ยุทธจักรนี้ช่างโหดร้าย...เจ้าจักหาผู้ใดที่จริงใจกับเจ้าเท่าข้าไม่
ตอนที่7 ของแทนใจ
"เฮ้ย!!!"พวกคนค้าทาสร้องพร้อมกับเธอ
ในตอนนั้นก็ตกอยู่ในความเงียบกันหมด
"รีบไปจับไอ้เด็กที่หนีไปกลับมาให้หมด"
พวกคนคเาทาสมันเดินออกไปสักพัก
เหมียวเลยจึงเดินออกมาเห็นเถาวัลย์ที่พื้นจึงจับๆดูเห็นว่ามันแข็งแรงดีจึงปีนลงไปข้างล่าง
ข้างล่างเป็นน้ำตกสูง10เมตรกว้าง26เมตรเธอกะระยะทางสายตา
เห็นร่างสีขาวมีเลือดออกมาเป็นรอยแดงเป็นดวง
พบว่าเป็นรอยขีดข่วนของกิ่งไม้และโขดหิน
เธอจึงค่อยๆตรวจเช็คดูร่างกายเขา
พบว่าศีรษะไม่เป็นอะไรมีแค่บาดแผลตามตัว
เธอจึงแบกเขาแล้วย้ายไปที่อื่น
เธอค้นพบกระท่อมเก่าหลังหนึ่ง
เขาก็เอาเป็นบ้านเก่าโดนทิ้งร้างมานานแล้ว
เธอจึงพาเขามานอนแล้วจุดกองไฟและออกไปหาพืชสมุนไพร
เธอใช่เวลาไม่นานแล้วกลับเข้ามา
หาผ้าที่อยู่ในหีบเก่าเป็นผ้าพันใหญ่
จึงหันไปทอดเสื้อเขาออกเหลือแต่เสื้อชั้นใน
เวลาผ่านไปน่าจะ4ชั่วโมงเขาจึงลืตาขึ้นมา
"เจ้าเจ็บแผลหรืออย่าพึ่งขยับมากนะเดี๋ยวแผลจะชีก"
เธอกับเขาอยู่ด้วยกันในป่าถึง5วัน
ค่อยเรียนรู้กันและกันไปเลื่อยๆ
"ข้าไม่สนิทกับคนที่บ้าน...พวกเขาไม่มาหลอกไม่มีใครเป็นห่วงอยากดูแลข้าหลอก"
"อือ...ไม่เป็นไรข้าจะเป็นคนดูแลเจ้าเอง"
พวกเขามองตากันแล้วยิ้มให้กัน
เป็นรอยยิ้มของเด็กที่น่ารักสดใส่
ลมเย็นๆทำให้เธอตื่นจากผวง
เหมียวเฟย
ขอขอบคุณที่เป็นห่วงเจ้าค่ะ
นางกลับห้องจึงยิบสร้อยเส้นนึงอแกมา
เป็นสร้อยสีเงินมีวงรีฝังหยกสีแดงข้างในมีสลักตัวอักษรว่าขุนเขาด้านหลังเขียนว่าเฟย.ลู่
สิ่งนี้เป็นของที่เด็กชายคนนั้นให้ในอดีตเธอได้แลกเปลี่ยนของกัน
เหมียวเฟยให้ปิ่นปักผมกับเขา
แต่ตอนนี้นางจำไม่ได้แล้วว่าปิ่นนั้นตาเป็นอย่างไร
เขาบอกกับเจอว่าต่อให้นานแต่ไหนจะกี่สิบปีร้อยปีหรือมากกว่านั้นเขาก็จะรอเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง
ทั้งสองนั่งกินลูกพุทราหวานกรอบนั่งใต้ต้นแปะก๊วย
ทั้งสองพูดเล่นกันเล็กน้อยมีหยอกล้อตามประสาเด็ก
เมื่อเธอตื่นมาก็คบแต่เสื้อคลุมที่คุมตัวเธออยู่และสร้อยคอเส้นนี้ที่อยู่ในมือ
เธอภาวนาและหวังว่าเขาจะโชคดีเราจะได้กลับมาพบกันอย่างที่เด็กชายคนนั้นว่า
เหมียวเฟย
ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน
ในมุมมืดมีผู้ชายคนหนึ่งโผล่ขึ้นมา
''ตอนนี้ท่านหญิงขึ้นเรือไปแล้วขอรับ"
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้ปกป้องนาง"
"แล้วก็อย่าให้นางรู้ตัวด้วย"
Comments
Sherlock Homes
แอบดูแลด้วย😏
2024-02-29
1