< 1st Light In Darkness >
< บทที่ - 1 >
สงครามแผดเผาโลกจนมอดไหม้ เปลวเพลิงสีครามสว่างเผาผลาญเพลิงสงครามจนดับสิ้น. . .เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจและยินดีดังกึกก้องไปทั่วสารทิศ โลกที่เต็มไปด้วยเกม ดันเจี้ยน และ หอคอย เหล่าฮันเตอร์กำลังรายล้อมเกท ดันเจี้ยน และ หอคอยเหล่านั้น
แต่พวกเขาและมนุษย์ธรรมดาคนอื่นๆทำได้แค่มองดูเท่านั้น เพราะภาพตรงหน้ามันเกินกว่าจะจินตนาการได้ไปเสียแล้ว. . .ชายผู้อยู่จุดสูงสุด ชายปริศนาที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับ ดันเจี้ยน หอคอย และ เกท เสมอมา. . . ชายคนนี้ที่มีตัวตนขึ้นราวกับถูกมอบหมายภารกิจให้ทำลายพวกมันทั้งหมด
เพื่อปกป้อง โลก และ มนุษยชาติ ให้กลับมาคงอยู่และเป็นปกติดังเดิม เช่นทุกครั้งไปละทุกครา. . .ชายเบื้องหน้าของพวกเขาเหล่านั้นคือ. . . ฮันเตอร์ระดับเทพ ฮันเตอร์หมิง หรือ ชื่อจริงคือ นาริน.
Narin ✨ นาริน
( สงครามนี้เกิดขึ้นเพราะคำขอของฉัน )
Narin ✨ นาริน
( ฉันไม่คิดอยากเป็นฮีโร่ตั้งแต่แรก สิ่งที่ฉันต้องการคือการใช้ชีวิตกินนอนไปวันๆ )
Narin ✨ นาริน
( . . .แต่เพราะความโลภ ทำให้ฉันทำสัญญากับเทพ เทพมาร และ จอมมาร )
Narin ✨ นาริน
( เพียงเพื่อให้ตัวตนที่อยู่ในจินตนาการมีโอกาสได้ออกมามีชีวิตดูบ้าง )
Narin ✨ นาริน
( เพื่อความสุขของตนเอง )
Narin ✨ นาริน
( นี่คือ. . .สิ่งที่ต้องตอบแทน ค่าตอบแทนที่ขอคำขอนั่นออกไป )
Narin ✨ นาริน
( แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ไม่เสียใจเลย )
Narin ✨ นาริน
( เพราะผมรู้ว่า ผมสามารถหยุดมันได้ )
ผมคิดขึ้นในใจดังนั้น นี่คือการลุยครั้งสุดท้าย ครั้งสุดท้าย ที่จะมี เกท ดันเจี้ยน และ หอคอย. . .ในที่สุดผมก็รู้วิธีทำลายมัน
จุดสิ้นสุดของมันคือ. . .การทำลายแกนกลางหอคอย ในตอนนี้ เหล่าฮันเตอร์ในกิลด์ของผม ได้ไปประจำจุดแล้ว เหลือเพียงแค่จบมันพร้อมกัน. . .ทำลายมันพร้อมกัน. . .
ผลข้างเคียงของการทำลายมันจะทำให้. . .ร่างกายของฮันเตอร์ที่ได้รับพลังถึงขีดจำกัดและทรมาน . . .เพราะการมีอยู่ของพวกมัน คือการมีอยู่ของพลังของฮันเตอร์
เพื่อไม่ให้พวกเขาต้องเจ็บปวด ผมจึงแอบถ่ายโอนความรู้สึกของพวกเขามายังร่างกายของผมอย่างเงียบๆ
ทันทีที่แกนกลางทั้งหมดดับสลาย ร่างกายของชายผู้เป็นฮีโร่ และ ชายผู้ช่วยชีวิตในสายตาของพวกเขาก็ล้มลงตรงหน้า เลือดไหลออกมาจากหู ตา จมูก และ ปาก ร่างกายสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด
เสียงกรีดร้องที่ถูกกลั้นเอาไว้ คอยฉีกกระชากร่างกายของผมจากข้างใน
. . .ถึงจะทรมาน และ รู้ดีว่า ถ้าผมยังคงทำแบบนี้ ผมจะตาย ผมก็ทำมันต่อไปโดยไม่สนใจอะไร
มิซากิ . . . การ์เดียน . . . พ่อแม่ เพื่อนๆ. . .ทุกคน ต่างพากันรีบเข้ามาดูอาการของผมในทันที . . . มิซากิ ที่กำลังจะใช้พลังรักษาผม แต่ก็ถูกผมห้ามปรามไว้ รอยยิ้มครั้งสุดท้ายที่ผมส่งให้พวกเขา รอยยิ้มที่ซ่อนความเจ็บปวด
. . .เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บใจและไม่พอใจ ของพวกเขา ทำให้ผม. . .ทรมานหัวใจเหลือเกิน พวกเขาจะมีอยู่ต่อไปโดยไม่ทรมานจากพลังที่กัดกิน เหมือนกับผม เพราะผมเป็นคนที่นำมันมาใส่ในร่างกายนี่นา. . .
อย่างน้อย พวกเขาก็ไม่เจ็บปวด
ฮีโร่ตรงหน้าของพวกเขาเริ่มมีรอยร้าวที่ร่างกายก่อนจะแตกกระจายออกไปเป็นฝุ่นธุลี. . .ความอาลัยอาวรณ์ที่สัมผัสได้ ความโล่งใจของหลายคน. . .ที่เกม ดันเจี้ยน หอคอย มันหยุดไป และความเศร้าใจของหลายคน ที่ต้องเสีย ฮีโร่ ไป
ฮีโร่หรอ? บางทีเป็นฮีโร่ ก็ไม่ได้แย่นะ แต่รู้สึกผิดชะมัด ที่พวกเขาต้องมาทรมานทางจิตใจเพราะผม เพราะผมมีความลับ ที่ไม่มีใครรู้ นอกจาก มิซากิ และ การ์เดียน
. . .นั่นก็คือ. . .ผมสามารถ เกิดใหม่ ได้
ผมมาจุติในท้องของหญิงสาวคนนึงที่มีทั้งอำนาจ และ เงินตรามากมาย. . . หญิงสาวที่งดงาม แต่เป็นดั่งแสงสว่างท่ามกลางความมืด. . .หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นนักบุญหญิงแห่งเกาหลีใต้. . .
“ อยู่ในท้อง อึดอัดชะมัด ”
“ ได้ยินเสียงเธอร้องเพลงตลอดเลย ”
น้ำเสียงที่ดูมีความสุขพอรู้ว่ามีผม. . .ของเธอถูกขับร้องออกมาเป็นบทเพลง เสียงที่อ่อนโยน และ ปลอบโยนใจ
ถึงผมจะอยู่ในท้อง และ ยังมองไม่เห็นเพราะผมหลับตาอยู่ตลอดเวลา และ ยังควบคุมร่างกายไม่เก่งเท่าไหร่
แต่ก็ได้ยินเสียงของข้างนอกอย่างชัดเจน
“ ตอนนี้แม่อยู่ที่ทะเลหรอ ?”
“ ทำไมแม่ไม่ค่อยกินข้าวเลยล่ะ ? ”
จนกระทั่ง บางสิ่งเริ่มแปลกไป
ผมไม่ได้ยินเสียงร้องเพลงของแม่ที่เต็มไปด้วยความสุข แต่กลับเป็นเสียงโอดครวญที่เต็มไปด้วยความทุกข์
ถ้อยคำดูถูกจากหญิงคนนึง ที่กล่าวกับแม่อย่างหยาบคาย ทำให้ผมโกรธ. . .
เสียงหญิงปริศนา
“ แหม หญิงสาวที่ได้ชื่อว่านักบุญ แต่ดันร่านอยากได้ผัวคนอื่น หน้าไม่อายจริงๆ ”
เสียงของแม่
“ ม-ไม่ใช่นะ เงียบซะ จะให้ลูกของฉันได้ยินคำไม่ดีไม่ได้นะ ! ”
เสียงหญิงปริศนา
“ แล้วยังไง แล้วใครสั่งให้แกมานอนกับผัวชาวบ้านล่ะ ! ”
“ แม่ของผมไม่ได้ร่านนะ ! ”
“ ทำแบบนี้ทำไม แม่ของผมน่ะ ! ”
เสียงของแม่
“ . . . ฮึก!. . .บอกว่า. . .ไม่ใช่ไง ”
ถึงแม้จะถูกต่อว่าด้วยถ้อยคำแบบนั้น แต่แม่กลับไม่แม้จะต่อว่าหรือด่ากลับไปเลย เพียงเพราะไม่อยากให้ผมเรียนรู้คำพูดนั้น เพราะมันเร็วเกินไป และ ไม่อยากให้ผม ทำตัวแบบนี้ด้วย
ในตอนนั้นเองก็มีชายคนนึงปรากฏตัวขึ้นเสียงฝีเท้าของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเป็นผู้ชาย ความรู้สึกของเขาที่ผมสัมผัสได้ ชายคนนี้ คือพ่อของผมงั้นหรอ ?
ชายปริศนา
“ ได้ชื่อว่านักบุญหญิงแท้ๆ แต่กลับมาตั้งท้องลูกของชายอื่น หน้าไม่อาย ”
แม่
“ ไม่ใช่นะคะ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ! ”
ชายปริศนา
“ ถ้าคิดว่าตัวเองมีชู้ได้คิดเดียวล่ะก็ ”
ชายปริศนา
“ เธอคิดผิดแล้ว ฉันกับ ยูนะ เราสองคนแอคบกันมาเป็น 7 ปีล่ะ ฉันทนกับเธอมานานมากพอแล้ว ”
แม่
“ ที่แท้ ก็ทำตัวแบบนี้เพื่อที่จะหาข้ออ้างหย่ากับฉันสินะ ทำให้ฉันเสียหายมากที่สุด ”
ประโยคสนทนาของทั้งคู่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดแทนแม่ที่ต้องมารู้สึกแบบนี้
หลังจากนั้นคุณตาที่เป็นถึงเศรษฐีเงินล้านก็มารับแม่กลับบ้าน คำพูดของคุณตาพูดออกมาอย่างแทงใจดำแม่ ทำร้ายจิตใจแม่มากกว่าเดิม แม่ได้แต่กลั้นน้ำตาไว้ จะต้องรู้สึกเจ็บปวดมากแน่ๆ
ถึงผมจะโกรธผมก็ต้องอดทนเพราะถ้าผมขยับแม่จะเจ็บ. . . แต่ในตอนนั้นเอง ร่างกายของผมก็ขยับอย่างรุนแรง
คุณตา
“ จิ๊ๆ ดูเหมือนเด็กในท้องแกจะคลอดแล้ว ”
คุณตา
“ อ๊ะ! จะคลอดแล้วงั้นหรอ ! ? ไปๆๆๆ ไปโรงพยาบาล!!! ”
ถึงคุณตาจะปากร้ายแต่คำพูดของคุณตาก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
และทันทีที่เเม่แสดงอาการเหมือนว่ากำลังจะคลอดแล้ว คุณตาก็รีบพาไปส่งโรงพยาบาลและคอยเฝ้าไม่ห่างเลย
แล้วในวันนั้นผมก็ได้เกิดขึ้นมา
<< HAPPY NEW YEAR ! ! ! >>>
Comments