ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 15 มีเด็กลักหมั่นโถว
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//ใช้หางตามอง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//เดินเข้ามา
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เกิดอะไรขึ้นรึอาเติ้ง
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ปกติยามนี้ เจ้าจะไม่กลับมาที่จวนมาหาแม่
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่ฐานหรือ?//สงสัย+เป็นห่วง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
ไม่มีอะไรขอรับ//เสียงเรียบ
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
ลูกก็แค่กลับมาเอาของเพียงก็เท่านั้น
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ก็แล้วไป แม่นึกว่ามีเรื่องที่ฐานเสียแล้ว//โล่งใจ
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//นิ่งเงียบสักพัก
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
ท่านแม่ขอรับ
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
ลูกเห็นน้องสะใภ้มาหาท่าน
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
นางทำอะไรหรือขอรับ?//สงสัย
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
นางแค่มาถามเรื่องนิสัยของอาเฟิ่งน่ะ
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
นางอยากจะทำความเข้าใจเพื่อที่จะไปเอาใจอาเฟิ่งน่ะ
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ไม่มีอะไรมากหรอก//ปักผ้าต่อ+ยิ้มอ่อน
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//นิ่ง+คิด
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
(นางจะถามเรื่องพวกนี้เพื่อต้องการแค่เอาใจงั้นรึ)
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//นั่งเก้าอี้ใกล้หลิวหยาง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
นางไม่ได้จะถามเรื่องนี้เพื่อที่จะเอาไปเป็นแผนการของนางหรือขอรับ
**ในตอนนี้ ไป๋เติ้งไม่ไว้ใจผิงอานนะคะ เพราะกลัวว่าที่น้องเฟิ่งของตัวเองเป็นแบบนั้นแล้ว แล้วน้องสะใภ้จะวางยาในอาหาร หรือลอบทำร้า ยค่ะ เพราะพี่รู้ดีว่าในวังนี้แทบไม่มีใครไว้ใจได้เลยสักคน
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
//ถอนหายใจ+วางผ้าปักลงที่ตัก
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
อาเติ้ง เจ้านี่ชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเสียจริงๆ
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
นางคงไม่กล้าทำอะไรหรอก
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
นางรู้ดีอยู่แก่ใจว่าจะหากลงมือกับสามีหรือกษัตริย์ในวังนี้ จะโดนอะไร
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เจ้าเองก็รู้ดีไม่ใช่รึ//มอง
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ว่าที่นี่มีข้อห้ามอยู่เพียงมากมาย
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
หนึ่งในนั้นคือห้ามx่าสามี หากทำก็อาจมีโทษถึงxาย
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//ขมวดคิ้วเข้าหากัน
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
อาเติ้ง ลูกรัก..//จับแก้มไป๋เติ้ง
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เจ้าอย่าคิดมากไปเลย
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
แม่รู้ดีเจ้ารักน้องมากเพียงใด
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
แต่ถ้าเจ้าจะไม่ยอมให้เขาใช้ชีวิตแบบที่เขาเป็น มัวแต่หวาดระแวงว่าใครจะมาทำร้า ยน้อง
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
มันอาจจะเป็นเจ้าเองที่จะโดนลอบทำร้า ยเสียเอง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//คิด
มันก็จริงอย่างเช่นท่านแม่กล่าวมา แต่เดิมข้าพยายามไม่ยุ่งกับอาเฟิ่ง เพราะข้าไม่อยากผูกพันกับเขา ข้ามักจะระแวงอยู่เสมอ ยามเขาถูกรังแก ข้าเพียงคอยช่วยเหลือเขาอยู่ไกลๆ ข้ามันคนขี้ขลาด แม้อยากจะช่วยน้อง ก็ไม่กล้าไปเจอหน้าเขา
**ไม่รู้จะมีคนสงสัยมั้ย คือตอนต้นเรื่องที่แอดบอกว่าน้องเฟิ่งถูกขังในห้อง10วัน ได้กินแต่น้ำฝนแล้วน้องรอดออกมาได้ คือน้องเฟิ่งจะไม่รอดตั้งแต่2วันแรกแล้วนะคะ แต่มีพี่เติ้งช่วยเอาไว้คือ เอาหมั่นโถวมาให้น้อง น้องเลยรอดอยู่ต่อได้ แต่ร่างกายก็คือเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่**
ผิงอาน(นายเอก)
//จะเดินกลับจวน
:นี่!! องค์ชาย!มานี่เดี๋ยวนี้นะเจ้าคะ!!//เสียงดัง
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
หืม//ได้ยิน
:ตึก! ตึก!//เสียงเท้าวิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
ใครมาเอะอะเสียงดังขนาดนี้ ไม่เกรงใจกันบ้างเลย//ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮึก!..อึก!.//วิ่งมาแต่ไกล
ตปก.ญ
องค์ชาย!//ขึ้นเสียง+ถือไม้เรียว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา..อึก..ฮึก//หลบข้างหลังผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
อึก!.//ตกใจ
ตปก.ญ
หนอย!!! พระองค์คิดว่าจะมีใครช่วยพระองค์ได้หรือเจ้าคะ!!//ขมวดคิ้ว+เบิกตาโพลง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮึก...อึก..ฮวาฮวาช่วยข้าด้วย//สะอื้น
ผิงอาน(นายเอก)
มันเกิดอะไรขึ้น!?
ผิงอาน(นายเอก)
ทำไมถึงเอาแต่ไร่ตีเขา!?
ตปก.ญ
หึ! ก็องค์ชายสามก็ลักหมั่นโถวของหม่อมฉันไป!
ตปก.ญ
จะไม่ให้ไร่ตีเขาได้เยี่ยงไรกัน!
ผิงอาน(นายเอก)
ใจเย็นๆก่อนเถอะ
ผิงอาน(นายเอก)
//มองไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//จับชุดผิงอานแน่น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮึก..//สะอื้น
ผิงอาน(นายเอก)
ไหนเจ้าให้ข้าดูหน่อย//จับตัวอาเฟิ่งให้หันเข้าหาตัวเอง
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าไปขโมยหมั่นโถวกี่ลูก//มอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ค่อยๆแบมือออก
ผิงอาน(นายเอก)
//เห็นหมั่นโถว1ลูก
ก็เห็นอยู่ว่ามีหมั่นโถว1ลูก อีกทั้งหมั่นโถวก็ไม่ได้ใหญ่เท่าไหร่ พอๆกับกำปั้นเด็ก2ขวบได้...
ผิงอาน(นายเอก)
เอาเป็นว่าข้าต้องขออภัยจริงๆ
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าเองที่ดูแลเขาไม่ดี ปล่อยให้เขาไปขโมยของที่จวนนางกำนัล//ยอมรับผิดแทน
ผิงอาน(นายเอก)
เขาเองก็เป็นเช่นนี้มานานแล้ว ข้าหวังว่าท่านจะไม่เอาผิดกับแค่เรื่องหมั่นโถวหรอกใช่หรือไม่//มอง
ตปก.ญ
ก็ได้เจ้าค่ะ ครั้งนี้หม่อมฉันจะให้อภัย
ตปก.ญ
หม่อมฉันจะแจ้งยังฮ่องเต้ทันที//มองอาเฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ถูกมอง+หลบข้างหลังผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้ามากับข้า//เสียงเรียบๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อื้อๆ//เดินตาม
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
//เดินตาม
ผิงอาน(นายเอก)
//เดินเข้ามา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(นางจะไม่โกรธจริงๆรึ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ข้าทำเช่นนี้แล้ว เหตุใดนางถึงยังทำใบหน้าไม่แสดงสีหน้าให้ข้าเห็นอีก)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ทำกับตัวเจ้าเองเป็นหินไปได้)
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้านั่งอยู่ตรงนี้นะ
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าจะไปเตรียมยารักษามาให้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อื้มๆ//ยิ้ม+นั่งรอ
ผิงอาน(นายเอก)
(แปลกแฮะ แค่หมั่นโถวอันเดียวไม่จำเป็นต้องไปขโมยจากจวนนางกำนัลคนอื่นก็ได้นี่)
ผิงอาน(นายเอก)
(แค่บอกแม่ครัวหรือใครก็ได้นี่ )
ผิงอาน(นายเอก)
!!//รู้สึกแปลกๆ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
นี่เจ้าค่ะ ยาที่ให้เทียนอู่ไปหามา//ยื่นให้
ผิงอาน(นายเอก)
อืม..ขอบใจนะ//รับ
ผิงอาน(นายเอก)
//เดินมาหาไป๋เฟิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
//นั่งข้างๆไป๋เฟิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
ให้ข้าดูหัวเข่าเจ้าหน่อย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เปิดผ้าออก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เห็นรอยแผ ลเหมือนโดนอะไรข่วน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(คงจะเป็นตอนที่ข้าวิ่ง แล้วหัวเข่าไปถูกหนามกุหลาบเข้า )
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(น่าอายเสียจริงๆ)
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้านี่นะ! ไม่ระวังเสียจริงๆเลย
ผิงอาน(นายเอก)
ขนาดตัวเองบาดเจ็ บยังไม่รู้ตัวเลย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้า..ข้าไม่รู้ตัวเลย
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าจะทำแผ ลให้เจ้าก่อน หลังจากนี้ก็อย่าให้แผลโดนน้ำล่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
มันจะแสบเอา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อึก!//กะตุกเพราะแสบ
ผิงอาน(นายเอก)
หึ!//หัวเราะเบาๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าหัวเราะ? เจ้าหัวเราะข้ารึ?//ทำเป็นสงสัย
ผิงอาน(นายเอก)
ก็แน่สิ อยู่กันสองคนจะให้ข้าหัวเราะให้ใครล่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
นอกจากเจ้า//ยิ้มอ่อน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าจะล้อข้าหรือไม่ ที่วิ่งไม่ดูทาง
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าจะล้อเจ้าทำไมกัน
ผิงอาน(นายเอก)
แค่วิ่งโดนอะไรข่วนมา มันคือเรื่องธรรมดา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ยิ้มแย้ม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้ารักเจ้าที่สุดเลยฮวาฮวา~~//ยิ้ม
ผิงอาน(นายเอก)
หืม?//หน้าแดงนิดๆ
ผิงอาน(นายเอก)
ปากหวานนักนะเจ้าเนี่ย//ยิ้มอ่อน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองผิงอานยิ้ม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//จู่ๆก็นึกถึงตอนที่ไปดูงี้ว
:死去的人又回来了-!!
ผู้ที่ต้องตา ยกลับเป็น-!!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ผู้ต้องตา ยกลับเป็น? กลับเป็นใครกัน//คุยกับตัวเอง
ผิงอาน(นายเอก)
อะไรนะ? เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ //หันมา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
มะ-ไม่มีอะไรหรอก
ผิงอาน(นายเอก)
อืม...//ลุกขึ้นไปเก็บกล่องยา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(สายตาเช่นนั้นที่มองมาที่หลันฮวา เปรียมไปด้วยความเศร้า และสับสนไปทั่วทั้งหมด)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ข้าไม่เข้าใจเสียจริงๆ ความหมายของดวงตาคู่นั้นมันหมายถึงอะไร หรืออาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองผิงอาน
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
🌽 ปล.ไม่ได้ตรวจคำ
Comments
นักเขียนที่ดี
โธ่เอ้ยพระเอกกูต้องแกล้งเป็นบ้า
2024-05-15
0
ข้าคือแมววาย
แกรรฉันจิ้นไป๋เฟิ่งกับไป๋เติ้งจะผิดหรือไม่
2024-05-06
1
เกลียดกระหรี่หีบาน🤮🖕🏻
คือไรอะ
2024-03-26
2