ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 19
ผิงอาน(นายเอก)
หรือว่าฉันควรจะจัดการเรื่องนี้ดี//คิด
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
จัดการอะไร!?//เดินออกมาจากหละงต้นไม้
ผิงอาน(นายเอก)
ท่าน! ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่!
ผิงอาน(นายเอก)
(มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นจะรู้เลย)
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ข้ามาตั้งแต่ยามจื่อก็เห็นเจ้านั่งเหม่ออยู่ผู้เดียว//มองเขม็ง
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เจ้าคิดจะทำอะไร!
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าไม่ได้จะคิดทำอะไรทั้งนั้น//ขมวดคิ้ว
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เจ้านี่ชั่ง!....
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
พูดโกหกเก่งเสียจริง!//ไม่พอใจ
ผิงอาน(นายเอก)
(ดีที่สิ่งที่เราคิดมันอยู่แค่ในใจ ถ้าพูดออกมา ได้แผนแตกแน่!)
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
อย่าคิดว่าข้าไม่รู้//เดินเข้ามาในศาลา
ผิงอาน(นายเอก)
ท่านจะทำอะไร..!?//ถอยหลัง
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ข้ารู้ว่าที่เจ้าเข้ามาแต่งงานกับเจ้าโง่ไป๋เฟิ่งนั่น เป็นแค่เรื่องหลอก!
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เจ้าเองก็อยากจะจัดการเขาเหมือนกันใช่หรือไม่!!//ขมวดคิ้ว
ผิงอาน(นายเอก)
ท่านกำลังพูดอะไรน่ะ!//ค่อยๆถอยหลัง
ผิงอาน(นายเอก)
(ฉันจะจัดการเขาทำไม?!?)
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
หึ!//ยิ้มมุมปาก
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เจ้าอย่ามาเสแสร้ง!!แกล้งไขสือ!//เดินเข้าใกล้อีก
ผิงอาน(นายเอก)
อึก!//ถอยจนติดกับเสาศาลา
ผิงอาน(นายเอก)
(เข้าใจฉันผิดแล้ว!!)
ผิงอาน(นายเอก)
หมายความว่าอย่างไร ว่าข้าเองก็อยากจัดการเขาเหมือนกัน!?
ผิงอาน(นายเอก)
แสดงว่าท่านก็อยากจัดการเขารึ!//ตกใจ
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ถ้าใช่แล้วจะทำไม!//จับข้อมือผิงอานทั้งสองข้าง
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
!!//ออกแร งบีบ
ผิงอาน(นายเอก)
(มึงนี่มันเลวจริงๆ!)
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
งั้นเอาเช่นนี้ดีหรือไม่
ผิงอาน(นายเอก)
//ขัดขืน+โมโห
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เจ้ารวมถึงข้าก็อยากจัดการเขา
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
เหตุใดพวกเราถึงไม่มาร่วมมือกำจัดเขาทิ้งล่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
//จ้องเขม็ง+เจ็ บข้อมือ
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
มันจะเป็นผลดีต่อเจ้าและข้าอย่างมาก
ผิงอาน(นายเอก)
(กูไม่ยอมร่วมมือกับคนอย่างมึงแน่นอน!)
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่! จะอย่างไรข้าก็ไม่ยอม!
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าไม่เคยคิดที่จะทำร้า ยเขาด้วยซ้ำ
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
หึ!//ขมวดคิ้ว
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ชั่งเป็นคู่สามีภรรยาที่ดีกันเสียจริงๆ//ไม่พอใจ
ป๋อง!~แป๋ง!~//เสียงป๋องแป๋ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เข้ามาเห็น
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
//สังเกต
ผิงอาน(นายเอก)
ปล่อยสิวะ!//ขัดขืน
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
//ไม่ยอมปล่อย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
พวกท่านกำลังทำอะไรกัน//มองค้าง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(หลันฮวากับท่านพี่ลู่?)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองมือที่จับข้อมือผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
(ไม่นะ! อย่าเพิ่งเข้าใจฉันผิด)
ผิงอาน(นายเอก)
//มองไป๋ลู่
ผิงอาน(นายเอก)
(จะไม่ยอมปล่อยกูจริงๆใช่ไหม!!)
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
หึ!//ยิ้มเยาะ
ผิงอาน(นายเอก)
อยากโดนแบบนี้ใช่ไหม
ผิงอาน(นายเอก)
//กัดมือไป๋ลู่
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
อะ!!//ชักมือออก
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
นี่เจ้า!
ผิงอาน(นายเอก)
//รีบออกมาจากตรงนั้น
ผิงอาน(นายเอก)
//จับมือไป๋เฟิ่ง+พาหนีกลับจวน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อะ!..//ตามไป
ไป๋ลู่(ลูกฉีลั่ว)
ฝากไว้ก่อนเถอะ นางตัวดี!!!//ไม่พอใจ+โกรธ
ผิงอาน(นายเอก)
//นั่งดูข้อมือตัวเอง
ผิงอาน(นายเอก)
(แดงเป็นรอยนิ้วมือเลยแฮะ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง//เดินเข้ามา
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ//เงยมอง
ผิงอาน(นายเอก)
//สังเกตเห็นรอยแผ ลของไป๋เฟิ่งที่แก้ม
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าไม่โดนอะไรมาน่ะ//สังเกตดีๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หืม? โดนอะไรหรือ
ผิงอาน(นายเอก)
//ลุกขึ้น+จับไป๋เฟิ่งนั่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ข้าไม่เห็นรู้สึกเลย)
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าแก้มตัวเองเป็นแผ ล
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ไม่เลย ข้าไม่เห็นจะรู้สึกเลย//จับคลำที่แก้ม
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้ามานั่งก่อนสิ
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าจะได้ไหมว่าไปโดนอะไรมา จึงได้เกิดแผ ลเช่นนี้
ผิงอาน(นายเอก)
(ดีหน่อย ที่แผ ลแค่เหมือนโดนอะไรข่วน ไม่ลึกมาก)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้า...ข้าไปเก็บลูกพลับมา
ผิงอาน(นายเอก)
ลูกพลับ? เจ้าเอามาให้ใคร
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าไม่รู้ว่าเจ้าชอบผลไม้อะไร แต่ข้าชอบกินลูกพลับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจึงคิดว่า...เจ้าเองก็คงชอบเช่นกัน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เอาลูกพลับออกมาจากกระเป๋ากระโปรง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เละหมดแล้ว//มองลูกพลับ
ผิงอาน(นายเอก)
(นี่เขาตั้งใจไปเก็บมาให้ฉันเหรอ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา มันเละหมดแล้ว ข้าจะไปเก็บมาให้เจ้าใหม่//จะลุก
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่ต้อง//รั้งเอาไว้
ผิงอาน(นายเอก)
เวลานี้ ในสวนไม่มีไฟให้เจ้าไปหาต้นพลับหรอกนะ
ผิงอาน(นายเอก)
แค่นี้ก็พอกินแล้ว
ผิงอาน(นายเอก)
ไหนดูสิ๊//มองลูกพลับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//แบบมือตึงๆ
ผิงอาน(นายเอก)
มันก็ไม่ได้เละขนาดนั้น ยังมีส่วนที่กินได้อยู่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าเกือบโดนนางกำนัลวังหลังไล่ตาม เพราะไปเอาลูกพลับมา
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้านี่ชอบขโมยรึไงกัน//หัวเราะเบาๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เหลือบมอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
...แล้วเจ้าชอบลูกพลับหรือไม่//มอง
ผิงอาน(นายเอก)
//มอง+ยิ้มเอ็นดู
ผิงอาน(นายเอก)
ชอบสิ ข้าน่ะชอบที่สุดเลย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ยิ้มดีใจ
ผิงอาน(นายเอก)
อย่ามัวแต่ดีใจ มาทำแผ ลก่อน//ทายา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อะ!!!//เจ็ บแสบ
ผิงอาน(นายเอก)
//ตั้งใจทำแผ ล
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองหน้าผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา...เจ้ากับพี่ลู่ตอนอยู่ที่ศาลา กำลังทำอะไรกันรึ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองรอยแผ ลที่เป็นรอยนิ้วมือไป๋ลู่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เจ้าถูกบีบข้อมือมาสินะ)
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าไม่รู้จะพูดอย่างไรกับคนอย่างเจ้าเข้าใจดี
ผิงอาน(นายเอก)
(เรื่องนี้ฉันไม่สามารถพูดออกไปได้จริงๆ)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าสัญญาสิ ว่าเราจะรักกันตลอดไป//หลอกถาม
ผิงอาน(นายเอก)
ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ชั่งเถอะ!//ลุกขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ถือว่าข้าไม่เคยถามเจ้า!//หน้าบึ้ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เดินออกไป
ผิงอาน(นายเอก)
นี่เขางอนหรอกเหรอ?
แอดจ๋าแอด
มาอัพแล้วครับโผมม
แอดจ๋าแอด
ตอนนี้มาน้อยหน่อย คิดว่านะคะ
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่าน กดใจด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
🏹 ปล. ไม่ได้ตรวจคำ
Comments
ขายน้ำมนต์ขับไล่ชะนีฮ่ะ
ไม่งอนคงไม่หน้าบึ้งหรอด
2024-03-25
1
ⁱ ˡᵒᵛᵉ夏炼♥️🫶🏻
สนุกมากเลอะแอด❤️ อ่านแล้วตัดจบแบบคาใจมากกก😂 สู้ๆนะคะ🫶🏻แอดแต่งสนุกมากกก
2023-08-13
2