ตอนที่ 10 ลักพาตัว

'อ้าาาาาาา~~~~ ปวดหัวจัง หัวฉันจะระเบิดมั้ยเนี้ย' ฉันลืมตาตื่นขึ้นพบว่าตอนนี้เช้าแล้ว แสงอ่อนๆของแดดสาดส่องเข้ามาพร้อมลมทะเลที่พัดโชยลอดผ่านหน้าต่าง ส่งผลให้ผ้าม่านปลิวไสวไปตามแรงลม

ฉันบิดขี้เกียจก่อนจะคลำหาโทรศัพท์ดูว่ากี่โมงแล้ว หมับ!!! เอ๊ะ !! ฉันเหมือนจะคลำเจออะไรบางอย่างที่เหมือนจะไม่ใช่โทรศัพท์

กรี๊ดดดดดดด~ !!!!!

"นะ นะ นายมานอนที่นี่ได้ไงเนี้ย " ฉันรีบสำรวจตัวเองว่าเสื้อผ้าอยู่ครบหรือไม่ ดังนั้นจึงรีบดึงผ้าห่มมาปกคลุมตัว เขาที่ห่มผ้าผืนเดียวกันถูกฉันดึงออก เผยให้เห็นเรือนร่างกำยำ ผิวสีแทน เปลือยท่อนบน เผยให้เห็นบาดแผลเต็มตัว ยังดีที่มีท่อนล่างปกปิดอยู่

"โวยวายอะไร " เขาลุกขึ้นนั่งพลางเอามือขยี้ผมตัวเอง ด้วยสีหน้าที่งัวเงีย

"ทำไมนายถึงมานอนกับฉันได้ละ แล้วนายถอดเสื้อทำไม กลัาดียังไง ห่ะ!!"

"เพราะคุณนั้นแหละ ทำอะไรลงไปจำได้มั้ย"

ฉันพยายามนึกแต่มันก็เหมือนมีเหตุการณ์แว๊บๆเข้ามาในหัวอีกละ นี่ครั้งที่สองแล้วสินะที่ฉันทำอะไรลงไปแล้วจำไม่ได้เนี้ย..

"เอออ...ฉัน ..ทำ...อะไร"

"คุณอ้วกใส่เสื้อผมครับ ผมต้องถอดซัก ตากอยู่นั้นไง " เขาชี้ไปตรงราวระเบียงที่ตอนนี้น่าจะแห้งด้วยแรงลมแล้วละ

"งั้นนายก็รีบออกไปได้แล้วเกิดมีคนมาเห็น ฉันเสียหายนะ"

"ไม่ทันแล้วมั่งดูโน้นสิ" เขาชี้ไปตรงระเบียงหน้าต่าง ข้างนอกมีลุงทองเดินไปมา หากนายธีร์ ออกไปตอนนี้เรื่องไปถึงหูคุณพ่อฉันแน่ๆ

"ตายแล้วทำไงดี" ฉันลนจนทำตัวไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมาฉันเป็นเด็กดีมาตลอดจะมาเสียเพราะมีข่าวกับลูกน้องตัวเองได้ไง โอ้ย!ทำไงดี ฉันรีบลุกจนลืมไปว่าเข่าฉันเจ็บอยู่

โอ้ยยย! !!! 'เข่าฉัน'

"ไหวมั้ย ไปหาหมอป่าว"

"ไม่เป็นไร ยังพอเดินได้ "

"งั้นคุณก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซ่ะ เดียวทางนี้ผมจัดการเอง ไม่มีใครจับได้หรอก กลิ่นอ้วกที่แห้งติดเสื้อคุณเหม็นไปหมดละ"

"เอะ.. ไอ่บ้านี่"

"อ้อ..เมื่อคืนคุณนอนกรนนะเสียงดังด้วย"

"เดี๋ยวเหอะ " ฉันง้างมือทำท่าเหมือนจะตบ เขาก็รีบเผ่นออกทางด้านหลังที่พักแทน กวนประสาทนักนะ

ไม่นานฉันก็จัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จ ฉันแต่งกายด้วยชุดเดรชยาวผ้าชีฟองหมวกใบใหญ่ให้เข้ากับบรรยากาศและสถานที่

"คุณหนู~~~ .. มาแล้วค่ะพอดีวันนี้พี่ตื่นสายนิดหน่อย เดียวพี่โทรนัดผู้รับเหมาเลยละกันนะคะ" พี่อรดูรีบๆลนๆ สักพักนายโจก็เดินมาด้วยท่าทางแปลกๆเหมือนกัน ต่างกับนายธีร์ที่ยืนนิ่งๆไม่มีท่าทีใดๆ หึ! แสดงเก่งจังนะ

"เมื่อคืนพวกแกสองคนไม่มีใครเข้าห้องเลยนะ ไปนอนที่ไหนกันละ" เสียงลุงทองถามขึ้น แย่ละสิ ฉันรีบเก็บอาการพยายามทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

"ผมก็ผูกเปลนอนตรงนั้นไง..ใต้ต้นมะพร้าวนั้นละ" นายธีร์พูดพลางชี้นิ้วไปที่เปลยวน เอาไปผูกไว้ตอนไหนละเนี่ย ไวจังนะ

"แล้วเอ็งละ " ลุงทองบ๊วยถามนายโจ

"อ่อออ...ก้อออ..ก็นอนกับพี่ธีร์นั้นละ ที่ใต้ต้นมะพร้าวนั่น" พร้อมชี้ไปยังเปลยวนนั้น

ฉันมองหน้านายธีร์ พร้อมเหลือบมองคุณอร กับนายโจที่ต่างฝ่ายต่างทำท่าเลิ่กลัก

"เออ.. แล้วผู้รับเหมาจะมากี่โมงค่ะวันนี้" ฉันตัดบทแก้สถานการณ์

"นัดไว้11โมงเหมือนเดิมค่ะ คุณหนูพักแล้วเป็นไงบ้างค่ะ เดียวคอมเพลนตอนส่งมอบงานได้เลย"

"แล้ว..คุณอรละคะ พักแล้วเป็นยังไงบ้าง ..นอนหลับดีรึเปล่า"

"อ่อ ....เออ..หลับดีค่ะ นอนสบายดีมากเลย แฮ่ๆ"

"ค่ะ! ตามนั้น " ฉันสัมผัสได้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ

สักพักผู้รับเหมาพร้อมลูกน้องอีก2-3คนก็เดินทางมาถึง ฉันจัดการสำรวจหลังที่เหลือและยังไม่เสร็จอีกสามหลังพร้อมกัน จนเวลาล่วงเลยมาบ่ายแก่ๆ ถึงได้สรุปงาน..

"ฉันจะขอเร่งอีก3หลังที่เหลือให้เสร็จไวขึ้นอีกสักหน่อยค่ะ ..อยากจะเปิดรับนักท่องเที่ยวพร้อมกันทั้งหมดเลยเห็นว่าเหลือแค่เก็บรายระเอียดภายในเท่านั้น"

"ได้ครับ เร็วสุดผมจะเร่งให้ไม่เกินอาทิตย์หน้า" ผู้รับเหมาวัยสี่สิบกว่าๆตอบรับคำขอฉัน

"อ้อ..ขอคอมเพลนเรื่องนึง หลังทั้ง 7 ที่สร้างเสร็จแล้วขอแก้ไขเอาขอบประตูห้องน้ำตรงพื้นออกด้วยทุกหลังเลยฉันไม่ชอบ"

"ผมว่าดีไซน์ตรงนี้มันทำให้น้ำไม่กระแซะออกมาข้างนอก นะครับ"

"ฉันเชื่อว่าคุณมีวิธีที่ดีกว่านั้น ..ทำยังไงก็ได้ให้ฉันไม่เจอมัน ....งั้นฉันไม่เซ็นรับงานแน่" ฉันยื่นคำขาด หึ!

"เอาหล่ะ..จบจากงานตรงนี้มีแพลนอะไรให้หนูทำอีกมั้ย" ฉันหันไปถามเลขาสาว

"อ่อ ..เมื่อส่งมอบงานเสร็จคุณหนูต้องนั่งเรือสำรวจเกาะนี้โดยรอบค่ะ คุณท่านแนะว่าคุณหนูต้องรู้สถานที่ รู้จุดขึ้นฝั่ง เพราะเกาะนี้มีทั้งเดินทาง ทางเรือ และทางบก "

"หาาาา...ดูแผนที่เอาได้มั้ย ฉันดูแผนที่เก่งนะ ดูแบบแปลนก็เก่งด้วย"

"ไม่ได้ค่ะ!! แผนที่ดูด้วยก็ได้ แต่ยังไงก็ไม่สู้ของจริง พี่อรเตรียมเรือไว้ให้แล้วนะคะ เป็นเรือสปีดโบ๊ท เดียวพี่อรเรียกคนขับมารับที่นี่เลย" ไม่นานเลขาสาวก็โทรคุยรายละเอียดยกใหญ่เหมือนจะติดปัญหาอะไรสักอย่าง ก็ดีจะได้ไม่ต้องไป ฉันอยากนอนนนนน~~~~

"คุณหนูคะ ..พี่โทรคุยกับเขาแล้วเรือที่พี่เตรียมให้คนขับเกิดไม่สบายกะทันหัน แต่เขาหาคนขับแทนให้แล้วค่ะ แต่เราต้องไปขึ้นเรืออีกฝั่ง"

"ถ้าไม่สะดวก วันนี้ยังไม่ต้องไปก็ได้ค่ะ เปลี่ยนเป็นพรุ่งนี้แทนนะ" ฉันปฏิเสธทันที

"ไม่ได้ค่ะ !! พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับแล้ว พรุ่งนี้คุณหนูต้องเข้าออฟฟิตนะคะ เอกสารที่ต้องเซ็นเพียบเลย เอกสารหลายอย่างด่วนๆทั้งนั้น คุณท่านฝากมาน่ะค่ะ "

"ก็ได้ ก็ได้ ไปๆให้มันจบๆ" ฉันสบถหัวเสียแล้วนะ

คุณอรพาฉันมาขึ้นเรืออีกฝั่งของเกาะ เป็นท่าเรือสำรองที่ไม่ค่อยมีผู้คนเยอะเท่าไร ฉันเจอเรืออยู่2-3ลำเทียบท่าเข้าฝั่ง

"จะให้ฉันขึ้นเรือลำไหนละ"

"เอ้!! เดียวสักครู่นะคะ เขาบอกว่าเมื่อมาถึงแล้วให้มาติดต่อที่ท่าเรือได้เลย แต่นี่ก็ไม่เห็นเจอใครสักคน งั้นคุณหนูรอตรงนี้นะ" ฉันยืนรออยู่ใต้ต้นไม้ที่ยังพอมีร่มเงาอยู่บ้าง เพราะต่อให้เวลาจะล่วงเลยมาเกือบบ่ายสามแล้ว แดดก็ยังดูร้อนอยู่ ปล่อยให้พี่อรเดินหาคนขับเรือไปทั่ว

พรึ่บ!!

อื้ออออ~~ อ้าาาาาาา~

เสียงฉันที่พยายามเปล่งออกมาได้แค่ อื้อๆ อ้าๆ เพราะเหมือนถูกใครบางคนนำอะไรสักอย่างคล้ายจะเป็นผ้ามาปิดปากปิดจมูกฉันไว้ หายใจไม่ออกเลย ฉันที่พยายามดิ้นให้หลุดแต่ร่างกายเริ่มไม่มีเรี่ยวแรง 'กรี๊ดด~~~' เสียงกรี๊ดจากคุณอรที่ฉันได้ยินเลือนลางจากไกลๆก่อนจะหมดสติไป....

กรี๊ดดดดดดดดดด~~~ !!!

"คุณหนู~~ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยทีมีคนลักพาตัวคุณหนูปายยยยย" เสียงเลขาสาวตะโกนด้วยความตกใจเพราะภาพที่หล่อนเห็น คือคุณหนูของเธอถูกคลุมด้วยถุงกระสอบครึ่งตัวพร้อมถูกใครคนหนึ่งแบกพาดบ่าวิ่งขึ้นเรือไป....

ตึกๆๆ ตึกๆๆ

เสียงฝีเท้าของบอดี้การ์ดหนุ่มวิ่งด้วยความเร็วตรงปรี่ไปยังเรือต้นเหตุ บนเรือนั้นมีชายฉกรรจ์สี่คนที่กำลังเร่งดำเนินการออกเรือโดยเร็ว

ปัง ปัง!!

ชายหนุ่มรีบวิ่งไปจนถึงเรือลำนั้นพร้อมกับยิงปืนสกัดกั้นไม่ให้ชายทั้งสี่ออกเรือได้ เขากระโดดขึ้นเรืออย่างไม่รอช้า เพื่อช่วยเหลือหญิงสาว เขาไม่ทันระวังตัวจึงเสียท่าให้กับชายฉกรรจ์ทั้งสี่.......

เลขาสาวยังคงกระวนกระวาย ตกใจกับเห็นการณ์ที่เจอจนกระทั่งเรือค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากฝั่งไป

"ทำไงดีละ ทำยังไงดี "เธอยังคงครุ่นคิดหาวิธี รีบโทรหาโจบอดี้การ์ดหนุ่มอีกคนที่เขาไม่ได้ติดตามมาด้วยก็เป็นเพราะเธอนั้นแหละที่สั่งห้ามไม่ให้เขาตามมา

ไม่นานบอดี้การ์ดหนุ่มก็รีบตรงปรี่มายังหล่อน รีบดึงเธอมากอดแนบชิดกับแผ่นอกเขา พร้อมปลอบประโลมให้หล่อนคลายความหวาดกลัวลง

"คุณหล่ะ ! เป็นไงบ้าง ไม่มีใครทำอะไรคุณใช่มั้ย"

เลขาสาวส่ายหน้าไปมาพร้อมใบหน้าที่เปียกโชกไปด้วยน้ำตา

"เรือ! มันออกไปแล้ว คุณหนูถูกอุ้มขึ้นเรือไป ธีร์เขารีบไปช่วยแต่ก็โดนจับตัวไปพร้อมกัน พวกมันมีกันสี่คน ฮืออออๆๆ"

"โอเคๆ..คุณใจเย็นๆนะ เดียวผมจะให้คนของเราตามมา ..ตอนนี้เราไปแจ้งตำรวจก่อน เดียวเราค่อยช่วยกันหา พี่ธีร์เขาเก่งเอาตัวรอดได้แน่นอน"

"อือ"

..........................................................................................

แย่ละละสิ พี่ธีร์ตามไปช่วยน้องให้ได้เลยนะ 🥹🥹

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***