ตอนที่ 6 ปลดปล่อย

เสียงเงียบสนิทไร้บทสนทนาใดๆบนรถ มีก็แต่เสียงวิทยุที่เปิดฟังข่าวสดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันที่ได้แต่เหม่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา นี่ชีวิตฉันเสี่ยงตายขนาดนี้เลยหรอ

" กูว่ามันแปลกๆว่ะ" เสียงนายธีร์พูดขึ้น

"แปลกยังไงพี่ แค่พี่กับคุณหนูปลอดภัยมาก็ดีแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้นะข่าวใหญ่โตดังข้ามคืนแน่ๆ "

"กูรู้สึกเหมือนมีคนพยายามจะฆ่าคุณหนู" นายธีร์พูดแกมดูสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ห่ะ ฆ่าฉันหรอ ..นายพูดบ้าอะไร ก็เห็นๆอยู่ว่าเป็นการโจรกรรมเพชร ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันซ่ะหน่อย ฉันยังไม่ทันได้ประมูลเพชรกับเขาเลย"

"ใช่พี่ .. เดียวพรุ่งนี้ค่อยติดตามข่าวละกันยังไงตำรวจต้องจับให้ได้เพื่อสร้างผลงานอยู่แล้ว. ละยิ่งเป็นข่าวดังด้วย" เสียงนายโจพูดขึ้น แต่นายธีร์ก็ยังไม่คลายความสงสัยลง

...ถึงบ้าน...

ป้าจันทร์รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ฉัน พร้อมกับจับร่างกายฉันสำรวจ

"เป็นยังไงบ้างคะ ได้รับบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า ป้าเห็นข่าวแล้วใจเสียเลยค่ะ คุณพระคุ้มครองนะคะคุณหนู"

"ปลอดภัยค่ะป้า ถึงแม้จะเสียดตายก็เถอะ อยากไปอาบน้ำ อยากนอนมาก ขอตัวนะคะยังไงรายงานคุณพ่อให้ด้วยนะ ว่าหนูปลอดภัยดี " ฉันที่เพลียมากบวกกับสภาพจิตใจที่เริ่มดีขึ้น

แก๊ก !

เสียงเปิดประตูตามหลังฉันเข้ามาให้ห้องนอน

"ตามฉันมาทำมั้ยเนี้ย " นายธีร์ที่เดินตามหลังฉันมา ฉันเหลือบไปเห็นกระเป๋าฉันที่ห้อยคอนายธีร์อยู่

"กระเป๋าฉันนิ เอาคืนมา" ฉันที่พยายามแย่งกระเป๋าจากคอเขาแต่เอาออกไม่ได้เพราะเขาตัวสูงกว่า

"ผมก็จะเอามาคืนคุณนั้นแหละ อ่ะ..เอาไป " จังหวะที่กำลังแย่งยื้อกันอยู่นั้น

ตุ๊บ!! เสียงกระเป๋าตกกระเด็นไปใต้เตียง

"นายนี่มัน..ทำให้ฉันหัวเสียได้ตลอดเวลาจริงๆ"

"เก็บเองละกัน" พูดเสร็จเขาก็เดินออกไปแบบไม่ใยดี อ๊ากกกกก !! ไอ่บ้าเอ้ย ฉันพยายามก้มเก็บกระเป๋า ด้วยชุดที่มันรัดตัวบวกกับก้มไม่สะดวก เลยจำเป็นต้องใช้มือล้วงเข้าไปใต้เตียงเพื่อคลำหาแทน

"อ้าา.. ได้ละ ดูสิมีอะไรเสียหายบ้าง" ฉันที่สำรวจเซ็คกระเป๋าเพราะเห็นว่ามันเปิดอยู่

"ทุกอย่างอยู่ครบ นึกว่าแป้งพับลิมิเต็ดของฉันจะพังซ่ะอีก" อย่างน้อยวันนี้ก็มีเรื่องดีๆให้ฉันอยู่บ้าง

...เช้าวันต่อมา...

ตืดๆๆ ตื๊ดๆๆ เสียงสั่นจากโทรศัพท์ที่มีคนโทรมาแต่เช้าตรู่

"ฮัลลโหล่ .." เสียงงัวเงียของฉันที่ยังนอนไม่เต็มอิ่ม

"ยัยพรีมมมมมมมมม~~~~ แกเป็นยังไงบ้าง ฉันเห็นข่าวเมื่อคืนตกใจมาก แต่พอเห็นข่าวตอนเช้าว่ามีแกอยู่ในงานนั้นด้วย ฉันเลยรีบโทรหาแกเลยเนี้ย" ปลายสายคือเสียง ยัยนิล เพื่อนรักสมัยเรียนของฉันเพียงคนเดียวที่ยังติดต่อกันอยู่ตลอด ตอนที่กลับจากเมืองนอกเรายังไม่ได้นัดเจอกันเลยสักวันเพราะยัยนิลติดงาน

"ปลอดภัยแก แต่ก็เกือบตาย ยังดีที่รอดมาได้ "

"วันนี้ว่างมัย เรายังไม่ได้เจอกันเลย พอดีฉันเคลียร์งานเสร็จแล้ว เดียวเย็นๆไปหาที่บ้านนะ "

"ได้สิ" ฉันตอบตกลงทันที

ฮ้าาาาาา~~~~

ฉันบิดขี้เกียจไปมาอยู่บนเตียง พลางดูข่าวในมือถือไปด้วย เป็นไปตามคาดข่าวการโจรกรรมเพชรโด่งดังทั่วโลกออนไลน์ ขึ้นเต็มหน้าฟีดข่าว ไม่ว่าจะเข้าแอพไหน

'เพชรลอร์ออฟ ที่หายไปตอนนี้ยังหาไม่เจอ ส่วนตัวคนร้ายน่าจะทำงานกันเป็นทีมที่มีมากว่าห้าคน ทางตำรวจเร่งดำเนินการตรวจสอบ เนื่องจากเกิดการแฮกระหัสทั้งระบบไฟ และกล้องวงจรปิดภายในงานถูกแฮกให้จับภาพไม่ได้'

หูววว..~~ นี่มันยิ่งกว่าในหนังอีกนะเนี้ย แต่ช่างเถอะมันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเดี๋ยวเขาก็ตามจับกันได้เองแหละ

...ยามเย็น...

"วันนี้จะพากันออกไปเที่ยวไหนค่ะ...แต่งตัวสวยเชี่ยว" ป้าจัทร์ถามยัยนิล

"วันนี้คงต้องขอยืมตัวคุณหนูของป้าสักวันนึงน่ะค่ะ..ตั้งแต่กลับมายัยพรีมยังไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย วันนี้กะว่าจะพายัยพรีมของป้าไปปลดปล่อยสักหน่อย"

"จะไปไหนอ่ะ ทำไมแกไม่ไดเร็ทข้อความมาหาฉันก่อนหน้าให้ไวกว่านี้ย่ะ มาบอกเอาตอนนี้ ฉันยังไม่ได้แต่งตัวเลย จะทุ่มนึงละจะไปทันได้ไง"

"ร้านประจำแถวมอสมัยเรียนไง เดียวนี้เขาเปลี่ยนไปเยอะแล้วนะ ตอนนั้นเป็นแค่บาร์แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนเป็นกึ่งผับกึ่งบาร์แล้วจ้า ..ไม่ต้องไปต่อที่ผับแล้วเต้นที่นั้นได้เลย" ยัยนิลบรรยายบรรยากาศแห่งความหลังสมัยเรียนด้วยกัน ฉันตื่นเต้นจัง บรรยากาศสมัยเรียนเริ่มกลับเข้ามาอีกครั้ง

"ไปแต่งตัวจ้าสาว เอาให้สุดค่ะวันนี้" ยัยนิลเจ้าแม่กลางคืนที่เมื่อก่อนออกเกือบทุกวันแต่เดี๋ยวนี้โหมงานหนักไปหน่อย นานๆจะได้ออกที คงต้องอยากปลดปล่อยสินะ

ด้วยความเป็นอดีตเจ้าแม่กลางคืน ชุดเดรสสายเดี่ยวคล้องคอสีดำระยิบระยับเมื่อเจอแสง ทรงเว้าหลังยาวจนถึงสะโพกเผยให้เห็นแผ่นหลังที่เนียนขาว ถูกเก็บ'อก'ด้วยบาร์ปีกนกแผ่นหลังจึงไร้สายชั้นในบดบัง กระโปรงเหนือเข่า เผยให้เห็นต้นขาที่ขาวสะอาด พร้อมส้นสูงสองนิ้ว ที่นางหยิบตกแต่งให้ฉัน

"มันจะไม่โป๊ไปหรอเนี้ย" ฉันเหมือนจะโชว์เรือนร่างเกินไป จนแบบไม่มั่นใจ

"ต้องมองว่าเซ็กซี่จ๊ะ ด้วยหุ่นแบบเธอแต่งตัวยังไงก็สวย แผ่นหลังเธอเนี้ยก็ปล่อยผมสลวยๆของเธอมาบังไว้แบบนี้ นี่เห็นมั้ยโป๊ตรงไหน เซ็กซี่มากกว่า " โอเคฉันค่อยมั่นใจหน่อย

"ไปจ๊ะสาวพร้อมออก" ระหว่างที่ฉันเดินไปขึ้นรถยัยนิล

"เดียวค่ะ คุณหนู ป้าว่าให้คุณธีร์ไปส่งดีกว่านะคะ ไปกันสองคน เป็นผู้หญิงทั้งคู่ เกิดเหตุอะไรมาจะอันตรายค่ะ คุณหนูพึ่งเฉียดตายมาเมื่อวานเดียวคุณท่านทราบจะเป็นเรื่องอีกค่ะ"

"ป้าก็อย่าบอกพ่อสิ และหนูก็โตแล้วนะคะทำไมต้องให้คนไปคุมด้วยอ่ะ " นายธีร์อีกละ ฉันละหงุดหงิดจริงๆ

"ไม่ได้ค่ะ ป้าต้องรายงานคุณท่าน ความปลอดภัยคุณหนูต้องมาก่อน และคุณธีร์เขาก็ต้องทำตามหน้าที่"

"ได้ งั้นก็ไปบอกเขาทีค่ะว่าพรีมจะไปแล้ว อ้อ..แล้วไม่ต้องแต่งชุดใส่สูทเหมือนที่ใส่อยู่นะคะ พรีมรู้สึกเหมือนถูกคุม อ่ะ อึกอัด"

"ได้เลยค่ะ"

ไม่นานรถรถยนต์คันหรูถูกขับมาจอดตรงหน้า คนขับคือนายธีร์ ที่แต่งตัวชุดลำลองเสื้อยืด ที่มีแจ๊คเก็ตสวมทับ ดูต่างจากเดิมที่คุ้นเคย

"คนขับรถบ้านแกหรอ ทำไมหน้าคุ้นๆอ่ะ แต่ก็หล่อมากด้วย" เสียงยัยนิลพูดขึ้น

"ขึ้นรถเถอะ..เดี๋ยวค่อยคุยกัน"

สักพักรถก็ขับมาจอดอยู่หน้าร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่เคยเป็นร้านประจำสมัยเรียนซึ่งตอนนี้ดูเป็นกึ่งผับกึ่งบาร์ที่ดูจะเบี่ยนไปทางผับมากกว่า

🎶 ตึ้งๆ โป๊ะ ตึ้งๆ เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาไม่ขาดสาย ยัยนิลตรงดิ่งไปยังโต๊ะที่ถูกจัดจองไว้สำหรับ vip ซึ่งเป็นโซนส่วนตัวแยกออกมาเป็นโซนๆ

"เดียวสั่งเลยค่ะ วันนี้จัดหนักกันไปเลยกลับบ้านไม่ต้องกลัวด่านเพราะมีคนขับ " ยัยนิลพูดแบบสบายใจมาก

ฉันสั่งอาหาร2-3อย่าง ส่วนเครื่องดื่มที่นี่ฉันไม่ค่อยถนัดเท่าไรถึงแม้เมื่อก่อนจะไม่เคยขัด จัดหนักได้ทุกยี่ห้อก็เถอะ ฉันอยู่ต่างประเทศนานถนัดแต่เหล้านอก ที่นี้ไม่มีแบบที่ฉันต้องการ

"งั้นเอาเบียร์มาค่ะ ย้อนความหลังกันหน่อย เมื่อก่อนก็ยังดื่มได้ ตอนนี้แกว่าไง"ยัยนิลถามฉัน แกนี่ก็ย้อนความหลังเก่งจังนะ

"ได้! ฉันก็ยืนหนึ่งในตองอูเหมือนกัน ยอมได้ไงละ"

ไม่นานอาหารถูกจัดเสริฟรวมถึงเครื่องดื่มที่มีน้องพนักงานผู้ชายเป็นคนรินให้

"อ้าา~~~ ชื่นใจจัง นี่ฉันไม่ได้มีโมเม้นแบบนี้นานเหมือนกันนะเนี้ย" ฉันรู้สึกปลดปล่อยจริงๆ บรรยากาศแบบนี้มันไม่เกิดขึ้นกับฉันนานมาก

"แก พี่ธีร์อะไรเนี้ยจะใช่ธีรกิจที่เรารู้จักมั้ย ทำไมฉันรู้สึกคุ้นจังว่ะ" ยัยนิลถามฉันต่อจากเมื้อกี้

"ฉันก็ว่าคุ้นๆนะตอนเจอครั้งแรก แต่พอได้สัมผัสนิสัยแล้วไม่อ่ะ..คนที่เรารู้จักเขาทั้งสุขม ใจดี สุภาพบุรุษ แต่นี่...." ฉันนึกถึงตอนที่นายธีร์หักส้นรองเท้าฉันแล้วไม่แน่ๆไม่ใช่คนที่ใจดีอะไรแบบนั้นแน่ แล้วก็ตอนที่ตะคอกใส่ฉันอีก

"อาจจะแค่คนเหมือนอ่ะแก โลกนี้คนเหมือนกันก็มีตั้งเยอะ ช่างเถอะ" ฉันตัดบทยัยนิลไปแบบดื้อๆ

.........................................................................................................................

เอาละสิ !! คนที่พวกเขากล่าวถึงจะใช่คนๆเดียวกันหรือป่าวน๊าาา แล้วต้องเกี่ยวข้องอะไรกันหรือป่าว หาอ่านกันได้ในตอนพิเศษนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***