ยุทธจักรนี้ช่างโหดร้าย...เจ้าจักหาผู้ใดที่จริงใจกับเจ้าเท่าข้าไม่
ตอนที่15 ความว่า
ภายในห้องมีเตียงนอนอยู่ริมหน้าต่าง
มีโต๊ะนั่งเล่นในห้องกับโต๊ะเครื่องแป้ง
ในห้องนั้นมีอีกห้องที่เหมือนจะเป็นห้องอ่าบน้ำ
หน้าประตูมีเป็นผ้าบ้างปิดไว้แทนประตู
เขาเดินสำรวจห้องอยู่สักครู่หนึ่ง
ในตู้หนังสือมีตำรามากมายเป็นเล่มและหมวยไม้ไผ่
ตำราส่วนใหญ่เกี่ยวกับเศรษฐกิจการค้าและพวกสิ่งประดิษฐ์
เขาคิดว่าก็ไม้แปลงเพราะว่านางอยู่สำนักตึงมุงซึ่งเป็นสำนักที่ใช้หุ่นเชิดในการเคลื่อนไหวและโจมตี
จึงมีสิ่งประดิษฐ์ในการทำหุ่นและเครื่องกล
เมื่อเดินสำรวจในห้องหมดแล้วจึงออกมาเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างๆกัน
เป็นอย่างที่เขาคิดในห้องเต็มไปด้วยหุ่นไม้เครื่องกลเหล็กเครื่องมือและสิ่งของอีกมากมายวางเต็มโต๊ะฝั่งนึงของห้องมีหุ่นไม้ที่แกะสลักยังไม่เสร็จดีห้อยอยู่
เขาดูไม่นานก็ออกมาข้างล่างแล้วเดินเข้าไปในป่าไผ่
ไม่นานก็มีคนชุดดำออกมา3คน
คุกเข่าข้างนึงกับพื้นแล้วยกมือคารวะ
คนชุดดำ
ทางฝั่งทิศประจิมห่างจากนี้ไป3ลี้มีกลุ่มคนน่าสงสัยสะกดลอยตามมาสักพักแล้ว
คนชุดดำ
ในจัดการเลยไหมขอรับ
พวกเหล่าองครักษ์เงาหายไปจากตรงนั้นทันที
เขาเดินกลับมาที่ห้องของเหมียวเฟย
ปัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วจึงเดินเข้าไป
เขายืนมองคนที่เขารักนอนอยู่บนเตียงเขาเดินจากหน้าประตูไปที่เตียงนอนที่มีหญิงสาวนอนอยู่
หมิงเที่ยงคง
นอนซะนะคนเก่งของผม
เหมียวเฟยขยับตัวเพื่อหาพื้นที่อุ่นที่สุดบนเตียง
เธอขยับมาถึงตรงที่เขานั่งอยู่แล้วหยุดนางนอนขดตัวแล้วกอดแขนเขาลองแก้มนางไว้
หมิงเที่ยงคงมองนางด้วยความรัก
ก้มตัวลงไปจูบที่หน้าผากของนาง
ไม่นานเขาก็ลงไปนอนข้างเฟยเฟย
เสียงนกร้องในป่าทำให้นางลืมตาตื่นขึ้นมา
ดูจากพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นแปลว่าน่าจะเป็นช่วงเช้ามืด
นางซุกตัวกอดผู้ชายที่นางรัก
นางเอือมมือไปลูบใบหน้าเขา
หมิงเที่ยงคง
เจ้าแอบลักหลับพี่รึ
เหมียวเฟย
ข้า..ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย
หมิงเที่ยงคง
แล้วทำไมมือเข้ามาอยู่บนหน้าพี่เหล่า
จึงพยายามดึงมือกลับแต่กลับโดนจับไว้
หมิงเที่ยงคง
เจ้าแอบกินเต้าหู้ข้าแล้วยังจะหนี
เขาจับมือนางมาอังเอาไออุ่น
มารับไออุ่นที่ปากเขาเล็กน้อย
แล้วซุกมือนางไว้ในเสื้อคลุมของเขา
พูดจบเขาก็กอดนางเอาหน้าซุกคอนาง
หมิงเที่ยงคง
ตัวเจ้าเย็นนัก
หมิงเที่ยงคง
หนาวหรอเฟยเฟยบอกพี่ได้..พี่จะทำให้เจ้าอุ่นกว่านี่
ในเรือนไผ่ลมพัดพาใบไผ่ปลิวไปทั่วลานบ้าน
หญิงชราออกมาเดินเล่นเห็นว่าหลานสาวของตนยังไม่ลงมาก็เดินไปทางบึง
บอกบัวหลากสีเริ่มบานสะพรั่งกันแล้ว
ท่านย่าฮวานั่งจิบชาอยู่ที่ศาลา
ไม่นานก็เห็นหญิงสาวนางนึงเดินมาทางนี้พร้อมกับคนตัวสูงข้างหลัง
คือเหมียวเฟยกับหมิงเที่ยงคงนั้นเอง
เหมียวเฟย
หิวหรือไม่เจ้าคะ
ย่าเหริงฮวา
ย่ามีข้าวกินแล้วพวกเจ้าเถอะจะไปไหนกัน
เหมียวเฟย
ข้าจะเข้าไปในเมืองเจ้าค่ะ
เหมียวเฟย
ท่านปู่ไปไหนหรอเจ้าคะข้าไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
นางหันซ้ายหันขวามองหาคนเป็นปู่
ย่าเหริงฮวา
ออกไปหลังภูเขาเดี๋ยวก็กลับมา
เหมียวเฟย
พวกข้าไปก่อนนะเจ้าคะ
พวกเขาโค้งให้คนเป็นย่าแล้วเดินออกไป
ย่าฮวามองตามหลังหลานสาวที่เป็นที่รักของนาง
บุรุษผู้นั้นพูดกับนางว่า"อากาศหนาวเจ้าไม่ใส่เสื้อคลุมเดี๋ยวจะไม่สบายเอา"
นางตอบกลับเขาว่า"ไม่เห็นหนาวเลยเย็นสบายดี"
เขาหยุดเดินแล้วกางเสื้อคลุมออกให้นางเขามา
นางยิ้มให้เขาแล้วสายหัวน้อยๆ
เขายิ้มแล้วเดินเข้าไปรวบเธอเข้ามาในอ้อมกอด
เหมียวเฟย
ฮ่าฮ่า..ท่านพี่ท่านทำอะไรกัน
หมิงเที่ยงคง
เห็นไหมตัวเจ้าเย็นมาก็เลย
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงเตี๊ยม
พวกเขานั่งกินข้าวพูดหยอกล้อกัน ทำให้เจ้าของโรงเตี๊ยมมองคู่หญิงชายสองคนที่เข้ามาเป็นกลุ่มแรก
หญิงชราผู้เป็นเจ้าของร้านมองหน้าผู้เป็นสามีแล้วยิ้มให้เขา
ผู้เป็นสามีจูบหัวนางเป็นการบอกว่าข้าก็จะอยู่ข้างเจ้าตลอดไป
Comments