ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 7 กำไลหยก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ขอบพระคุณท่านแม่ใหญ่//คำนับ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อาหารวันนี้อร่อยมากขอรับ//ยิ้ม
ผิงอาน(นายเอก)
//คำนับเบาๆ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ไม่เป็นอะไรหรอก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เรื่องพวกนี้คู่บ่าวสาวก็ต้องมาทานอาหารตามประเพณีเป็นประจำอยู่แล้วไม่ใช่รึ//ยิ้มอ่อน
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เจ้าจะขอบคุณไปทำไมกัน
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ไม่มีอะไรแล้ว
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
อาเฟิ่ง เจ้าก็ลองแนะนำที่ที่ให้หลันฮวารู้จักดูสิจ๊ะ
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
นางไม่ได้มาที่นี่นาน
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
อาจจะจำสถานที่ไม่ค่อยได้นัก
ผิงอาน(นายเอก)
ก็ดีเหมือนกันนะอาเฟิ่ง//หันมองไป๋เฟิ่ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
!!หืม//หันมองผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา! //จับมือผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
!!อัก!//สดุ้ง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าเรียกข้าว่าอาเฟิ่งแล้วหรือ!//ยิ้มแป้น
ผิงอาน(นายเอก)
อื้อๆ!//พยักหน้าเบาๆ+ตกใจอยู่
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ดีนัก! ข้าจะพาเจ้าไปแนะนำที่ที่เจ้ากับข้าเคยสัญญากันเอาไว้นะ//จับมือผิงอานแล้วเดินไป
ผิงอาน(นายเอก)
อัก!//ถูกลากไป
ผิงอาน(นายเอก)
(อะไรเนี่ย! คนบ้าอะไรแรงเยอะฉิบหาย!)
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
//ยิ้มอ่อน
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ท่านพี่ดูสิเพคะ//มอง
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
เหมือนว่าลูกของท่านพี่ เหนียนจะโตขึ้นมากกว่าแต่ก่อนเลย
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
อนุหลิว!//มอง+ขมวดคิ้ว
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
!!//หันมอง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ข้าบอกกี่รอบแล้วว่าอย่าพูดถึงท่านพี่เหนียนอีก!//ขึ้นเสียง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เจ้านี่นะ!
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
บอกกี่ครั้งก็ไม่รู้จักจำ!!
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
ขออภัยเพคะ//ก้มหัว
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//เดินสบัดกระโปรงเข้าท้องพระโรง
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
//เงยหน้าขึ้น
หลิวหยาง(อนุภรรยา)
//มองฉีลั่ว+ถอนหายใจ
อนุหลิว : ท่านพี่เหนียน ถ้ายามนี้ท่านยังอยู่ บุตรชายของท่านคงไม่ต้องมาตกอยู่ในระกำลำบากเช่นนี้ ข้าผิดเองที่ดูแลเขาไม่ดีอย่างที่ท่านหวัง
ผิงอาน(นายเอก)
ช้าๆหน่อยสิ! อาเฟิ่ง!
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
นี่ไง ถึงแล้ว//มองรอบๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าจำได้หรือไม่ฮวาฮวา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ว่าตอนเด็กๆข้ามาสภาพรักกับเข้าที่หน้าตำหนักนี้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ก่อนที่เจ้าจะย้ายไปอยู่กับพ่อของเจ้า
ผิงอาน(นายเอก)
อื้ม! จำได้สิ//ยิ้มอ่อนเบาๆ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ยิ้มแป้น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าสัญญากับพ่อไว้ว่า เมื่อใดที่ข้าชนะกระบี่กระบอง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
พ่อจะให้ข้าออกไปเดินเล่นด้านนอกวังได้
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา!//จับมือผิงอาน
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้ามีอะไรจะให้เจ้า
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//ค้นหาของในแขนเสื้อ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//เอาออกมา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวาข้าให้เจ้า//ยื่นใส่มือผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าให้ข้า?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
อื้ม! ข้าให้เจ้า
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าให้ข้าทำไม มันเป็นกำไลของผู้หญิงนะ//งง งวย
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
คิกๆ//หัวเราะเบาๆ
ผิงอาน(นายเอก)
(หัวเราะอะไรของมันวะ!)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แม่ข้าบอกว่าจะไว้ใจผู้ใด ก็มอบกำไลหยกนี้ให้นาง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//มองหน้า
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้า..เจ้าเชื่อใจข้ารึ?
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
แน่นอน! ข้าเชื่อใจเจ้าหลันฮวาของข้า//ยิ้มตาสระอิ
ผิงอาน(นายเอก)
เจ้าโง่รึเปล่า ให้กำไลกับคนอย่างข้าเนี่ยนะ
เจ้าโง่ = ความหมายของแอดคือ คนซื่อบื่อ มึนๆอึนๆ นะคะ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ก็ข้าเชื่อใจเจ้าไง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ถึงได้ให้กำไลกับเจ้า
ผิงอาน(นายเอก)
//มองกำไลหยก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา เจ้าลองใส่ดูสิ
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
มันดูเข้ากับเจ้านะ
ผิงอาน(นายเอก)
อืม..ถ้าเจ้าว่าแบบนั้น
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าจะใส่มัน
ตอนที่ผมใส่กำไลหยกนั้นอยู่ ก็มีเสียงผู้หญิงที่ได้ยินในตอนแต่งงานและตอนร่วมหอ โพล่เข้ามาอีกครั้ง
...มันคือเสียงของใครกันนะ...
ผิงอาน(นายเอก)
//ตกอยู่ในภวังค์
ผิงอาน(นายเอก)
(คุณคือใคร?)
? : เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ เพียงรู้แค่ว่า ยามเมื่อแสงจันทร์ทราสอดส่องเข้ามายังหน้าต่างพร้อมกับความมืดมน เขาคนนั้นจะตกอยู่ในความหวาดกลัว
ผิงอาน(นายเอก)
(แล้วทำไมถึงต้องเป็นเขาคนนั้น แล้วเขาคนนั้นคือใคร)
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวา?!//จับตัว
? : เขาคนนั้นคือผู้ที่ตกต่ำตั้งแต่เด็กเพียงเพราะร่างกาย ร่วมถึง-//ถูกตัดไป
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ฮวาฮวาๆ!?!//เขย่าตัวผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
//สดุ้งตื่น
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เจ้าเป็นอะไรหรือไม่//เป็นห่วง
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
เห็นเจ้าเงียบไป //มองใกล้ๆ
ผิงอาน(นายเอก)
ข้า..ข้าไม่ได้เป็นอะไร
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//จับสังเกตได้แต่ไม่ทัก
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
(นางต้องมีอะไรปกปิดข้าเป็นแน่)
ผิงอาน(นายเอก)
(แล้วรวมถึง..อะไรล่ะ ผู้หญิงคนนั้นพูดหมายความว่าอะไร )
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//อยู่ๆก็ยิ้มร่าขึ้นมา
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
งั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องดูแล้ว
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
ข้าจะพาเจ้าไปแล่นป๋องแป๋ง และกินขนมกุ้ยฮวาอร่อยๆ//เดินนำหน้าไป
ผิงอาน(นายเอก)
//สงสัยอยู่+เดินตามไป
ไป๋เฟิ่ง(พระเอก)
//หน้านิ่ง
ไป๋เฟิ่ง : นางไม่เพียงแต่สนใจข้า แต่นางยังทำเป็นเหมือนลืมทุกอย่าง ใช่เจ้าไหมนะ หลันฮวา..
ผิงอาน : ถ้าเอาคำพูดที่ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้ว ก็น่าจะเดาไม่ยาก แต่จะใช่เขาไม่นะ ไป๋เฟิ่ง...
แอดจ๋าแอด
มาอัพแล้วคร่าา อร๊ายย!!
แอดจ๋าแอด
ไม่ได้อัพนานมากๆเลย เพราะช่วงนี้ติดเรียนด้วยค่ะ เลยไม่ค่อยได้มีเวลาเพียงพอเลย
แอดจ๋าแอด
มาตอนนี้หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ☺️🙏
แอดจ๋าแอด
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยนะคะ🙏❤️
แอดจ๋าแอด
เข้ามาอ่านกันเยอะๆเด้อพี่น้อง แซ่บคักๆ
แอดจ๋าแอด
🫐ปล. ไม่ได้แก้คำ
Comments
นภัสศร หงษ์ปาน
คุณพรี่แกล้งโง่หรือเพคะ น้องก็สงสัยตั้งแต่เข้าเรือนหอ+โรงอาหารอล้วนะเพคะ
2024-10-09
1
ข้าคือแมววาย
แต่โง่ในความหมายเราคือด่านะแต่ไม่เป็นไรคนเราคิดไม่เหมือนกานนน
2024-05-05
0
♪♣เมากันชา♣♪™
อ่านชื่อตอนว่าลําไยหก5555
2024-04-19
0