทำกับข้าวให้พี่ๆไงคะ"

ลูกขวัญหันมามองที่ต้นเสียง ก่อนจะตักกับข้าวใส่ลงในจาน

"วันนี้ทำเมนูอะไรครับ หอมจนปลุกให้พี่ต้องตื่นขึ้นมาดูเลย"

หมอเขตเดินมาชะโงกหน้าดู

จริงๆแล้วไม่ได้ตื่นเพราะมันหอมอะไรขนาดนั้นหรอก แต่ตื่นเพราะมันฉุนจนทำให้เขาต้องจามต่างหาก

ก็นะ ยัยตัวเล็กเล่นทำผัดกระเพราแต่เช้าเลยนี่นา

"แล้วนี่..คนที่เหลือไปไหนกันหมดครับ"

เมื่อหันไปมองที่โต๊ะกินข้าวก็พบแต่ข้าวว่างเปล่า มีเพียงแก้วกาแฟตั้งทิ้งไว้บนโต๊ะเท่านั้น

"อ้าว..เมื่อกี้ยังเห็นนั่งคุยกันอยู่ตรงนี้อยู่เลยนะคะ"

ลูกขวัญชี้ไปที่โต๊ะกินข้าว พรางทำหน้าเหลอหลา

หมอเขตยืนนิ่งคิดอะไรอยู่สักครู่ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อวานที่บ้านตาคำ ครูฟองจันทร์มาบอกว่าน้ำที่โรงเรียนไม่ไหล ตอนนี้ก็คงวุ่นกันอยู่ที่นู่นแหละมั้ง

"มีอะไรรึป่าวคะ พี่เขต" ลูกขวัญแสดงสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด หมอเขตรับรู้ได้ทันทีว่ายัยตัวเล็กกำลังจริงจังแค่ไหน

ถ้าเรียก'พี่เขต'เมื่อไหร่ ตอนนั้นแหละคือไม่เล่นแล้ว

"อ๋อ น่าจะอยู่ที่โรงเรียนกันครับ"

"เมื่อวานมีครูมาบอกว่าน้ำไม่ไหล ไอ้ธัชมันคงพาลูกน้องไปซ่อมให้น่ะ"

ยัยตัวเล็กพยักหน้าพรางถอนหายใจ อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่อะไรที่ไม่ดีแหละนะ

"แล้วเขาจะกลับมากินข้าวที่หน่วยกันรึป่าวคะ"

"ปกติไม่กลับหรอกครับ ออกไปแล้วออกไปเลยกลับมาอีกทีตอนเย็น"

"แล้ว..กับข้าวนี่ เอาไงดีคะ" คนน้องยิ้มแหยๆมองหน้าพี่ชาย อย่างต้องการความคิดเห็น

"เดี๋ยวห่อใส่กล่องแล้วเอาไปให้ที่โรงเรียนก็ได้ครับ"

ลูกขวัญพยักหน้า ก่อนจะหันมาจัดกล่องข้าวทั้งหมดห้าชุด เพื่อเอาไปให้พี่ๆและเฮียที่โรงเรียนสามชุด

ส่วนอีกสองชุดเป็นของยัยตัวเล็กกับพี่ชาย วันนี้ลูกขวัญขออาสาออกไปเยี่ยมคนไข้กับพี่หมอ อย่างน้อยก็คงไม่เหงาเท่าอยู่ที่นี่คนเดียว

...----------------...

...-โรงเรียนในหมู่บ้านเพียงดาว-...

"ต้องขอบคุณสารวัตรกับทุกคนมากนะคะ ที่มาช่วยซ่อมท่อน้ำให้"

ครูฟองจันทร์ยกมือไหว้ สารวัตรแค่เพียงพยักหน้าและยิ้มน้อยๆให้เท่านั้น

"นี่น้ำค่ะ"

ครูฟองจันทร์ยื่นแก้วน้ำให้กับข้าวพองและอินทร์ถา ที่ดูท่าว่าจะกระหายน้ำเอามากๆ

"ขอโทษที่รบกวนด้วยนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับครู พวกผมเต็มใจครับเพื่อเด็กๆ"

ข้าวพองกวาดสายตามองเด็กๆ ที่พากันวิ่งเล่นเต็มลานกว้าง

แม้ตอนนี้จะยังเป็นเด็ก แต่ต่อไปในอนาคตจะกลายเป็นกำลังสำคัญของประเทศชาติ

ไม่ว่ายังไงก็อยากให้เด็กพวกนี้ โตไปอย่างมีคุณภาพมากที่สุด เท่าที่กำลังน้อยๆของเราจะทำได้

"ข้าวพอง เราจะกลับไปกินข้าวที่หน่วยก่อนไหม"

อินทร์ถายกมือขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองป้อยๆ

ปกติก็ไม่นึกหิวหรอก แต่เพราะวันนี้ใช้แรงแต่เช้า อีกทั้งช่วงนี้มีเชฟมือดีคอยทำกับข้าวให้กินทุกวัน จนเหมือนร่างกายจะคุ้นชินกับการที่ต้องกินข้าวทุกเช้าซะแล้ว

"ยังไม่ได้กินข้าวกันหรอคะ ให้ฟองทำกับข้าวให้ไหมคะ"

ข้าวพองและอินทร์ถาหันมองหน้ากัน ก่อนเหลือบไปมองสารวัตร สารวัตรก็ดันหันหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจซะงั้น

"เอ้า ซ่อมท่อน้ำกันเสร็จแล้วหรอ"

หมอเขตเดินเข้ามาทัก ด้านหลังคือยัยตัวเล็กที่ยืนสะพายกระเป๋าเป้สีครีมน่ารักๆ ยืนหลบอยู่ด้านหลังของหมอเขต

"เสร็จแล้วครับหมอ กำลังจะกลับไปกินข้าวที่หน่วยพอดีเลยครับ" อินทร์ถา

"ไม่ต้องเหนื่อยเดินไปที่หน่วยก็ได้ค่ะ ขวัญทำข้าวกล่องมาให้แล้ว"

ลูกขวัญเปิดกระเป๋าเป้ก่อนจะหยิบถุงกล่องข้าวออกมายื่นให้กับอินทร์ถา

"วันนี้คือเมนูกะเพราหมูสับไข่ดาวแถมข้าวให้เยอะๆเลยค่ะ" ยัยตัวแสบนำเสนอพร้อมกับหัวเราะร่วน

เมนูเช้านี้จะบอกว่าเป็นเมนูเคลียร์ตู้เย็นก็ว่าได้ เห็นมีหมูสับเหลืออยู่ในตู้เยอะมากๆ เลยเอามาผัดกะเพราซะเลย

"โห~ เยอะมากเลยครับพี่จะกินหมดไหมเนี่ย"

ข้าวพองเปิดดูกล่องข้าวทั้งทำตาโต

ในกล่องข้าวมีทั้งข้าวและกับข้าวใส่มาแน่นๆ

เหมือนคนทำจะนึกกลัวว่าคนที่ได้กล่องข้าวนี้จะกินไม่อิ่ม

"ไม่หมดก็เก็บไว้กินตอนเที่ยงได้นะคะ"

ยัยตัวเล็กว่าก่อนจะฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันเกือบครบทุกซี่

"แล้วนั่นจะไปไหนกัน"

สารวัตรที่ยืนมองอยู่นานเอ่ยถามขึ้น ตอนแรกตั้งใจว่าจะรอให้สองพี่น้องเปิดปากบอกเอง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นพูดถึงสักที

"ปะ..ไปกับพี่หมอค่ะ"

"ไม่ให้ไปค่ะ"

คนพูดยืนกอดอกมองนิ่งๆไปที่ยัยตัวเล็กตรงหน้า

ลูกขวัญเงยหน้ามองพี่ชายสุดที่รัก มือน้อยๆเกาะแขนพี่ไว้หลวมๆ นัยน์ตาเริ่มมีน้ำสีใสเอ่อคลอหน่อยๆแล้ว

"อย่ามาดุน้องกูนะเว้ย"

"กูจะเอาน้องกูไปด้วย"

ว่าจบคุณหมอเขตแดนก็รีบคว้าข้อมือน้องสาวฉุดดึงเบาๆให้น้องรีบเดินตามมา ก่อนที่เราจะโดนไอ้สารวัตรจอมดุนี่เล่นงานกันทั้งคู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***