ตอนที่ 9 ไม่ได้หึง!!

...ไม่ได้หึง!!...

'นี่ฉันหลับไปนานเท่าไรแล้วเนี้ย' ฉันลุกเปิดม่านหน้าต่างดูถึงรู้ว่านี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้วพระอาทิตย์พึ่งตกดิน ฉันมองออกไปข้างนอกพบว่า เหล่าลูกน้องของฉันกำลังเตรียมสถานที่ปาร์ตี้เล็กๆริมทะเล นายโจและลุงทองกำลังจัดเตรียมเตาสำหรับปิ้งย่าง พี่อรเตรียมวัตุดิบและเครื่องดื่มภายในงาน ส่วยนายธีร์ก่อกองไฟ จัดโต๊ะสำหรับอาหารในค่ำคืนนี้..

ฉันยืนมองพวกเขาเหล่านั้นอยู่ในห้องพักผ่านกระจกบานเล็ก ไม่นานสถานที่ก็จัดเตรียมเสร็จ ผู้คนเริ่มนั่งร้องเพลงล้อมวง และคนที่เล่นกีตาร์อยู่ก็คือนายธีร์ เสียงรองเพลงพึมพำ ดังมาจากไกลๆ อาหารบางส่วนถูกจัดเตรียมไว้ ...

ภาพที่ฉันเห็นตรงหน้า คือพี่อรนั่งอยู่ข้างๆนายธีร์ คอยป้อนอาหาร คอนเสริฟเครื่องดื่มให้ไม่ขาด 'ชิ รำคาญตา' ฉันรีบปิดม่านหน้าต่างเดินกระแทกเท้านั่งกลับมานั่งบนเตียงด้วยความหงุดหงิด แต่! ฉันที่ได้สติกลับมา

'จะหงุดหงิดทำไมอ่ะ!ยัยพรีม มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันนิ และอีกอย่างมันก็เรื่องของเขามั้ยอ่ะ และนี้ก็ไม่ใช่เวลางาน เขาอาจจะเป็นแฟนกันอยู่แล้วก็ได้ หรือยังไง ได้!งั้นฉันจะออกไปให้มันรู้ว่าเขาเป็นอะไรกันและชั้นไม่ได้หงุดหงิดอะไร แฟนฉันก็มี แค่ลูกน้องจะรักกัน ฉันไม่เห็นต้องหงุดหงิดเลยนิ' ฉันรีบเดินสาวเท้าด้วยความเร็วไปยังงานที่เขาจัดเตรียมกัน

"คุณหนูครับออกมาแล้วหรอ..มาๆนั่งก่อน ผมกำลังจะไปตามอยู่พอดีเลย"เสียงนายโจดังขึ้นพร้อมออกมาตอนรับฉัน

"พี่อรเห็นว่าคุณหนูบ่นปวดหัวอยากพักผ่อน เลยปล่อยให้นอนจนเต็มอิ่มก่อนค่ะ เมื่อเตรียมอาหารเสร็จแล้วเดียวค่อยให้โจไปตาม" พี่อรพูดขึ้นดูหน้าตาระริกระรี่เชี่ยว

"คุณหนูยังไม่หายปวดหัวหรอครับ ดูหน้าบึ้งเชี่ยว" นายโจถามฉัน แต่ฉันยังจ้องไปยังนายธีร์ที่ดูไม่สนใจฉันเลยแม้แต่นิดเดียว ยังคงดีดกีต้าร์ร้องเพลงพึมพำข้างๆยังมีพี่อรคอยปรบมือเป็นจังหวะ

'ซิ'

"คุณหนู! คุณหนูครับ" เสียงนายโจเน้นเรียกฉัน

"เอ่อ ...อืม เปล่าไม่เป็นไร เครื่องดื่มสักแก้วสิ ฉันอยากดื่ม" ของเดิมยังออกไม่หมด ของใหม่มาแทนแล้วกันฉันอยากเมาอีกรอบ

ไม่นานอาหารของทะเลปิ้งย่าง พร้อมเครื่องดื่มจัดเสริฟอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันนั่งทานแบบไม่พูดไม่จา ไวน์อย่างดี1ขวดฉันดื่มเองคนเดียวไปเลยค๊าาาา.. อยากดื่มรินเอา อยากเมารินเองงงง~

ตามคาด ฉันที่เมารอบนี้แต่ยังมีสติ ความหงุดหงิดในใจคลายหายเป็นความสนุก ฉันยิ้มแป้นหน้าบานให้กับทุกคนไปมา ฉันรู้ดีเวลาฉันเมาจะเหมือนคนสูบกัญชา เรื่องเล็กน้อยฉันก็หัวเราะได้ จึงทำให้บรรยากาศในงานไม่ตึงเครียดเพราะฉัน ฉันเป็นมิตรกับทุกคน เพราะนี้ไม่ใช่เวลางานฉันอยากให้พวกเขาปฏิบัติกับฉันแบบคนกันเอง ไม่อยากแบ่งแยกเจ้านายลูกน้องตลอดเวลา มันดูอึดอัด

งานปาร์ตี้เล็กๆถูกดำเนินไปจนดึก 'ลุงทอง'ชายวัยหกสิบกว่าขอตัวไปพักก่อนเนื่องจากร่างกายไม่ได้แข็งแรงกำยำเหมือนวัยหนุ่มสาว เหลือก็แต่บอดี้การ์ดหนุ่มสองคน เลขาสาว และคุณหนูที่นั่งสนทนากันในกลุ่ม

"คุณหนูไปนอนมั้ยครับเดียวผมพาไป" โจชายหนุ่มที่นั่งประคองคุณหนู เธอนั่งหลับตาปรี๋ ไม่นานเธอก็ลุกขึ้นเอง พรึ่บ ! ทั้งที่ตายังหลับอยู่แบบนั้น

"ฉันเดินกลับเองดีกว่า เห็นมั้ยว่าฉันไม่ได้เมาขนาดนั้น ยังลุกได้"

"แต่คุณหนูลืมตาก่อนสิครับ จะเดินไปยังไง ให้ผมประคองมั้ย"

"โน้ววว โน โน้ววว หยุดอยู่ตรงนั้น เดียวจะเดินให้ดู" ว่าแล้ว หญิงสาวก็เดินเท้าได้สองก้าวถอยหลังอีกสามก้าว เซไปข้างซ้าย เบี่ยงไปทางขวา เดินหน้าได้สามถอยหลังอีกสอง

อีกด้าน ธีร์บอดี้การ์ดหนุ่มอีกคน อยากจะลุกไปประคองเธอ แต่ติดที่ต้องประคองเลขาสาว เพราะเธอก็เมาไม่ได้สติไม่แพ้กัน

"ไอ่โจ มึงมานี่ดิ มาประคองคุณอรแทนกูที เร็ว!!"

"เออ..แล้วคุณหนูละ จะเอาไง เดินไปนู้นแล้ว ไม่รู้คืนนี้จะถึงมั้ย" นายโจรีบไปประคองคุณอรแทน ชายหนุ่มเมื่อหลุดจากพันธนาการรีบตรงปรี่ไปยังหญิงสาว

"มึงเอาคุณอรไปเก็บที่ห้องที ทางนี้กูจัดการเอง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็วิ่งไปอุ้มเธอพาดบ่าเหมือนเคย

"ปล่อยฉันลงเดียวนี้นะ ฉันเดินกลับเองได้ นายไปดูแลคุณอรของนายเถอะ เขาเมามากกว่าฉันอีก ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย" หญิงสาวดิ้นพล่าน เอามือทุบแผ่นหลังกำยำของเขา

"อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น ถ้าไม่หยุด ผมสานต่อเรื่องเมื่อคืนให้เสร็จแน่" เสียงขู่จากเขาทำให้เธอสงบนิ่งลง คำว่า'เมื่อคืน' งั้นก็แสดงว่าสิ่งที่แว๊บมาในหัวของเธอก็เป็นเรื่องจริง...

ไม่นานบอดี้การ์ดหนุ่มก็แบกอุ้มหญิงสาวมาถึงหน้าห้องพัก

"ถึงแล้ว..งั้นนายก็ปล่อยฉันลงสักทีสิ" เธอดิ้นพล่านให้เขาปล่อย

"กุญแจห้องอยู่ไหน ตอบมา!" เขายังคงแบกเธออยู่

"นายจะทำอะไร ถึงแล้วก็ปล่อยฉันลงสิ ฉันเข้าห้องเองได้ไม่หนีไปไหนหรอกน่า"

"ตอบมา! .."

"ในกระกางต้นไม้นั่น" หญิงสาวพลางชี้ไปยังกระถางข้างประตู

เขาก้มเก็บกุญแจทั้งยังแบกเธออยู่ เปิดประตูด้วยมือข้างเดียว จนเดินมาถึงในห้อง

ตุ๊บ!!!

ด้วยความมึนเมาทั้งของเก่าและของใหม่ที่อยู่ในร่างกายทำให้เธอพะอืดพะอม อยากอ้วกเต็มที ..

อ๊วกกกก!!!!!!! อ๊วกกกกก!!!~~~

หญิงสาวรีบพาตัวเองไปยังห้องน้ำเปิดฝาชักโครกแทบไม่ทัน การเมาหัวราน้ำมันเป็นแบบนี้นี่เอง การเมาจนกอดโถซักโครกเธอก็พึ่งได้สัมผัส เขาตามมาลูบหลังพร้อมน้ำเปล่าหนึ่งแก้วไว้ล้างคอ

"รู้ตัวเองว่าไม่ไหวทำไมต้องฝืนด้วยละ"

"หยุดพร่ำแล้วก็ออกไปได้ละ ฉันจะนอน " เธอไล่เขาให้รีบออกไป ทันใดนั้น

โคร๊มมมมม!!!! ตุ๊บ !!

"โอ้ยยย!!!!...ฮืออออออ" หญิงสาวร้องจนเสียงสั่น สะดุดขอบประตูล้มจนหน้าทิ่มเข่ากระแทกลงกับพื้นอย่างจัง เขารีบมาประคองเธอลุกขึ้นพร้อมอุ้มไปนอนบนเตียง

"นอนเฉยๆอย่าดิ้น ไหนดูสิ ..." เขาจับเข่าเธอนวดสำรวจเบาๆ

"ไม่หัก..แต่อาจเคล็ด ทายาก็น่าจะดีขึ้น"

น้ำตาเธอไหลเองเป็นทาง ฮื้อออออ~~~~ ตอนนี้ทั้งมึน ทั้งพะอืดพะอม ทั้งเจ็บ เธอเห็นเขาที่นั่งนวดเข่าให้ ภาพที่ชายหนุ่มกับสาวเลขาคนนั้นนั่งแนบชิดสนิทกัน ก็แว๊บเข้ามาในหัวทำให้เธอดึงเข่าออกจากมือเขา

"ไม่ต้อง!! ออกไปได้แล้ว ไปดูแลคุณอรเถอะ เขาก็เมามากเหมือนกันนิ มาอยู่กับฉันทำไม ดึกแล้วด้วย เขาคงจะรอนายอยู่" เธอพูดพร้อมขยับตัวหนี

"เกี่ยวอะไรกับคุณอรหล่ะ..ผมให้ไอ่โจพาไปนอนแล้ว เขาจะมารอผมทำไม"

"อ้าวว..ไม่ใช่ว่านาย...กับ เอ่ออ... คุณอร "

"ไม่ได้เป็นไรกัน ..แต่.." หญิงสาวเมื่อได้ยินคำตอบนั้นจึงแอบเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว

"แต่เหมือนไอ่โจมันจะชอบคุณอรนะ และเหมือนผมก็จะดูออกว่าคุณอรเขาน่าจะชอบผม" คำตอบของเขาทำให้เธอรู้สึกคลายใจมากขึ้น

"ดูคุณสนใจเรื่องนี้นะ ..ทำไม,,หึงผมหรอ"

"จะไปหึงนายทำไม ฉันแค่สงสัย..ก็ฉันเห็นนายกับคุณอรดูสนิทกันกระหนุงกระหนิง แล้วตอนนี้นายมาอยู่กับฉัน..ฉันก็แค่ถาม!!" ใช่!เธอไม่ควรหึง..ความรู้สึกเหล่านี้ไม่ควรเกิดขึ้น เพราะหล่อนก็มีคู่รักที่หมั้นหมายกันแล้ว

ไม่นานความรู้สึกพะอืดพะอม บวกกับความเพลีย ถาโถมมาที่หญิงสาวอีกครั้ง ครั้งนี้เธอพยายามวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ แต่ด้วยเข่าที่เคล็ดทำให้เคลื่อนไหวไม่สะดวก

" นาย นาย ฉัน ฉันอยากอ้วก "

"ลุกก่อน เร็ว เดียวผมพาไปห้องน้ำ "

อ๊วกกกกกก!!!!!!

พูดยังไม่ทันขาดคำ เธออ้วกใส่แผ่นอกของเขาเต็มๆ พร้อมหมดสติไปดื้อๆเขาสบถหัวเสีย แต่ช่วยไม่ได้ งั้นคืนนี้เขาคงต้องค้างกับเธอที่นี่ละกัน ..

..............................................................

ยัยพรีมมมมม เธอจะหวั่นไหวไม่ได้นะ เธอมีแฟนแล้ววววววว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***