[Fic แขนกลคนแปรธาตุ]ฉันนี่แหล่ะลูกสาวคนที่2ของตระกูลเอลริค 3 การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม

อัล พาท

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

เอล! อัล! มาดูนี่สิ!!

พี่เอ็ดวิ่งมาหาพวกเอลที่กำลังอ่านหนังสืออยู่

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ฮะ มีอะไรน่าสนใจหรอเอ็ด//กระโดดลงจากเก้าอี้

พี่เอลกระโดดลงจากเก้าอี้มาหาพี่เอ็ดด้วยความสนอกสนใจ เมื่อก่อนพี่เอลเป็นคนร่าเริงมาก เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้พี่เอลเปลี่ยนไป

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

นี่ไง ถ้าใช้ทฤษฎีนี่ล่ะก็ ต้องสมบูรณ์แบบแน่!!//โชว์กระดาษ

อัลฟองเซ่(ตอนเด็ก)

นี่มันหรือว่า...

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

แบบนี้พวกเราชุบชีวิตให้คุณแม่ได้แล้วสินะ

พี่เอลในตอนนั้นดีใจมากที่พวกเราจะชุบชีวิตให้คุณแม่ได้แล้ว

พวกเราทำแบบนั้นไปเพื่อที่จะชุบชีวิตคุณแม่ และอยากเห็นรอยยิ้มอันสดใสของแม่อีกครั้ง แต่ว่า..

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

กรี้ดดดดด

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

อ้ากกกก

อัลฟองเซ่(ตอนเด็ก)

อ้ากกกก

เพราะการแปรธาตุครั้งนั้นทำให้พี่เอ็ดสูญเสียขาซ้าย พี่เอลสูญเสียตาซ้าย ส่วนผมถูกเอาร่างกายไปจนหมด สติของผมขาดหายไปครั้งหนึ่งนั่นเอง พอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นร่างกายที่เป็นเหล็กกับพี่เอ็ดที่สูญเสียแขนขวาอีกข้างนั่งจมกองเลือด พี่เอลก็เลือดอาบหน้า

เอลิเซ่(ตอนเด็ก)

ขอโทษอัล ฉันขอโทษ

พี่เอลพูดแต่ขอโทษและมีสายตาเหม่อลอย เหมือนตุ๊กตาพูดได้

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

เอลแลกวิญญาณเพื่อหลอมวิญญาณของนายกับชุดเกราะอัล ส่วนฉันเรียกวิญญาณเอลมาได้ก็จริง แต่.... หัวใจ(หมายถึงความรู้สึก)เอลฉันไม่สามารถเรียกกลับมาได้ แลกแขนขวาของฉันไปข้างนึง

ผมรีบไปดูอาการพวกพี่ๆ

อัลฟองเซ่ เอลริค

ทำอะไรบ้าๆ!!!

จบ อัล พาท

นั่นคือสิ่งที่พวกเราสูญเสียไป มีแต่ศิลานักปราชญ์เท่านั้นที่จะช่วยได้

อัลฟองเซ่ เอลริค

พี่เอลน่ะถึงบาดเจ็บหนักจนมองไม่เห็นไปข้างนึงแต่ก็ใช้จิตวิญญาณเปลี่ยนเป็นวิญญาณของผมมาใส่ชุดเกราะนี้ ส่วนพี่เอ็ดแลกแขนขวาเพื่อเรียกวิญญาณพี่เอลกลับคืนมา

เอลิเซ่ เอลริค

ถ้าเธอต้องการจะชุบชีวิตมนุษย์ ก็ต้องมีสภาพแบบนี้ เธอพร้อมใจรึยังโรเซ่

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

ช่วยส่งหินนั่นมาให้พวกเราซะดีๆ

โคโรเนโร่ไม่ยอมและเปลี่ยนไม้เท้าเป็นปืนกลแล้วยิงมาทางพวกเรา

โคเนโร่

คราวนี้แหล่ะ ฉันจะเป็นครส่งพวกแกไปหาพระเจ้าเอง

ปังๆๆๆๆๆๆ

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

555พวกเราน่ะถูกพระเจ้าเหม็นขี้หน้าจะตาย ถึงไปหาก็คงโดนไล่กลับมาอยู่ดี//สร้างกำแพง

พวกเรารีบวิ่งหนีกระสุนทันที

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

เอล อัล ออกไปกันเถอะ!

อัลฟองเซ่ เอลริค

//อุ้มโรเซ่วิ่งหนี

ส่วนฉันพุ่งไปที่ประตูก่อนเลย

โคเนโร่

เจ้าพวกโง่ ทางออกน่ะถ้าไม่ควยคุมจากตรงนี้มันก็ไม่มีทางเปิดหรอก!!

เอลิเซ่ เอลริค

ประตูแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก//สาดน้ำในขวดไปที่ประตู

อัลฟองเซ่ เอลริค

มาแล้วไงน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์

แค่น้ำประปานี่แหล่ะ

เอลิเซ่ เอลริค

แข็งไปซะ

ฉันประกบมือเข้าด้วยกันแล้วแปะไปที่ประตูที่โดนน้ำราด แล้วประตูก็แช่แข็ง

เพล้งงงงง

เอ็ดเวิร์ด(ตอนเด็ก)

แหลกไปซ้าาา!!!!555เป็นไงล่ะพลังของนักเล่นแร่แปรธาตุเหมันต์น้องสาวฉัน

ประตูนั้นแหลกเป็นชิ้นๆ

โคเนโร่

อะไรก๊านนนน

พวกเราวิ่งออกมาทันที พวกสาวกรีบวิ่งตามมาทันที พวกเรารีบจัดการสาวก ระหว่างทางนั้นเราเจอห้องกระจายเสียง พวกเราเลยแยกกันทำอะไรบางอย่าง

...

ตอนนี้พวกเราไปเอาระฆังมาเพื่อทำอะไรบางอย่าง ตอนนี้มีแค่ฉัน อัล โรเซ่ที่ เพราะเอ็ดแยกออกไปจัดการกับโคโรเนโร่

โรเซ่

เรื่องเมื่อตะกี้ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ที่ว่าถ้าไม่ทำถึงขนาดนั้นแล้วจะสร้างไม่ได้น่ะ

เอลิเซ่ เอลริค

โรเซ่ ฉันจะบอกอะไรให้หลักของวิชาเล่ยแร่แปรธาตุคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม ถ้าเราอยากได้อะไรก็ต้องแลกด้วยสิ่งที่มีค่าเท่าเทียมกันเสมอ

อัลฟองเซ่ เอลริค

แม้ว่าพวกพี่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะ แต่ก็ต้องแลกด้วยความพยายาม ถึงมีพวกพี่ๆในตอนนี้ได้

โรเซ่

แต่ว่าหลังจากสังเวยขนาดนั้นแล้ว คุณแม่ก็คง...

อัลฟองเซ่ เอลริค

นั่นไม่ใช่คุณแม่.... สิ่งนั้นไม่ได้เรียกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ

สิ่งนั้นมันคือสัตว์ประหลาด พวกเราเลยล้มเลิกที่จะสร้างมนุษย์

โรเซ่

จะว่าไปฉันขอดูตาซ้ายของเอลิเซ่ชัดๆหน่อยสิ

โรเซ่เปลี่บนเรื่องขณะที่อัลกำลังวาดวงแหวนแปรธาตุ และพยายามจับหน้าฉัน

เพี้ยะ!!!

เอลิเซ่ เอลริค

อย่ามาจับ//ปัดมือออก

อัลฟองเซ่ เอลริค

ขอโทษด้วยนะฮะ พี่เค้าไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัว

โรเซ่

ขอโทษด้วยนะ

โรเซ่รีบขอโทษฉันทันที... ที่ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวก็มีเหตุผล

หลังจากนั้นพวกเราก็แพร่กระจายเสียงของโคโรเนโร่ที่หลุดปากพูดความจริงออกไปให้ชาวเมืองรับรู้ แล้วศิลานักปราชญ์ที่ว่าเป็นของปลอม และสลายไป เอ็ดโมโหเลยทำให้โคเนโร่หมดสติไป

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

แงงงเอลล หินนั่นของเก๊อ๊าาา//เกาะขาร้องไห้งอแงกับเอล

เอลิเซ่ เอลริค

ไม่เป็นไรน่าเอ็ด หาไปเดี๋ยวก็เจอ

ฉันลูบหัวปลอบเอ็ด มีแต่เอ็ด อัล และใครอีกคนที่ฉันยอมให้โดนตัวได้

โรเซ่

อะไรกัน...โกหกใช่ไหม ไหนบอกว่าทำให้ฟื้นคืนชีพได้ไง

เอลิเซ่ เอลริค

มันเป็นไปไม่ได้

โรเซ่

แล้วจากนี้ตัวฉัน จะมีชีวิตต่อไปโดยเชื่อมั่นในอะไรดีล่ะ!! บอกหน่อยสิ นี่!!

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

คิดเอาเองสิ เดินหน้าต่อไป เธอยังมีขาให้ก้าวเดินอยู่นิ

แล้วพวกเราก็เดินจากไป

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

เอล ร่างกายเป็นไงบ้าง

เอ็ดถามฉันเหมือนทุกที

เอลิเซ่ เอลริค

อืม วันนี้ร่างกายปกติ ไม่เป็นไรหรอก

ที่ฉันไม่ชอบให้ใครแตะตัวเพราะอุณหภูมิร่างกายฉันไม่เหมือนคนอื่น

อัลฟองเซ่ เอลริค

แน่ใจนะฮะพี่เอล

เอลิเซ่ เอลริค

อื้อ เดี๋ยวฉันวัดให้ดู//วัดอุณหภูมิ

ร่างกายฉัน30องศา ถ้าคิดว่าอุณภูมิต่ำเกินไป... นั่นคืออุณหภูมิปกติของฉัน ถ้าฉันเป็นไข้อุณหภูมิฉันจะขึ้นถึง36องศาในอุณหภูมิร่างกายปกติ ทำให้ฉันตัวเย็นเหมือนคนตาย ฉันเป็นตั้งแต่เอ็ดเรียกวิญญาณฉันกลับมา

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

ดีแล้วที่ร่างกายไม่เป็นไร

ด้านบาทหลวงเก๊ ถูกคนที่มอบศิลานักปราชญ์ของปลอมฆ่าทิ้ง เป็นผู้หญิงชื่อลัสต์ และผู้ชายรูปร่างอ้วนเตี้ยชื่อกลัทโทนี่ กลัทโทนี่ได้กินบาทหลวงเก๊ไป

ณ บนรถไฟ พวกเราขึ้นรถไฟเพื่อไปยังเมืองต่อไป

อัลฟองเซ่ เอลริค

ไม่เห็นมีใครขึ้นเลยนะฮะ

รถไฟขบวนนี้เงียบมาก ไม่มีผู้คน

เอ็ดเวิร์ด เอลริค

ได้ยินข่าวลือมาอยู่หรอก แต่ขนาดนี้มัน...แต่ใครมันจะมาเที่ยวแบบนี้กันนะ

เอ็ดดูแผนที่ในมือ ขณะที่เอลนอนหลับอยู่ข้างๆ

TBC