ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 16 ยาเฉาหยวน
ตปก.ช
ท่านเสนาบดีหลันขอรับ!
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เกิดอะไรขึ้นรึ?
ตปก.ช
มีคำสั่งจากฮ่องเต้ขอรับ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
จากฮ่องเต้เองเลยรึ?//สงสัย
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
อืม..ว่ามา
ตปก.ช
ฮ่องเต้ทรงรับสั่งให้ท่านเสนาบดีหลันไปพบฮ่องเต้ในทันทีขอรับ!
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ไปพบ? แล้วมันด้วยเรื่องอะไรถึงต้องเรียบพบข้ากระทันหัน//ขมวดคิ้ว
ตปก.ช
กระหม่อมไม่ทราบแน่ชัด
ตปก.ช
เกรงว่าท่านเสนาบดีต้องไปพบฮ่องเต้ด้วยตัวเองขอรับ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(เจ้าไปก่อเรื่องอันใดอีก ผิงอาน!!)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ไม่พอใจ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ขอบใจ...//เสียงเรียบ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ถอนหายใจ+กังวลใจ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้านี่ชอบหาเรื่องให้ข้าต้องปวดหัวอยู่เรื่อย
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เมื่อใดเจ้าจะเลิกสร้างปัญหาเสียที
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
น่าเบื่อ! น่าเบื่อๆ!!!//เสียงดัง
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
อะ!...คุณหนู อย่าเสียงดังสิเจ้าคะ//พยายามห้าม
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ทำไม!
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
วันๆให้ข้าแต่อยู่ในจวน จะออกไปข้างนอกก็น่าเบื่อ!//ไม่พอใจ
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
โถ่คุณหนูเจ้าคะ..
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
นี่เป็นคำสั่งจากท่านเสนาบดี
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
เฟยเทียนไม่กล้าขัดคำสั่งให้พระองค์ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกหรอกเจ้าค่ะ//กังวลใจ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
อะไรกัน!//ขมวดคิ้ว
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//คิดออก
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
เฟยเทียน งั้นเจ้าพาข้าออกไปนอกหัวเมืองหน่อยสิ
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
เอ่ออ...//ลังเล
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
เฟยเทียนมิกล้าหรอกเจ้าค่ะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//ไม่พอใจ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
หึ! เฟยเทียน//จับแก้ม+บีบ
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
อะ!?//เจ็ บ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
เจ้าอย่าลืมสิ ว่าใครเป็นนายเจ้า!
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
อย่าต้องให้ข้าพูดเป็นซ้ำสอง//หน้าตาดุ
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
อึก!!..เจ็ บ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//สบัดมือออก
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
อึก!//ไปตามแรง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้าจะไปที่ใดก็ได้//ยืนขึ้น
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ถ้าข้าอยากไป ข้าก็จะไป
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ไม่มีผู้ใดขัดข้าได้!//มอง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//เดินออกนอกจวน
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
อึก! คุณหนู!//ลุกขึ้น
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
รอเฟยเทียนด้วยเจ้าค่ะ!//วิ่งตาม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เตรียมของ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//เดินเข้ามา
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//สังเกต
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
พระองค์เตรียมของจะออกไปไหนหรือขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจะออกไปเอาของนอกหัวเมือง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
นอกหัวเมือง?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าสั่งหมออังกฤษทำยาพิเศษมาให้โดยเฉพาะ//เสียงเรียบ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ยา? มันคือยาอะไรหรือ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ยาเฉาหยวน
**ยาเฉาหยวน เป็นยาพิษชนิดหนึ่ง ที่จะออกฤทธิ์เป็นระยะๆ ยาชนิดนี้ถึงดื่มไปแล้วจะไม่มีผลในทันที ดูๆแล้วเหมือนไม่ค่อยได้ประสิทธิภาพ แต่จริงๆมันรุนแรงมาก เพราะมันจะกัดกร่อนกระดูก จนเปาะหลังจากนั้นก็จะตา ยไปเอง
**ไม่มีจริง(มั้ง)คะ**
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
กระหม่อมไม่เคยได้ยินเลย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
มันแน่อยู่แล้ว เพราะยานี้คิดค้นจากชาวอังกฤษ คนส่วนน้อยที่จะรู้จักมัน
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
แล้วพระองค์จะออกไปอย่างไรขอรับ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ตั้งแต่ฮ่องเต้ทรงรู้ว่าท่านหนีออกไปเที่ยวเล่นนอกหัวเมือง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
พระองค์ก็มีรับสั่งให้ทหารมาคุมรอบประตูวัง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
เกรงว่าถ้าพระองค์จะออกไป
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
น่าจะออกไปยากอยู่พอสมควรขอรับ//จริงจัง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่ต้องห่วง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้ามีวิธีของข้าเอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจะหาทางออกไปวังหลัง ซึ่งทางนั้นมันเป็นป่า และไม่มีทหารคุมเยอะมากนัก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แต่เพียงเป็นป่า คงต้องใช้เวลาออกมาอีกสักหน่อยเพื่อไปถึงตัวเมือง//จริงจัง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
งั้นกระหม่อมจะขอติดตามพระองค์ไปด้วยเพื่อความปลอดภัย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อืม..//ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//แอบอยู่หลังต้นไม้+ใส่ชุดคลุม
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//มองซ้ายขวา+ใส่ชุดคลุม
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ทางสะดวกขอรับ ไม่มีคนอยู่แถวนี้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อืม//วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//ตาม
ทางด้านผิงอาน ทั้งสองอยู่วังหลังที่เดียวกันนะคะ แต่ไม่เห็นกัน
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่แฟร์เลย!!
ผิงอาน(นายเอก)
แค่เรื่องพาเจ้านั่นไปนอกหัวเมือง
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่เห็นต้องสั่งทำโทษให้มาซักผ้าเองเลย
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
//ช่วยซัก
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
โถ่ พระชายาเจ้าคะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
อย่าบ่นไปเลยเจ้าค่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
ก็จริงไหมอะ
ผิงอาน(นายเอก)
ทีกับฉีลั่วไม่เห็นจะทำโทษอะไรเลย//ไม่พอใจ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
ถ้าพระองค์รู้แล้วว่ามันผิดกฎแล้วจะโดนเช่นนี้
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
วันหลังพระองค์ก็อย่าทำอีกนะเจ้าคะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เผื่อวันใดพระองค์ออกไปอีก
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เกิดอันตรายกับพระองค์
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เทียนอู่จะไปช่วยไม่ทันนะเจ้าคะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
//ใช้แปรงขัดผ้าเบาๆ
ผิงอาน(นายเอก)
เอาเถอะน่าา
ผิงอาน(นายเอก)
ข้ารู้แล้วๆ //ถอนหายใจ
ทางด้านไป๋เฟิ่งและกู้หมิงก็ออกมาจากวังได้สำเร็จ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
โรงหมอที่ท่านตามหาน่าจะอยู่ไม่ห่างจากที่ตรงนี้นัก
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
เรารีบไปกันเถอะขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อืม//ขมวดคิ้ว+รับเดินไป
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ที่หรือนอกหัวเมือง//มองรอบๆ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ผู้คนมากมายเต็มไปหมเ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
น่ารำคาญเสียจริงๆ//เบะปากนิดๆ
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
คุณหนู! รอเฟยเทียนด้วยสิเจ้าคะ//วิ่งมา
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
//เหนื่อย
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
คุณหนูเล่นวิ่งมาตั้งไกลเช่นนี้
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
เดี๋ยวพวกเราหาทางกลับวังไม่เจอนะเจ้าคะ//หอบ+ค่อยๆหายใจ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
แล้วยังไงเล่า
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้าก็แค่ออกมาเที่ยวเล่น ไม่ได้ออกมาก่อปัญหาเสียเมื่อไหร่//ไม่พอใจ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
เอ๊ะ!!//สังเกตเห็นอะไรบ้างอย่าง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
นั่นร้านขนมรึ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
น่าสนใจดีนะ รีบไปดูกันเถอะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//เดินไปเลย
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
อ๊ะ! คุณหนู!
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
รอเฟยเทียนด้วยเจ้าค่ะ!//รีบวิ่งตาม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เดินเข้ามา
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//เดินเข้ามา
กรุ๊งกริ๊ง!กรุ๊งกริ๊ง!//เสียงกระดิ่ง
ตปก.ช
ฮะ ฮะ ข้าก็นึกว่าใคร ที่แท้เป็นท่านนี่เอง//เดินออกมา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ของที่ข้าสั่ง เจ้าได้เตรียมมาไว้หรือไม่//จริงจัง+ย.ช
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//มอง
ตปก.ช
เตรียมมาสิ //เอาขวดยาเฉาหยวนขึ้นมา
ขวดยาเฉาหยวน
**ภาพประกอบนะคะ**
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองดูขวดยา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ขวดสวยกว่าที่ข้าคิด)
ตปก.ช
ยาเฉาหยวนนี้ ข้าแนะนำให้ใส่ผสมกับชาเพื่อที่มันจะดับกลิ่นยานี้ได้อย่างดี
ตปก.ช
แต่ข้าแนะนำให้ใส่ที่ละนิด เพราะถ้าใส่มากกว่านั้น
ตปก.ช
ยาจะไปรวมตัวกัน และกระจายไปทุกส่วนของอวัยวะในร่างกาย
ตปก.ช
ถ้าหมอดีๆมาตรวจพบเจอเข้า ก็จะรู้ว่าคนผู้นั้นได้รับสารเฉาหยวนเข้าไป
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ตั้งใจฟัง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//ตั้งใจฟัง
ตปก.ช
แต่ถ้าท่านใส่ทีจะนิด ให้คนผู้นั้นดื่มชาทุกวัน
ตปก.ช
หมอดีแค่ไหน เรียบจบจากนอกเมือง
ตปก.ช
ก็ไม่อาจพบสารเฉาหยวนได้
ตปก.ช
เพราะมันจะสะสมในกระดูกแทนแล้วค่อยละลายไปกับผิวหนัง
ตปก.ช
ข้าพูดแล้ว ท่านคงเข้าใจนะ//มอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าเข้าใจดี
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ยาขวดนี้เท่าไหร่ ข้าจะเอามัน//มอง
ตปก.ช
อ่าาา ยานี้สั่งทำพิเศษคงต้องมีราคาแพงหน่อย
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
!!//ทุบโต๊ะ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
นี่เจ้าจะกดราคาพวกข้าเกินไปนะ!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ขมวดคิ้ว
ตปก.ช
ไอย๊า~ ท่านก็อย่าขึ้นเสียงสิ//แอบกลัว
ตปก.ช
สั่งทำจากพ่อค้าอังกฤษ จะไม่ให้แพงได้อย่างไรกัน
ตปก.ช
ของแบบนี้ ถ้าคนอยากได้//มองไป๋เฟิ่ง
ตปก.ช
ก็ต้องยอมจ่ายเป็นธรรมดาหรือไม่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ช่างเถอะ!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เงินแค่นี้ ข้าไม่ได้มีปัญหาอะไร
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ควักถุงตำลึงเงินมา
ตปก.ช
ฮะ ฮะ ขอบพระทัยขอรับ//รีบเก็บ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//ไม่พอใจ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
รีบไปกันเถอะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ก่อนที่จะมีคนจับพวกเราได้//มอง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ขอรับ//พยักหน้า
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//กำลังจะเดินออกไป
ตปก.ช
อะเดี๋ยวสิ!//รั้งเอาไว้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หันมามอง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//มอง+ขมวดคิ้ว
ตปก.ช
น้อยคนนักที่จะซื้อยาพวกนี้ไป นอกจะเอาไปวางยาคนแล้ว
ตปก.ช
ก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก
ตปก.ช
ข้าถามได้หรือไม่ ว่าท่านจะไปวางยาผู้ใดรึ?//ถามไปงั้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า!//มอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เดินออกไป
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//เดินตาม
ตปก.ช
ข้าคงลืมบอกท่านไปอีกอย่าง
ตปก.ช
"หากคิดจะทำสิ่งนั้นแล้ว อย่ามาเสียใจภายหลัง"
แอดจ๋าแอด
หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ🤗
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
🍥 ปล. ไม่ได้ตรวจคำ
Comments
จุบุจุบุ🌷
คงไม่หรอกเนาะ กังวล ing
2024-10-07
0
ข้าคือแมววาย
เฟยเทียนสวยกว่าหลันฉวาเยอะ
2024-05-06
1
Sairung💥🤘🏻
ถูกเกิน
2024-02-01
1