[FIC NARUTO] โลกนี้มีอะไร คำพูดและการกระทำ

Enjoy reading

เสียงอึกทึกครึกโครมที่ดังมาแต่ไกลเรียกให้สายตาเรียบเฉยหันไปมองยังทิศทางนั้น

คาซึมิที่กำลังนั่งแกว่งขาไปมาอยู่บนกิ่งไม้นั้นไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัวต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้เลยแม้แต่น้อย

คาซึมิ

พวกนารูโตะเองก็คงไปถึงแล้วสินะ

คาซึมิ

...อีกอย่าง

คาซึมิ

ฉันอยู่ตั้งไกลขนาดนี้ก็ยังได้ยินเสียงสู้กันอยู่เลย

คาซึมิ

เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงจริงๆ

เด็กสาวเอ่ยกับตัวเองเสียงเบา แม้จะอยู่ในระยะที่ไกลจากที่เกิดเหตุ แต่ภาพการต่อสู้ระหว่างพวกของนารูโตะและกาอาระยังคงฉายชัดภายในดวงตาไร้แววของคาซึมิที่อยู่ห่างไกล

ฟูยุ

(เจ้านี่ก็แปลกคน)

เสียงในหัวที่ไม่ได้ยินมานานเรียกให้คาซึมิหันมองไปรอบทิศอย่างลืมตัว

และถึงแม้จะมองหายังไงเธอก็ไม่สามารถมองเห็นที่มาของเสียงนั้นได้เลย

คาซึมิ

หายไปนานเลยนะ

ฟูยุ

(ข้าเฝ้ามองดูเจ้าอยู่ตลอด)

คาซึมิ

ถ้าเป็นแบบนั้น

คาซึมิ

อย่างน้อยก็น่าจะส่งเสียงหน่อยสิ

ฟูยุ

(หากข้าทำเช่นนั้น คนอื่นเขาจะหาว่าเจ้าเป็นบ้านะ)

คาซึมิ

ยังไงคะ

ฟูยุ

(ยัยโง่)

ฟูยุ

(เสียงของข้ามีเพียงแค่เจ้าที่ได้ยิน)

ฟูยุ

(ข้าพูดคุยกับเจ้ามันเป็นเรื่องปกติ)

ฟูยุ

(แต่ถึงอย่างนั้น หากเจ้าส่งเสียงตอบกลับข้ามา มันจะกลายเป็นว่าเจ้าคุยคนเดียวนะ)

คาซึมิ

อา..

คาซึมิ

ฉันไม่สนเรื่องนั้นอยู่แล้วค่ะ

ฟูยุ

(...)

คาซึมิ

เพราะแบบนี้..

คาซึมิ

คุณถึงไม่ยอมมาคุยกับฉันเลยในตอนที่ฉันอยู่กับคนอื่นสินะ

ฟูยุ

(...ก็นะ)

คาซึมิ

เป็นคนใส่ใจกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย

เด็กสาวยิ้มล้อเลียน แม้ไม่รู้ว่าอักฝ่ายจะเห็นมั้ย แต่เธอกลับมั่นใจว่าเขาจะเห็นมัน

ฟูยุ

(แล้วทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้)

ฟูยุ

(การต่อสู้มันเริ่มขึ้นแล้วนะ)

คาซึมิ

ให้เนื้อเรื่องมันดำเนินไปแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ

คาซึมิ

ฉันไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปเปลี่ยนแปลงอะไรมาก

คาซึมิ

ฉันกลัวว่าการตัดสินใจของฉัน..

คาซึมิ

มันจะส่งผลให้อนาคตในภายภาคหน้าเปลี่ยนแปลงไปในทางที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม

ฟูยุ

(....)

ฟูยุ

(บางทีเจ้าก็คิดมากจนเกินไป)

หลังจากที่เขาพูดจบ เสียงนั้นก็ไม่ดังขึ้นมาให้ได้ยินอีก จนเธอเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงจะไม่พูดกับเธอไปอีกสักพัก

คาซึมิทอดถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอนั่งรอเวลามาสักพักแล้ว รอจนกว่าพวกนั้นจะสู้กันเสร็จ หลังจากนั้นเธอค่อยเข้าไปสมทบ

บึ้มม!!!!

คาซึมิ

เสียงนี้มัน..

แรงระเบิดมหาศาลที่มาจากทิศทางการต่อสู้ของพวกนารูโตะเรียกความสนใจไปจากเธอได้เป็นอย่างดี

คาซึมิ

กาอาระกลายเป็นสัตว์หางไปแล้วสินะ

สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่ลำตัวของมันมีผิวสัมผัสที่เหมือนทรายนั้นปรากฏตัวออกมาหลังจากที่กาอาระไม่สามารถควบคุมความรู้สึกส่วนลึกของตนเองได้

คาซึมิ

พอมาเห็นจริงๆแบบนี้

คาซึมิ

ตัวโคตรใหญ่เลย

เธอพึมพำกับตัวเองเสียงเบา ก่อนจะลุกขึ้นยืน มองดูภาพเบื้องหน้าด้วยนัยน์ตาเปล่งประกาย

คาซึมิ

เดี๋ยวอีกสักพัก ฝั่งนารูโตะเองก็จะ--

ตู้มม!!

คาซึมิ

นั่นไง

คาซึมิ

กบยักษ์ตัวนั้นออกมาแล้ว

คาซึมิ

ชื่ออะไรนะ...

ฝั่งตรงข้ามของกาอาระคือนารูโตะที่ยืนอยู่บนกบตัวใหญ่ ซึ่งเด็กสาวยังนึกชื่อของกบตัวนั้นไม่ออก ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น และทำหน้านึกอยู่อย่างนั้น

การเผชิญหน้ากันของพวกเขาเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นสำหรับเธอเป็นอย่างมาก แม้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันจะไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องอื่นก็เถอะ

คาซึมิ

เริ่มสู้กันแล้ว!

เด็กสาวตาลุกวาว กระโดดไปตามกิ่งก้านของต้นไม้สูง จนขึ้นไปอยู่ในจุดที่สามารถมองเห็นการต่อสู้นั้นได้อย่างชัดเจน

คาซึมิ

เป็นเพราะว่าขนาดตัวที่โคตรจะใหญ่นั่นรึเปล่านะ

คาซึมิ

การต่อสู้ครั้งนี้มันถึงได้แรงนัก

สายตานั้นเอาแต่จับจ้องไปยังภาพการต่อสู้เบื้องหน้า หาได้สนใจสิ่งใดนอกเหนือจากนี้

คาซึมิ

ต้องหาโอกาสเข้าหากาอาระ..

คาซึมิ

รอจนพวกนั้นสู้กันจนเสร็จก่อนแล้วกัน

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เด็กสาวจึงได้ยืนพิงลำต้นของต้นไม้สูง พลางมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าไม่เขยื้อนไปไหน รอจนกว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะจบลง

ความเงียบที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้เป็นสิ่งที่บอกได้ว่าเหตุการณ์ชุลมุนรวมทั้งการต่อสู้ได้จบลงไปแล้ว

คาซึมิ

เอาล่ะ

คาซึมิ

อีกเดี๋ยวสองคนนั้นก็จะร่วงลงมา--

ตุ้บ!!?

คาซึมิ

....

ร่างของเด็กหนุ่มสองคนร่วงหล่นลงมากระแทกกับพื้นจนเกิดเสียงดัง เรียกให้เด็กสาวต้องก้มหน้าลงไปมองด้วยความสงสัย

คาซึมิ

อ่าว..

คาซึมิ

ไม่คิดว่าจะตกลงมาตรงนี้พอดีแหะ

ริมฝีปากบางยกยิ้ม ราวกับโชคเข้าข้าง เธอไม่จำเป็นต้องเดินหาพวกเขาให้เสียเวลาด้วยซ้ำ

เด็กสาวกระโดดลงมาจากต้นไม้สูง ก่อนจะตรงเข้าไปหานารูโตะที่ตอนนี้คลานเข้าไปหากาอาระด้วยสภาพสะบักสะบอมไม่ต่างกัน

กาอาระ

ฉันจะดำรงอยู่

กาอาระ

ไม่สูญสลายไป

ขาเล็กหยุดชะงักไปเมื่อกาอาระตะโกนพูดออกมาเสียงดัง

ส่วนนารูโตะเองก็ไม่ยอมแพ้ ร่างกายที่บอบช้ำยังคงคลานต่อไป เพื่อไปให้ถึงตัวของกาอาระ

กาอาระ

อย่าเข้ามานะ!

(คาซึมิ) : ชีวิตของพวกเขามันน่าเศร้าอะไรขนาดนี้..

(คาซึมิ) : ฉันที่รับรู้เรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว ถ้าจะให้ยืนดูเฉยๆมันก็...

นารูโตะ

ความรู้สึกของนาย..

นารูโตะ

ฉันรู้อยู่เต็มอก

กาอาระ

....

กาอาระแสดงสีหน้าแปลกใจ ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง พร้อมกับความรู้สึกภายในใจที่เริ่มแปรเปลี่ยนไปทีละเล็กทีละน้อย

นารูโตะ

ฉันน่ะ..

นารูโตะ

จะไม่ยอมให้คนที่ฉันรักถูกทำร้ายเด็ดขาด

นารูโตะ

ต่อให้ต้องฆ่านายทิ้ง..

นารูโตะ

ฉันก็ต้องหยุดนายไว้ให้ได้!

กาอาระ

....ทำไม

กาอาระ

ทำไมต้องทำเพื่อคนอื่นถึงขนาดนั้น

นารูโตะ

...

นารูโตะ

เพราะทุกคนคือคนสำคัญ

นารูโตะ

ที่ช่วยให้ฉันขึ้นมาจากขุมนรกอันเดียวดาย

นารูโตะ

และยอมรับในตัวฉัน..

กาอาระ

.....

กาอาระ

..ความรัก

คาซึมิ

.....

เท้าทั้งสองข้างก้าวเดินไปด้านหน้า ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ข้างๆนารูโตะ

นารูโตะ

ค...คาซึมิจังหรอ

คาซึมิ

บาดเจ็บตั้งขนาดนี้ยังจะมีแรงเหลืออยู่อีกนะ

คาซึมิ

นายนี่มันอึดจริงๆ

เธอเอ่ยพูดด้วยประโยคธรรมดาๆ แต่น้ำเสียงนั้นกลับอ่อนโยนในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สร้างความประหลาดใจให้กับนารูโตะไม่น้อย

คาซึมิ

นายเก่งมากๆเลย

คาซึมิ

ฉันชอบนะ

คาซึมิ

วิถีนินจาของนายน่ะ

รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งผ่านไปยังเด็กหนุ่มที่นอนคว่ำหน้าหมดแรงอยู่บนพื้น

มาพร้อมกับมือบางที่ยื่นเข้าไปลูบแผ่นหลังของนารูโตะอย่างแผ่วเบา

ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งกายและใจ เรียกรอยยิ้มและน้ำตาให้เอ่อคลอบนใบหน้าของนารูโตะที่กำลังมองมาที่เธอไม่ละสายตา

กาอาระ

....

ภาพของทั้งสองคนนั้นส่งให้ความคิดของกาอาระเริ่มตีกันจนน่าปวดหัว เขานึกย้อนกลับไปยังอดีตที่แสนจะเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะหลับตาลงเพื่อข่มความรู้สึกทรมานนั้นเอาไว้ ไม่อาจแสดงให้ใครเห็นหรือรับรู้ได้

คาซึมิ

นี่กาอาระคุง..

คาซึมิ

มาเป็นเพื่อนกันเถอะ

กาอาระ

ดวงตาทั้งสองข้างลืมขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้นดังเข้ามาในโสตประสาท

ความชัดเจนในน้ำเสียงนั้นบ่งบอกให้ได้รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ใกล้กันมากขนาดไหน

กาอาระ

นี่เธอ...

คาซึมิ

ไง

รอยยิ้มและคำพูดทักทายอย่างเป็นมิตรถูกจุดขึ้นบนริมฝีปากบางของเด็กสาว เธอเดินเข้ามานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆร่างของกาอาระที่ลืมตาขึ้นมามองอย่างนึกสงสัยในการกระทำนั้น แต่ก็ยังไม่ทันได้เอ่ยถามอะไรไปมากกว่านี้นัก นั่นเป็นเพราะว่า..

คาซึมิ

เอ้า..

คาซึมิ

นายเองก็อย่าพึ่งขยับตัวมากนะ

คาซึมิ

ยังเจ็บอยู่นี่นา

คาซึมิ

การต่อสู้เมื่อกี้ทำให้ร่างกายของนายเจ็บหนักเอาเรื่องเลย

คาซึมิพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงตามประสา ก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวของอีกฝ่ายเพื่อปลอบประโลมเขาอย่างอ่อนโยน

กาอาระ

....

กาอาระ

ทำ..อะไรของเธอ

ไร้ซึ่งเสียงใดตอบกลับมา มีเพียงฝ่ามือบอบบางที่กำลังสัมผัสกับกลุ่มผมนุ่มนั้นอย่างสบายอารมณ์

กาอาระ

นี่เธอ..

กาอาระ

เอามือออกไปนะ

คาซึมิ

ฉันกำลังอดทนอยู่นะ

กาอาระ

....อะไร

คาซึมิ

ก็อดทนไม่บีบแก้มนายอยู่นี่ไง

กาอาระ

....

คาซึมิ

หรืออยากให้ฉันบีบ?

เด็กสาวทำหน้าทะเล้น และยื่นใบหน้านั้นเข้าไปใกล้กับกาอาระมากขึ้น ซึ่งระยะห่างเพียงเท่านี้ก็ทำให้อีกฝ่ายถึงกับนิ่งอึ้งไปทันที

คาซึมิ

หึๆ

คาซึมิ

ล้อเล่นน่า~

เธอหัวเราะร่า รีบผละใบหน้าออกมาเมื่อเห็นว่าการแกล้งกาอาระมันไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหวแต่อย่างใด

แต่กลับเป็นเธอเสียเองที่จะทนไม่ไหว...

(คาซึมิ) : ยัยบ้าเอ้ย ตอนนี้มันใช่เวลามั้ย!

คาซึมิ

เดี๋ยวซาสึเกะก็จะมาแล้ว

คาซึมิ

พวกเทมาริก็ด้วย

กาอาระ

....

คาซึมิ

มองอะไรอยู่ได้?

กาอาระ

ถอยออกไป

คาซึมิ

นายนี่ใจแข็งเป็นบ้าเลย

คาซึมิ

แต่ไม่เป็นไรหรอก

คาซึมิ

ไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันก็ไม่เป็นไร

กาอาระ

....

คาซึมิ

ยังมีสถานะอื่นให้ฉันได้เป็นอยู่อีก

กาอาระ

พูดอะไรอยู่ได้

กาอาระ

รำคาญ

กาอาระ

ฉันบอกให้ถอยออกไปไง

คาซึมิ

รู้แล้วล่ะน่า

คาซึมิ

แต่ก่อนไป..

เธอหยุดทุกคำพูดเอาไว้เพียงแค่นั้น ก่อนที่มือบางจะยื่นเข้าไปใกล้ๆกับใบหน้าของกาอาระ จากนั้นก็...

กาอาระ

....

คาซึมิ

แก้มนุ่มกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก!

แก้มทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มถูกมือบางบีบเล่นอย่างกะทันหันจนกาอาระต้องนิ่งอึ้งไปอีกครั้งกับการกระทำอุกอาจของเด็กสาว

กาอาระ

..เธอ

กาอาระ

ทำบ้าอะไร

กว่าที่กาอาระจะหาเสียงของตัวเองเจอ ก็กินเวลาไปหลายวินาทีเลยทีเดียว

เผลอปล่อยให้คนตัวเล็กตรงหน้าบีบแก้มของตัวเองจนฝ่ายนั้นพอใจ

คาซึมิ

นิดหน่อยเองน่า

คาซึมิ

แค่บีบแก้มเอง

กาอาระ

....

ท่าทางของอีกฝ่ายไร้ซึ่งการตอบสนองต่อสิ่งใดแล้ว

เด็กหนุ่มนิ่งเงียบ เขาอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น เพราะทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า

คาซึมิ

มันช่วยไม่ได้นี่

คาซึมิ

ก็นายน่ารักตั้งขนาดนี้..

คาซึมิ

จะอดใจไม่บีบแก้มนายยังไงไหว

กาอาระ

.....

นารูโตะ

เธอนี่แปลกคนจังเลย

คาซึมิ

อ่าว

คาซึมิ

นึกว่านายหลับไปแล้วซะอีก

เด็กสาวตอบกลับเสียงของนารูโตะที่ดังแทรกบทสนทนาเข้ามา

เธอลืมไปเสียสนิทว่านารูโตะยังคงมีสติดีครบถ้วน แม้ว่าร่างกายจะบาดเจ็บจนไม่สามารถขยับได้แล้วก็เถอะ

กาอาระ

เอามือ..

กาอาระ

ออกไปซะ

กาอาระเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบา แต่ก็ดังมากพอที่จะทำให้คาซึมิได้ยิน

มือบางผละออกมาจากแก้มของอีกฝ่ายอย่างเสียดาย ก่อนจะลุกขึ้นยืนก็ไม่ลืมลูบแผ่นหลังของเขาอย่างอ่อนโยนเป็นครั้งสุดท้าย

คาซึมิ

ไว้มาเจอกันอีกนะ

คาซึมิ

กาอาระคุง

นั่นคือประโยคทิ้งท้ายที่เธอได้พูดกับกาอาระ ก่อนที่จะเดินกลับไปหานารูโตะ

เพราะอีกเดี๋ยวซาสึเกะและพวกเทมาริก็จะมาในอีกไม่ช้า

ต่อจากนั้น เมื่อพวกเขาปรากฏตัว ทั้งเทมาริและคันคุโร่ก็จะพากาอาระกลับไปที่หมู่บ้านซึนะ

กาอาระ

....

(กาอาระ) : สัมผัสเมื่อกี้...

(กาอาระ) : ไม่อยากให้หายไปเลย

To be continued...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ