ดาบพิฆาตอสูร: นักดาบเงาโลหิต
ตอนที่ 1: เงาในเงามืด
(ป่าทึบยามค่ำคืน แสงจันทร์สาดส่องลอดใบไม้ลงมาเป็นหย่อม ๆ บรรยากาศเงียบสงัด วังเวง มุเก็ตสึในชุดนักดาบสีเข้ม ผมยาวสยาย นั่งพิงต้นไม้ใหญ่ หลับตา)
(เสียงฝีเท้าแผ่วเบาใกล้เข้ามา)
(มุเก็ตสึลืมตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาสีแดงก่ำส่องประกายในความมืด)
？？？
(เสียงแหบพร่า, เดินเข้ามาใกล้, สวมชุดคลุมเก่า ๆ) เจ้า... ใช่ไหม นักดาบเงาโลหิต?
มุเก็ตสึ
(ไม่ขยับตัว, เสียงเรียบ, เย็นชา) แล้วแต่ว่าใครถาม...
？？？
(ยื่นถุงเงินให้) ข้ามีงานให้เจ้าทำ... ฆ่าอสูรที่หมู่บ้านทางตะวันออก
มุเก็ตสึ
(มองถุงเงิน, ไม่หยิบ, สายตาเหม่อลอย) ข้าไม่รับงานฆ่า...
？？？
(ประหลาดใจ, ขมวดคิ้ว) แต่เจ้า... เป็นนักล่าอสูร...
มุเก็ตสึ
(ลุกขึ้นยืนช้า ๆ , เดินไปหยิบดาบคู่ "รุ่งอรุณ" และ "สนธยา" ข้างกาย, เสียงเน้นย้ำ) เคย เป็น... แต่ตอนนี้ ข้าแค่ฆ่าเพื่ออยู่รอด
(มุเก็ตสึลูบคมดาบเบา ๆ , แววตาเศร้าสร้อย)
(เสียงกรีดร้องดังมาจากทิศตะวันออก ตามด้วยเสียงต่อสู้)
(มุเก็ตสึชะงัก, หันไปมองทิศทางนั้น, แววตาครุ่นคิด)
？？？
(ร้อนรน, คุกเข่าลง) ได้โปรด... ท่านนักดาบ ช่วยชาวบ้านด้วยเถิด! อสูรตนนั้นร้ายกาจนัก!
(มุเก็ตสึถอนหายใจ, หลับตาลงครู่หนึ่ง, เหมือนกำลังตัดสินใจ)
มุเก็ตสึ
(เสียงเย็นชา, หันกลับมามองคนแปลกหน้า) ก็ได้... แต่ข้าไม่รับประกันว่าจะรอดกลับมา
(มุเก็ตสึพุ่งตัวเข้าไปในป่า, มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้าน, ทิ้งให้คนแปลกหน้ายืนมองตามด้วยความหวัง)
หมู่บ้านทางตะวันออก, อสูรรูปร่างน่าเกลียดกำลังอาละวาด, ชาวบ้านวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว
(มุเก็ตสึปรากฏตัวขึ้น, ใบหน้าเรียบเฉย, ดวงตาจับจ้องไปที่อสูร)
มุเก็ตสึ
(พึมพำ) ปราณโลหิต... กระบวนท่าที่หนึ่ง...
(มุเก็ตสึชูดาบขึ้น, เลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากฝ่ามือ, ก่อตัวเป็นดาบโลหิต)
(มุเก็ตสึพุ่งเข้าใส่อสูร, ฟาดฟันด้วยความเร็วสูง, อสูรกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด)
(อสูรพยายามโจมตีกลับ, แต่มุเก็ตสึหลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่ว)
มุเก็ตสึ
(กระซิบ) กระบวนท่าที่หก...
(มุเก็ตสึขว้างลูกดอกโลหิตจำนวนมากพุ่งเข้าใส่จุดอ่อนของอสูร)
(อสูรถูกลูกดอกโลหิตแทงเข้าตามจุดสำคัญ, ร่างกายสั่นเทา, กรีดร้องโหยหวน ก่อนจะสลายไป)
(ชาวบ้านที่ซ่อนตัวอยู่ค่อย ๆ โผล่ออกมา, มองมุเก็ตสึด้วยความตกตะลึงและขอบคุณ)
(มุเก็ตสึเก็บดาบ, เช็ดเลือดออกจากใบหน้า, เดินจากไปโดยไม่พูดอะไร)
(กลางป่า, มุเก็ตสึหยุดเดิน, หันกลับไปมองหมู่บ้าน, แววตาฉายแววเศร้า, เหมือนกำลังนึกถึงบางสิ่ง)
Comments