[FIC NARUTO] โลกนี้มีอะไร
ช่วยเหลือ
❗ บทสนทนาและเนื้อเรื่องในตอนนี้จะมีการบรรยายถึงฉากการฆ่า และมีการเอ่ยถึงเลือดด้วยนะคะ
คาซึมิ
ถ้าเข้าไปคงจะเป็นตัวถ่วงเปล่าๆ
เด็กสาวมาถึงบริเวณสะพานที่กำลังถูกสร้าง ประจวบเหมาะกับที่พวกคาคาชิกำลังต่อสู้อยู่กับซาบุสะและฮาคุ
ครั้นจะให้เข้าไปยุ่งเกี่ยว มันก็ยังไงๆอยู่ เฝ้าสังเกตุการณ์อยู่ห่างๆแบบนี้น่าจะดีกว่า
การต่อสู้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งนารูโตะปรากฏตัวในที่สุด
คาซึมิ
ได้มาเห็นของจริงแบบนี้..
คาซึมิ
ดุเดือดเป็นบ้าเลยแหะ
(คาซึมิ) : ซาบุสะกำลังเล็งเป้าหมายไปที่คุณดาซึนะและซากุระจัง
(คาซึมิ) : เอาไงดีล่ะตัวฉัน
เด็กสาวคิดในใจพลางขมวดคิ้วมุ่น เธอไล่สายตามองการเคลื่อนไหวของศัตรูและทางฝ่ายของคาคาชิอีกครั้ง
ก่อนจะทำการตัดสินใจ...
ใช้มีดสั้นที่พกติดตัวมาด้วยกดลงบนผิวเนื้อบริเวณฝ่ามือของตนอย่างแรงจนเลือดสีแดงสดไหลออกมาไม่หยุด
ในจังหวะที่ซาบุสะกวัดแกว่งดาบ เตรียมพร้อมจะโจมตีด้วยความรวดเร็ว คาซึมิอาศัยช่วงชุลมุน เร่งเข้าไปขวางทางด้านหน้าของคาคาชิที่คิดจะใช้ร่างกายรับแรงดาบนั้นทันที
มือบางยกขึ้นประสานอิน ก่อนจะเอ่ยพึมพำเสียงเบา
คาซึมิ
คาถาโลหิตพันธนาการ!
เลือดสีข้นจากฝ่ามือของเด็กสาว แตกระแหงโยงใยออกมาเป็นเส้นสาย และเข้ารัดกุมดาบเล่มใหญ่ของซาบุสะเอาไว้ได้อย่างทันท่วงที
คาซึมิยังไม่คุ้นชินกับการใช้คาถานี้มากนัก ส่งผลให้ใบหน้าขาวที่มักจะซีดอยู่แล้ว มาบัดนี้ มันกลับยิ่งซีดลงไปอีกเพราะเสียเลือดมากเกินไป
คาคาชิ
นี่เธอใช้เลือดตัวเองหรอ
คาซึมิ
เสียเลือดแค่นี้ไม่ทำให้ฉันตายง่ายๆหรอก
คาคาชิ
เดี๋ยวฉันจะจัดการต่อเอง
(คาซึมิ) : อย่างน้อยคาคาชิก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ
เด็กสาวเดินไปยืนคู่กับซากุระเงียบๆ ก่อนจะมองตรงไปที่ซาบุสะอีกครั้ง
ซาบุสะ
ที่เจอในป่าเมื่อหลายวันก่อน?
ซาบุสะ
ไหนบอกว่าเป็นแค่นักเดินทางไง
เธอไม่ได้ตอบกลับ แต่กลับส่งสายตาที่ยากจะคาดเดาไปให้อีกฝ่ายแทน
หลังจากนั้นก็ต่อด้วยบทสนทนาของคาคาชิและซาบุสะที่เอ่ยถึงนารูโตะและซาสึเกะที่กำลังสู้อยู่กับฮาคุ
ซาบุสะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง คราวนี้คาซึมิเองก็คอยช่วยระแวดระวังภัยให้กับซากุระและคุณดาซึนะไปด้วย
คาคาชิ
ซากุระ คาซึมิ อย่าเคลื่อนไหวนะ
คาคาชิ
ฉันคงต้องเผด็จศึกแล้ว...
คาคาชิเอ่ยพูดถึงเรื่องที่ตัวเองเคยเป็นหนึ่งในหน่วยลอบสังหารมาก่อน ซึ่งคาซึมิไม่แปลกใจเลยสักนิด เพราะเธอรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว และรู้ด้วยว่ายังไงพวกเขาก็ไม่มีทางแพ้
การต่อสู้กำลังจะดำเนินต่อไป แต่แล้วทั้งคู่ก็สัมผัสได้ถึงพลังจักระอันมหาศาล ซึ่งมาจากทางฝั่งของนารูโตะ
คาซึมิเมียงมองไปทางนั้น ก่อนจะสังเกตุเห็นว่านารูโตะกำลังใช้จักระของเก้าหาง
คาซึมิทำเพียงแค่ลอบมองการต่อสู้ตรงหน้าด้วยนัยน์ตาเรียบเฉย แต่ใครเล่าจะรู้ ว่าภายในจิตใจของเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ทางด้านของคาคาชิ เมื่อไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาจึงเลือกที่จะใช้คุไนกรีดที่ฝ่ามือตนเอง ก่อนจะใช้เลือดนั้นทำบางอย่างแทน
คาคาชิ
คาถาเขี้ยวล่าสังหารฝ่าแผ่นดิน
(คาซึมิ) : ถึงตอนนี้มันจะไม่ใช่เวลา แต่ว่า...
(คาซึมิ) : คาคาชิโคตรเท่เลย!
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป แม้จะมีเรื่องวุ่นวายมากมายเพราะมีคนอีกกลุ่มเข้ามาแจมด้วย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี และทุกคนต่างก็ปลอดภัย แม้จะบาดเจ็บกันถ้วนหน้าก็ตาม
บริเวณที่ฝังร่างของซาบุสะและฮาคุ
คาซึมิยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกของนารูโตะมากนัก ในขณะที่พวกนั้นกำลังพูดคุยถึงเรื่องของวิถีของนินจาอยู่
นารูโตะ
งั้นผมตัดสินใจได้แล้วล่ะ
นารูโตะ
ผมจะก้าวไปในวิถีนินจาในแบบของตัวเองให้ได้!!
พูดคุยกันได้ไม่นาน ก็ถึงเวลากลับหมู่บ้านโคโนฮะ
แต่ในจังหวะที่กำลังจะไปเตรียมตัวกลับนั้นเอง..
คาคาชิ
ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
ซากุระ
สุดยอดมากเลยวิชานั้นน่ะ
ซากุระ
ตอนนั้นฉันอึ้งจนพูดไม่ออกเลย
ซากุระ
ถึงจะเห็นแค่แป๊บเดียวก็เถอะ
นารูโตะ
พูดเรื่องอะไรกันน่ะ
คาซึมิ
จะดูอยู่เฉยๆมันก็ยังไงอยู่
คาซึมิ
เลยคิดว่าเข้าไปช่วยสักหน่อยก็น่าจะดี
คาคาชิ
ไว้ค่อยมาดูกันอีกทีวันหลังแล้วกัน
เด็กสาวเอ่ยพึมพำกับตัวเองเสียงเบา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้จะมีคนจากแคว้นอื่นมาที่นี่
ฟูยุ
(เจ้าคิดจะนอนอยู่แบบนั้นไปจนถึงเมื่อไหร่)
เสียงทุ้มที่เสมือนกับดังขึ้นในหัวนั้นเรียกความสนใจไปจากเธอได้เป็นอย่างดี
นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้ยินเสียงนี้
ฟูยุ
(ก็เจ้าไม่เรียกหาข้า แล้วข้าจะมาหาทำไมล่ะ)
คาซึมิ
นายไม่ยอมบอกชื่อฉัน
ฟูยุ
(ไม่รู้ชื่อข้าก็เรียกมาได้)
ฟูยุ
(นี่เจ้ากล้าถอนหายใจใส่ข้างั้นรึ)
คาซึมิ
อย่ามาพูดอะไรไร้สาระ
ฟูยุ
(ก่อนหน้านี้ยังพูดเพราะกับข้าอยู่เลย)
คาซึมิ
ฉันค่อนข้างเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวน
คาซึมิ
เห็นนิ่งๆแบบนี้ฉันเองก็มีความรู้สึกนึกคิดนะ
ฟูยุ
(เป็นไงบ้างล่ะ ชีวิตในตอนนี้)
คาซึมิ
ฉันยังไม่พอใจกับที่เป็นอยู่ตอนนี้
คาซึมิ
ฉันกำลังจะได้เจอกับคนนั้นแล้ว
คาซึมิ
พ่อหนุ่มน้อยแก้มกลมของฉัน
Comments