ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 6 ประเพณีคู่บ่าวสาว
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
พระชายาเจ้าคะ พระชายา!..//เข้ามา
ผิงอาน(นายเอก)
มีอะไร?//หันมอง
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
องค์ชายสามขอพบเจ้าค่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
ก็นึกว่าเรื่องอะไร
ผิงอาน(นายเอก)
รีบร้อนอย่างกับเป็นเรื่องใหญ่เลยนะเจ้าเนี่ย//ลุกออก
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เทียนอู่ขออภัยเจ้าค่ะ//ก้มหัว
ผิงอาน(นายเอก)
ให้องค์ชายเข้ามาเถอะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เจ้าค่ะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
//เปิดประตู
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ชะโงกหน้ามา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อ๊ะ! หลันฮวาา~~
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//วิ่งเข้ามากอด
ผิงอาน(นายเอก)
อะ!!//สดุ้ง
ผิงอาน(นายเอก)
ท่าน..ท่านกอดข้าทำไม//อึดอัด
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หลันฮวา~~//ยิ้มแก้มปริ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าคิดถึงเจ้ามากๆเลย
ผิงอาน(นายเอก)
//มองอย่างสับสน
ผิงอาน(นายเอก)
แล้วท่านมีอะไรรึ?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ยามนี้พวกเราต้องไปร่วมโต๊ะอาหารกับท่านพ่อและท่านแม่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
มันเป็นประเพณีที่คู่บ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงานกันจะต้องไปร่วมโต๊ะกับญาติฝ่ายชาย
ผิงอาน(นายเอก)
(ประเพณีนี้ก็พอรู้มาบ้างแล้ว)
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
เหตุใดอาเฟิ่งกับอาหลันถึงยังไม่มากันอีก//ไม่พอใจ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ใจเย็นๆก่อนเพคะท่านพี่//ปลอบ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ทั้งสองคนอาจจะกำลังเตรียมตัวกันอยู่ก็ได้
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
อย่ารีบร้อนเกินไปเลยเพคะ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//ขมวดคิ้ว+ถอนหายใจ
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ท่านพี่เพคะ//มองไป๋ฟู่
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ครานั้น
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ข้าได้ยินมาว่าจะมีการแข่งขันฟันกระบี่ที่เมืองสื่อเหยา
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
องค์ชายหลายหัวเมืองใหญ่จะมาเจอะเจอกันที่นั่น
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร?
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
นับหลายปีแล้วที่ลูกไม่ลงรอยกัน
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ข้าอยากให้พวกเขาไปร่วมแข่งขันฟันกระบี่เพื่อสานไมตรีกันเพคะ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
สานไมตรีรึ?//มองเหยียด
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เพคะ//ก้มหัวเบาๆ
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ข้าจะไม่ยอมสานสัมพันธ์ไมตรีกับผู้ใดทั้งนั้น
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
แข่งขันฟันกระบี่ที่เมืองสื่อเหยา มันค่อนข้างรุนแรง
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เกรงว่าสภาพร่างกายของน้องสามจะกำเริบขึ้นกว่าเดิม
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ดีไม่ดี อาการหนักยิ่งกว่าเดิม ไปตายกลางสนามจะทำอย่างไร
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
ข้าเองก็คิดดั่งเช่นน้องสอง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
มีแต่จะทำให้ขายขี้หน้าเปล่าๆ
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
อีกทั้ง ใครๆก็รู้ว่าน้องสามมีสภาพร่างกายที่ไม่ปกติ
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
เอาไปก็ไม่ต่างจากเอาคนป่วยไปทรมาน//เสียงเฉยชา
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
อาเติ้ง...!//มองไป๋เติ้ง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
เจ้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร!//มองไป๋ลู่
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ทั้งพวกเจ้าและเจ้าสามก็เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน!!//ขมวดคิ้ว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ถึงจะเป็นอย่างไร ก็ต้องดูแล!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไม่เช่นนั้นอย่าหวังว่าพวกเจ้าจะได้ทำสิ่งที่อยากทำ!!
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ท่านพี่..ใจเย็นๆก่อนเถอะเพคะ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
อาลู่ ยังเด็กนัก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เขายังไม่รู้เรื่องหรอกเพคะ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//มองไป๋ลู่
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เจ้านี่นะ! ทำให้ข้าเสียหน้าอยู่เรื่อยเลย!//เสียงเบา
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
//มอง+หันหน้าหนี
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เจ้าพอเถอะอาเติ้ง//จับไหล่ไป๋เติ้ง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//ถอนหายใจ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เดินเข้ามา
ผิงอาน(นายเอก)
//เดินเข้ามา
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
(กว่าจะมานะ!)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ท่านพ่อท่านแม่ใหญ่~~
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ถ้ามาแล้วก็นั่งเถอะ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
เวลาก็ผ่านมามากพอแล้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ขอรับ//นั่ง
ผิงอาน(นายเอก)
//มองหาที่นั่ง
ผิงอาน(นายเอก)
(แล้วที่นั่งสำหรับฉันล่ะ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา//เงยมอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าเป็นอะไรไปรึ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เหตุใดถึงไม่-//มองรอบโต๊ะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เพราะแบบนี้นี่เอง)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ท่านแม่ใหญ่ของข้านี่เริ่มแผนการแล้วสินะ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ลุกขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้านั่งเก้าอี้ตัวนี้นะ
ผิงอาน(นายเอก)
แล้วเจ้าล่ะ?
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
อุ๊ย! ตายจริง//ปิดปาก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
นี่ข้าบอกให้นางกำนัลเตรียมเก้าอี้มาครบแล้วแท้ๆเลย
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
แต่เหตุใดถึงไม่พอนะ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
สงสัยข้าคงจะลืมว่า ได้แต่งลูกสะใภ้มาแล้วแน่ๆเลย//เหลือบมองผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
(ดูก็รู้ว่าตั้งใจ)
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่เป็นไรเพคะ
ผิงอาน(นายเอก)
หม่อมฉันไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่นัก
ผิงอาน(นายเอก)
เลยว่าจะขอ-//ถูกแทรก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่ได้นะ!//แทรกเข้ามา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
นี่...นี่ก็ภรรยาข้าเช่นกัน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เหตุใดถึงไม่ยอมให้นางร่วมโต๊ะกับเราล่ะขอรับ//กระวนกระวาย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองไป๋ฟู่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ท่านพ่อ..
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//ถอนหายใจ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ข้าจะบอกให้นางกำนัลไปเอาเก้าอี้เพิ่มอีกตัว
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เหตุใดถึงไม่ยกสำรับไปที่จวนเลยล่ะขอรับ//กอดอก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
อาลู่!//เสียงเบา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
วันนี้เป็นวันอะไรเจารู้ดีอยู่แก่ใจ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ถ้าเกิดเจ้าแต่งงานไป แล้วอีกวันที่ถึงวันรวมญาติ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไม่มีใครมาร่วมโต๊ะกับเจ้าสักคน
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
เจ้าจะทำอย่างไร!//มอง
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
หึ!//หันหน้าหนี
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//สงบเสงี่ยม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้านั่งเก้าอี้ตัวนี้นะ//ปัดฝุ่นออกให้
ผิงอาน(นายเอก)
อืม...//นั่ง
เก้าอี้มาครบหมดแล้ว แต่บนโต๊ะอาหารก็ยังคงเงียบดังเดิม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา~~ข้าคีบอันนี้ให้เจ้านะ//คีบเป็ดย่างให้ผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
อืม..ขอบใจ-!!ขอบพระทัยเพคะ//ยิ้มกลบเกลื่อน
ผิงอาน(นายเอก)
(เกือบลืมตัวไปเลยกู)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//คีบเต้าหู้ทอดมาให้
ผิงอาน(นายเอก)
คีบมาเยอะขนาดนี้ ข้าจะกินหมดได้ยังไงกัน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หัวเราะเบาๆ
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
//มอง
ไป๋เติ้ง(ลูกหลิวหยาง)
บนโต๊ะอาหาร ไม่มีใครสอนเจ้ารึว่าห้ามหัวเราะหรือพูดคุย//มองไป๋เติ้ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หยุดหัวเราะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ขออภัยขอรับ...//หุบยิ้ม
ผิงอาน(นายเอก)
(อะไรน่ะ! แค่หัวเราะเบาๆเองนะ เมื่อก่อนกูยิ่งกว่านี้อีก)
ผิงอาน(นายเอก)
(หัวเราะจนข้าวออกจากปากยังไม่มีใครว่าไรเลย)
ผิงอาน(นายเอก)
(เรื่องแค่นี้เอง)
ผิงอาน(นายเอก)
//มองไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หงอย+กินต่อ
ผิงอาน(นายเอก)
//คีบหมูสามชั้นให้ไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หืม?//ข้าวเต็มปาก
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าคีบให้เจ้า
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ยิ้ม+แป้มป่องเพราะข้าวเต็มปาก
ผิงอาน(นายเอก)
//ยิ้มมุมปาก
ผิงอาน(นายเอก)
(ซื่อบื่อจริงๆเลย)
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้กันด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
⛱️ปล. ไม่ได้ตรวจคำ
Comments
×AV"SPY"♪
แทนที่จะใช้ภาษาปกติก็ได้นี่จะได้เข้าใจง่ายกว่าที่ต้องมานั่งจำอันนี้อยู่อีก
2025-01-31
1
อิอ้วน
ฉันเมื่อกินอาหารกับเพื่อน:คุยๆซักพัก หัวเรอะแล้วอาหารตกใส่กับข้าว แล้วกินต่อ
2024-10-24
0
อยากเป็นแฟนเธอออ~
กูเสยตูดคาโต๊ะอาหารแม่ง
2024-10-16
1