[Fic แขนกลคนแปรธาตุ]ฉันนี่แหล่ะลูกสาวคนที่2ของตระกูลเอลริค 18 เรื่องราวที่แท้จริง

หลายปีก่อน

แม่

เอ็ด!! เอล!! อัล!! อยู่ไหนน่ะ อ้าว รื้อห้องทำงานคุณพ่ออีกแล้วสิ ชอบอ่านหนังสือกันจังเลยนะจ๊ะ

เสียงของแม่เรียกหาพวกเราภายในบ้าน ก็มาเจอพวกเราในห้องทำงานของพ่อพวกเรา ฉันวิ่งไปหาแม่ทันที

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

แม่คะๆ พวกเรามีอะไรจะให้แม่ดูด้วยค่ะ//จูงมือแม่

แม่

ไหนๆอยากให้แม่ดูอะไรหรอจ๊ะ... อ้าวไม่ได้นะอย่าไปเขียนเล่นตรงนั้นสิจ๊ะ ถ้าคุณพ่อกลับมาต้องโกรธแน่เลย

แม่เริ่มดุพวกเราเพราะพวกเราเขียนวงแหวนเวทย์

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

แม่คะดูนี่นะ พวกเราไม่ได้เขียนเล่นๆ//ราดน้ำ

แม่

ไม่ได้นะลูก แบบนี้พื้นก็เปียกหมดสิ

อัลฟองเซ่(ตอนเด็ก)

หยุดก่อนเถอะฮะแม่ รอดูก่อน

แปะ เปรี้ยะ ฉันสร้างหุ่นน้ำแข็งเล็กขึ้นมา เอ็ดก็เหมือนกัน

อัลฟองเซ่(ตอนเด็ก)

การสร้างน้ำแข็งแบบพี่เอล สร้างได้ยากมากเลยฮะ พี่เอลสุดยอด

แม่

สมกับเป็นลูกของคุณพ่อจริงๆ//กอด

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ลูกของแม่ด้วยสิคะ

พร้อมกัน

55555

ช่วงเวลานั้นพวกเรามีความสุขมาก เพราะแม่ชมพวกเราทำให้พวกเราอ่านหนังสือของพ่อและฝึกวิชา เพื่อทำให้แม่มีความสุขและยิ้ม พวกเราทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้แม่มีความสุข รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่พวกเรารักมากที่สุด แต่ว่า....

พร้อมกัน

แม่!!!!!

พวกเรากลับมาจากบ้านวินรี่ก็เจอแม่ที่นอนอยู่ ไม่นะจะไม่ได้เจอแม่อีกแล้วหรอ

งานศพแม่ พ่อไม่คิดจะโผล่มาให้เห็นเลยสักนิด จดหมายแม้แต่ฉบับเดียวก็ไม่มี

ตัวประกอบฝ่ายหญิง2

ป่วยเป็นโรคระบาดน่ะ

ตัวประกอบฝ่ายหญิง1

น่าเศร้าจริงๆ ทิ้งลูก3คนไว้ซะด้วย

ตัวประกอบชาย2

แต่สามียังอยู่ไม่ใช่หรอ

ตัวประกอบชาย1

ไม่รู้สิ ไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ยอมติดต่อมาเลย น่าสงสารจังเลย

ท่ามกลางเสียงร่ำไห้ในงานศพแม่ของพวกเรา ต่างมีคนมาช่วยทำงานศพมากมาย และเห็นใจที่พวกเราไม่มีใครแล้ว ตอนนี้พวกเราได้แต่นั่งอยู่หน้าหลุมศพแม่

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

นี่เอล อัล ในหนังสือวิชาเล่นแร่แปรธาตุมีพูดถึงโฮมุนครูซไว้ด้วย มนุษย์น่ะประกอบด้วยวิญญาณจิตใจ และร่างเนื้อ

อยู่ๆเอ็ดก็พูดถึงการสร้างโฮมุนครูซหรือมนุษย์เทียมขึ้นมา

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ฉันเคยอ่านเจอในหนังสืออยู่นะ

มันไม่ได้บอกวิธีการสร้างแบบระเอียด และการสร้างมนุษย์เป็นสิ่งต้องห้าม

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

จะช่วยให้แม่ฟื้นขึ้นมาได้รึเปล่านะ เรื่องนี้เป็นสิ่งต้องห้าม เพราะงั้นรู้กันแค่3คนนะ

หลังจากนั้นเราได้เจออาจารย์กับคุณซิก(สามีของอาจารย์)เพราะอาจารย์มาเที่ยวและได้ช่วยพวกเรากับชาวบ้านไว้ เราไปเรียนกับอาจารย์1เดือน และอาจารย์ให้เราฝึกบนเกาะร้าง1เดือนโดยไม่ให้ใช้วิชาเล่นแร่แปรธาตุ ใช้ได้แค่มีดเล่มเดียว ระหว่างนั้นพวกเราได้ใช้ชีวิตอยู่บนเกาะพวกเราก็ได้เจอกับชายสวมหน้ากากเข้ามาสู้กับพวกเรา ตอนอาจารย์มารับกลับทำให้พวกเรารู้ว่านั่นคือคุณเมสัน เราได้เรียนกับอาจารย์จนถึงครึ่งเดิน เป็นการฝึกที่โหดมากกกก ในที่สุดพวกเราก็ได้ส่วนผสมในการคืนชีพแม่ได้แล้ว

อัลฟองเซ่(ตอนเด็ก)

ถ้าได้เจอคุณแม่จะพูดว่ายังไงดีนะ

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

มันก็แหงอยู่แล้ว'อย่าไปบอกอาจารย์นะครับ'ไง

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ไม่งั้นพวกเรานี่แหล่ะจะโดนอาจารย์เชือด

พร้อมกัน

555

พวกเราหัวเราะอย่างมีความสุข เมื่อเราเตรียมส่วนผสมให้ครบถ้วน วาดวงแหวน และหยดเลือดของพวกเราลงไป

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

เอาล่ะนะ

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

อยากเห็นหน้าแม่แล้วสิ^^

รอยยิ้มที่คิดถึง ฉันอยากเจอแม่แล้วสิ

เปรี้ยะ! ครืนน ครืนน ทำไมมันแปลกๆ

อัลฟองเซ่(ตอนเด็ก)

พี่เอ็ดพี่เอล ผมว่ามันแปลกๆอยู่นะ

อยู่ๆมีมือเล็กๆสีดำมาจับพวกเรา แขนอัลหายไป

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

อัล!!!

พวกเราร้องอย่างตกใจ อย่าบอกนะนี่คือผลสะท้อนกลับ

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

อ้ากกกกก

จู่ๆฉันเจ็บปวดที่ตาซ้ายแล้วตาซ้ายของฉันของไม่เห็น อยู่ๆฉันโผล่มาหน้าประตูบานหนึ่ง

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย เอ็กกับอัลอยู่ไหน ใครน่ะ

อยู่ๆฉันก็เจอร่างคล้ายมนุษยฺโผล่มา ไม่มีหน้าตาไม่มีเสื้อผ้า เหมือนเงาสีขาว

พระเจ้า

ฉันคือสิ่งที่พวกนายเรียกว่าโลกไงล่ะ แต่บางทีก็อวกาศ บางทีก็พระเจ้า บางทีก็แก่นแท้ บางทีก็ทุกสิ่ง บางทีก็หนึ่งเดียว นอกจากนี้ฉันก็คือตัวเธอ ยินดีต้อนรับเจ้ามนุษย์โง่เง่าที่ไม่รู้จักประมาณตัวเอง ฉันจะให้เธอเห็นแก่นแท้เอง"

ประตูเปิดออกเห็นดวงตา1ดวง แล้วมันก็ลากฉันเข้าไป

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

อ้ากกกก หยุดเถอะ!!

สิ่งที่ฉันเห็นคือแก่นแท้หลอมร่างมนุษย์ แล้วก็ออกมาอีกครั้ง

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ฉันขอดูอีกครั้งเถอะ

พระเจ้า

ไม่ได้หรอก จ่ายค่าผ่านทางแค่นั้นก็ได้ดูแค่นั้นแหล่ะ

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ค่าผ่านทาง?

พระเจ้า

การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกันไงล่ะ เนอะเจ้านักแปรธาตุ