ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 5 ก็แสดงให้ดูไปเลยสิ
ฉันกับเขาถูกส่งเข้าห้องหอพร้อมกัน
ผิงอาน(นายเอก)
//นั่งที่เตียง
ผิงอาน(นายเอก)
(อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว)
ผิงอาน(นายเอก)
//เปิดผ้าคลุมออก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//วิ่งเข้ามา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หลันฮวาาา~~//เสียงลากยาว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//นั่งข้างๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าเอาของเล่นมาให้เจ้าด้วย//ยิ้ม+ยื่นป๋องแป๋งให้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าดูสิ ข้าน่ะไปขอท่านพ่อกว่าจะได้เชียวนะ//ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อะ! ข้าให้เจ้า//ยื่นป๋องแป๋ง
ผิงอาน(นายเอก)
อะ..ให้ข้า?//งง งวย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อื้ม..ข้าให้เจ้า
ผิงอาน(นายเอก)
ข้า..ข้ารับไว้ก็ได้//รับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ยิ้มร่า
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้า...เจ้าชื่อว่าอะไรนะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หือ? หลันฮวา..
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าจำชื่อข้ามิได้รึ?//เอียงคอนิดหน่อย
จังหวะที่ผมคิดชื่อเขาอยู่นั้น ก็มีเสียงของผู้หญิงปริศนาคนหนึ่งพูดขึ้นมา
: ไป๋เฟิ่ง เขาชื่อไป๋เฟิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
ไป๋เฟิ่ง! เจ้าคือไป๋เฟิ่ง!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หลันฮวา เจ้าจำข้าได้จริงด้วย//ยิ้มกว้าง
ผิงอาน(นายเอก)
เหอะๆ//ยิ้มแหยๆ
ผิงอาน(นายเอก)
(ว่าแต่เสียงใครนะ คุ้นเหมือนเสียงที่ได้ยินตอนจบพิธีแต่งงานเลย)
ผิงอาน(นายเอก)
(ค่อยสนใจละกัน)
ผิงอาน(นายเอก)
(ดูท่า คุณชายที่เขาพูดถึงว่าสติอย่างกับเด็ก6ขวบจะเป็นเรื่องจริงสินะ)
ผิงอาน(นายเอก)
(ไม่น่า ตัวถึงจะโต แค่สติปัญญายังคงเหมือนเด็ก)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา//เขย่าขาผิงอาน
ตอนนี้ คือไป๋เฟิ่งเข้าใจผิดนะคะว่าคนที่แต่งกับนางคือหลันฮวา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ลุกขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ถอดเสื้อคลุมออก
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าจะทำอะไรน่ะ..//สงสัย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ก็ท่านแม่ใหญ่บอกข้าว่าถ้าแต่งงานกันแล้วต้องมีบุตรให้เร็วที่สุด
ท่านแม่ใหญ่ คือฉีลั่วหรือฮองเฮาคนปัจจุบันนะคะ แอดจะให้ไป๋เฟิ่งเรียกแบบนี้นะคะ เพราะจะได้ไม่สับสนค่ะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
จะได้สืบทอดทายาท//ปลดเสื้อออก
ผิงอาน(นายเอก)
ห๊ะ!..//ตกใจ
ผิงอาน(นายเอก)
ไป๋เฟิ่ง//เสียงอ่อน
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าคงไม่คิดจะทำเรื่องแบบนั้นหรอกใช่ไหม//ตะหงิด
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เพราะกลัวว่าพวกพี่ๆจะล้อเลียนข้า
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจึงต้องทำเช่นนี้
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้ากลัวถูกล้อเลียน?
ผิงอาน(นายเอก)
เรื่องอะไร?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าได้แต่งงานก่อนก็จริง แต่ตามกฎวังแล้วพวกพี่ๆต้องแต่งก่อน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ถ้าขืนข้าไม่รีบสืบทายาท
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าชอบถูกล้อว่า คนสติปัญญาเช่นข้าจะไปมีน้ำยาได้อย่างไร
ผิงอาน(นายเอก)
(ทำไมเหตุผลมันดูปัญญาอ่อนจังแฮะ)
ผิงอาน(นายเอก)
ไป๋เฟิ่ง...//จับให้นั่งลง
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าจะไปสนใจสายตาและคำดูถูกของคนเหล่านั้นทำไมกัน
ผิงอาน(นายเอก)
แค่เจ้ามีความสุขก็พอแล้วไม่ใช่รึ?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา แต่ข้า...//พูดไม่ออก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แต่พวกของแม่ใหญ่จะมาจับตาดูเรานะ
ผิงอาน(นายเอก)
มันจะไปยากอะไรล่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าก็แค่แสดงให้พวกนั้นดูไง
ผิงอาน(นายเอก)
//จับตัวไป๋เฟิ่งให้ขึ้นคร่อมตัวเอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อะ..ฮวาฮวา//ตกใจ
ตึ้ง!//เสียงเตียงกระทบกันเสียงดัง
:หู้ย! เจ้าได้ยินหรือไม่ องค์ชายสามกับพระชายาน่ะ
:วันแรกก็รื่นเริงเลย//ขำเบาๆ
:เบาๆ เดี๋ยวก็ได้ยินกันหมดหรอก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา เจ้าจะทำอันใด
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าอยู่เฉยๆหน่อยสิ อยากถูกจับได้รึไง//ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อึก!!//มองหน้าผิงอาน+กลืนน้ำลาย
ผิงอาน(นายเอก)
อ้าาา!! อ้าาา ไปเฟิ่งง!//เสียงร้องปลอมๆ
:อภินิหารยิ่งนัก บุญหูเสียจริงๆ//เอาหูแนบ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮะ..ฮวาฮวา//กลัวคนได้ยิน
ผิงอาน(นายเอก)
อ๊าาา! โอ้ยยย! อ๊ะ! เบาๆหน่อย //ตะโกน
ผิงอาน(นายเอก)
//เห็นเงาพวกคนใช้
ผิงอาน(นายเอก)
!!!//เบิกตาโพลง
ผิงอาน(นายเอก)
//กดตัวไป๋เฟิ่งให้นอนทับตัวเอง
ผิงอาน(นายเอก)
ไป๋เฟิ่ง เจ้าเบาๆหน่อย
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าเจ็บไปหมดแล้ว..//คลุมโปง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเจ้าเลย..//เงยมามอง
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าเข้าใจคำว่าแสดงไหม//พูดเบา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ขยับ! อ่อ..อะได้//ลุกขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ขยับขึ้นลงๆ
ผิงอาน(นายเอก)
(โอ่โห่ เอาซะเหมือนเลย)
:ข้าต้องไปรายงานเรื่องนี้ให้ฮองเฮารู้เสียแล้ว
:ข้าก็เช่นกัน คราวนี้ลูกแฝดเป็นแน่
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว
ผิงอาน(นายเอก)
สงสัยคงจะไปแล้วมั้ง
ผิงอาน(นายเอก)
//เปิดผ้าคลุมออกดู
ผิงอาน(นายเอก)
(ไปแล้วจริงๆสินะ)
ผิงอาน(นายเอก)
ไป๋เฟิ่ง พวกนั้นไปหันหมดแล้ว
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าก็ลงไปจากตัวข้าสักที
ผิงอาน(นายเอก)
//กลับเข้ามามอง
ผิงอาน(นายเอก)
ไป๋เฟิ่ง..เจ้าเป็นอะไร?//มอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หน้าแดง+ก้มหน้า
ผิงอาน(นายเอก)
//เปิดผ้าคลุมออก
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าเป็นอะไรไป ทำไมถึงเอาแต่ก้มหน้า
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้า..ข้า..//พูดไม่ออก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ลุกขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮะ..ฮวาฮวา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้านอนที่นี่..ไป..ไปก่อนนะ//เขินอาย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจะไปนอนที่สำหนักรอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้า..ข้าไม่อยากเบียดเจ้า
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อีกทั้งเตียงก็ยังเล็กเกินไป
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าไปก่อน//ตะกุกตะกัก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
วันรุ่งขึ้น ข้าจะมาหาเจ้า
ผิงอาน(นายเอก)
งั้นก็แล้วแต่เจ้าล่ะกัน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เดินกุมออกไป
ผิงอาน(นายเอก)
ก็ไม่เห็นจะดูสติปัญญาเหมือนเด็กตรงไหนเลย
แอดจ๋าแอด
เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ
แอดจ๋าแอด
🥭ปล. ไม่ได้ตรวจคำ
Comments
🌟✨จุ๊เม๊าะ🐣🐥
ใช่ลูกป๋องแป๋งอันเดียวกับโอการุณป่ะ
2024-12-26
1
น้ำอิง
เเม่~~~~~
2024-09-28
2
วายสเตชั่น
กุมหำ
2024-08-04
6