ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 10 คนตั้งขอบเขต
ผิงอาน(นายเอก)
//กำลังทำความสะอาดโต๊ะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
คุณชายเจ้าคะๆ!!//รีบวิ่งเข้ามา
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
//เหนื่อยหอบ
ผิงอาน(นายเอก)
หืม? มีอะไร//สงสัย
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
คือว่าท่านเสนาบดีขอพบเจ้าค่ะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เจ้าค่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
แล้วเขาได้บอกอะไรไหม//ขมวดคิ้ว
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
ไม่เลยเจ้าค่ะ จู่ๆก็อยากขอพบซะอย่างนั้น
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เทียนอู่ก็ไม่เข้าใจเช่นกันเจ้าค่ะ
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เหตุใดถึงจะมาสนใจเราป่านนี้//ไม่พอใจ+หน้าบึ้ง
ผิงอาน(นายเอก)
คงจะมีเรื่องอะไรที่อยากจะเจอจริงๆ
ผิงอาน(นายเอก)
ลองดูก็ไม่เสียหายอะไร
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//แสร้งนั่งเล่นป๋องแป๋ง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(ข้าล่ะไม่เข้าใจเสียจริงๆ)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(เหตุใดข้าถึงต้องมานั่งกับคนที่ป่วยสติไม่ดีเช่นนี้กัน)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(จะลุกออกไปก็ไม่ได้ เสียมารยาท)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ขมวดคิ้ว+หันหน้าหนี
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เหลือบมอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ถ้าไม่ติดว่าเป็นพ่อของหลันฮวา)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ข้าไม่ยอมมาพบให้เสียเวลาแน่!)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//มอง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(หรือว่าข้าควรจะถามอะไรสักหน่อย?)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เอ่อออ....องค์ชายสาม//ตะกุกตะกัก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หือ?..ขอรับ//หันมอง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ช่วงนี้ท่านเป็นอย่างไรบ้างรึพ่ะย่ะค่ะ? อาการคลี่คลายบ้างหรือไม่
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ทำท่าทางเป็นห่วง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
สบายดีขอรับ!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ยิ้มแป้น
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ท่านอาการดีขึ้น ข้าก็สบายใจยิ่งนัก
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ยิ้ม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(ถ้าข้ารู้ว่าความคิดท่านอีกแบบหนึ่ง สีหน้าท่านคงจะไม่ใช่เช่นนี้เป็นแน่)
ผิงอาน(นายเอก)
//เดินเข้ามา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
!!!//เบิกตาโพลง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา!//ยิ้มแป้น
ผิงอาน(นายเอก)
//มองหลันอู่หลง
ผิงอาน(นายเอก)
ท่านพ่อ~~//เดินเข้าไปใกล้
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//จะยกมือดันออก
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//แอบรังเกียจ
ผิงอาน(นายเอก)
//รู้ตัว+ถอยออกมาก่อน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา~~ ข้าคิดถึงเจ้ามาเลย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ตั้งแต่เช้าข้าก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้าเจ้าเลย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้านั่งตรงนี้นะ//จับมือให้มานั่ง
ผิงอาน(นายเอก)
อื้อๆ//พยักหน้า
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เข้าเรื่องเลยละกัน
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ที่ข้ามาวันนี้
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ข้าก็อยากจะมาถามไถ่พวกท่าน
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ว่าตั้งแต่แต่งเข้าจวนกันมา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เป็นอย่างไรบ้าง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เอ้อ...นั่นสิ!
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
หลันฮวาลูกรัก เจ้าแต่งงานครานี้ นับเป็นบุญยิ่งนัก
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
องค์ชายสามทั้งมีเมตตากรุณาต่อเจ้ามากเลยนะ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าเองก็อย่าลืมตอบแทนบุญคุณท่านด้วยล่ะ
ผิงอาน(นายเอก)
ขอระ! เพคะ//จะหลุด
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//จ้อง
เหมือนบรรยากาศจะดูเงียบๆไป
ผิงอาน(นายเอก)
หม่อมฉัน แต่งเข้ามาใจวังนี้//มองไป๋เฟิ่ฃ
ผิงอาน(นายเอก)
ก็นับได้เป็นบุญวาสนาโดยแท้
ผิงอาน(นายเอก)
ยิ่งได้ออกเรือนกับองค์ชายสาม เป็นบุญมหาศาลยิ่งนัก//พูดแบบเวอร์ๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(นางมีแผนอะไรกันแน่)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เหตุใดถึงทำตัวแปลกไปตั้งแต่เมื่อตะกี้นี้)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(สงสัย ข้าคงต้องเล่นตามบทของนางเสียแล้ว)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
นับเป็นบุญของข้าด้วย~~ข้าเฝ้ารอวันที่จะได้แต่งกับหลันฮวามาตั้งยาวนาน//จับมือ
ผิงอาน(นายเอก)
!!//สดุ้ง!!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ถึงยามนี้แล้ว ข้าก็ได้แต่งแล้ว ข้ามีความสุขมากเหลือเกิน//พูดโอเวอร์ตามผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//กุมมือผิงอาน+เขยิบตัวเข้าใกล้
ผิงอาน(นายเอก)
(โอ่โห่ โอเวอร์ดว่ากูอีกนะ!)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//รู้สึกเลี่ยน
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เอออ..กระหม่อมไม่มีเรื่องอะไรแล้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ขอแค่รู้ว่าพวกท่านสบายดี ข้าเองก็พลางดีใจไปด้วย
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
กระหม่อมขอตัวไปจัดงานราชการก่อนพ่ะย่ะค่ะ//คำนับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อื้อๆ!//ยิ้มกว้าง+พยักหน้า
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//เดินออกไป
ผิงอาน(นายเอก)
//ชะโงกไปดู
ผิงอาน(นายเอก)
ท่านพ่อไปแล้ว
ผิงอาน(นายเอก)
//มองไป๋เฟิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าเลิกกุมมือข้าสักทีได้ไหม
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้า...ข้าขอโทษ//ทำตัวรู้สึกผิด
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ปล่อยมือ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ถ้าข้าทำให้เจ้าอึดอัด
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าก็บอกข้าได้นะฮวาฮวา//หงอย
ผิงอาน(นายเอก)
ข้ายังไม่ทันได้ว่าอะไรเจ้าเลย เจ้าเองนี่ก็ขี้น้อยใจเก่งเหมือนกันนะ
ผิงอาน(นายเอก)
//เอื้อมมือไปบีบแก้มไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
หือ?//เงยมอง
ผิงอาน(นายเอก)
//ตัวสึกตัว
ผิงอาน(นายเอก)
อะ!//ชักมืออก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา...//หน้าแดงหน่อยๆ
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าหิวหรือยัง ข้าหิวแล้ว//ตัดบท
ผิงอาน(นายเอก)
พวกเราออกไปหาของอร่อยที่นอกหัวเมืองกันดีหรือไม่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้า...เจ้าหมายถึงตลาดนอกหัวเมืองหรือ//เสียงอ่อน
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าเป็นอะไรไป?//สงสัย+มอง
ผิงอาน(นายเอก)
(ต้องเป็นเพราะที่กูบีบแก้มแน่ๆเลย)
ผิงอาน(นายเอก)
(ไม่น่ามือบอนเลยเรา)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกไปนอกหัวเมือง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เพราพร่างกายของข้ายังไม่แข็งแรงดี ท่านพ่อแบะแม่ใหญ่เลยไม่ให้ออกไป
ผิงอาน(นายเอก)
แล้วเจ้าอยากออกไปไหมล่ะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าอยากออกไป แต่ก็ไปไม่ได้อยู่ดี
ผิงอาน(นายเอก)
//หัวเราะเบาๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้า...เจ้าหัวเราะทำไมกัน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ขมวดคิ้วนิดๆ
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้านี่จะอยู่ในกรอบมากเกินไปจริงๆนะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
มันหมายความอย่างไร?//สับสน
ผิงอาน(นายเอก)
มันก็หมายความว่า เจ้าอยู่ในขอบเขตที่คนอื่นเป็นคนตั้งให้เจ้าอยู่ ทั้งที่เจ้าไม่ได้เป็นคนตั้งเอง
ผิงอาน(นายเอก)
แล้วเจ้าจะได้ออกไปเจอโลกภายนอกที่เจ้าไม่เคยรู้ ไม่เคยดูน่ะเหรอ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ตั้งใจฟัง
ผิงอาน(นายเอก)
แล้วโตไปมากกว่านี้ เจ้าจะมายอมเป็นแค่คนป่วยที่อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ
ผิงอาน(นายเอก)
อยากจะดูอะไรก็ไม่ได้ดูน่ะเหรอ
ผิงอาน(นายเอก)
รีบทำอะไรที่อยากทำเถอะ
ผิงอาน(นายเอก)
ก่อนมันจะสายไป แล้วไม่ได้ทำเสียก่อน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(นาง.... เป็นห่วงข้า..?)
ตั้งแต่เด็ก เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้น ทุกคนก็บอกข้ามาตลอดว่าข้าป่วยแบบนั้นแบบนี้ ทั้งที่ช้าไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังป่วย จนมารู้ว่าตัวเองไม่ได้ป่วย พอบอกคนพวกนั้นไปก็ไม่มีใครเชื่อ จนข้าต้องแกล้งป่วยออดๆแอดๆแบบนี้ตั้งแต่ตอนนั้น
ข้าไม่เคยได้ออกไปยังนอกหัวเมืองสักครั้ง เพราะทุกคนคิดว่าข้าป่วย เลยพยายามป้องกันไม่ให้ข้าออกนอกสายตา
ปากเดียว เท่ากับแผ่กระจายไปทั้งวัง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(นั่นสินะ ถ้าข้าไม่รีบทำสิ่งที่ข้าอยากทำ มันก็จะไม่ได้ทำอีกแล้ว)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(เพราะฉะนั้น นี่คือชีวิตของข้าเอง ไม่มีใครมาสั่งให้อยู่ในขอบเขต มีแต่ข้าที่สั่งตัวเองได้เท่านั้น)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา ถ้าข้าจะไป เจ้าจะพาข้าไปจริงๆใช่หรือไม่//กล้าๆกลัวๆ+เกาะแขน
ผิงอาน(นายเอก)
จริงสิ ข้าจะโกหกเจ้าทำไม//ยิ้มอ่อน
ฉันไม่รู้ว่าตั้งแต่เกิด เขาเจออะไรมาบ้าง แต่ที่รู้ๆ เขาถูกสั่งให้อยู่แต่ในขอบเขตที่คนอื่นเป็นคนตั้งขึ้นมา บางคนอาจจะไม่ได้ต้องการแบบนั้น และมันไม่ใช่ชีวิตที่คนบางคนต้องการ....
แอดจ๋าแอด
ไม่รู้มีคนรอไหม อริอริ
แอดจ๋าแอด
แต่หวังว่านักอ่านทุกคนจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้นะคะ
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
🔴 คำผิดพลาดประการใด ขอกราบประทานอภัยอย่างสูง🙏
Comments
อย่ายุ่งกับผม ถ้ายังไม่อยากตาย
น้ำสนตีนมั้ย
2025-03-19
0
ข้าคือแมววาย
ตอนแรกเราอ่านเป็นเงี่ยน🌚🗿
2024-05-06
4
ข้าคือแมววาย
แต่ตอค่ะ😌💗
2024-05-06
0