ขอร้อง! ท่านอย่าสงสารตัวประกอบเช่นข้า
ตอนที่ 1 แค่เด็ก 5 ขวบ
เขากับข้าเพิ่งเคยรู้จักกันครั่งแรก แต่เขาก็ทำอย่างกับข้าและเขารู้จักกันมาแสนนาน
เขาเรียกข้าในนามของ
"องค์หญิงหลันฮวา"
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
หลันฮวา ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าชอบเจ้าจริงๆนะ//ร้องไห้
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เจ้าสัญญากับข้าสิ ว่าโตไปจะแต่งงานกับข้าน่ะ//ร้องโห
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ข้าไม่ใช่หลันฮวานะ...//แปลกใจ
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
//เบี่ยงหนี
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//จับแขน
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
หลันฮวา ฮึก! เจ้าสัญญาสิ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ว่าโตไปจะแต่งงานกับข้า ฮึก!
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ข้า...ข้า//พูดไม่ออก
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//จับแขนทั้งสองข้าง+ร้องไห้
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เจ้าต้องเป็นของข้าสิ เจ้าห้ามให้คนอื่นแต่งงานกับเจ้านอกจากข้านะ ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
สัญญาสิ ฮึก!...อึก
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
//ถอนหายใจ
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
(ในเมื่อโตไปก็ไม่ได้เจอกันอยู่แล้ว แล้วเขาเองก็คงจะลืมเอง)
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
(ตอบตกลงไปก็คงไม่เป็นอะไรหรอก)
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ิือื้ม...ข้าจะแต่งงานกับเจ้า//ยิ้มแป้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//เงยขึ้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//อมยิ้ม
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เข้าไปกอด
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
อึก!//สดุ้ง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
โตไปข้าจะไปสู่ขอเจ้านะ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เจ้าอยากได้อะไร ข้าก็จะหามาให้เจ้าหมดเลย//ดีใจ
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
//อมยิ้ม+ลูบหลัง
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ข้าไม่ขออะไร
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
ขอแค่เจ้ามีความสุขก็พอ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ปล่อยกอด
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
งั้นข้าไปก่อนนะ ได้เวลาอ่านหนังสือแล้ว
ผิงอาน(ตอนเด็ก)
อื้ม!//ยิ้ม
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เดินไป
พอมาคิดอีกทีแล้ว ข้าก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะตอบตกลงไปเพื่ออะไร ทั้งที่ชื่อนั้นมันก็ไม่ใช่ของข้าด้วยซ้ำ มันไม่ใช่ตัวตนของข้า ไม่แน่อนาคตข้าคงต้องใช้ชื่อนั้นหรอกหรือ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่!!//เขย่าตัว
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
อาเฟิ่ง...//มองหน้าไป๋เฟิ่ง
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
แม่คงไม่อาจอยู่ปกป้องลูกไว้ได้..แล้ว
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
อาเฟิ่งลูกรัก...แม่รักเจ้ามากนะ//กระอักเxือด
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่อยู่กับเฟิ่งก่อน...!!ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ร้องไห้หนัก
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เหตุใดถึงไม่มีใครมาช่วยเราเลย ฮึก!
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//ยิ้มอ่อน+เxือดกลบปาก
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
(ลูกรัก..วังนี้แม้แต่คนอยากจะช่วยก็ไม่อาจช่วยได้ วังนี้ช่างไร้ความเป็นมิตรยิ่ง เด็กน้อยใสซื่ออย่างเจ้าไม่น่าเกิดมาพบเจออะไรเช่นนี้เลยจริงๆ)
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
จำคำแม่ไว้นะอาเฟิ่ง...//เสียงแหบ
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
แค่กๆๆ//เริ่มหายใจไม่ออก
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
อย่าให้ใครมารังแกข่มเหงเจ้าได้ง่ายๆ//แผ่วลง
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
แม่ปกป้องเจ้าได้เพียงเท่านี้...//หอบหายใจ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งผิดไปแล้ว ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งไม่น่าเอายานี้มาให้ท่านกินเลย ฮึก!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่ง..เฟิ่งทำแม่เ จ็บ ฮึก!//ร้องไห้
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งผิดเอง ฮึก! ฮรือออ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//รู้สึกผิด
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
ไม่..เจ้าไม่ผิด
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
เจ้าเก็บอันนี้ไว้//ยื่นใส่กำมือ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//รับ+สะอื้น
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
เจ้าเชื่อใจใคร ก็มอบกำไลนี้ให้นางไป
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
สักวัน...//ค่อยๆหายใจไม่ออก
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
เจ้าจะเจอกับคนที่ปกป้องเจ้าได้ดีกว่าแม่//มองไปเฟิ่ง
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//อมยิ้ม
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
(คนที่ปกป้องลูกข้าได้นั้นคงจะเป็นคนพิเศษ ลูกข้าคงจะโชคดีไม่น้อยเลย)
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//ค่อยๆหลับตาลง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก! ท่านแม่!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านตื่นสิ...ท่านสัญญากับข้าแล้ว..//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//เขย่าตัว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่..ฮึก. ฮรือออ//ร้องหนัก
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//เดินเข้ามา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ฟางเหนียน!!!//เบิกตาโพลง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//วิ่งเข้าไปโอบตัว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ตื่นสิ! ฟางเหนียน!
ฟางเหนียน(ฮองเฮา)
//แน่นิ่ง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//ขมวดคิ้ว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไปตามหมอหลวงมา!!//เสียงดัง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
นางเป็นอย่างไรบ้าง?!//จริงจัง
ตปก.ช
เอ่ออ....//ไม่กล้าพูด
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
พูดออกมา!!//เสียงดัง
ตปก.ช
ฮองเฮาสิ้นพระชนม์แล้วขอรับ!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
!!!!//ตกใจ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
//วิ่งเข้ามา
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เกิดอะไรหรือเพคะ
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
เห็นส่งเสียง-//เห็นฟางเหนียนนอนลง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
!!//เบิกตาโพลง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ฮองเฮาเป็นอะไรไปเพคะ!!
ตปก.ช
ฮองเฮา...ฮองเฮาทรงได้รับพิษขอรับ จึงทำให้มีอาการลม ชัก
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
แล้วนางได้รับพิษได้อย่างไร
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//มองถ้วยยาที่อยู่ข้างๆไป๋เฟิ่ง
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//มองไป๋เฟิ่ง+ขมวดคิ้ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เหตุใดท่านพ่อถึงมองข้าเช่นนั้น)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่งแค่เห็นท่านแม่ป่วย...จึงนำยามาให้ขอรับ//มอง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เฟิ่ง...//รู้สึกผิด
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ว้ายxายจริง...//ปิดปาก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
องค์ชายสามพยายามจะx่าฮองเฮาหรือ?!
ทุกคนในห้องโถงมองมาที่ข้า อย่างกับข้าเป็นคนทำ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้า...ข้าไม่ได้ทำนะขอรับ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าสาบานได้! ฮึก!
ตปก.ช
(เนื้อยามีความเป็นตะกอนและหยาบมือนิดหน่อย กลิ่นก็เหม็นชื้น ยามีสีเขียวออกไปทางน้ำตาลเข้ม เป็นไปได้อยู่สองอย่างคือ ยาฉางกู่และยาถังตู้)
ตปก.ช
//หยดยาใส่กระดาษพิเศษ
เมื่อหยดลงไปแล้วจะมีลักษณะสีที่แตกต่างไปจากเดิม
ยาฉางกู่ เปลี่ยนเป็นสีเหลือง💛
ยาถังตู้ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม🤎
ตปก.ช
//เห็นยาที่เปลี่ยนเป็นสีเหลือง
ตปก.ช
หือ? นี่มันยาพิษฉางกู่นี่ขอรับ
ยาพิษฉางกู่ เมื่อได้รับมันเข้าไปแล้ว มันจะแล่นเข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็วภายใน1นาที จะมีอาการลม ชัก อ่อนแร ง หายใจไม่ออก น้ำลายฟูมปาก
*ไม่มีอยู่จริงนะคะ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
!!!//อึ้ง
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
โถ่...ฮองเฮายิ่งประชวรอยู่จะต้องมาโดนบุตรตนเองทำเช่นนี้อีก
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
ช่างน่าเวทนานัก//แกล้งเสียใจ
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้า!...ข้า//มองคนรอบๆ
:ชั่งน่าเวทนาเสียจริงๆ บุตรยังเด็กอยู่เลยแต่กลับมีความคิดจะx่ามารดาตนเองสะแล้ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
อะ..อกตัญญูอย่างงั้นหรือ//ใจสลาย
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าบอกว่าไม่ได้ทำ!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
เหตุใดท่านต้องใส่ร้ ายข้าด้วย!//ตะโกน
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อาเฟิ่ง!!!//ตะคอก
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ข้าไม่เคยสอนให้เจ้าตะโกนตอบผู้ใหญ่!!//ขึ้นเสียง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//สดุ้งกลัว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
กลับไปที่จวนของเจ้า!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ข้าจะกักขังเจ้าเป็นเวลา10วัน!!
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อย่าได้ออกมาเดินเพ่นพ่าน!//จ้องมองอย่างหน้ากลัว
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไป!!!!//ขึ้นเสียง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!//สะอื้น
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เหตุใดถึงไม่มีใครยอมฟังข้า)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เฟิ่งแค่จะรักษาแม่ๆก็เท่านั้น)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เหตุใดถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ได้)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
(เฟิ่งทำผิดอะไรกัน)
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//มองฉีลั่ว
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ฮึก!!//มองอย่างเครียดแค้น
ฉีลั่ว(อนุภรรยา+ฮองเฮา)
หึ!
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//วิ่งออกไป
ตั้งแต่วันนั้น องค์ชายที่ผู้อ่อนแอราวกับดอกที่เพิ่งจะผลิบาน ถูกประนามในนามของลูกอกตัญญูไปโดยปริยาย...
เขาถูกขังอยู่ภายในจวน10วัน10คืนไม่ได้แม้แต่จะออกมาเห็นโลกภายนอก ทั้งข้าวปลาอาหารก็ไม่ได้แตะ ได้กินแต่น้ำฝนที่ตกลงจากท้องฟ้า จนผอมโซและป่วยลง
อาหารที่ฮ่องเต้สั่งให้พ่อครัวทำให้เขาก็ไม่ถูกส่งมาตั้งแต่นั้นมา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
//เดินเข้ามา
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อาเฺฟิ่ง...เจ้า..//อึ้ง
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
ข้าผิดไปแล้ว..ท่านพ่อ ฮึก!//จะร้องไห้
มันเหมือนจุกที่อก เสมือนกับทำผิดแล้วซ้ำซากจนไม่มีแรงที่จะผลิตน้ำตาออกมาให้ร้องเป็นสายได้..
ไป๋เฟิ่ง(ตอนเด็ก)
//ล้มลงกับพื้น
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
อาเฟิ่ง!!!//เข้าไปโอบ
ไป๋ฟู่(ฮ่องเต้)
ไปตามหมอหลวงมา!!!
มันแย่มากที่จะให้เด็กอายุเพียง5ขวบอดอาหารเป็นเวลา10วัน
ผลสรุปนั้นก็ตรงตามที่คาดหมายและไม่มีใครเชื่อว่าต่อจากนี้ บุตรชายคนที่เขารักมากที่สุดจะกลายเป็นคุณชายขี้โรคไปโดยสิ้นเชิง รวมถึงกับกำลังที่ไม่แม้แต่จะทำงานอะไรหนักๆได้
และรวมถึงความโปรดปรานของท่านพ่อที่มีต่อเขาก็หายไปอย่างกับฟ้าผ่า
ตอนที่ 2 12ปีผ่านไป
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
หลันฮวา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าโตเป็นสาวพร้อมที่จะออกเรือนแล้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เหตุใดถึงไม่ตบแต่งกับองค์ชายสาม ทั้งที่พวกเจ้าก็สนิทกับตั้งแต่เด็ก//ไม่เข้าใจ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ท่านจะให้ข้าแต่งกับองค์ชายขี้โรคอย่างงั้นรึ//ขมวดคิ้ว
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ท่านไม่คิดหรือว่าถ้าข้าแต่งไปแล้วจะเป็นเช่นไร
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้าเองก็อยากแต่งกับคนที่มีร่างกายที่สมประกอบ//กอด อก
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
แค่เห็นใครต่อใครยอกว่าป่วยเป็นโรคเช่นนั้น
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้าก็ขนะแขยงเต็มทนแล้ว//เบะปาก
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
คิดว่าพูดเช่นนี้แล้วมันจะทำอย่างไรได้//ขมวดคิ้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
อย่างไรเจ้าก็ต้องตบแต่งกับองค์ชายสามอยู่ดี
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ท่านพ่อ!!//ขึ้นเสียง
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
ใจเย็นๆสิหลันฮวา..//ปลอบ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ใครจะแต่งก็แต่งไป...!!!!//ขึ้นเสียง
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ข้าไม่อยากมาดูแลคนป่วยใกล้xายหรอกนะ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
แล้วเจ้าจะทำอย่างไร
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ก็ให้ผิงอานไปสิเจ้าคะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ไหนๆอยู่ในจวนก็รกหูรกตาข้ามากพอแล้ว
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ยิ่งผิงอานเป็นบ้าสติฟั่นเฟือนไปอยู่กับองค์ชายขี้โรคนั่น!
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ก็เหมาะสมดีแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
ข้าก็คิดเช่นนั้นนะเพคะ
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
เกรงว่าอยู่ไปจะไร้ประโยชน์เปล่าๆ
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
ทางที่ดีแสร้งปลอมให้เจ้านั่นเป็นหญิงไปแต่งแทนไม่ดีกว่าหรือเพคะ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//คิดตาม
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
ให้ผิงอานปลอมเป็นหญิง แต่งเข้าวังแทนหลันฮวาก็ถือว่าได้ส่งเข้าไปแต่งอยู่ดีนะเพคะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ท่านแม่พูดถูกเจ้าค่ะ
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ไหนๆผิงอานก็มีใบหน้าคร่าตาคล้ายกับข้าเช่นเดียวกัน
หลันฮวา(นางเอกในเรื่อง)
ส่งไปก็คงไม่ถูบจับได้เป็นแน่!//ยิ้มเยาะ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ถ้าพวกเจ้าคิดเช่นนั้น
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ข้าก็จะลองทำตามดู
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
แต่ถ้าเกิดถูกจับได้ขึ้นมา ข้าจะไม่ช่วยแม้แต่นิดเดียว..//เสียงแข็ง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//กังวลใจ
ผิงอาน(นายเอก)
เหตุใดท่านแม่ถึงยังไม่กลับมาอีก
ผิงอาน(นายเอก)
ข้ารอจนแทบจะทำงานบ้านเสร็จครบทุกอย่างอยู่แล้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//เกินเข้ามา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
อืม....
ผิงอาน(นายเอก)
ท่านมาหากข้ามีอะไรหรือขอรับ?//มอง
ผิงอาน(นายเอก)
(ปกติท่านพ่อไม่เคยมาหาข้ากับแม่เลย)
ผิงอาน(นายเอก)
(เหตุใดวันนี้ถึงได้มาหากัน)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ผิงอาน..
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าเห็นข้าเป็นพ่อเจ้าหรือไม่
ผิงอาน(นายเอก)
เหตุใดท่านถึงถามเช่นนี้หรือขอรับ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ถอนหายใจ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(นี่ข้ากำลังจะให้คนบ้าไปแต่งกับคนขี้โรคงั้นรึ?)
ผิงอาน(นายเอก)
//เอียงคอไปมา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เอาเป็นว่าข้าอยากให้เจ้าแต่งงานแทนหลันฮวา..
ผิงอาน(นายเอก)
แต่งงานหรือ?//ไม่เข้าใจ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ใช่
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ถ้าเจ้าทำเรื่องนี้ได้ข้าก็นะคืนขลุ่ยให้กับเจ้า
ผิงอาน(นายเอก)
ขลุ่ย! ท่านจะคืนให้ข้าจริงๆหรือ//ตื่นเต้น
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
อืม...//หน้านิ่ง
ผิงอาน(นายเอก)
!!//คิดอีกที
ผิงอาน(นายเอก)
อย่างไรข้าก็ไม่แต่ง!//ลุกลี้ลุกลน
ผิงอาน(นายเอก)
ข้า...ข้า...//สติแตก
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ถือว่าทำเพื่อข้าเถอะ...
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ทำเพื่อพี่และแม่ของเจ้าไงผิงอาน..//หลอกล่อ
*บอกก่อนนะคะ ผิงอานเป็นคนที่รักแม่มากๆ เพราะตั้งแต่เด็กจนโตน้องไม่เคยได้รับความรักจากพ่อของนางเลย แม่นางเป็นตาอิ้งหรือเมียน้อยนะคะ น้องผิงถูกไม่ให้ใช้นามกกุลเดียวกับคนอื่นๆหรือ นามสกุล หลัน เพราะฮองเฮาไม่ชอบน้องตั้งแต่เกิดมาแล้ว..
เผื่อมีคนสงสัยว่าทำไมน้องถึงมีสติฟั่นเฟือน ตอนแม้น้องท้องน้อง แม่น้องถูกทำร้ ายจากการทุบ ตีของฮองเฮาค่ะ ผิงอานเลยเกิดมาเป็นแบบนี้
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่เอา...//ส่ายหัว
ผิงอาน(นายเอก)
ข้าไม่อยากแต่ง ข้าจะแต่งกับมู่มู่!!
มู่มู่ = ชื่อสัตว์เลี้ยงของกระต่าย
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
คนกับสัตว์จะแต่งงานกันได้อย่างไร//ขมวดคิ้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เชื่อข้าเถอะ...
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าไปอยู่นั่นจะสุขสบายไม่มีใครกลั่นแกล้งเจ้า//ดึงแขนผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
อึก!//แกะออก
ผิงอาน(นายเอก)
ไม่เอา ไม่เอา...!!//ส่ายหัวไปมา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
(สงสัยข้าคงต้องใช้ไม้ตายแล้ว!)
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//เอาผ้าเช็ดหน้าที่โปะยาสลบเอาไว้ออกมา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//โปะจมูกผิงอาน
ผิงอาน(นายเอก)
อะ!//หยุดนิ่ง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ประคอง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าทำให้ข้าเองก็ต้องเหนื่อยใจเช่นเดียวกันนะผิงอาน//ขมวดคิ้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ใครอยู่ด้านนอก! เข้ามาพาตัวผิงอานไปเตรียมตัวที!//ตะโกน
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เจ้าคะ่!//วิ่งเข้ามา
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
คุณชาย!!//ตกใจ+เข้ามาดู
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
คุณชายเป็นอะไรไปเจ้าคะ//เป็นห่วง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
แค่เหนื่อยก็เท่านั่นเลยสลบไป
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าพาผิงอานไปเตรียมตัวซะ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ยามรุ่งจะส่งเขาไปวังหลี่ต้วนทันที
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
หลี่ต้วน?//งง
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
(วังหลี่ต้วน วังที่มีแต่คนวิปริตอย่างงั้นรึ?)
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เอ่อ...//คิดมาก
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//จ้องมอง
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ยืนทำอะไรอยู่อีก!
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
รีบไปก่อนที่ข้าจะหมดความอดทนแล้วบั่นหัวเจ้า!!//ใส่อารมณ์
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
เจ้าค่ะๆ//กลัว+พาผิงอานออกไป
เทียนอู่(นางกำนัลนายเอก)
(คุณชายของเทียนอู่ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ)
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//เดินเข้ามา
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ผิงอาน
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
แม่กลับมาแล้ว แม่เอาหมั่นโถที่เจ้าชอบมาฝากด้วย//วางตระกร้า
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
(ไปไหนกันนะ ยามนี้พอข้าพูดว่าเอาหมั่นโถมาให้ ก็จะออกมาทันทีไม่ใช่รึ?)
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ผิงอาน?//มองหา
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
!!!//กระวนกระวาย
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ผิงอาน! เจ้าอยู่ที่ใด!!
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//ออกตามหา+กังวล
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
(ลูกข้าไม่ใช่คนที่จะออกมาเดินเล่นในยามนี้นี่!)
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//เดินออกมา
: อ๊ะ! ตาอี้งเหยียน//คำนับ
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
พวกเจ้า!...//กังวล
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
พวกเจ้าเห็นผิงอานบ้างหรือไม่
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
เขาอยู่ที่ใด พวกเจ้ารู้หรือไม่//เป็นห่วง
:คุณชายผิงอานเพิ่งจะออกจากจวนไปได้เมื่อยามโหย่วนี้เองเจ้าค่ะ
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
!!!//เบิกตาโพลง
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
แล้วเขา..แล้วเขาไปที่ใด
:ไม่ทราบเจ้าค่ะ ไม่มีให้บอกพวกหม่อมฉันเลย
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
อึก!...//ใจหาย
:งั้นขอตัวนะเจ้าคะ..//คำนับ+เดินไป
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ไม่..ลูกข้าจะหายไปที่ใดได้
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//เหมือนนึกออก
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//เดินเข้ามา
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ผิงเหยียน?//มอง
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ท่านพี่..ลูกข้า..ลูกข้าอยู่ที่ใดเพคะ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เอ่อ..//ไม่กล้าตอบ
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ตอบมาสิเพคะ!//น้ำตาคลอ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ข้าส่งผิงอานไปตำหนักห่วนเรียบร้อยแล้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ยามรุ่งผิงอานก็จะถูกส่งตัวไปแต่งงานกับองค์ชายสามตระกูลไป๋
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
!!!//ใจหล่น
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
ข้ารู้ดีว่าทำเช่นนี้แล้ว
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
เจ้าจะไม่พอใจ
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
แต่ถ้าข้าไม่ส่งตัวผิงอานไป เจ้าเองก็รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น
หลันอู่หลง(พ่อหลันฮวา)
//ขมวดคิ้ว
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
น้องผิง...//เดินมา
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
เจ้าเองก็รู้นี่ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่ส่งไป...//กุมมือผิงเหยียน
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//จ้องเขม็ง
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
รู้ทั้งรู้ว่าข้าจะไม่พอใจ แต่พวกท่านก็ยังจะทำงั้นรึ
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
ลูกข้าเป็นอย่างไรข้ากับท่านย่อมรู้ดี!//มองหลันอู่หลง
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
//น้ำตาคลอ
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
แต่ผิงอานเต็มใจไปนะน้องผิง
ลี่หมิง(แม่หลันฮวา)
ข้าเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ข้าเองก็เสียใจไม่น้อยกว่าเจ้าเลย//มองผิงเหยียน
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
(คิดว่าข้าโง่นักรึที่จะดูพวกท่านไม่ออก ดูไม่ออกที่วังนั้นจัดตั้งจะให้ลูกชายแต่งกับหญิงงาม)
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
(แล้วเหตุใดพวกท่านต้องส่งลูกชายข้าไปด้วย)
ผิงเหยียน(แม่นายเอก)
(แทนที่จะเป็นหลันฮวา...)
แอดจ๋าแอด
มากระโดดหยุมหัวพ่อน้องผิงอานกันค่ะ!
ตอนที่ 3 จุดจบสุดท้าย
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ฮึก!...อึก!//หอบหายใจ+วิ่งหนี
:จับตัวมันให้ได้! อย่าให้มันหนีรอดไปได้เหมือนครั้งก่อนอีก!!!//ตะโกน
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ฉิบหายสุดๆเลย!//ขมวดคิ้ว
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
เฮือก!!//ล้ม+โดนยิ งหน้าท้อง
:นั่นไงลูกพี่! มันล้มแล้ว!
:ล้มแล้วก็รีบไปสิวะ! ยืนโง่ทำไม//วิ่ง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
เอือก!//เจ็บ+คลานไปพิงกำแพง
:มึงนี่โง่กว่าที่กูคิดอีกนะ//จ้องมอง+หยุมหัว
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
อะ!
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
กูมันโง่เอง! ที่หลงเชื่อคำของมึง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ไหนบอกกู้เงินได้แล้วจะไม่เอาดอกเบี้ยไงวะ!
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
นี่มันอะไร!
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ดอกเบี้ยกูขึ้นทีละ20%เลย!//ขมวดคิ้ว+โกรธ
:มึงนี่มันโง่แล้วโง่อีกไม่มีผิดเลยนะ
:บริษัทเงินกู้ที่ไหน เขาให้กู้แล้วไม่เอาดอกเบี้ยกันวะ//กระชาก
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
อะ!//ไปตามแรง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(ไอ้ชาติหมา!)
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(ถ้ากูไม่หลงคำพูดมันอีกนิด ป่านนี้คงไม่มาโดนอะไรแบบนี้แน่!)
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(เจ็บชะมัด)
:นี่กูยังผ่อนให้มึงอยู่นะ ที่เข้าแค่หน้าท้องอะ
:ถ้ากูไม่ผ่อน ป่านนี้กูยิ งมึงทะลุแน่!
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
//จ้องเขม็ง
: เอ้า! มองกูแบบนี้อยากจะมีเรื่องอีกรึไง
:หน้าตาก็ดูไม่แย่//จับคาง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ชิ!//สบัดออก
:หนานเซียว ฉันให้เวลาแกมามากพอแล้วนะ
:คิดว่าสภาพแบบนี้ยังจะหนีได้อยู่อีกเหรอ
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
//คลาน
:หึ!//เหยียบขาหนานเซียวเอาไว้
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
อัก!//เจ็บ
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(ไอบ้าเอ้ย...!)
:ตกลงจะจ่ายหรือไม่จ่าย กูรอนานแล้วนะ
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ไอ้เวร!
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ดอกเบี้ยมึงอย่างกับภูเขา กูจะไปจ่ายให้มึงไหวได้ไง
:ถ้ารู้ว่าจ่ายไม่ไหวแล้วจะกู้ไปทำเxี้ยอะไร!!//ขึ้นเสียง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
แล้วใครมันจะไปรู้วะ ในสัญญาก็ไม่เห็นมีเลย
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
มึงมันขี้โกง!!//เสียงดัง
: เหอะ! ขี้โกงอ๋อ//กระชากหัว
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
อะ!//หันตามแรง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
//มอง
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
ไอ้สัตว์นรก!//ขมวดคิ้ว
:โดนแบบนี้แล้วยังกล้าปากดีอีกนะมึง!
:กูคงต้องส่งมึงไปนรกแล้วจริงๆสินะ//หยิบปืนออกมา
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
!!//เห็นปืน
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(ไม่ได้! กูจะมาตายในสภาพแบบนี้ไม่ได้!)
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(ยังไม่ได้กอดแม่เลย น้องอีกคนไหงจะต้องค่าเรียนอีก)
:อย่าอยู่เลยมึง!//ลั่นไกล
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
//ล้มลงกับพื้น
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(อะไรนะ? เหมือนมันรู้สึกชาไปหมดเลยแฮะ)
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(แม่...เซียวยังไม่ได้กอดแม่กับน้องเลย)
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(ถ้าเซียวคิดให้มากกว่านี้..ครอบครัวเราคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้)
หนานเซียว(นายเอกปัจจุบัน)
(เซียวผิดเอง...แม่..หนานหยาง)
ตื่อ ดึง ตือ//เสียงซาวด์ข่าว
ข่าวช่อง 2 ขอรายงานข่าวค่ะ พบผู้เสียชี วิตในซ่องแห่งหนึ่ง จากการชันสูตรศพพบว่าผู้เสียชี วิตถูกยิ ง บริเวณข้างหน้าท้อง และกลางศีรษะค่ะ
สัมภาษณ์ญาติผู้ตาย บอกไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น และทางเรายังพบอีกว่าผู้ตายเหมือนจะไปกู้หนี้นอกระบบด้วยค่ะ
ถึงแม้คนเราเลือกเกิดไม่ได้..แต่ก็เลือกที่จะเป็นได้เช่นกัน
ถึงแม้สิ่งที่เราเลือกมันไม่ได้ดีต่อตัวเราและคนอื่นมากนัก แต่ก็ต้องทำเพื่อความอยู่รอด
ผลสุดท้ายจุดจบของชีวิตอย่างคนเราก็ไม่แน่นอนเสมอไป แต่ก็ผิดที่เราเองที่จะเลือกจุดจบของตัวเองเป็นแบบนั้นเอง...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
