![[FIC NARUTO] โลกนี้มีอะไร](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/28384140261.webp)
[FIC NARUTO] โลกนี้มีอะไร
ตัวเธอในอดีต
ภายในสวนหลังบ้านที่ในขณะนี้มีร่างสองร่างกำลังเผชิญหน้ากันอยู่
หนึ่งคนยกมือขึ้นตั้งการ์ด พร้อมเข้าจู่โจมเต็มที่ ส่วนอีกคนยืนนิ่ง ลอบดูท่าทีของอีกฝ่ายด้วยความใจเย็น
คาซึมิ
ข้าอยากเก่งได้อย่างพี่
คะเซะ
ไม่นานเจ้าจะใช้มันเป็นเอง
คาซึมิ
แล้วข้าจะใช้เป็นได้ยังไง
คนพี่หัวเราะร่า พลางยิ้มเอ็นดูเมื่อเห็นผู้เป็นน้องสาวพองแก้มแล้วอมลมไว้ในปาก
ท่าทางน่ารักเช่นนั้นทำเอาใจคนพี่เต้นแรงเลยทีเดียวเชียว
(คะเซะ) : น้องสาวของข้าทำไมถึงได้น่ารักเยี่ยงนี้
เด็กสาวยกยิ้มดีใจ ก่อนจะกระโดดโลดเต้นอย่างคนอารมณ์ดี จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดบิดาด้วยความคิดถึง
คาอิดะเอ่ยเสียงนุ่ม เขาโอบกอดลูกสาวอย่างโหยหาไม่ต่างกัน เรียกรอยยิ้มให้จุดขึ้นบนริมฝีปากบางของผู้เป็นภรรยาที่ยืนอยู่ด้านหลังได้เป็นอย่างดี
เด็กสาวเอ่ยบอกพลางผละออกจากผู้พ่อ แล้วหันไปหาหญิงสาวด้านหลังซึ่งเป็นแม่ของเธอ พร้อมทั้งเข้าไปกอดเสียเต็มรัก
คาซึมิ
กลับไปหมู่บ้านมาหรอคะ
หลายปีก่อน หลังจากที่เอยะตั้งครรภ์ได้ไม่นาน ก็มีคำสั่งลงมาจากท่านรุ่น1
ตระกูลซูงาฮาระต้องจากหมู่บ้านโคโนฮะ ออกมาตั้งรกรากอยู่ด้านนอก เสมือนเป็นป้อมปราการด่านแรกให้กับหมู่บ้าน
หากมีศัตรูบุกเข้ามา พวกมันก็จะเผชิญหน้ากับตระกูลซูงาฮาระเป็นด่านแรก
ราวกับใช้เป็นตัวล่อเพื่อพิสูจน์ว่าตระกูลของเราจะไม่คิดทรยศต่อหมู่บ้าน
👤 : นายท่านครับ ท่านรุ่น1และท่านมาดาระกำลังเดินทางมาที่นี่ครับ
คาอิดะ
ปกติเจ้าพวกนั้นไม่เคยมาเจอกันที่นี่
คาอิดะ
พาน้องไปหลบที่สุสานลับใต้ดินก่อน
คะเซะตอบรับพลางเข้าไปจูงมือน้องสาวให้เดินตามไปด้วยกัน
คาอิดะ
จะให้พวกเขารู้ถึงตัวตนของคาซึมิไม่ได้เด็ดขาด
ณ สุสานลับใต้ดิน อันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มักจะเป็นที่หลบภัยในยามจำเป็นของคาซึมิ
คาซึมิ
ข้าไม่อยากอยู่คนเดียว
มือเล็กๆนั่นฉุดรั้งชายเสื้อของพี่ชายเอาไว้แน่น ไม่คิดปล่อยให้อีกฝ่ายหนีจากเธอไป
คะเซะ
อยู่แต่ในนี้ ห้ามออกไปไหน
คะเซะยกยิ้ม พลางลูบหัวน้องสาวเพื่อปลอบประโลมเธอ ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงคาซึมิที่ต้องนั่งคอยในห้องแคบๆอย่างโดดเดี่ยว
เธอหันมองรอบด้าน ภายในนี้ยังคงเป็นห้องที่คุ้ยเคย เธอมักจะมาอยู่ที่นี่เป็นประจำ
เด็กสาวไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปภายนอก และหากมีใครเดินทางมายังที่ตั้งของตระกูลเมื่อใด เมื่อนั้น.. เธอจะถูกท่านพ่อและคนอื่นๆสั่งให้มาอยู่ในนี้
ด้านนอกมีทางแยกออกไปอีกหลายทาง บางห้องเป็นสถานที่ที่เธอไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว
ว่ากันว่าเป็นสุสานลับที่เก็บกระดูกของเหล่าผู้นำคนก่อนๆ
คาซุยะ
(เจ้าคงจะเบื่อแย่เลยสิ)
ร่างๆหนึ่งปรากฏสู่สายตา ลำตัวของอีกฝ่ายราวกับหมอกควันเลือนรางที่จะสลายหายไปได้ทุกเมื่อ
คาซุยะ
(ข้ามีนามว่าคาซุยะ)
คาซุยะ
(ใช่ว่าเจ้าจะไม่เคยแอบเข้าไปในนั้นนี่)
คาซึมิ
ท่านกำลังพูดถึงอะไร
คาซุยะ
(ชั้นใต้ดินอีกชั้น)
คาซุยะ
(สถานที่ซึ่งเป็นสุสานลับของตระกูล)
คาซุยะ
(แล้วเจ้าเจออะไรในนั้น)
คาซึมิ
ชื่อที่สลักไว้บนแผ่นหินรูปทรงประหลาด
คาซึมิ
หนึ่งในนั้นมีชื่อที่ข้าเคยอ่านเจอ
คาซึมิ
ชื่อของผู้นำตระกูลคนแรก
คาซึมิ
ทำไมท่านถึงได้ปรากฏตัว
คาซุยะ
(ข้ารู้สึกว่าเจ้านั้นแตกต่าง)
คาซุยะ
(ในภายภาคหน้า เจ้าอาจจะกลายเป็นผู้ที่ฟื้นฟูตระกูลเรา)
คาซุยะ
(นี่ เจ้าอยากมาฝึกกับข้ามั้ย)
อีกฝ่ายยกยิ้มใจดี สร้างความเชื่อใจให้กับเด็กสาวตรงหน้า
คาซุยะ
(หากฝึกจนข้าพอใจแล้ว ข้าจะมอบของบางอย่างให้กับเจ้า)
คาซุยะ
(สิ่งที่ข้าหวงแหน และมีเพียงข้าที่เรียกมันออกมาใช้ได้แต่เพียงผู้เดียว)
คาซุยะ
(เจ้าห้ามบอกใครเรื่องนี้)
คาซุยะ
(อย่าให้ใครรู้เรื่องของข้า)
คาซุยะ
(แม้แต่พ่อ แม่ หรือพี่ชายเจ้า)
คาซึมิ
ทำไมท่านถึงบอกว่าจะฟื้นฟูตระกูลเรา
คาซึมิ
ท่านพูดราวกับว่าตระกูลนี้กำลังจะล่มสลาย
คาซุยะ
(อีกไม่นานเจ้าก็จะรู้เอง)
แม้จะพูดแบบนั้น แต่คาซึมิรู้ตัวดีว่าคนที่เห็นนั่นคือตัวเธอเองไม่ผิดแน่
เด็กสาวลุกขึ้นนั่ง พลางมองไปรอบๆอย่างพิจารณา
คาซึมิ
นี่ฉันหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย
ซากุระเดินเข้ามาพร้อมกับถาดผลไม้ในมือ เธอนั่งลงข้างเตียงและเอ่ยพูดคุยกับคาซึมิอย่างเป็นกันเอง
ซากุระ
เธอหลับไปหลายวันเลย
ซากุระ
การประลองรอบ2จบลงไปแล้ว
ซากุระ
คือการประลองรอบจริง
(คาซึมิ) : นี่เธอหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอ
ซากุระ
ทุกคนแวะมาเยี่ยมเธอด้วยนะ
ซากุระ
นารุโตะแล้วก็ซาสึเกะ
ซากุระ
มีคนจากทีมอื่นมาด้วย
ซากุระ
ในฐานะเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ซากุระ
ก็คงอยากจะมาเยี่ยมเป็นธรรมดา
(คาซึมิ) : เดี๋ยวนะ ถ้าพรุ่งนี้คือการประลองรอบจริง งั้นวันนี้ก็...
คาซึมิ
ซาสึเกะกับนารูโตะล่ะ
ซากุระ
นารูโตะนอนพักอยู่อีกห้อง
(คาซึมิ) : ถ้าจำไม่ผิด คงได้เจอกับเซียนลามกแล้วสินะ ไม่สิ จิไรยะต่างหาก..
เมื่อเห็นท่าทีหงอยๆของอีกฝ่าย คาซึมิจึงรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากทำให้ซากุระไม่สบายใจ
คาซึมิ
ฉันอยากจะพักผ่อนต่ออีกหน่อย
ซากุระยิ้มตอบ ก่อนจะเดินออกไปทันที ปล่อยให้คาซึมิพักผ่อนได้ตามสบาย
แต่จริงๆแล้ว.. เด็กสาวกลับลุกขึ้นมาจากเตียง เตรียมพร้อมไปยังที่ที่หนึ่ง
เธอเอ่ยกับตัวเองเสียงเบา ก่อนจะเดินออกจากห้อง และมุ่งหน้าตรงไปที่เป้าหมายทันที
(คาซึม) : ถึงแล้ว เป็นห้องนี้ไม่ผิดแน่
มือบางเตรียมจะเปิดประตูเข้าไป แต่ทว่า..
กาอาระ
..เกิดมาฉันก็เป็นปีศาจแล้ว
กาอาระ
ความรักก็เป็นแค่ก้อนเนื้อที่ผูกพันธ์กัน
กาอาระ
ด้วยความแค้นและความมุ่งร้าย
เด็กสาวแอบฟังบทสนทนาเหล่านั้นอยู่หน้าห้องเงียบๆ ก่อนที่ไกจะปรากฏตัวในที่สุด
คาซึมิ
คุณรีบเข้าไปห้ามพวกเขาเถอะ
ไกตอบรับเพียงแค่นั้น ก่อนจะเปิดประตูและเดินเข้าไปเพื่อเอ่ยห้ามคนที่อยู่ด้านใน
คาซึมิเองก็เดินตามเขาเข้าไปด้วยเช่นกัน
การมาของเธอสร้างความแปลกใจให้กับคนภายในห้องเป็นอย่างมาก
ชิกามารุ
ฉันเห็นหลับไปตั้งหลายวัน
เด็กสาวเบือนหน้าหนี แต่สายตากลับไปปะทะเข้ากับกาอาระเสียได้
ไก
การประลองรอบจริงมันคือพรุ่งนี้แล้ว
หลังจากที่พูดประโยคนั้นจบ กาอาระก็เดินออกไปทันที
และเมื่อสบโอกาส เด็กสาวจึงรีบตามออกไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของนารูโตะเลยสักนิด
เธอตะโกนบอกไปแบบนั้น ก่อนจะมุ่งตรงไปหาเป้าหมายที่กำลังเดินออกไปจากโรงพยาบาล
ที่ด้านนอกของหมู่บ้านโคโนฮะ
กาอาระเดินตรงดิ่งไปยังป่าหนาทึบที่อยู่เบื้องหน้า
แม้เขาจะรู้ว่ามีคนตามมา แต่ก็ไม่คิดที่จะหยุดเดินหรือหันไปห้ามปรามแต่อย่างใด
คนตรงหน้าหยุดนิ่ง ก่อนจะหันกลับมามองเธอด้วยสายตาเรียบเฉยดั่งที่เคยมองเธออยู่ทุกครั้ง
คาซึมิ
ที่นายบอกว่าเกิดมาก็เป็นปีศาจ
คาซึมิ
แม้ว่าฉันจะไม่ได้ดูการประลองของนาย
คาซึมิ
ว่านายมันเป็นปีศาจจริงๆ
คาซึมิ
ฉันไม่ชอบที่นายพูดแบบนั้นเลย
กาอาระ
ที่ฉันยังดำรงอยู่ก็เพื่อฆ่าทุกคนที่ต่างกับฉัน
กาอาระ
มีชีวิตอยู่เพื่อรักตัวเอง
กาอาระ
ต่อสู้ก็เพื่อให้ตัวเองรอด
เด็กสาวรับฟังนิ่งๆ ก่อนจะสบเข้ากับนัยน์ตาของอีกฝ่ายที่จ้องมองมายังเธอไม่ต่างกัน
คาซึมิ
ต้องใช้ชีวิตอย่างเดียวดายมาตลอด
คาซึมิ
มุมมองทางด้านความรักของนายนี่ประหลาดชะมัด
คาซึมิ
ก้อนเนื้อที่ผูกพันธ์กันเนี่ยนะ?
กาอาระ
ถ้ายังไม่หยุดพูด ฉันจะฆ่าเธอซะ
กาอาระเริ่มควบคุมอารมณ์โกรธไม่อยู่ เขาคิดที่จะฆ่าเด็กสาวที่ยั่วยุตนเสียตั้งแต่ตอนนี้
แต่ทว่า เขายังไม่ทันได้ลงมือทำอะไร เด็กสาวก็พุ่งเข้ามาประชิดตัวด้วยความเร็ว พร้อมกับใบหน้าที่อยู่ใกล้จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
อีกฝ่ายนิ่งเงียบ จ้องตากลับไปอย่างไม่นึกหวั่นต่อสิ่งใด แต่หารู้ไม่ว่าความรู้สึกของเขานั้นมันได้ฉายชัดออกมาผ่านนัยน์ตาไร้แววนั่นแล้ว
และเด็กสาวก็รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดนั้นดี
คาซึมิ
จริงอยู่ที่ฉันอาจจะไม่เข้าใจนาย
คาซึมิ
ชีวิตคนเรามันต่างกัน
คาซึมิ
แต่นายไม่ควรพูดแบบนั้น
คาซึมิ
คิดว่ามีแค่ตัวเองที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมารึไง
คาซึมิ
คนอื่นเขาก็เจอเรื่องแย่ๆมาเหมือนกัน
คาซึมิ
แต่พวกเขาเลือกที่จะยอมรับมัน
คาซึมิ
ยอมที่จะเผชิญหน้าและไม่คิดหลีกหนี
กาอาระ
คนที่จะตายก็คือฉันเอง
คาซึมิ
ความรู้สึกโดดเดี่ยว
คาซึมิ
อย่าหวังพึ่งแต่ตัวเอง
คาซึมิ
หัดขอความช่วยเหลือจากคนอื่นบ้าง
กาอาระนิ่งไปหลังจากที่ฟังคาซึมิพูดจบ เขาทำหน้าเหมือนจะคิดได้.. แต่ก็แค่เหมือน
กาอาระ
การฆ่าคนอื่น มันทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
กาอาระ
โลกนี้ก็น่าอยู่ขึ้น
คาซึมิ
เปลี่ยนความคิดนายนี่ยากจังแหะ
คาซึมิ
คงมีแต่นารูโตะที่ทำได้
คาซึมิ
ถึงจะบอกว่านายกับนารูโตะเหมือนกัน
คาซึมิ
โลกที่นายกับหมอนั่นอยู่
คาซึมิ
นารูโตะเริ่มมีเพื่อนแล้ว
เด็กสาวพูดจี้ใจดำ ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่ากาอาระเริ่มแสดงท่าทีตอบกลับ
คาซึมิ
มาเป็นเพื่อนกันมั้ย
อีกฝ่ายคิ้วกระตุกเมื่อได้ฟังประโยคนั้นของคาซึมิ
คาซึมิ
เป็นเพื่อนฉันมันไม่ดีตรงไหน
กาอาระ
ฉันไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน
กาอาระ
ใครมันจะไปอยากมีชีวิตอยู่เพื่อปกป้องคนอื่นกันล่ะ
คาซึมิ
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนารูโตะไปก็แล้วกัน
กาอาระ
แล้วก็อย่าตามฉันมาอีก
กาอาระเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะผละใบหน้าออกไป พร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเด็กสาวที่ไร้แววไม่ต่างจากตัวเขา
แต่หากลองสังเกตุดูดีๆแล้ว นัยน์ตาเรียบเฉยนั้นกลับเก็บซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ แม้แต่กาอาระเองก็ไม่อาจล่วงรู้ได้เช่นกัน
คาซึมิ
ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับนาย
กาอาระที่กำลังจะเดินจากไป จำต้องหยุดฝีเท้าของตนเอาไว้ เมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิดจากเด็กสาว
กาอาระ
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พูดจาแบบนั้นใส่ฉันแท้ๆ
คาซึมิ
เรื่องมันแล้วไปแล้ว
คาซึมิ
มาเป็นเพื่อนกันเถอะ
กาอาระ
ถ้ามัวแต่เอาชีวิตตัวเองไปแลกกับการปกป้องคนอื่น
กาอาระ
ก็อาจจะตายเร็วในสักวัน
คาซึมิ
ว่าเพื่อนมันสำคัญขนาดนั้นแหละ
เด็กสาวเอ่ยพลางจ้องมองแผ่นหลังของกาอาระที่เริ่มไกลออกไป
แม้จะรู้สึกเสียดายที่ไม่อาจโน้มน้าวใจอีกฝ่ายได้ก็ตาม แต่อย่างน้อยก็ได้คุยกันอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
คาซึมิ
ฉันน่าจะบีบแก้มเขา..
กลางดึกคืนนั้น เด็กสาวนอนพลิกไปพลิกมาจนเริ่มรำคาญตัวเอง
แม้จะมีอาการง่วงงุน แต่กลับนอนไม่หลับเสียอย่างนั้น
(คาซึมิ) : เดี๋ยวนี้ฉันนอนเยอะไปหรอ
เด็กสาวโอดครวน ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับแหงนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง
ก่อนจะพบว่าคาคาชิกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนต้นไม้ไม่ไกลนัก
(คาซึมิ) : ทำไมเขามาอยู่ที่นี่
(คาซึมิ) : ไม่ได้ไปฝึกให้ซาสึเกะอยู่หรอ
เมื่อความสงสัยเริ่มก่อตัว เธอจึงไม่รอช้าที่จะพุ่งตัวออกไปเพื่อถามไถ่คาคาชิให้รู้เรื่อง
ร่างเล็กๆนั่นดีดตัวสุดแรง จนมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าคาคาชิ
อีกฝ่ายเปิดประเด็นทันทีที่เด็กสาวมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเธอจะออกมาหาเขา
เธอเอ่ยถามอีกฝ่ายไปแทนที่จะตอบคำถามก่อนหน้า
คาคาชิ
ได้พักผ่อนเต็มที่เลยสิ
คาซึมิ
ฉันพึ่งได้คุยกับคุณเอง
คาคาชิ
ได้ยินว่าเธอลุกขึ้นมาเดินปร๋อหลังจากตื่นได้ไม่นาน
คาซึมิ
คุณไกเป็นคนบอกหรอคะ
คาคาชิ
เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
คาคาชิ
รอยแผลก็หายไปหมดแล้วด้วย
คาซึมิ
ค่ะ หายดีจนฉันยังทึ่งในตัวเอง
ทั้งๆที่บาดแผลบางจุดบนร่างกายนั้นมันควรจะหายช้ากว่านี้ แต่นี่ร่างกายเธอกลับฟื้นฟูตัวเองได้อย่างรวดเร็วเสียจนน่าตกใจ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอคือสายเลือดของตระกูลซูงาฮาระที่เขาร่ำลือกันว่าเป็นอมตะหรือเปล่า
แต่เด็กสาวก็คิดว่าน่าจะพอมีส่วน..
คาซึมิ
พรุ่งนี้ฉันจะรอนะคะ
คาคาชิ
แล้วถ้าฉันพาซาสึเกะมาไม่ทันการประลองล่ะ
คาคาชิ
เดี๋ยวตื่นสายเหมือนวันนั้นอีก
ตอนนี้ไม่มีไรมากหรอกค่ะ แค่ย้อนอดีตตอนต้นเรื่องนิดนึง
ส่วนที่ยังเหมือนเดิมก็...
คาซึมิยังไม่ได้บีบแก้มกาอาระเลย🥺
Comments
Junko Miyashi🌟💨 /
โอ้ย! คนที่บีบแก้มได้คือฉัน-//โดยพายุทรายซัดไปถึงดาวอังคาร
2023-08-17
3
ช็อคโก้บีแสนอร่อยของชินจัง💝😍
อย่าข็อตฟิวคนอื่นได้ไหม555_
2023-06-26
6
Rinkx_xi
อันนี้ก็จ้องแต่จะบีบแก้มเขาอย่าเดียวเลย...
2023-04-15
5