ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 1 แค่เด็ก 5 ขวบ
เขากับข้าเพิ่งเคยรู้จักกันครั่งแรก แต่เขาก็ทำอย่างกับข้าและเขารู้จักกันมาแสนนาน
เขาเรียกข้าในนามของ
"องค์หญิงหลันฮวา"
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
หลันฮวา ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าชอบเจ้าจริงๆนะ//ร้องไห้
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เจ้าสัญญากับข้าสิ ว่าโตไปจะแต่งงานกับข้าน่ะ//ร้องโห
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ข้าไม่ใช่หลันฮวานะ...//แปลกใจ
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
//เบี่ยงหนี
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//จับแขน
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
หลันฮวา ฮึก! เจ้าสัญญาสิ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ว่าโตไปจะแต่งงานกับข้า ฮึก!
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ข้า...ข้า//พูดไม่ออก
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//จับแขนทั้งสองข้าง+ร้องไห้
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เจ้าต้องเป็นของข้าสิ เจ้าห้ามให้คนอื่นแต่งงานกับเจ้านอกจากข้านะ ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
สัญญาสิ ฮึก!...อึก
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
//ถอนหายใจ
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
(ในเมื่อโตไปก็ไม่ได้เจอกันอยู่แล้ว แล้วเขาเองก็คงจะลืมเอง)
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
(ตอบตกลงไปก็คงไม่เป็นอะไรหรอก)
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ิือื้ม...ข้าจะแต่งงานกับเจ้า//ยิ้มแป้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//เงยขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//อมยิ้ม
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เข้าไปกอด
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
อึก!//สดุ้ง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
โตไปข้าจะไปสู่ขอเจ้านะ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เจ้าอยากได้อะไร ข้าก็จะหามาให้เจ้าหมดเลย//ดีใจ
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
//อมยิ้ม+ลูบหลัง
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ข้าไม่ขออะไร
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ขอแค่เจ้ามีความสุขก็พอ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ปล่อยกอด
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
งั้นข้าไปก่อนนะ ได้เวลาอ่านหนังสือแล้ว
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
อื้ม!//ยิ้ม
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เดินไป
พอมาคิดอีกทีแล้ว ข้าก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะตอบตกลงไปเพื่ออะไร ทั้งที่ชื่อนั้นมันก็ไม่ใช่ของข้าด้วยซ้ำ มันไม่ใช่ตัวตนของข้า ไม่แน่อนาคตข้าคงต้องใช้ชื่อนั้นหรอกหรือ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่!!//เขย่าตัว
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
อาเฟิ่ง...//มองหน้าไป๋เฟิ่ง
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
แม่คงไม่อาจอยู่ปกป้องลูกไว้ได้..แล้ว
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
อาเฟิ่งลูกรัก...แม่รักเจ้ามากนะ//กระอักเxือด
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่อยู่กับเฟิ่งก่อน...!!ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ร้องไห้หนัก
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เหตุใดถึงไม่มีใครมาช่วยเราเลย ฮึก!
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//ยิ้มอ่อน+เxือดกลบปาก
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
(ลูกรัก..วังนี้แม้แต่คนอยากจะช่วยก็ไม่อาจช่วยได้ วังนี้ช่างไร้ความเป็นมิตรยิ่ง เด็กน้อยใสซื่ออย่างเจ้าไม่น่าเกิดมาพบเจออะไรเช่นนี้เลยจริงๆ)
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
จำคำแม่ไว้นะอาเฟิ่ง...//เสียงแหบ
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
แค่กๆๆ//เริ่มหายใจไม่ออก
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
อย่าให้ใครมารังแกข่มเหงเจ้าได้ง่ายๆ//แผ่วลง
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
แม่ปกป้องเจ้าได้เพียงเท่านี้...//หอบหายใจ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งผิดไปแล้ว ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งไม่น่าเอายานี้มาให้ท่านกินเลย ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่ง..เฟิ่งทำแม่เ จ็บ ฮึก!//ร้องไห้
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งผิดเอง ฮึก! ฮรือออ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//รู้สึกผิด
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
ไม่..เจ้าไม่ผิด
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
เจ้าเก็บอันนี้ไว้//ยื่นใส่กำมือ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//รับ+สะอื้น
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
เจ้าเชื่อใจใคร ก็มอบกำไลนี้ให้นางไป
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
สักวัน...//ค่อยๆหายใจไม่ออก
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
เจ้าจะเจอกับคนที่ปกป้องเจ้าได้ดีกว่าแม่//มองไปเฟิ่ง
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//อมยิ้ม
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
(คนที่ปกป้องลูกข้าได้นั้นคงจะเป็นคนพิเศษ ลูกข้าคงจะโชคดีไม่น้อยเลย)
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//ค่อยๆหลับตาลง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก! ท่านแม่!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านตื่นสิ...ท่านสัญญากับข้าแล้ว..//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เขย่าตัว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่..ฮึก. ฮรือออ//ร้องหนัก
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//เดินเข้ามา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ฟางเหนียน!!!//เบิกตาโพลง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//วิ่งเข้าไปโอบตัว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ตื่นสิ! ฟางเหนียน!
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//แน่นิ่ง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//ขมวดคิ้ว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไปตามหมอหลวงมา!!//เสียงดัง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
นางเป็นอย่างไรบ้าง?!//จริงจัง
ตปก.ช
เอ่ออ....//ไม่กล้าพูด
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
พูดออกมา!!//เสียงดัง
ตปก.ช
ฮองเฮาสิ้นพระชนม์แล้วขอรับ!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
!!!!//ตกใจ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//วิ่งเข้ามา
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เกิดอะไรหรือเพคะ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เห็นส่งเสียง-//เห็นฟางเหนียนนอนลง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
!!//เบิกตาโพลง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ฮองเฮาเป็นอะไรไปเพคะ!!
ตปก.ช
ฮองเฮา...ฮองเฮาทรงได้รับพิษขอรับ จึงทำให้มีอาการลม ชัก
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
แล้วนางได้รับพิษได้อย่างไร
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//มองถ้วยยาที่อยู่ข้างๆไป๋เฟิ่ง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//มองไป๋เฟิ่ง+ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เหตุใดท่านพ่อถึงมองข้าเช่นนั้น)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งแค่เห็นท่านแม่ป่วย...จึงนำยามาให้ขอรับ//มอง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่ง...//รู้สึกผิด
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ว้ายxายจริง...//ปิดปาก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
องค์ชายสามพยายามจะx่าฮองเฮาหรือ?!
ทุกคนในห้องโถงมองมาที่ข้า อย่างกับข้าเป็นคนทำ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้า...ข้าไม่ได้ทำนะขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าสาบานได้! ฮึก!
ตปก.ช
(เนื้อยามีความเป็นตะกอนและหยาบมือนิดหน่อย กลิ่นก็เหม็นชื้น ยามีสีเขียวออกไปทางน้ำตาลเข้ม เป็นไปได้อยู่สองอย่างคือ ยาฉางกู่และยาถังตู้)
ตปก.ช
//หยดยาใส่กระดาษพิเศษ
เมื่อหยดลงไปแล้วจะมีลักษณะสีที่แตกต่างไปจากเดิม
ยาฉางกู่ เปลี่ยนเป็นสีเหลือง💛
ยาถังตู้ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม🤎
ตปก.ช
//เห็นยาที่เปลี่ยนเป็นสีเหลือง
ตปก.ช
หือ? นี่มันยาพิษฉางกู่นี่ขอรับ
ยาพิษฉางกู่ เมื่อได้รับมันเข้าไปแล้ว มันจะแล่นเข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็วภายใน1นาที จะมีอาการลม ชัก อ่อนแร ง หายใจไม่ออก น้ำลายฟูมปาก
*ไม่มีอยู่จริงนะคะ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
!!!//อึ้ง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
โถ่...ฮองเฮายิ่งประชวรอยู่จะต้องมาโดนบุตรตนเองทำเช่นนี้อีก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ช่างน่าเวทนานัก//แกล้งเสียใจ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้า!...ข้า//มองคนรอบๆ
:ชั่งน่าเวทนาเสียจริงๆ บุตรยังเด็กอยู่เลยแต่กลับมีความคิดจะx่ามารดาตนเองสะแล้ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
อะ..อกตัญญูอย่างงั้นหรือ//ใจสลาย
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าบอกว่าไม่ได้ทำ!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เหตุใดท่านต้องใส่ร้ ายข้าด้วย!//ตะโกน
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อาเฟิ่ง!!!//ตะคอก
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ข้าไม่เคยสอนให้เจ้าตะโกนตอบผู้ใหญ่!!//ขึ้นเสียง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//สดุ้งกลัว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
กลับไปที่จวนของเจ้า!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ข้าจะกักขังเจ้าเป็นเวลา10วัน!!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อย่าได้ออกมาเดินเพ่นพ่าน!//จ้องมองอย่างหน้ากลัว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไป!!!!//ขึ้นเสียง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เหตุใดถึงไม่มีใครยอมฟังข้า)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เฟิ่งแค่จะรักษาแม่ๆก็เท่านั้น)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เหตุใดถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ได้)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เฟิ่งทำผิดอะไรกัน)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//มองฉีลั่ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!!//มองอย่างเครียดแค้น
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
หึ!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//วิ่งออกไป
ตั้งแต่วันนั้น องค์ชายที่ผู้อ่อนแอราวกับดอกที่เพิ่งจะผลิบาน ถูกประนามในนามของลูกอกตัญญูไปโดยปริยาย...
เขาถูกขังอยู่ภายในจวน10วัน10คืนไม่ได้แม้แต่จะออกมาเห็นโลกภายนอก ทั้งข้าวปลาอาหารก็ไม่ได้แตะ ได้กินแต่น้ำฝนที่ตกลงจากท้องฟ้า จนผอมโซและป่วยลง
อาหารที่ฮ่องเต้สั่งให้พ่อครัวทำให้เขาก็ไม่ถูกส่งมาตั้งแต่นั้นมา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//เดินเข้ามา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อาเฺฟิ่ง...เจ้า..//อึ้ง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าผิดไปแล้ว..ท่านพ่อ ฮึก!//จะร้องไห้
มันเหมือนจุกที่อก เสมือนกับทำผิดแล้วซ้ำซากจนไม่มีแรงที่จะผลิตน้ำตาออกมาให้ร้องเป็นสายได้..
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ล้มลงกับพื้น
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อาเฟิ่ง!!!//เข้าไปโอบ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไปตามหมอหลวงมา!!!
มันแย่มากที่จะให้เด็กอายุเพียง5ขวบอดอาหารเป็นเวลา10วัน
ผลสรุปนั้นก็ตรงตามที่คาดหมายและไม่มีใครเชื่อว่าต่อจากนี้ บุตรชายคนที่เขารักมากที่สุดจะกลายเป็นคุณชายขี้โรคไปโดยสิ้นเชิง รวมถึงกับกำลังที่ไม่แม้แต่จะทำงานอะไรหนักๆได้
และรวมถึงความโปรดปรานของท่านพ่อที่มีต่อเขาก็หายไปอย่างกับฟ้าผ่า
Comments
สาววายสมองไหล💜
และผู้ใหญ่ที่ตะคอกใส่เด็กแต่ไม่ฟังเหตุผลที่เค้าจะกล่าวเลยนี้เค้าเรียกว่าไร
2024-04-16
1
พระเอกแม่งตาต่ำทั้งเรื่อง
แค่3วันก็จะตายแล้ว
2024-05-25
0
ข้าคือแมววาย
เพราะมึงไอ ควายย //เน้นคำว่าควายยย
2024-05-05
1