ท่านอาจารย์ โปรดอย่าทิ้งข้าไป
บาดแผล
เหยียนชุน
ซือจุนขอรับข้ามาแล้ว\\เคาะประตู
เด็กน้อยมองชายหนุ่มผมขาวเปลือยกายกำลังนอนแช่น้ำอย่างสบายใจด้วยความเคอะเขิน
เหยียนชุน
เอ่อมีอะไรหรือขอรับซือจุน\\เลิกลัก
ฟู่ฮัว
ถอดอาภรณ์ของเจ้าออกซะแล้วลงมาในอ่างกับข้า\\ชี้ที่อ่าง
เหยียนชุน
ขะข้าน้อยมิบังอาจ\\หันหลังให้
ฟู่ฮัว
ยื่นมือมาข้าขอสั่ง\\เสียงแข็ง
เหยียนชุน
ขอรับซือจุน\\ยื่นมือที่กำลังสั่นให้ฟู่ฮัว
เหยียนชุน
อ่ะ..\\นั่งตักฟู่ฮัว
เหยียนชุน
ซอจุนท่านจะทำอะไร\\พะยายามดิ้น
เด็กน้อยพยายามดิ้นด้วยความเขินอายจนน้ำกระจายไปทั่ว
ฟู่ฮัว
อยู่นิ่งๆสิ\\สะกดจุด
เหยียนชุน
อึก!!!(ขยับม่ได้)\\นั่งนิ่ง
เหยียนชุน
(รู้สึกเหมือนมีน้ำหลอยู่ในร่างกายมันทำให้รูสึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูกเลย)
ฟู่ฮัว
เท่านี้ก้เสร็จแล้ว\\จับเด็กน้อยหันหน้ามาทางตน
ฟู่ฮัว
อ่ะ..โทษที\\คลายจุดให้
เหยียนชุน
อึก….\\ขยับแขนและขา
เหยียนชุน
เมื่อครู่ท่านทำอะไรหรือขอรับ\\มองด้วยความสงใส
ฟู่ฮัว
กลัวเจ้าจะตายซะก่อนที่จะได้สอน
ฟู่ฮัว
บนภูเขาลูกนี้ทุกอย่างล้วนอันตราย
ฟู่ฮัว
ข้าถึงได้สงใสว่าเจ้าขึ้นมาบนเขาได้อย่างไร
ฟู่ฮัว
คนที่พาเจ้ามาคงมีฝีมือพอตัวเลย\\กำลังถอดเสื้อผ้าให้พระเอก
เหยียนชุน
อ่ะ!!ซือจุนทำอะไรอีกขอรับ\\จับเสื้อ
ฟู่ฮัว
อาบน้ำให้เจ้าไง…เด็กตัวแค่นี้อาบน้ำเองไม่เป็นหรอก
ฟู่ฮัว
เมื่อวานข้าก็ปล่อยให้เจ้าอาบเอง\\ถอดเสื้อผ้าเหยียนชุนต่อ
เหยียนชุน
อย่าเลยขอรับซือจุนข้าอยากอาบเอง\\พพยายามปัดป้อง
ฟู่ฮัว
เจ้าเด็กดื้อด้าน\\แตะที่เสื้อ
เสื้อผ้าที่เด็กน้อยเคยใส่มันได้อันตรธานหายไปแล้ว
เหยียนชุน
อ้ากกกกกซอจุน\\ตกใจ
ชายหนุ่ม สังเกตุเห็นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่และรอยแผลขนาดเล็กกระจายอยู่ทั่วร่าง
ฟู่ฮัว
(มองนิ่ง)\\สีหน้าเรียบเฉย
บรรยากาศกลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง
เหยียนชุน
น่ารังเกียจใช่หรือไม่ขอรับซือจุน…ขะข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้\\กำลังลุก
ฟู่ฮัว
น่ารังเกียจเลย\\มองดูด้วยความเวทนา
ฟู่ฮัว
ใครเป็นคนทำ\\ยื่นมือไปแตะตรงรอยแผล
เหยียนชุน
ทะ..ท่านพ่อขอรับซือจุน\\เสียงสั่น
เหยียนชุน
ว้าววววซือจุนท่านสุดยอดที่สุดเลยขอรับ\\ลูบตรงลอยแผลเก่า
ฟู่ฮัว
ข้าสอนให้เจ้าได้วิชาเหล่านี้ง่ายมากหากเจ้าต้องการข้าจะเริ่มสอนพรุ่งนี้เลย\\อมยิ้มเล็กๆ
เหยียนชุน
จริงหรือขอรับถ้าเป็นแบบนี้ข้าก็สามารถไปช่วยท่านแม่ได้แล้วใช่หรือไม่ขอรับซือจุน\\จับมือฝ่ายตรงข้าม
ฟู่ฮัว
เจ้าก็รู้ไม่ใช่หรือว่าเขาแห่งนี้อันตรายตัวเจ้าในตอนนี้ไม่สามารถก้าวออกจากจวนแห่งนี้ได้ด้วยซ้ำ\\ลูบหัว
ฟู่ฮัว
หากเจ้าเป็นห่วงแม่ของเจ้าข้าก็จะไม่ห้ามเจ้า หากจะลงไปจากเขานี้ ข้าจะไปส่งที่ตีนเขา
เหยียนชุน
(หากข้ากลับไปตอนนี้ท่านแม่ของข้าคงโดนท่านพ่อฆ่าตายเป็นแน่)\\ครุ่นคิด
เหยียนชุน
ข้าขอเป็นลูกศิษย์ของซือจุน ข้าอยากให้ซอจุนสอนวิชากระบี่และวิชาอื่นๆที่ท่านสามารถสอนได้ให้กับข้า\\มุ่งมั่น
ฟู่ฮัว
แต่ตอนนี้เราควรขึ้นจากน้ำได้แล้วอยู่ในนี้นานมันไม่ดีอาจทำให้เจ้าล้มป่วยได้นะ\\ลุก
เหยียนชุน
เอ่อ(มัวแต่คุยเรื่องจิปาถะลืมไปเลยว่าแก้ผ้าอยู่)\\เขินจนหน้าแดง
ฟู่ฮัว
เสื้อผ้าของเจ้า\\ยื่นให้
เหยียนชุน
ขอบคุณขอรับซือจุน\\รับ
ฟู่ฮัว
ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วก็มาหาข้า ข้าอยู่ห้องตรงข้าม\\สวมเสื้อผ้า
เหยียนชุน
ข้ามาแล้วขอรับซือจุน\\ยืนอยู่หน้าห้อง
ฟู่ฮัว
มานอนกัทที่ห้องข้าที่นี่มีเตียงเดียว\\เปิดประตู
เหยียนชุน
แล้วคือซือจุนจะนอนที่ไหนขอรับ\\เดินเข้ามา
ฟู่ฮัว
ข้าไม่จำเป็นต้องนอน\\อ่านหนังสือ
เหยียนชุน
ไม่ได้นะขอรับแม่ข้าสอนมาว่าต่อให้โตแค่ไหนก็ต้องนอนให้เพียงพอนะขอรับซือจุน
ฟู่ฮัว
ก็ข้าไม่จำเป็นต้องนอนข้าไม่เคยง่วง\\อ่านหนังสือต่อโดยไม่สนใจคำเตือน
เหยียนชุน
แต่ว่าซือจุนจะป่วยเอานะขอรับ\\สายตาเป้นห่วง
ฟู่ฮัว
…ก็ได้เจ้านอนก่อนเดี๋ยวข้านอนทีหลังตอนนี้ข้ายังไม่ง่วง\\เมินคำเตือน
เหยียนชุน
ขอรับซือจุน\\นอน
Comments
Carlos Vazquez Hernandez
อ่านเพลินมากจริงๆ สนุกมากๆ เป็นกำลังใจให้แอดนะ!
2025-04-12
1