ตอนที่ 3 นายเป็นใคร

...นายเป็นใคร...

วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้ออกงานแทนคุณพ่อครั้งแรก ยังนึกไม่ออกเลยว่าจะต้องปั้นหน้ายังไง กับพวกไฮโซไฮซ้อเหล่านั้น

"ชุดมาแล้วค่ะ คุณหนูต้องเริ่มแต่งตัวได้แล้วนะคะ ช่างแต่งหน้าทำผมคุณหนูมารอตั้งแต่เที่ยงแล้วค่ะ" เสียงป้าจันทร์ตะโกนเรียกฉันอยู่นอกห้อง ฉันที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเนื่องจากพึ่งตื่น ฮ่าๆ

" ให้พวกเขาเข้ามาเลยค่ะ พรีมเรียบร้อยแล้ว" จากนั้นไม่นาน เสียงเปิดประตูดังขึ้น คุณอรเลขาของคุณพ่อที่ฉันพึ่งเคยเจอ อายุอานามราวสามสิบต้นๆ รูปร่างสมส่วน ผิวพรรณดีหน้าตาสะสวย เป็นคนจัดการงานครั้งนี้ให้ฉัน พร้อมจัดหาชุด กับช่างแต่งหน้า ทำผม แต่งตัว จัดว่าทำงานได้ดีเชี่ยวละ พวกเขาเหล่านั้นเดินถือของพะรุงพะรัง ทั้งชุดที่จะให้ฉันเลือกอีก สามสี่ชุด เนื่องจากฉันเลือกผ่านไลน์มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ยังไม่ได้ลอง

"สวัสดีค่ะ คุณหนู พี่อรนะคะ เลขาคุณท่าน แต่จากนี้ คุณท่านให้มาทำหน้าที่เป็นเลขาคุณหนูแทนค่ะ ตารางงาน ตารางเวลาทั้งหมด อรดำเนินการไว้หมดแล้วนะคะ ตอนนี้คุณหนูจะแต่งหน้าก่อนหรือลองชุดก่อนดีค่ะ"

" แต่งหน้าก่อนละกัน แต่ขอเป็นเครื่องสำอางของฉันเอง ฉันไม่เอาเครื่องสำอางของพวกเธอนะ เออ...คือ หน้าฉันแพ้ง่ายอ่ะ " ตัดปัญหาไปค่ะ จะบอกว่าเครื่องสำอางพวกเธอไม่แพงเดียวก็ว่าดูถูกอี๊กกก..

ได้เวลานั่งเป็นหุ่นให้พวกนี้ทำแล้วสิ ระยะเวลาดำเนินการผ่านไปนานพอสมควร เมื่อแต่งหน้าเสร็จก็เริ่มทำผมต่อเลย นางอีกคน ม้วนผมของฉันจัดเก็บอย่างเรียบร้อย ปล่อยชายผมหน้าหน่อยๆ บวกกับแต่งหน้าไม่อ่อน และไม่เข้มเกินไป สายหวานปนเซ็กซี่นิดๆ ไม่เชิงคิมิโน๊ะโต๊ะสักเท่าไร

"เดียวลองชุดเลยนะคะ พวกเธอเอาชุดมาให้คุณหนูลองหน่อย" เสียงเลขาสาวกล่าว

"ไม่เป็นไรค่ะ นี้เป็นไซน์ที่คัดมาแล้วใช่มั้ย งั้นคงจะใส่ได้ทุกตัว งั้นเอาตัวนี้ดีกว่าค่ะ เอาที่พรีมชอบละกันเนาะ" ฉันชี้ไปที่ชุดเดรชราตรีสีครามน้ำเงินเข้ม ประกายเพชรระหยิบวิบวับ ปาดไหล่แขนสามส่วน กระโปรงผ่าหน้าเลยเข่าขึ้นมาโชว์ให้เห็นขาขาวสะอาดตา

"ในระหว่างนี้ ยังไงก็เก็บของออกไปก่อนได้นะคะ เก็บชุดที่เหลือไปด้วยค่ะ ออกไปแล้วเรียกป้าจันทร์ให้พรีมหน่อย เดียวพรีมขอแต่งตัวก่อนค่ะ " ทันใดนั้นคำสั่งของฉันก็ทำให้คนเหล่านั้นรีบช่วยกันเก็บของออกไป ฉันที่สวมชุดได้แล้วกำลังพยายามรูดชิบตรงกลางหลัง

" อ๊ากก มัน รูด ไม่ ขึ้น แขนฉัน มัน ไม่ ถึง แล้ว เฮ้อ!! " ฉันที่พยายามอยู่หลายครั้ง จนจะรำคาณแล้วนะ ไม่น่าไล่พวกนั้นออกไปเลย เมื่อไรป้าจันทร์จะมาเนี้ย

แก๊กๆ เสียงเปิดประตูดังขึ้น ฉันที่กำลังพยายามรูดซิบอยู่นั้น

" ป้าจันทร์มาพอดีเลย ช่วยรูดซิบข้างหลังให้พรีมหน่อย เนี้ย! มันขึ้นไม่สุดสักที"

พรึ่บ !

เสียงรูดซิบขึ้นจนสุด จนชุดรัดเข้ารูปพอดีเผยให้เห็นเรือนร่างโค้งมนตามรูปอย่างได้สัดส่วน

"อ้า ~~~ ขึ้นได้สักที" ฉันที่ก้มจัดแจงชุดเสร็จเรียบร้อย

"ป้าจันทร์ว่าพรีม ส๊ว.." ยังไม่ทันจะพูดจบ ฉันเงยหน้าขึ้นมองกระจก ซึ่งคนที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันไม่ใช่ป้าจันทร์อ่ะแกรรร.. ฉันหันขวับด้วยความเร็ว ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ส่วมสูทสีครามน้ำเงิน รูปร่างสูงสันทัด สมส่วน หน้าตาจัดว่ารูปงามแบบชายไทย ผิวพรรณสีแทนคมเข้ม คิ้วหนา จมูกเป็นสันได้รูป ใจฉันที่เต้นจนจะทะลุออกมา ทั้งตกใจและตะลึงในความหล่อ

" นะ นะ นายเป็นใคร " ฉันพูดพลางเอามืออีกข้างชี้หน้า มืออีกข้างทาบ อก เขายังคงทำหน้านิ่ง ที่แสนจะเย็นชาไม่ได้ตกใจอะไรเลย

"เข้ามาในห้องฉัน แล้วยัง มารูดซิบให้ฉันอีก นี้มันจะมากเกินไปละนะ" ฉันที่กำลังมองหาจะเรียกให้คนช่วย

" อ้าวคุณธีร์ มาแล้วหรอค่ะ ป้ากำลังจะขึ้นมาตามคุณหนูอยู่พอดีเลย ว่าแต่คุณหนูใกล้เสร็จหรือยังค่ะ"

"ป้ารู้จักด้วยหรอ ใครอ่ะ"

"คุณธีร์ค่ะ คนที่จะไปงานประมูลกับคุณหนูเย็นนี้ไงค่ะ "

"คนนี้นะหรอที่พ่อบอกว่าลูกน้องคนสนิท ที่จะไปงานกับหนูเย็นนี้ " ฉันพูดพลางมองหน้าไปด้วย ว่าแต่ทำไมหน้าคุ้นจัง แต่คงไม่ใช่คนที่ฉันคิดหรอกมั้ง

"ผมแค่จะมาตามป้าครับ พอดีพวกคุณอรเขากำลังเก็บของขึ้นรถจะให้เตรียมอาหารเย็นไว้ให้พวกเขาเลยมั้ย แต่เด็กๆหาป้าไม่เจอ ผมเลยคิดว่าคงอยู่ข้างบนกับคุณหนู"

"อ่อ ป้า แวะไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ แต่เดียวป้าจะไปเตรียมนะคะ ลงไปบอกให้พวกเขารอก่อน " พูดเสร็จ ชายหนุ่นก็หันหลังกลับไปโดยไม่ได้สนใจจะมองหน้าฉันสักนิด

" อธิบายอีกรอบค่ะป้า เขาเป็นใคร พรีมต้องการรู้ข้อมูลเขาให้เยอะกว่านี้"

" อ่อ คุณธีร์หรอค่ะ เขาก็มาทำงานที่นี่หลังจากที่คุณหนูไปเรียนต่อได้สักปีกว่า เห็นว่าเป็นเพื่อนกับคุณสิน คุณสินแนะนำมาค่ะ จากนั้นไม่นานคุณท่านก็รู้สึกพอใจกับการทำงานของเขา เพราะเขาทั้งเก่ง หัวไว ขยัน และที่สำคัญ ทำงานแทนคุณท่านได้ทุกอย่างเลยค่ะ" ป้าจันทร์บรรยายความสามารถนายธีร์ด้วยน่าตาที่ปลื้มปิติ ดีจงดีใจยิ่งนัก ต้องขนาดนั้นเลยนิ

" ช่างเถอะค่ะ ..ว่าแต่เป็นไงค่ะ พรีมสวยมั้ย "

"สวยมากๆเลยค่ะ สวยเหมือนคุณแม่คุณหนูตอนสาวๆเลย.. " ป้าจันทร์พูดพร้อมหมุนตัวฉันไปมา

"ไหนหมุนตัวสิ ขาดอะไรไปรึเปล่าเนี้ย กระเป๋าละคะ เอากระเป๋าใบไหนดี" ป้าจันทร์พูดพลางเปิดตู้เก็บกระเป๋าของฉันที่ถูกจัดเรียงราย เรียบร้อยเป็นอย่างดี

" ใบนี้ดีกว่าค่ะ ใบนี้แม่พรีมซื้อส่งมาให้คิดว่ามันน่าจะเข้ากับชุดนะคะ จะถือหรือจะห้อยไหล่ก็ดูง่ายดี สีขาวมุกตัดกับสีชุดครามน้ำเงิน เข้ากับรองเท้า สีมุกพอดี"

" เครื่องประดับละคะ พอแล้วหรอ ใส่แค่ต่างหูเองแล้วสร้อยละคะ" ป้าจันทร์พยายามหาสร้อยให้ฉัน

" ไม่ดีกว่าค่ะมีต่างหูแล้วก็พอ สร้อยเดียวไปหาในงานดีกว่า อย่าลืมสิค่ะ พรีมกำลังจะไปงานประมูลเพชรนะ"

" ได้ค่ะ แค่นี้ก็สวยมากๆแล้ว"

ตอนนี้ฉันพร้อมมาก เดินลงบันไดด้วยความมั่น สายตานับสิบของบอดี้การ์ดทั้งหลาย และคนรับใช้รวมถึงพวกออการ์ไนซ์ที่มองมาทางฉันเป็นทางเดียว คงตะลึกในความสวยของฉันในวันนี้ ยกเว้น ! นายธีร์ที่กำลัง ยืนกระดกเบียร์จากกระป๋องอย่างสบายใจ หุย! หงุดหงิด

.........................................................................................................................

ตอนนี้นางเอกได้เจอกับพระเอกครั้งแรกแล้วนะคะ แต่! นางเอกของเราเคยเจอพระเอกที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าทำไมนางเองของเราต้องบอกว่าหน้าคุ้นๆด้วยน๊าา.. ซักสงสัยแล้วสิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***