ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 17 หน้าเหมือนหลันฮวา
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
แล้วท่านจะเอายานี้ไปทำอะไรหรือขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้ายังคงบอกเจ้าไม่ได้
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//คิดได้
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
พระองค์จะเอายานี้ไปใช้กับพระชายาหรือขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
!//หยุดเดิน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนั้น
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ข้าคิดว่าภายในวังนี้มีคนที่รู้เรื่องที่ไม่ควรรู้อยู่ไม่กี่คน
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ข้าเลยคิดว่าน่าจะเป็นพระชายาขอรับ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
!!//ขมวดคิ้ว
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ท่านจะทำจริงๆรึขอรับ!//ตกใจ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจะยังไม่ทำนางอะไรตอนนี้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เพียงแต่ถ้านางรู้มากเกินไป ข้าเองก็จะต้องจัดการนางจริงๆ
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//กังวล
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
(ข้าคิดว่าท่านไม่ใช่คนเช่นนั้น...)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าเองก็ไปสืบมาเหมือนกันไม้ใช่รึ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ผู้ที่ส่งนางมาเป็นท่านเสนาบดีหลันก็จริง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าคนที่ส่งมานั้น ใช่หลันฮวาตัวจริงหรือไม่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เหมือนมาก เหมือนกับหลันฮวามากจริงๆ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เราก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าคนผู้นั้นถูกส่งให้มาแต่งงาน หรือถูกส่งให้มาทำอะไรกันแน่//คิด
:!!! คุณหนู!! ระวังเจ้าค่ะ!//วิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
!!!//หันมอง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
!!//มอง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//วิ่งไม่ดูทาง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
อ๊ะ!!!//ล้มใส่อกไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อึก!//จับไว้
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
คุณหนู!!!//วิ่งมา
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
(ใครกัน อกแข็งจริงๆ)
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ!!//เป็นห่วง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//เงยมองดู
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//เห็นหน้าไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(หลันฮวา?!)
**ตอนนี้ไป๋เฟิ่งจำผิดคนนะคะ เพราะผิงอานกับหลันฮวาค่อนข้างหน้าตาเหมือนกัน เลยอาจทำให้สับสนค่ะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
อะ!//ผละตัวเองออกมา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หลันฮวา...?!//เสียงเบา
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้า..ข้าขอโทษ//ตะกุกตะกัก
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
แม่นาง!
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ท่านเดินอย่างไร เหตุใดถึงไม่ดูทาง!
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ก็ข้าขอโทษไปแล้วหนิ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ท่านจะเอาอะไรกับข้าอีก!!//มอง
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
คุณหนูไม่เป็นอะไรใช่ไหมเข้าคะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้าไม่เป็นอะไร//ปัดฝุ่นออก
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
ข้าต้องขออภัยจริงๆเจ้าค่ะ
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
ข้าดูแลคุณหนูไม่ดี อาจจะไปวุ่นวายบ้าง//หน้าเจื่อน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่เป็นไร ขเาไม่ถือสาเรื่องพวกนี้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แต่ว่าแม่นาง...//มองหลันฮวา
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
??//เงยมอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
คราวหลังท่านก็ระวังตัวด้วย ในเมืองนี้คนค่อนข้างมาก อาจจะเกิดอันตรายโดยไม่รู้ตัวได้
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ชิ!//พูดเบา
เฟยเทียน(นางกำนัลหลันฮวา)
ไปกันเถอะเจ้าค่ะคุณหนูหลัน//พยุง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
อืม...//กำลังเดิน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
คุณหนูหลัน?//เสียงเบา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อะ!เดี๋ยว!แม่นาง!//เสียงดัง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
//เดินไปไกลจนไม่ได้ยิน
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
อะไรหรือขอรับ?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้างเกรงว่าแม่นางผู้นี้อาจจะเป็นหลันฮวา
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ให้ข้าตามไปไหมขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่ต้อง ตอนนี้พวกเราไม่มีเวลาแล้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ต้องรีบกลับวังโดยด่วน
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
ขอรับ!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//กึ่งเดินกึ่งวิ่ง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//ตาม
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//เดินเข้ามา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//ใช้หางตามอง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
มาแล้วรึ?//ย.ช
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//มอง+คำนับ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ที่พระองค์เรียกกระหม่อมมาพบในครั้งนี้
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
มีเหตุอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ//เงยขึ้น
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ท่านเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เหตุใดถึงเดาไม่ถูกกัน
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ที่ข้าเรียกพบท่านในครานี้ เพราะเรื่องของลูกสาวของท่าน หลันฮวา...//มอง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(จริงๆด้วยสินะ)
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ก่อนหน้าที่อาการของลูกข้า ทรุดโทรมอย่างหนัก ก่อนจะได้ยาดีมารักษาให้หายบรรเท่าลงมันไม่ง่ายเลย
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ตลอดระยะเวลารักษา ข้าไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้ลูกข้าแม้แต่1ก้าว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ตั้งใจฟัง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ยุงไม่ให้กัด ไรไม่ให้ตอม //เสียงแข็ง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
แต่ครานี้ ลูกสาวท่านพาลูกข้าออกไปยังนอกหัวเมืองโดยไม่ได้รับอนุญาต!
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
!!!//เบิกตาโพลง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ด้านนอกหัวเมืองมีผู้คนมากมาย ถ้าเกิดลูกข้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ท่านจะทำอย่างไร ท่านเสนา!!!....//จ้องเขม็ง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ข้า...ข้ายอมรับ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ว่าลูกสาวของข้าเป็นคนดื้อรั้น ไม่ชอบฟังความ ไม่เชื่อฟัง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ถ้าเกิดเรื่องกับองค์ชายสามขึ้น...
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
กระหม่อมเอง..ก็ไม่มีอะไรจะเสีย
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เพียงแต่จะให้กระหม่อม ตั ดหัวตัวเองแล้วให้ทหารนำมาถวาย
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ข้าเห็นแก่ที่ท่านทำเพื่อบ้านเมืองมานับหลายชั่วโคตร
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ครั้งนี้ข้าจะยังไม่เอาผิดท่านที่ท่านสอนลูกไม่ดี
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ//คำนับ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//เดินออกไป
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//หน้าโกรธ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ผิงอาน เจ้ามันลูกอกตัญญู!
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ไม่นึกถึงบุญคุณที่ข้าเลี้ยงเจ้ามาจนโต//ไม่พอใจ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เลี้ยงเสียข้าวสุกเสียจริงๆ//โมโห
ผิงอาน(นายเอก)
//นั่งอยู่ริมแม่น้ำ
ผิงอาน(นายเอก)
//ถอนหายใจ+เหนื่อย
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
พระชายา...//เหนื่อย
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เป็นอะไรไปเจ้าคะ//เอาผ้าใส่ตระกร้า
ผิงอาน(นายเอก)
เหนื่อยน่ะสิ ไม่คิดว่าการซักผ้ามันจะเหนื่อยขนาดนี้
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
โถ่พระชายา//เป็นห่วง+สงสาร
ผิงอาน(นายเอก)
ถ้าผ้าชิ้นสองชิ้นยังพอไหว
ผิงอาน(นายเอก)
นี่เท่าภูเขาเลย!//กางแขนออกกว้าง
ผิงอาน(นายเอก)
//ใช้แขนปาดเหงื่อ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
ทนอีกหน่อยนะเจ้าคะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
หมดตระกร้านี้แล้ว พวกเราจะได้พักแล้วเจ้าค่ะ//อมยิ้มหน่อยๆ
ผิงอาน(นายเอก)
อืม..//พยักหน้า
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
ไปกันเถอะเจ้าค่ะ//ยิ้มอ่อน+ถือตระกร้า
ผิงอาน(นายเอก)
(ไม่นะ! กระดูกฉัน)
ผิงอาน(นายเอก)
นั่งนานไปหน่อย ทำเอาปวดเอวไปหมดเลยแฮะ//จับเอว
ป๋อง!~แป๋ง!~//เสียงป๋องแป๋ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เข้ามาจากทางป่า
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//เดินตามเข้ามา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
!!!//เบิกตาโพลง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
!!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮ-ฮวาฮวา!//ตะกุกตะกัก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เจ้ามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน)
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
(พระชายา?)
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าออกไปไหนมาน่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
ทำไมถึงต้องใส่เสื้อคลุมปกปิดกายด้วย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองเสื้อคลุม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ถอดให้กู้หมิง
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//รับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าออกไปเดินป่ามา กลัวว่าแมลงจะไล่กัด เลยต้องใส่ผ้าคลุม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หาข้อแก้ตัว
ผิงอาน(นายเอก)
(ไปเดินป่า?)
ผิงอาน(นายเอก)
(ไอนี่แม่ งบ้าป่ะวะ! ก็เห็นอยู่ว่าโดนสั่งห้ามออกไป)
ผิงอาน(นายเอก)
//ทำหน้าไม่เชื่อ
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่ใช่เจ้าถูกสั่งห้ามออกไปรึ?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าขอท่านพ่อแล้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ท่านพ่อให้ข้าออกมาได้ แต่ต้องใส่เสื้อคลุมเพื่อป้องกันแมลง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เกือบไปแล้ว!)
ผิงอาน(นายเอก)
อืม งั้นก็ตามที่เจ้าพูด//หันหลังจะกลับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แล้วเจ้ามาอยู่นี่ที่ได้อย่างไร
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าก็มาซักผ้าที่กองเป็นภูเขาที่พ่อเจ้าสั่งทำโทษไงล่ะ!
ผิงอาน(นายเอก)
เหนื่อยชะมัด!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้ามานานหรือยัง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ถามเพื่อความแน่ใจว่าตอนที่ข้าออกไป นางไม่อยู่)
ผิงอาน(นายเอก)
ซักพักแล้วล่ะ ทำไมรึ?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่มีอะไร ช่างเถอะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าเองคงจะเหนื่อยมามากพอเเล้ว เดี๋ยวข้าไปส่ง//เดินไปหาผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ช่วยพยุง
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
//เดินตาม
กู้หมิง(องครักษ์พระเอก)
//เดินตาม
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านและกดใจด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
🚲ปล. ไม่ได้ตรวจคำ
Comments
จุบุจุบุ🌷
ลูกกู😭😭
2024-10-07
0
ข้าคือแมววาย
เขาคงไม่อยากให้มึงเลี้ยงหรอกหนาา
2024-05-06
0
ข้าคือแมววาย
ขอด่านิดหน่อยหน่อยละกาน~ เลี้ยงพ่องถ้าลูกไม่อยู่กับมึงลูกมึงคงจะใช้ชีวิตที่ดีกว่านี้และไม่ต้องมาเจอคนที่(หลันอู่หลง)เกลียดหรอก แถมเขาไม่เห็นมึงเป็นพ่อด้วย😌
2024-05-06
0