ดาบพิฆาตอสูร: นักดาบเงาโลหิต
ตอนที่ 2: เงาในเงามืด
(กลางป่า, มุเก็ตสึหยุดเดิน หันหลังกลับไปมองหมู่บ้านที่เพิ่งจากมา แสงจันทร์สาดส่องลงมากระทบใบหน้า ซีดเซียว ดวงตาสีแดงก่ำฉายแววเศร้าและสับสน)
(มุเก็ตสึพึมพำกับตัวเองเบา ๆ , เสียงแหบแห้ง)
มุเก็ตสึ
(ก้มมองมือตัวเอง, สั่นเล็กน้อย) ...ทำไม... ข้าถึงยัง...
(ภาพความทรงจำในอดีตแวบเข้ามาในหัว - เสียงกรีดร้อง, เปลวเพลิง, ร่างของคนที่ล้มลง)
(มุเก็ตสึหลับตาแน่น, พยายามสะกดกลั้นความรู้สึก)
(เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง)
(มุเก็ตสึหันขวับ, ดาบคู่ในมือพร้อม)
？？？
(เสียงนุ่มนวล, ทุ้ม) ไม่ต้องระแวงขนาดนั้นหรอก... ข้าไม่ได้มาทำร้ายเจ้า
(ร่างของชายหนุ่มในชุดหน่วยพิฆาตอสูรปรากฏตัวขึ้น แสงจันทร์ส่องให้เห็นใบหน้าคมคายและรอยยิ้มอ่อนโยน - เสาหลักแห่งวารี, โทมิโอกะ กิยู)
มุเก็ตสึ
(ลดดาบลงเล็กน้อย, แต่ยังคงระแวดระวัง) ...โทมิโอกะ กิยู... เสาหลักวารี...
กิยู
(พยักหน้า, เดินเข้ามาใกล้) ข้าเห็นเจ้า... ที่หมู่บ้าน เจ้าแข็งแกร่งมาก
มุเก็ตสึ
(เบือนหน้าหนี, เสียงเย็นชา) ...ก็แค่... กำจัดอสูร...
กิยู
(สังเกตเห็นสีหน้าและท่าทางของมุเก็ตสึ) เจ้า... ไม่เหมือนนักล่าอสูรคนอื่น
มุเก็ตสึ
(หันกลับมา, แววตาท้าทาย) แล้วเจ้า... คิดว่าข้าเหมือนอะไร?
กิยู
(สบตา, ไม่หวั่นไหว) ...เหมือนคนที่... แบกรับอะไรบางอย่างไว้... เหมือนกับข้า...
(ความเงียบเข้าปกคลุม, ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากัน, สายลมพัดผ่าน)
มุเก็ตสึ
(เสียงแผ่วเบา) ...เจ้า... ไม่รู้หรอก...
กิยู
(ก้าวเข้าไปใกล้, ยื่นมือออกไป) บางที... ข้าอาจจะช่วยเจ้าได้...
มุเก็ตสึ
(มองมือของกิยู, ลังเล) ...ช่วย? ...เจ้าเนี่ยนะ?
กิยู
(พยักหน้า, รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนใบหน้า) ข้า... เคยเป็นเหมือนเจ้า...
(มุเก็ตสึชะงัก, ดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย)
มุเก็ตสึ
(เสียงสั่นเครือ) ...หมายความว่า... ยังไง...
(กิยูค่อย ๆ เล่าเรื่องราวในอดีตของตนเอง, เรื่องของพี่สาว, เรื่องของเพื่อน, เรื่องของการสูญเสีย)
(ระหว่างที่กิยูเล่า, มุเก็ตสึค่อย ๆ ลดดาบลง, แววตาอ่อนโยนลง, ความเศร้าเริ่มปรากฏชัด)
(เมื่อกิยูเล่าจบ, ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง)
มุเก็ตสึ
(ก้มหน้า, เสียงแผ่วเบา) ...ข้า... ไม่รู้... ว่าควรจะทำยังไง...
กิยู
(วางมือบนไหล่ของมุเก็ตสึ, เบา ๆ) เจ้าไม่ต้องทำอะไร... แค่... ลองเปิดใจ...
(มุเก็ตสึเงยหน้าขึ้น, สบตากับกิยู, แววตาเต็มไปด้วยความสับสน, ความหวัง, และความกลัว)
(ภาพตัดไปที่ดวงจันทร์เต็มดวง, ส่องสว่างท่ามกลางความมืดมิด)
Comments