ยุทธจักรนี้ช่างโหดร้าย...เจ้าจักหาผู้ใดที่จริงใจกับเจ้าเท่าข้าไม่
ตอนที่13 ชา
ได้เดินทางมาถึงป่าอนาธการในการเดินทางระหว่าง2วันนี้เหมียวเฟยได้เดินทางมากับรถม้าของหมิงเที่ยงคงพวกเขาทั้งสองเตรียมของบ้างส่วนมาด้วยระหว่างเดินทางมีพวกโจรป่าออกมาตลอดการเดินทาง
ในรถม้าคันสีดำเพื่อเป็นการแฝงตัวกับธรรมชาติเพื่อเป็นการตบตาจากโจรป่าจะได้เดินทางราบรื่นขึ้นและมันก็ได้ผล
หมิงเที่ยงคง
นี่ดึกแล้วเราพักที่นี่ก่อน
หมิงเที่ยงคง
เมื่อฟ้ามืดแล้วจะเดินทางลำบาก
หมิงเที่ยงคง
เฟยเฟยอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม
คนของหมิงเที่ยงคงได้เตรียมพื้นที่และตั้งเต็นท์เพื่อใช้ในการพักผ่อนเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับเดินมารายงานให้พวกเขาฟัง
ทองฟ้าสวยงามดวงดารานับอนันต์
ทำให้เธอนึกถึงเรื่องในตอนนั้น
เหมียวเฟย
เหมือนวันนั้นเลย
หมิงเที่ยงคง
วันที่เราอยู่ด้วยกันตอนนั้นรึ
เหมียวเฟย
งดงามเหลือเกินนะเจ้าคะ
แต่เขากับมองที่นางแล้วบอกว่าใช่งดงามยิ่งนัก
นางหันมามองหน้าเขาแล้วยิ้มให้
เขายืนหน้าเข้ามาใกล้เล็กน้อย
นางยืนมือจับแก้มเขาแผ่วเบา
เหมียวเฟย
เลิกคิดเลยนะเจ้าคะ
เหมียวเฟย
แค่มองหน้าท่านข้าก็รู้แล้ว
แต่เขากลับพุ่งตัวเข้าไปหอมแก้มนาง
นางเบิกตาน้อยแล้วตีแขนของเขา
หมิงเที่ยงคงหยิบเสื้อคลุมของเค้าเอามาคลุมไหล่ของเฟยเฟย
หมิงเที่ยงคง
อากาศเริ่มเย็นแล้วนะ
เขาลุกขึ้นแล้วเข้าไปในเต็นท์ชงชาร้อนแก้วนึงพร้อมกับกาน้ำชามาว่างไว้บนท่อนไม้
นางเอื้อมมือๆปจะรับแก้วแต่เขากลับพูดว่า
หมิงเที่ยงคง
เดี๋ยว..มันร้อน
จากนั้นเขาก็หันไปหาลูกน้องของเขาคนนึงจากนั้นก็ว่างผ้าเช็ดหน้ารองมือของนาง
เขาถึงกล้าว่างเเก้วบนมือของเฟยเฟย
จากนั้นก็ยกขาขึ้นจิบเล็กน้อย
เขาล้วงหยิบห่อผ้าเช็ดหน้าของเขาที่มีอะไรบ้างอย่างอยู่ข้างในออกมาแล้วว่างไว้บนมือของนางอีกข้าง
เฟยเลยลองกินดูพบว่ามันหาวานหน่อยเหมาะแก่การกินกับชามาก
นางสงแก้วชาของตัวเองให้เขาเมื่อเขานั่งลงข้างนาง
จึงหยิบขนมชิ้นนึงแล้วหันมาป้อนเขา
เฟยเฟยเห็นว่าเขาไม่ยอมกินจึงส่งเสียงเล็กน้อย
เขาจิบชาเสร็จแล้วจึตอบนาง
เมื่อทั้งสองนั่งกันสักพักเขาก็พานางเข้าไปนอน
เหมียวเฟย
ไม่นอนด้วยกันหรือเจ้าคะ
หลังจากที่เขาอุ้มนางมาไว้ที่เตียงนอนนางก็ถามเขาขึ้น
เมื่อได้ยินในสิ่งที่นางพูดเขาก็หยุดชะงัก
หมิงเที่ยงคง
เจ้า..อยากนอนกับข้ารึ
เหมียวเฟย
อือ...ที่ออกจะกว้างนะเจ้าคะข้าไม่เบียดท่านหลอก
หมิงเที่ยงคง
ข้านึกว่าเจ้าพูดถึงอีกในนึงเสียอีก
พูดพร้อมกับดึงผ้าขึ้นมาปิดตัว
หมิงเที่ยงคง
ในอนาคตเจ้าก็ต้องเป็นแม่ของลูกข้าอยู่ดี
หมิงเที่ยงคง
ฝากด้วยนะท่านแม่
เขายกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
ปล่อยให้นางใจว้าวุ่นอยู่คนเดียว
ในมุมมืดของป่ามีกาสีดำสนิทตัวนึงแอบมองเหตุการณ์ตรงหน้า
หมิงเที่ยงคงหันไปมองแล้วจึง
ปลดโซ่ที่ขาของเหยี่ยวแดงของเขาออก
ตัวละครปริศนา
ใกล้มาถึงกันแล้วสินะ
ตัวละครปริศนา
คงต้องเตรียมตัวเสียแล้ว
Comments