ตอนที่ 2 ออกงาน

...ออกงาน...

ก๊อกๆๆๆๆ ก๊อกๆๆ ๆๆ "คุ๊ณหนู~~ คุณหนูค๊าา ตื่นได้แล้วค่ะ นี้จะเที่ยงแล้วนะคะ ป้าทำข้าวต้มไว้ให้ตั้งแต่เช้าแล้วมันจะเย็นหมดนะคะ ลุกได้แล้วค๊า " เมื่อก่อนนี่คือเสียงนาฬิกาปลุกของฉันในทุกทุกเช้า และตอนนี้ก็เช่นกัน ป้าจันทร์จะเป็นคนปลุกฉันทุกวัน นี่ก็ผ่านไปตั้งหลายปีแล้วที่แกไม่ได้ทำหน้าที่นี้

ฉันที่งัวเงียพลางบิดขี้เกียจไปด้วย " กี่โมงแล้วละเนี้ย " หันมองนาฬิกาที่ปลายเตียง "จะ11โมงแล้วสินะ" นี่ฉันหลับหรือสลบกันละเนี้ย

แสงจากหน้าต่างเล็ดรอดผ่านผ้าม่านในห้องบ่งบอกว่านี้คือแสงแดงที่แผดเผา ของอากาศในเมืองไทย ฉันรีบจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จ และยังอยู่ในชุดลำลอง เพราะวันนี้ฉันยังไม่มีแพลนจะไปไหน.

ตึ๊กๆๆ ตึ๊ก

เสียงฝีเท้าการวิ่งลงบันไดของฉันยังเหมือนเด็กแรกรุ่นเหมือนเดิม

"เหมือนเดิม ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ยังทำตัวเหมือนเด็กเหมือนเดิม" เสียงคุณพิสุทธิพูดขึ้น พลางจิบชา พร้อมขนมปังปิ้งสองแผ่น

"ป้าๆ รีบตักข้าวค่ะ หิวๆ แล้ว "

"หิวแล้วทำไมไม่รีบลุกละคะ นี้จะเที่ยงอยู่แล้ว พึ่งจะได้ทานข้าวเช้าเอง" เสียงป้าจันทร์ที่ยังบ่นให้ฉันเหมือนเดิม

"คุณพ่อก็ยังจิบชาอยู่เลย นี่ก็เที่ยงแล้ว ชาเขาไม่จิบกันตอนเช้าหรอค่ะ หรือคุณพ่อก็พึ่งตื่นเหมือนกัน"

"โตจนป่านนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ ชีวิตต่อจากนี้จะกินเที่ยวเหมือนเดิมไม่ได้ละนะ " เสียงคุณพิสุทธิที่เหมือนจะแอบดุอยู่เบาๆ ฉันสัมผัสได้

"โตแล้วค่ะ เวลาทำงานก็จริงจังได้ เวลาเรียนก็ตั้งใจ เวลาเที่ยวก็เที่ยวให้สุดเหมือนกัน นี่หนูจะอายุยี่สิบเก้าแล้วนะคะ รู้ค่ะว่าสิ่งใหนควรหรือไม่ควร"

"ในเมื่อรู้แล้วว่าสิ่งไหนควรไม่ควรละเมื่อไรแกจะแต่งงานสักทีละ อายุก็ปูนนี้แล้วเมื่อไรฉันจะได้อุ้มหลานสักที ฝั่งนู้นเขาไม่พูดอะไรเลยรึ"

"พ่อค่ะ หนูพึ่งเรียนจบเองนะ ขอเวลาทำงาน ขอเวลาใช้ชีวิตก่อนได้มั้ยอ่ะ เดียวพร้อมแล้วจะให้พี่ธันมาขอเลย เพราะช่วงนี้ธุรกิจของเขากำลังไปได้สวย เขาก็คงสนุกกับการทำงานอยู่ยังไม่คิดเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ" พี่ธันคือแฟนฉันเองแหละ ครบกันก็ 5 ปีแล้ว เราเจอกันหลังจากที่ฉันไปเรียนเมือนนอกได้ปีนึง นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราสองคนห่างกัน เพราะเขามีธุรกิจอยู่ที่เมืองนอก ส่วนฉันอยากมาสานต่องานคุณพ่อให้เสร็จ

"แล้วครั้งนี้ธันเขาไม่ได้กลับมาด้วยหรอ ทำไมปล่อยให้แกกลับมาคนเดียวละ"

"กลับค่ะ แต่กลับอาทิตย์หน้า งานเขายังไม่เสร็จ หนูเลยกลับมาก่อน" นอกจากคุณพ่อที่ต้องบินไปฮ่องกงบ่อยๆไม่ค่อยได้อยู่ไทย พี่ธันก็เช่นกัน ธุรกิจของเขาเกี่ยวกับการส่งออกเครื่องยนต์ต่างๆทำให้ต้องอยู่หน้างานเป็นส่วนใหญ่ คงต้องไปๆ มาๆอีกเหมือนกัน นี่ชีวิตฉันต่อจากนี้ทำไมดูเหงาๆจัง

ตื้ดๆๆ ตื้ดๆ ตื้ดๆ

ฉันรีบหาโทรศัพท์ตัวเอง แต่ไม่ใช่ โทรศัพท์ที่ดังเป็นของพ่อฉันเอง

"สวัสดีครับ ! ครับๆ พรุ่งนี้ผมไม่สะดวกเลย เดียวส่งลูกสาวไปแทนนะ ใช่ๆ เขากลับมาแล้ว งานแรกเลยสินะครับ ฮ่าๆๆ ได้ครับ ยังไงฝากลูกสาวผมด้วยนะ ครับๆ สวัสดีครับ "

"ไปไหนค่ะ! " ฉันรีบถามก่อนเลย ก็ได้ยินอยู่ว่าเดียวส่งลูกสาวไปแทน

"งานประมูลน่ะ เป็นงานประมูลเพชร สามปีจะจัดขึ้นครั้งนึง งานนี้คนดังในแวดวงไฮโซไฮซ้อไปกันเพียบเลยนะ เขาส่งการ์ดเชิญมาหลายครั้งแล้ว แต่พ่อไม่ว่างไง เลยปฏิเสธไป แต่รอบนี่โทรมาเลยแหะ ส่งแกไปแทนละกัน แกกลับมาพอดีนิ เรื่องของสวยๆงานคงต้องให้ผู้หญิงไปถูกมั้ย"

"หุยย .. หนูเคยออกงานที่ไหนละคะ ละยิ่งแวดวงพวกนี้ด้วยแล้ว แต่ถ้าเป็นเพชร ก็น่าสนนะ อยากจะได้มาประดับคอสักชิ้นเหมือนกัน "

สงสัยมั้ยละว่าพ่อฉันไปอยู่ในแวดวงเหล่านี้ได้ไง ก็เพราะ เมื่อก่อนพ่อฉันจัดว่าฮอตอยู่พอสมควร เคยควงสาวไฮโซอยู่คนนึงออกงานครั้งเดียวคนก็พากันหาประวัติพ่อฉันกันให้วุ่น และด้วยโปรไฟล์ที่เป็นนักธุรกิจ หนุ่มโสดลูกติด เท่านั้นแหละ ดังข้ามคืนเลยจ้าาา.. ฮอตป่ะล่ะ จากนั้นก็เลยเป็นที่รู้จักของคนในแวดวงไฮโซ แต่ตอนนี้สาวใหญ่คนนั้นก็ได้เลิกรากันไป ฉันก็ยังไม่เห็นพ่อฉันควงใครอีกเลย

"แล้วจะให้หนูไปเนี้ย เงินละคะ พูดตรงๆละกันว่า ขอตังค่ะ " ฉันพูดพลางแบมือขอเงินเหมือนเด็กน้อยขอตังผู้ปกครอง ทันใดนั้น ตื๊ดๆๆ เสียงขอความดังขึ้น ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นดู พบยอดเงินโอนเข้า แปดหลัก

"ว้าววววววว ..เยอะขนาดนี้เลยหรอค่ะ สุดยอดป๊ะป๋าโอนไวสายเปย์ของจริง ของแท้" ฉันทั้งตื่นเต้น ดีใจ ใจเต้นตุ๊บๆ รีบลุกไปโอบกอดคุณพิสุทธิจากด้านหลังในขณะที่ท่านนั่งอยู่พร้อมหอมแก้มไปฟอดใหญ่ๆ

"ขอบคุณมากๆค๊าาาา ~~~ "

"ถือว่าเป็นของขวัญตอนรับกลับมาละกัน "

" เออ . แล้วลายระเอียดงานเป็นยังไงบ้างค่ะ งานมีเมื่อไร แล้วหนูต้องไปคนเดียวหรอ"

" งานมีพรุ่งนี้น่ะ ตอนเย็น พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางแต่เช้า เดียวฉันจะให้ลูกน้องติดตามไปคนนึงนะ เขาเป็นลูกน้องคนสนิทฉันเองแหละ "

"ใครอ่ะ นายสินหรอ เท่าที่เห็นก็มีแต่นายสินน่ะที่สนิทคุณพ่ออ่ะ"

"ไม่ใช่! สินเขาต้องติดตามพ่อไปพรุ่งนี้ มีอีกคน พ่อให้เขาไปทำธุระแทนพรุ่งนี้เที่ยงๆน่าจะกลับ คนนี้ทำงานแทนพ่อได้ทุกอย่าง ให้อยู่ดูแลแกทางนี้ละกัน" ใครกันอ่ะ นี่ฉันยังไม่รู้จักลูกน้องพ่อครบทุกคนอีกหรอ แต่ช่างเถอะ

"ขออ่านรายละเอียดงานที่หนูต้องไปพรุ่งนี้หน่อยค่ะ "

"สินนนน สิน นายหยิบการ์ดเชิญในรถมาให้ยัยพรีมหน่อยสิ" เสียงพ่อตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิท

"ค้าบบ" น้ำเสียงตอบกลับสุดกวนโอ้ยเหมือนเดิม

"นี่ครั๊บ " ฉันหยิบมาด้วยความรำคาญนิดนึง

"งานประมูลเพชรครั้งที่2 ในงานจะมีการเปิดประมูลเพชร '*ลอร์ออฟ' คือเพชรที่เคยอยู่บนมงกุฏของธิดาฟาโรซ์ นำมาทำเป็นสร้อยคอกว่า ร้อยกะรัต และในงานยังมีเพชรจากทุกมุมโลกนำมาจัดประมูลกว่าร้อยรายการ .... โห้วว อลังการงานสร้างสุดๆ แบบนี้พวกเศรษฐีเหล่าคนดัง นักข่าวต้องเยอะแน่ๆ" ฉันอ่านการ์ดเชิญแบบคร่าวๆ นึกถึงในงานพรุ่งนี้ตอนเย็นไม่ออกเลยว่าจะใหญ่โตขนาดไหน

"แล้วชุดหนูละ งานใหญ่ขนาดนี้ หนูไม่มีเวลาเตรียมตัวแค่ครึ่งวันหรอกนะ"

"เดียวพ่อโทรหาเลขาส่วนตัว ให้เขาหาชุดที่จะใส่ไปพรุ่งนี้ ยังไงก็บอกขนาดไซน์ที่จะใส่ และเลือกชุดเองนะ"

"ค่ะ" ตื่นเต้นจังนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ออกงานหรอเนี้ย ..

.........................................................................................................................

* เพชรลอร์ออฟ คือเพรชที่ไรท์แต่งขึ้นเอง ไม่มีชื่อเพชรจริงๆนะคะ

ตั้งแต่อ่านมาชีวิตนางเอกของเราคือเฟอร์เฟคทุกอย่างใช่มั้ยละ ใช่ค่ะ! แล้วต่อจากนี้ ชีวิตที่แสนวุ่นวายได้เริ่มขึ้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***