ท่านอาจารย์ โปรดอย่าทิ้งข้าไป
อ่อนแอ
ฟู่ฮัว
ว่าอย่างไร\\วางน้ำชา
เหยียนชุน
ข้าเพียงสงไสอย่างนึง\\ถือหนังสือมา
เหยียนชุน
การฝึกแบบคู่คืออะไรหรือขอรับ
เหยียนชุน
ตอนที่ข้าอ่านข้าเห็นหน้านึงมันถูกฉีกออกไปแต่เหลือไว้เพียงชื่อของมัน
ฟู่ฮัว
ข้าเองก็ไม่รู้หนังสือพวกนี้ข้าได้ติดตัวจากบ้านเกิดข้า\\หยิบหนังสือมาดู
ฟู่ฮัว
เจ้าเองในตอนนี้ก็แข็งแกร่งขึ้นมาก
ฟู่ฮัว
หากสงสัยเจ้าก็สามารถลงจากเขาไปได้\\คืนหนังสือ
เหยียนชุน
ไหนซือจุนว่านอกอาณาเขตมันอันตราย
ฟู่ฮัว
มันอันตรายก็จริงแต่เจ้าในตอนนี้สามารถต่อกรกับมันได้\\ลุกขึ้น
ฟู่ฮัว
วันนี้ข้าจะนั่งฝึกลมปราณหากเจ้าจะลงจากเขาก็ให้รีบลงไปซะและอย่ากลับมาจนกว่าจะเช้า
เหยียนชุน
การฝึกลมปราณ!!ข้าก็อยากทำขอรับซือจุน\\ตื่นเต้น
ฟู่ฮัว
แล้วเจ้าไม่อยากรู้เนื้อหาในหนังสือหน้าที่หายไปหรือ
ฟู่ฮัว
คิดซะว่าใช้โอกาสนี้ไปเยี่ยมแม่เจ้าก็ได้
ฟู่ฮัว
ค้างที่นั่นสักคืนให้แม่เจ้าหายคิดถึง\\ลูบหัว
เหยียนชุน
เช่นนั้นศิษย์ขอตัวนะขอรับวือจุน\\คำนับ
เด็กชายในวัย 11 ย่าง 12 วิ่งอย่างกระตือรือร้นลงจากเขาพรางคิดว่าจะซื้ออะไรไปฝากมารดาผู้ให้กำเนิด
เหยียนชุน
(ท่านแม่ข้ามาหาท่านแล้วนะขอรับ)\\วิ่งลงจากเขา
ในตอนกลางวันปีศาจจะไม่ออกอาละวาดรวมถึงสัตว์ร้ายนานาชนิดด้วยแต่หากตกกลางคืนเมื่อไหร่บนเขานี้ก็ไม่ต่างจากลานสังหาร ที่ไม่ว่าใครที่ย่างกายเข้ามา จะไม่ได้กลับออกไปอีกเลย
ฟู่ฮัว
เด็กน้อย\\มองดูเด็กน้อยที่วิ่งแจ้นลงจากเขาไป
ฟู่ฮัว
(เราก้ควรเตรียมตัวได้แล้ว)\\เดินเข้าจวน
เสียงเจี๊ยวจ๊าวคุยกันอย่างมีความสุขดูสงบและวุ่นวายของกินละลานตาจนไม่รู้ว่าหากซื้อทั้งหมดนี่จะกินหมดเมื่อไหร่เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ถูกทำขึ้นอย่างปราณีตมีให้เลือกเป็นแถวแนวยาวสุดลูกหูลูกตาแม่ตลาดนี้ จะเป็นตลาดเล็กๆแต่ก็มีของให้เลือกซื้อเลือกใช้อย่างมากมายรวมถึงมีหอคณิกาให้ชายหนุ่มเจ้าสำราญไปใช้บริการ
เหยียนชุน
(ข้าเองก็ไม่เคยเห็นว่าท่านแม่ ชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไรหากซื้อทีละชิ้นคงจะง่ายกว่า)\\เดินดูของกิน
เด็กน้อยกำเงินไว้แน่นและเลือกซื้อขนมต่างๆที่ดูน่ากินอย่างตั้งใจ
เมื่อเด็กน้อยมั่นใจว่าได้ของที่ต้องการแล้วจึงมุ่งหน้าไปที่บ้านทันที
เด็กน้อยค่อยค่อยทำตัวลับๆล่อๆแล้วใต่กำแพงเข้าทางหลังจวน เดินไปในกระท่อมเล็กๆที่อยู่ติดคอกม้า
เหยียนชุน
ท่านแม่ขอรับ\\เดินหยุดอยู่ที่หน้าประตูโทรมๆ
แม่เหยียนชุน
ลูกแม่!!!\\เปิดประตู
แม่เหยียนชุน
โอ้…ลุกแม่เหยียนชุนลูกรักของแม่\\สวมกอดแน่น
เหยียนชุน
ขอรับท่านแม่ข้าอยู่นี่แล้ว\\กอดแม่
ทั้งคู่ร้องไห้ด้วยความคิดถึงและอาลัยอาวรณ์
แม่เหยียนชุน
ลูกรักของแม่เจ้าหายไปไหนมา\\ลูบหน้าเหยียนชุน
เหยียนชุน
ข้าอยู่บนเขาด้านหลังตลาดขอรับ\\เงิยหน้ามอง
แม่เหยียนชุน
ดูเจ้าสิอวบอ้วนมีน้ำมีนวลเชียว\\สำรวจร่างลูกชาย
เหยียนชุน
มีเซียนท่านนึงผมขาวเงาเหมือนด้ายเงินหน้าตาสระสวยยิ่งกว่าผู้หญิง รับข้าเป็นศิษย์และดูแลข้าเป็นอย่างดีเลยขอรับท่านแม่
แม่เหยียนชุน
เจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาผู้นั้นเป็นใคร(ลักษณะแบบนี้หรือว่า…)\\จริงจัง
เหยียนชุน
ข้ารู้เพียงว่าซือจุนเป็นเซียนที่อาศัยอยู่บนภูเขานั้นนอกจากนั้นข้าไม่รู้แล้วขอรับ
แม่เหยียนชุน
งั้นรึ(ขอแค่ดูแลลูกชายข้าไม่ว่าภายหลังจะเป็นอย่างไรข้าก้ไม่สนใจ)
เหยียนชุน
ซือจุนไม่ให้ข้าอดอยากแม้แต่มื้อเดียว
เหยียนชุน
ข้าอยากพาท่านไปอยู่ที่นั่น
เหยียนชุน
ท่านแม่หนีไปกับข้าเถิด\\อ้อนวอน
แม่เหยียนชุน
แม่ไปไม่ได้หรอก\\ลูบหัว
แม่เหยียนชุน
หากแม่หายไปพ่อของเจ้าจะต้องตามฆ่าพวกเรา แม่ไม่อยากให้เจ้าเป็นอันตราย
เหยียนชุน
ยังจะเป็นห่วงข้าอีก เนื้อตัวท่านแม่ไม่มีตรงไหนเลยที่จะไม่ช้ำ
เหยียนชุน
หนีไปกับข้าเถิดข้าขอร้องนะท่านแม่
แม่เหยียนชุน
แม่ไปไม่ได้จริงๆ\\จุ๊บหน้าฝาก
แม่เหยียนชุน
ขอบคุณเจ้าที่เป็นห่วงแม่
แม่เหยียนชุน
ดูขนมพวกนี้สิน่ากินเหลือเกินเราสองแม่ลูกแบ่งกันกินดีกว่า\\ป้อนขนมใส่ปากพระเอก
เหยียนชุน
ข้าไม่กินข้าซื้อมาให้ท่านแม่
แม่เหยียนชุน
แม่กินคนเดียวให้หมดหรอก\\เอ็นดู
แม่เหยียนชุน
ช่วยแม่กินนะ\\มองลูกด้วยความเอ็นดู
เหยียนชุน
ขอรับ\\ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ในระหว่างนั้นแม่ลูกก็ได้รำลึกความหลังกันถามสารทุกข์สุกดิบถามไถ่ความเป็นอยู่และ กินขนมกันอย่างเอร็ดอร่อย
ฝ่ายลูก ได้ซื้อยาติดไม้ติดมือมา ก็ได้ยัดมือ ผู้เป็นแม่และกำชับให้ทาให้ตรงเวลา
เหยียนชุน
คืนนี้ข้าจะนอนที่นี่แล้วตอนเช้าข้าจะกลับไปนะขอรับ\\เอนตัวลง
แม่เหยียนชุน
แม้ว่าเจ้าควรกลับไปมากกว่า
แม่เหยียนชุน
อาจารย์ของเจ้าอาจจะไม่ปลอดภัย
แม่เหยียนชุน
ภูเขาลูกนั้นได้ชื่อว่าเป็นลานสังหาร ในตอนกลางวันจะไม่มีสัตว์ร้ายหรือปีศาจออกมาเลยแต่หากเป็นตอนกลางคืนไม่ว่าผู้ใดที่ย่างกายเข้าไปจะไม่ได้กลับออกมาอีก
อีบ้านี่คุยคนเดียวก็ได้หรือเนี่ย
โดนซ้อมจนเป็นบ้าไปแล้วรึไง
หรือเสียสติที่ลูกชายหายตัวไป
เด็กชายเมื่อได้ยินเสียงคนรับใช้นินทาว่าร้ายแม่ตัวเองก็โกรธจัดจน เลือดขึ้นหน้า
เหยียนชุน
เจ้าพวกนั้น\\กัดฟันแน่น
แม่เหยียนชุน
อย่า\\ส่ายหัว
หรือไอ้เด็กนั่นมันรอดมาได้
แม่เหยียนชุน
หนีไปๆข้าบอกแม่บอกให้-
ชายร่างใหญ่สองคนถีบประตูจนไปกระแทกร่างของแม่เหยียนชุน
แม่เหยียนชุน
อะ..อัก\\ จุกจนร้องไม่ออก
เหยียนชุน
ท่านแม่!!!\\รีบวิ่งไปหาแม่
ตัวประกอบ
ไอ้เด็กนั่นมันรอดกลับมาจริงด้วย\\เดินหน้ามาหาสองแม่ลูก
เหยียนชุน
ถ้าเดินเข้ามาอีกก้าวเดียวข้าจะฆ่าพวกเจ้าทิ้งซะ\\ขวางไว้
ตัวประกอบ
เฮ้อเจ้าหรอตกกะเปี๊ยกกลัวตายล่ะ\\ซัดหน้าเหยียนชุน
แม่เหยียนชุน
อย่าทำลูกข้า!!\\ รีบตะเกียกตะกายเอาตัวมาบัง
ตัวประกอบ
ลุกขึ้นมาฆ่าข้าสิ
ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่เตะและต่อยแม่ของเหยียนชุนอย่างแรงพรางพูดท้าทาย
เหยียนชุน
ข้าบอกให้หยุด\\ร้องให้
ผู้เป็นแม่ใช้ร่างกายเป็นเกาะกำบังไม่ให้อันตรายถึงตัวลูก
แม่เหยียนชุน
พะ…พอเถิด….เจ้าค่ะ\\ตัวสั่น
ตัวประกอบ
ทำยังไงกับไอ้เด็กนี่ฆ่าเลยดีมั้ย
ตัวประกอบ
ก็เอาสิ\\ถีบแม่ของเหยียนชุน
เหยียนชุน
ท่านแม่ได้โปรดหยุดเถิด\\ร้องให้
เหยียนชุน
อย่ายอมเจ็บตัวเพราะข้าอีกเลย\\ พยายามดันแม่ออก
เด็กน้อยเจ็บใจที่ฝึกอย่างหนักแต่กลับช่วยอะไรแม่ตัวเองไม่ได้เลย
แม่เหยียนชุน
\\กัดขาของยาม
ตัวประกอบ
อีบ้านี่\\เตะที่หน้าของแม่เหยียนชุน
เหยียนชุน
ท่านแม่!!\\วิ่งไปหาร่างของแม่
แม่เหยียนชุน
หนีไป…ย..เหยียนชุน…หนี..ไป\\ พูดอย่างแผ่วเบา
เหยียนชุน
ข้าทิ้งท่านไว้ไม่ได้\\ร้องให้เจ็บใจ
แม่เหยียนชุน
ถ้าเจ้ารักแม่เจ้าต้องหนีไป\\ไล่เหยียนชุน
ตัวประกอบ
หึ่ยยแกนะแก\\เอื้มมือมาทางพระเอก
แม่เหยียนชุน
หนี…ไป\\ทำปาก
Comments