ท่านอาจารย์ โปรดอย่าทิ้งข้าไป
มาร
เสียงฝีเท้าโครมครามบนพื้นดินชื้นดังก็ปะปนกับเสียงหอบหายใจแรง ใบไม้แห้งกรอบและกิ่งไม้เล็กๆแตกหักใต้ฝ่าเท้าทุกอย่างเก้าแสงจันทร์รอดผ่านเรือน ยอดไม้สูงโป่งเงาสั่นไหววูบไหวบนพื้นดินเหมือนภาพหลอน
เสียงลูกดอกพุ่งปักกลางหลังของเด็กชาย
เหยียนชุน
อ้ากกก\\ร้องด้วยความเจ็บปวด
เหยียนชุน
\\ใช้แรงเฮือกสุดท้ายวิ่งจนถึงตีนเขา
ตัวประกอบ
หยุดไม่ต้องตามแล้ว\\ห้ามปราม
ตัวประกอบ
ถึงไม่ตามไปไอ้เด็กนั่นก็คงถูกปีศาจฆ่าตาย หรือไม่ก็ตายด้วยยาพิษก่อน
ในตอนนี้ชายฉกรรจ์เลิกตามเขาแล้วแต่เขาก็ก็ยังวิ่งไม่หยุดหย่อน
หัวใจเขาเต้นแรงราวกับจะหลุดออกจากอกความมืดรอบตัวทำให้เห็นเพียงลางๆแต่เขายังฝืนวิ่งฝ่าป่าหนาใบไม้บาดแก้มจนแสบไม้พันธุ์รัดข้อเท้าแทบล้มลงทุกครั้ง
ทันทีที่วิ่งขึ้นเขาข้างหลังมีเสียงอะไรบางอย่างตามมาเสียงกิ่งไม้หักเสียงก้าวเท้าหนักๆไล่หลังมาติดๆมันไม่หยุดไม่ลังเลเหมือนกับรู้ว่าเขากำลังหมดแรงทุกวินาที
เขาเหลือบหลังมองแว๊บนึงระหว่างเงาต้นไม้มีเงาเลือนลางขยับไปมาอย่างรวดเร็วผิดธรรมชาติขนสีขาวอมน้ำเงินสะบัดผริ้วตามสายลมและดวงตาสีทองเหลืองเรืองแสงคู่หนึ่งเหมือนจ้องทะลุทุกอย่างรวมถึงความกลัว ลึกสุดในใจเขา
เหยียนชุน
(ปีศาจจิ้งจอก)\\ วิ่งพลัน คิดในใจ
เหยียนชุน
(ข้าต้องกลับไปที่จวนให้ได้)\\วิ่งต่อไป
ในตอนนี้ตรงหน้าเขาปรากฏร่างจิ้งจอกยักษ์ ขนสีเงินกำลังมองเขาด้วยความหิวก็หาย
เหยียนชุน
แฮกๆ\\หยุดวิ่งและเหนื่อยหอบ
เหยียนชุน
(โธ่เอ้ย)\\ สบถในใจ
เหยียนชุน
อ้ากกกกกกก\\คว้ากิ่งไม้แถวนั้นมาฟาดฟันเป็นกระบี่
จิ้งจอกกระโดดหลบ และกัดเข้าที่บ่าขวาอย่างแรง
เสียงร้องของเด็กน้อยดังกึกก้องทั่วป่า
ชายหนุ่มนึกถึงภาพฝันว่าตอนนี้ศิษย์ของตนกำลังได้รับอันตราย
ฟู่ฮัว
เหยียนชุน!!\\ลุกขึ้นอย่างไว
ฟู่ฮัว
ข้าบอกว่าอย่ากลับมาไงเด็กซื้อบื้อ\\คว้ากระบี่คู่ใจ
ฟู่ฮัว
(อดทนรอข้าสักเดี๋ยว)\\ ขี่กระบี่ออกไป
ในตอนนี้ทั้งป่ามีแต่ความเงียบงัน
มีเพียงเสียงร้องครวญครางของเด็กชาย
และเสียงจิ้งจอกที่ขู่อยู่เป็นระยะ
เหยียนชุน
อึกโอ้ย…..ซือ..จุน..ชาวยข้าด้วย\\กำลังจะหมดสะติ
ในตอนนี้จิ้งจอกตัวนั้นมั่นใจแล้วว่าเด็กชายจะไม่ต่อสู้อีกจึงคิดจะกินในรวดเดียว
หัวของจิ้งจอกหลุดสะบั้นในกระบวนท่าเดียว
เมื่อผู้ปกครองภูเขามาถึงสถานที่แห่งนี้ก็ไม่มีปีศาจหน้าไหนกล้าย่างกายเข้ามาอีก
เหยียนชุน
ซือ….จุน\\เอื้มมือไปหา
ฟู่ฮัว
เด็กโง่ข้าบอกแล้วใช่หรือไม่ว่าอย่ากลับมาในตอนกลางคืน\\ดุ
ฟู่ฮัว
เจ็บตรงไหนหรือไม่\\อุ้มเด็กน้อย
เหยียนชุน
ข้าไม่เจ็บ…..ขอรับซือจุน\\หอบหายใจ
ฟู่ฮัว
จะไม่เจ็บได้อย่างไร\\ขี่กระบี่กลับจวน
ระหว่างทางกลับไม่มีเสียงอะไรเลยมีเพียงเสียงของกระบี่ที่ตัดผ่าอากาศ และเสียงเรียกเตือนไม่ให้เด็กน้อยหลับ
ฟู่ฮัว
เหยียนชุนอย่าหลับนะ\\ร้อนลน
ฟู่ฮัว
อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว\\เขย่าเด็กชายในอ้อมอก
เหยียนชุน
ซือจุนสวยจังเลย\\พึมพำ
ฟู่ฮัว
ถึงแล้ว\\รีบเข้าจวน
ฟู่ฮัว
เจ้าลุกนั่งไหวหรือไม่\\เขย่าตัวเด็กน้อย
ไม่มีเสียงตอบกลับพร้อมลมหายใจที่ค่อยๆแผ่วเบาลง
ชีพจร จากตอนแรกที่เต้นช้าๆในตอนนี้เริ่มกลับมาเป็นปกติ
ฟู่ฮัว
(เลือด)\\มองที่ตัวเด็กน้อย
ฟู่ฮัว
ข้าขอล่วงเกินเจ้า\\ถอดเสื้อผ้าท่อนบนให้เหยียนชุน
นัยน์ตาของเขาเบิกโพรง ด้วยความตกใจเพราะแผลมีขนาดที่ใหญ่และลึกมาก
ฟู่ฮัว
ข้าขอโทษที่ไปช้า\\เจ็บใจ
ฟู่ฮัว
\\พันแผลห้ามเลือดและใช้พลังรักษา
ฟู่ฮัว
เจ้าจะต้องไม่เป็นอะไร\\ถ่ายลมปราน
ชายหนุ่มทำอยู่อย่างนั้นจากหลายชั่วยามเป็นหลายวันเป็นแรมเดือนเด็กน้อยก็ยังไม่ฟื้นจากนิทราในตอนนี้สภาพของชายหนุ่มไม่ต่างจากคนที่ไม่ได้หลับได้นอนดูทรุดโทรมลงเป็นอย่างมาก
ดูเผินๆบาดแผลภายนอกอาจจะหายหมดแล้วแต่แผลตรงที่โดนลูกศรปักกลับแย่ลงขึ้นทุกวัน
ฟู่ฮัว
ฟื้นสักทีสิเหยียนชุน\\พึมพำ
ฟู่ฮัว
ต่อให้ข้าต้องทำอะไรข้าก็ยอมได้โปรดฟื้นขึ้นมาสิ ศิษย์เอกของข้า\\ถ่ายพลังปราณ
เหยียนชุน
\\อาเจียนเป็นเลือดสีดำปนทอง
ฟู่ฮัว
เหยียนชุน….ที่แท้ที่เจ้าฝึกลมปรานไม่ได้เพราะเจ้าเป็นมารหรือ\\น้ำตาคลอ
ฟู่ฮัว
ข้าจะทำอย่างไรดี\\กระวนกระวาย
เสียงในหัวชายหนุ่มตีกันไปมาหากเหยียนชุน เป็นมารจริงๆ ลมปราณที่เค้าถ่ายให้ตลอดหลายวันมานี้ ก็ไร้ค่า และถ้าสวรรค์รู้เรื่อง ที่เขารักรักษามารและรับมารเป็นศิษย์ เขาจะต้องโดนทำโทษไม่น้อยเลย
ฟู่ฮัว
ผู้ใด\\ถามด้วยเสียงแข็ง
ข้าเป็นเซียนจากแคว้นอื่นขอมาพักที่นี่สักคืนได้หรือไม่
ฟู่ฮัว
คืนนี้คงไม่ได้ข้าไม่ว่างรับแขก\\ตอบเสียงเรียบ
ท่านกำลังถ่าย ลมปราณใช่หรือไม่ข้าช่วยได้นะ
แต่เมื่อมองลูกศิษย์ของตัวเองกำลังจะตายลงอย่างช้าๆเขาก็ไม่อาจกั้นใจได้
เซียนแคว้นอื่น
อ่า\\เปิดประตู
ฟู่ฮัว
ท่านช่วยข้าได้จริงหรือ\\กอดเหยียนชุนไว้ในอ้อมอก
เซียนแคว้นอื่น
แน่นอนแล้วเด็กนั่นโดนอะไรมา\\มอง
ฟู่ฮัว
โดนพิษไม่ทราบชื่อข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ลมปราณของข้าไม่สามารถรักษาเขาได้เลย\\มองแผล
เซียนแคว้นอื่น
เขาเป็นมารใช่หรือไม่\\ขมวดคิ้ว
ฟู่ฮัว
หากเป็นมารโดยสายเลือดแท้จริงได้รับลมปราณเซียนไปขนาดนี้คงตายไปแล้ว
เซียนแคว้นอื่น
อาจจะเป็นลูกครึ่งสินะ
เซียนแคว้นอื่น
ข้าช่วยเจ้าได้
เซียนแคว้นอื่น
เพียงแต่สิ่งที่ท่านต้องเสียมันหนักหนามาก
เซียนแคว้นอื่น
ท่านจะยอมเสียหรือไม่
ฟู่ฮัว
ไม่ว่าอะไรข้าก็ยอม\\มองเด็กน้อยด้วยความสงสาร
เซียนแคว้นอื่น
เช่นนั้นก้ตามข้ามา
เซียนแคว้นอื่น
หากมัวลังเลอยู่แบบนี้จะไม่ทันการณ์เอานะท่าน
ฟู่ฮัว
อย่าคิดเล่นตุกติก มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะ\\มองด้วยสายตาอาฆาต
เซียนแคว้นอื่น
เข้าใจแล้วทีนี้ตามข้ามา
Comments
kozumei
ขอบคุณที่จะสร้างเรื่องใหม่ให้เราอ่าน ❤️
2025-04-13
1