ยุทธจักรนี้ช่างโหดร้าย...เจ้าจักหาผู้ใดที่จริงใจกับเจ้าเท่าข้าไม่
ตอนที่14 ท่านย่า
ในช่วงเวลาเช้ามืดอากาศเย็นทำให้มีหมอก็เกิดขึ้นในป่า
เหมียวเฟยนอนพิงไหล่ของคนที่นางรัก
นางร้องพร้อมขยับตัวเพื่อให้ได้ท่าที่สบายที่สุด
หมิงเที่ยงคง
ตื่นแล้วหรอ..หือ
เขาพูดพร้อมยืนหน้าเข้าไปคอเครียนางอันเป็นที่รัก
เหมียวเฟย
ยังไม่อยากลุกเลยง่ะ
หมิงเที่ยงคง
เจ้านอนอีกหน่อยเถอะ(หอมแก้ม)
นางเขินจึงหันไปทางหน้าต่างรถม้า
จึงเห็นว่าข้างนอกอากาศหนาวมากขึ้นและมีหมอกลงด้วย
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง
รอบบ้านมีไผ่ลอมกันหน้าบ้านมีโคมไฟจุดทิ้งไว้
ตัวละครปริศนา
ถึงแล้วก็เข้ามา
เฟยเฟยเดินเข้าไปก่อนพร้อมพูดออกมาว่า
ในห้องกลางบ้านมีหญิงชรานั่งจิบชา
ย่าเหริงฮวา
เจ้าพาใครมาด้วย
เหมียวเฟย
หมิงเที่ยงคงเขาเป็นคนที่ข้ารัก
นางพูดจบก็ใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย
หญิงชรามองหน้าเขาพน้อมพิจารณา
เหมียวเฟย
ท่านพี่หมิงท่านนี้คือท่านย่าเหริงฮวาเจ้าค่ะ
นางพูดพร้อมเข้าไปกอดคนเป็นย่า
ย่าเหริงฮวา
เจ้าเด็กดื้อของย่า
ท่านย่าเหรอยงฮวาพูดพร้อมกับลูบหัวหลานสาวตรงหน้านาง
เหมียวเฟย
ท่านย่า..หลานซื้อของที่ท่านย่าชอบมาด้วยนะเจ้าคะ
ย่าเหริงฮวา
เจ้าเด็กน้อยของย่าลำบากเจ้าแล้ว
ย่าเหริงฮวา
ที่หลังไม่ต้องซื้อมาหลอกย่าหากินเองได้
ถึงท่านย่าฮวาจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยิ้มแย้มไม่หยุดที่หลานสาวซื้อของมาฝากตน
เหมียวเฟย
หลานซื้อใบชามาใหม่
เหมียวเฟย
หลานไปชงมาให้ท่านย่านะเจ้าคะ
เหมียวเฟยพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
ในห้องจึงเหลือเพียงหญิงชรากับชายหนุ่ม
ย่าเหริงฮวา
ท่านอ๋องมาทำอันใด
ย่าเหริงฮวา
ถึงมาอยู่ใกล้หลานสาวข้า
หมิงเที่ยงคง
ข้าเพียงพึงใจในตัวหลานสาวท่านย่า
หมิงเที่ยงคง
ข้ารักและจริงใจกับนาง
ย่าเหริงฮวา
พวกเข้าทั้งสองรักกัน
ย่าเหริงฮวา
แต่ข้าก็ยังไม่ว่างใจ
ย่าเหริงฮวา
ตำแหน่งข้างกายเจ้าอันตรายเกินไป
หมิงเที่ยงคง
ข้าจะกำจัดทุกคนที่เข้ามาทำร้ายนาง
ในระหว่างที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน
ทางเหมียวเฟยก็ไปจุดไฟที่เตา
นางปาดเหงื่อเย็นที่พุดขึ้นมา
เมื่อนางจัดเทชาใส่กาเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาในระหว่างนั้นก็ได้ยินคำพูดนึงขึ้น
หมิงเที่ยงคง
"ข้ารักและจริงใจกับนาง"
เมื่อนางได้ยินประโยคนั้นนางก็ยิ้มหวาน
จนไม่ได้ยินคำหลังที่เขาพูดออกมาอีก
นางยืนอยู่หน้าประตูสักพักจึงค่อยเดินมาพร้อมรอยยิ้ม
เหมียวเฟย
เสร็จแล้วเจ้าค่ะ
จากนั้นนางจึงรินน้ำชาให้ท่านย่าฮวา
ในตอนนั้นเองหมิงเที่ยงคงก็คุกเข่านั่งลงไปพร้อมเหมียวเฟย
ท่านย่าฮวาจึงรับน้ำชาจากเหมียวเฟนขึ้นมาดื่มจนหมด
นางเล่าเรื่องที่ผ่านมาว่าระหว่างทางเจออะไรมาบ้างให้ท่านย่าฮวาฟัง
ย่าเหริงฮวา
ฮ่าๆเจ้านี่น่า
ย่าเหริงฮวา
พวกเจ้าไปพักกันได้แล้ว
ท่านย่าฮวาพูดจบก็เดินออกไป
ในบ้านหลังนี้สร้่งเป็นรูปตัวเลขจีน(二)โดยที่ด้านหน้าเป็นชั้นเดียวโดยที่มี5ห้องตรงกลางเป็นห้องรับแขกซ้ายเป็นห้องสมุนไพรกับห้องพักท่านย่าฮวาด้านขวาเป็นห้องครัวกับห้องเก็บของ
เมื่อเดินไปด้านหลังจะเป็นทางขึ้นชั้นเดียวอยู่ฝั้งขวาชั้นล่างตรงกลางจะเว้นว่าไว้เป็นทางเดินซ้ายเป็นห้องว่างไว้นั่งเล่นดูสระบัวด้านขวาเป็นห้องหนังสือ
ชั้นสองเป็นห้องทำงานทัดไปเป็นห้องนอนทัดไปอีก2ห้องเป็นห้องว่างแต่นางใช้เป็นห้องเก็บของชั่วคลาว
เหมียวเฟยพาเขาเดินเล่นรอบบ้านมีพูดคุยหยอกล้อกันเล่น
เมื่อออกไปด้านหลังเป็นบึงบัวมีสะพานเดินไปถึงป่าไผ่ฝั่งตรงข้าม
จรงสะพานมีศาลาหินอ่อนสวยงามตระหง่านอยู่กลางบึงสระบัว
นางจับมือเขาพามาถึงสระวันนี้หมอกลงไม่มากทำให้มองเห็นชัดอยู่บ้าง
เขาเข้าไปสวมกอดนางจากด้านหลัง
แล้วกมใบหน้าลงไปจูบริมฝีปากออน่นุ่มของนาง
แก้มของนางขึ้นสีระรือเล็กน้อย
หมิงเที่ยงคง
ข้าจะอยู่ข้างเจ้า
นางนั่งพิงหลังไปที่อกแกล้งไม่นานก็ได้ยินเสียงขลุ่ยดังขึ้นเหนือศีรษะของนาง
บทเพลงทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
บวกกับอากาศที่เย็นลงทำให้นางยิ่งซุกตัวแล้วหลับไป
หมิงเที่ยงคงก็อุ้มเหมียวเลยว่าที่นายหญิงในอนาคต
"ข้าจะดูแลเจ้าไม่ให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้"
Comments