ท่านอาจารย์ โปรดอย่าทิ้งข้าไป
สละจินตาน
เซียนทั้งสองยืนอยู่กลางห้องกว้าง
เซียนแคว้นอื่น
สละจินตานเซียนให้เด้กนั่นครึ่งหนึ่ง
เซียนแคว้นอื่น
ส่วนผลลัพธ์ท่านน่าจะเข้าใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
ฟู่ฮัว
แล้วเด็กนั่นจะได้รับผลกระทบอะไรไหม
เซียนแคว้นอื่น
ผลกระทบน่ะมันมีอยู่แล้วพลังมารและพลังเซียนอาจจะตีกันอยู่ระยะหนึ่งท่านต้องคอยบรรเทาอาการ
เซียนแคว้นอื่น
ท่านไม่ตายหรอก เพียงแต่จะอ่อนแอลงเท่านั้น
เซียนแคว้นอื่น
ท่านพร้อมแล้วใช่หรือไม่
เซียนต่างถิ่นหยิบมีดสั้นกรีดยาวตรงหลังคอและคว้านเอาจินตานออกมาครึ่งหนึ่ง
ฟู่ฮัว พยายามอั้นเสียงแต่ด้วยความเจ็บปวดทรมานอย่างถึงที่สุดก็มีเสียงเล็ดลอดออกไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เซียนแคว้นอื่น
อ่าเสร็จแล้วขอรับท่าน\\พินิจมองจินตานเซียน
เซียนแคว้นอื่น
ข้าเพิ่งเคยเห็นจินตานสีนี้เป็นครั้งแรกเลย
ฟู่ฮัว
แฮกๆๆ…เสร็จแล้วใช่หรือไม่\\หน้าซีดเซียว
เซียนแคว้นอื่น
ว้าวข้าทึ่งเลยนะเนี่ยเพิ่งมีเคยมีเซียนทนได้ขนาดนี้ปกติแค่ข้ากรีดลงไปก็หลับแล้ว
ฟู่ฮัว
อย่า…..มากความ//พะยายามลุก
ฟู่ฮัว
ทำต่อ……ให้…..เสร็จสิ…อึกอือ\\ครวนครางด้วยความเจ็บปวด
เซียนแคว้นอื่น
\\ร่ายคาถารวมจินตานของเหยียนชุนเป็นหนึงเดียวกับฟู่ฮัว
เซียนแคว้นอื่น
เรียบร้อยแล้วละท่าน
ฟู่ฮัว
อืม\\ข่มความเจ็บปวด
เซียนแคว้นอื่น
แล้วที่พักของข้าล่ะ
ฟู่ฮัว
ท่านสามารถพักผ่อนได้ตามสบายเลย\\ลุกขึ้น
ฟู่ฮัว
ขอส่งท่านเพียงเท่านี้\\ดันเซียนร่างใหญ่ออกไป
เซียนแคว้นอื่น
ไร้น้ำใจเสียจริง\\เดินออกไป
ฟู่ฮัว
\\ใช้ลมปราณที่เหลืออยู่สร้างเกาะกำบังคลุมจวน
ฟู่ฮัว
เหยียน…..ชุน\\ คลานไปหา
เด็กน้อยในตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้วเหลือเพียงรอเวลาให้ฟื้นเท่านั้น
ฟู่ฮัว
เหยียนชุน\\อุ้มเด็กน้อยมานอนตัก
ฟู่ฮัว
เจ้า……ต้องไม่เป็นอะไร\\ลูบหัวพระเอก
ในตอนนี้หูของฟู่ฮัวอื้ออึงไปหมด แต่ในหัวของเขากลับมีคำถามมากมายว่าก็แค่เด็กคนนึงแถมยังเป็นมารอีก ทำไมเราถึงยอมสละจินตาลให้ครึ่งนึง
ทำไมเราถึงยอมแบกรับความเจ็บปวดมากขนาดนี้
แต่คิดได้ไม่นานก็ต้องหยุดความคิดนั้นไปเพียงแค่ได้มองหน้าที่กำลังหลับสะบายของชายหนุ่ม
ฟู่ฮัว
นี่นะหรือความรู้สึกของการเป็นนอาจารย์ใครสักคน\\พึมพำ
ฟู่ฮัว
หนักหนาน่าดูเลย\\มองหน้าเด็กน้อยบนตักตน
ฟู่ฮัว
ข้าไม่หวังอะไรบนโลกนี้ขอเพียงเจ้าลืมตาตื่นขึ้นมาโดยไม่มีความเจ็บปวดใดๆแค่จินตานของข้า…..ก็ไม่เสียดาย
ฟู่ฮัว
ตัวข้านั้นมีอายุมากกว่า 1000 ปีความรู้สึกเหล่านี้ข้าไม่ได้มีมานานแล้ว
ฟู่ฮัว
ข้าเพียงเก็บตัวตัดขาดจากโลกภายนอก อาศัยอยู่บนภูเขาคอยปกปักรักษาหมู่บ้านด้านล่างและแคว้นโดยรอบเพียงเท่านั้น และหวังว่าวันนึงข้าจะได้ขึ้นไปอยู่บนสวรรค์
ฟู่ฮัว
(แต่สงสัยความคิดนั้นคงเป็นไปไม่ได้แล้ว)
ฟู่ฮัว
ข้าในตอนนี้จะเรียกเซียนก็ไม่เต็มปากจะเป็นมนุษย์ก็ไม่ใช่\\ระบาย
ฟู่ฮัว
ข้าเสียสละเพื่อเจ้าขนาดนี้
ฟู่ฮัว
เจ้าอย่าตื่นรู้เป็นมารเลยให้จินตานครึ่งนึงที่อยู่ในตัวเจ้านำพาเจ้าไปในทางที่ดีพาเจ้าไปพบกับความสุขเท่านั้นข้าก็พอใจแล้ว\\ตาจะปิด
ฟู่ฮัว
ศิษย์…..เพียงคนเดียว…..ของข้า\\สลบ
Comments