ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 8 อดีตที่แสนเจ็บปวด
ผิงอาน(นายเอก)
(มีคนเล่าลือกันว่าองค์ชายสามของตระกูลไป๋จะเป็นคนสติไม่ดี แถมยังมีโรคประจำตัวอีกต่างหาก แล้วทำไมเขาเป็นแบบนี้แล้วถึงไม่มีใครชอบเขาเลยล่ะ?)
ผิงอาน(นายเอก)
(น่าแปลกใจจริงๆ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เศษขนมเลอะปาก
ผิงอาน(นายเอก)
//สังเกตเห็น
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าโตป่านนี้แล้ว ทำไมถึงยังกินขนมเลอะปากอีก//ยื่นมือมาเช็ดปากให้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
!!//มองตาค้างสักพัก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
คิกๆ//หัวเราะเบาๆ
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าหัวเราะทำไม?//สงสัย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าก็หัวเราะเจ้าไง เจ้าก็กินเลอะเหมือนกัน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เหตุใดถึงเอาแต่โทษข้ากันเล่า//ยื่นมือเช็ดปากให้ผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
ที่ไหนกัน! อย่างน้อยข้าก็กินเลอะน้อยกว่าเจ้าแล้วกัน//ขมวดคิ้วเบาๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองหน้าผิงอาน+หัวเราะเบาๆ
ผิงอาน(นายเอก)
(นิสัยเด็กที่แท้ทรูเลยจริงๆ)
ผิงอาน(นายเอก)
//มองไป๋เฟิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
(ถ้าฉันถามเรื่องนั้น เขาจะว่าฉันไม่นะ)
ผิงอาน(นายเอก)
//เงยมองอีกครั้ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เคี้ยวหงุบหงับๆ
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าขอถามอะไรเจ้าได้หรือไม่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อื้อๆ ได้ๆ//ยิ้มอ่อน
ผิงอาน(นายเอก)
ทำไมถึงไม่มีใครชอบเจ้าเลยล่ะ ตั้งแต่ที่ข้าเข้ามาในวังนี้ เจ้าก็เหมือนถูกกดขี่อยู่ตลอดเวลา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
...//นิ่งไปสักพัก
ผิงอาน(นายเอก)
(นี่ไปพูดอะไรที่มันกระทบจิตใจรึเปล่านะ)
ผิงอาน(นายเอก)
เอ่ออ..อาเฟิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าผิดเองที่ถามอะไรไม่ควรถาม เจ้าคิดซะว่าข้าไม่เคยพูดมานออกมาเถอะนะ
ผิงอาน(นายเอก)
//รู้สึกผิด
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ถอนหายใจ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่เป็นอะไร
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ตั้งแต่ตอนเด็กๆ ข้าเกิดมาก็ไม่ได้เป็นที่ชอบพอของผู้ใดอยู่แล้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แล้วยิ่งมีโรคที่รักษาไม่หายตั้งแต่เด็ก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจะไปสู้รบที่ใดก็ไม่ได้ เพราะร่างกายไม่แข็งแรง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
พี่ที่เกิดมาคนละแม่ของข้าก็เช่นเดียวกัน.....
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เล่นบอลไม้
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
นี่!เจ้าโง่ไป๋เฟิ่ง! นี่มันบอลไม้ของข้านะ
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
เข้าจะขโมยรึ!//แย่งบอลไม้มา
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
งึก! บอลไม้ข้านะ! //พยายามลุกขึ้นไปแย่ง
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
ของข้า! เจ้าอย่ามาคิดว่าเป็นของตนเอง//เอาบอลชูเหนือหัว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
งือ~ บอล..ไม้ของข้านะ!//เขย่งเท้า
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านพ่อให้บอลไม้คนละอัน
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
แล้วเหตุใดท่านถึงต้องมาแย่งข้าด้วย! ฮึ้บ!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//กระโดดแย่ง
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
เจ้าโง่ไป๋เฟิ่ง! บอลไม้ข้าหักแล้ว ข้าจะอันนี้ ข้าก็ต้องได้!//ขมวดคิ้ว
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
//ผลักไป๋เฟิ่ฝล้มลงกับพื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึ้บ!อ๊ะ!//ล้ม
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก! อึก!//ร้องไห้
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
แค่นี้จำเป็นต้องร้องด้วยรึ?
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
เจ้านี่มันอ่อนหัดเสียจริงๆ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ก็มัน..บอล..ข้า ฮึก!//ปาดน้ำตา
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
หึ!//ยิ้มมุมปาก
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
เป็นถึงบุตรชายของฮองเฮาแต่กลับมาร้องไห้ให้กับของเล่นไร้ประโยชน์ที่เล่นเท่าไหร่ก็ไม่สนุกนะรึ
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
ถึงว่า ฮองเฮาได้หนีตายจากเจ้าไป!//จริงจัง
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
เพราะว่าเจ้ามันไม่มีประโยชน์อย่างไรเล่า! ถึงไม่มีใครชอบ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
!!!//สตั้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
แม่..แม่ข้า..ท่านแม่//เงยมอง
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
หึ! ป่านนี้ฮองเฮาคงจะเสียใจน่าดู
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
ที่บุตรสุดที่รักของตน สังหารตนได้ลงคอ!//จ้องเขม็ง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
หยุด!//ขึ้นเสียง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
มีเรื่องอะไรกัน เหตุใดถึงได้เสียงดังเพียงนี้!//เดินเข้ามา
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//มองไป๋เฟิ่ง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เจ้าร้องไห้ทำไม?//ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!..อึก
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
แม่เจ้าไม่รักเจ้าหรอก ถ้ารักเจ้า ป่านนี้ก็คงไม่หนีเจ้าไป รู้เอาไว้ด้วย!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าบอกให้หยุด!//เงยมอง+ขึ้นเสียง
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
หึ! ถ้าไม่หยุดแล้วจะทำไมรึ?
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
เจ้าจะทำร้ ายข้าอย่างที่ทำร้า ยแม่เจ้าน่ะรึ!//จี้ปม
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
อย่าพูดถึงแม่ของข้านะ!//โกรธจัด
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
หึ! เด็กเมื่อวานซืนอย่างเจ้ากล้าขึ้นเสียงใส่ลูกข้างั้นรึ!?//ขมวดคิ้ว
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เจ้าควรรู้เอาไว้ด้วยว่ายามนี้เจ้าอยู่ในฐานะอะไร!!
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
อย่าให้ข้าต้องเอาเจ้าไปขังในตำหนักเย็นอีก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
!!//แค้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
งับ!!!//กัด แขนไป๋ลู่
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
อ้ากกก!!!!!โอ้ยยย//เ จ็บ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ไป๋เฟิ่ง!//ผละออก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//ต บหน้าไป่เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
อึก!!ฮึก!//แก้มเป็นรอยมือ+แก้มแดง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เป็นอะไรหรือไม่อาลู่ลูกแม่//มองรอบกัดของไป๋เฟิ่ง
ไป๋ลู่(ตอนเด็ก)
ฮึก!! อึก!ข้า...ข้าเ จ็บขอรับท่านแม่
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
หึ้ยยย!!!เจ้าโง่ไป๋เฟิ่ง! เจ้ามันเด็กเหลือขอ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!...//เ จ็บแก้ม
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เจ้ามันคนไร้ประโยชน์!!!//โมโหหนัก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เร็วเข้า! พาลูกข้าไปหาหมอหลวง!!
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//หันมองไป๋เฟิ่งก่อนจะเดินจากไป
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!...//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//มองบอลไม้+สะอื้น
ข้าผิดหรือที่จะปกป้องท่านแม่
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ก้มหยิบลูกบอลไม้
ข้าผิดหรือที่จะแย่งลูกบอลไม้ที่มันเป็นของข้าตั้งแต่แรก
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เดินเข้าจวนไป
ไป๋เติ้ง(ตอนเด็ก)
//แอบมองอยู่ห่างๆ+หน้านิ่ง
ไป๋เติ้ง(ตอนเด็ก)
//เดินกลับจวนตนเองไปพร้อมกับขนมกุ้ยฮวาถุงหนึ่ง
แอดจ๋าแอด
มีเวลาเลยมาอัพค่ะ เข้ามามาอ่านกันเยอะๆนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยอัพเลยอาจจะทำให้คนไม่ค่อยเข้ามาอ่านมากนัก แต่ไม่เป็นไรค่ะ แอดจะหาเวลาว่างมาอัพให้นะคะ
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านและของขวัญจากนักอ่านทุกคนด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
🏘️ ปล.ไม่ได้ตรวจคพ
Comments
ชีหรงเครื่องด่าอัตโนมัติ
ตำหนักนี้น่าจะติดแอร์์เลยเย็น
2024-05-18
0
ข้าคือแมววาย
ไม่ได้ตรวจจริงๆ 555
2024-05-06
0
ข้าคือแมววาย
ขี้ เสื อ ก แต่เด็กเลยนะ
2024-05-06
2