< 1st Light In Darkness >
< บทที่ 8 >
ผมยิ้มให้เขาด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความสุข พอเห็นเขามีความสุข และ มองผมด้วยแววตาที่อบอุ่นแบบนี้ ผมก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุข ตามที่เขาเป็น
สายตาของ คนของเขาที่มองมา นอกจาก พวกพี่ๆบอดี้การ์ดทั้งสี่คน ที่คอยเดินตาม และ คุ้มกัน เราสองพ่อลูกตลอดทาง ต่างพากันมองมาที่ ผม และ คุณพ่อ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความ เคารพ และ ความชื่นชอบ
ในขณะที่คนปกติทั่วไป มองมาพลางขมวดคิ้วพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องแย่ๆของเขาที่ผ่านมานานมากแล้ว แต่บางคนก็ไม่รู้จัก และ ชื่นชอบ สนใจพวกเรา
มีความรู้สึกหลายอย่างที่รวมตัวกันอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ ทั้งความรู้สึกสนใจ ความรู้สึกชอบใจ ความรู้สึกเกลียดชัง ความรู้สึกหลายความรู้สึกมากมายที่ร่วมกันอยู่ที่เดียว
ทำให้ร่างกายเล็กๆของผม เริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมา . . . ทันทีที่คุณพ่อ เห็นแบบนี้ ก็ชะงักไป
ก่อนที่จะพูดขึ้นด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง พร้อมออกคำสั่งกับคนของเขา ให้คอยดูแลผม ให้มากเท่าที่จะทำได้
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
อดทนไว้ก่อนนะ. . .อึดอัดสินะ
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
ทุกคน บังสายตาของคนพวกนั้นที่มองมาทางลูกชายของฉันที
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
ดูเหมือนว่าลูกชายของฉันจะอึดอัดกับมันนะ
สิ้นเสียงออกคำสั่งของเขา คนของเขาก็มาคอยบดบังสายตาจากคนรอบข้างให้ผมในทันที เขาคอยปลอบโยนผมด้วยการอุ้มพลางลูบหลังของผมเบาๆ
พยายามที่จะกล่อมให้ผมหลับ
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
หลับก่อนก็ได้ . . . นี่ก็มืดแล้ว ถ้านอนดึกเดี๋ยวจะไม่โตเอานะ . . . พอตื่นขึ้นมา พ่อสัญญาว่าลูกจะลืมตาตื่นขึ้นที่บ้านของเรา เรื่องงานต้อนรับเลื่อนไปพรุ่งนี้ก็ได้
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
. . .ชู่วๆ
เพราะเสียงและคำพูดของเขา ทำให้ผมยินยอมที่จะหลับไปในอ้อมแขนนี้ ด้วยความเชื่อใจ . . . และ ความเชื่อมั่นในตัวของเขา ว่าเขาจะไม่มีทางทิ้งผมไปแน่นอน
ᴋɪᴍ ᴊɪ ʏᴜ 🐲 คิมจียู
( ถ้าไม่ใช่เพราะคนพวกนั้น ! นายน้อยคงไม่รู้สึกแย่ )
ᴅᴏ ᴍᴀɴ ᴊᴀ 🐲 โดมันจา
( อดทนก่อนนะครับ ผมจะเร่งคนมาที่นี่ให้ไวที่สุด )
ᴋɪᴍ ᴛᴀᴇ ʜᴀɴ 🕊 คิมแทฮัน
( นายน้อย . . . )
ᴊɪᴍ sᴇᴏᴋ ᴊɪɴ 🕊 จิมซ็อกจิน
( ดูแลนายน้อย ต้องทำให้ดีที่สุด ! )
สี่บอดี้การ์ดก็พยายามทำงานอย่างเต็มที่ ระหว่างที่ผมหลับไป พวกเขาก็คอยกันสายตาของคนเหล่านี้น และ คอยดูแลผม อยู่ไม่ห่างจากพ่อของผม
แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาผ่านช่องนิ้วมือที่พยายามจะบังแดดให้ ทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้น . . .
ทำให้พบคุณพ่อที่นั่งเอามือบังแดดให้กับผม . . . ทันทีที่เขาเห็นว่าเขาทำได้ไม่ดีพอ และ ทำให้ผมตื่น เขาก็ก้มหน้าทันทีแล้วพูดขึ้น
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
พ่อขอโทษ . . . เห็นลูกนอนหลับสบาย. . .ก็เลยไม่ได้ปลุก
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
อยากให้นอนต่ออีกสักหน่อยแท้ๆ. . .
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
ตื่นซะแล้ว . . .
ผมขึ้นไปนั่งบนตักของคุณพ่อแล้วก็กอดเขาเอาไว้แน่นพลางพูดขึ้นมา
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
พ่อ. . .ไม่ใช่ความผิดของพ่อ
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
ไม่ว่ายังไง ผมก็ต้องตื่นอยู่แล้ว พ่อไม่ผิดหรอก . . . !
ทันทีที่เขาได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไป . . . เขายิ้มออกมาด้วยท่าทางที่ดูเหนื่อย
ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และ อะไรที่ทำให้เขานอนไม่หลับ แล้วเอาแต่คอยดูแลผมตลอดทั้งคืน
แต่ผมก็รู้ได้ด้วยตัวเอง ว่าเขาทำไปเพื่อคอยดูแล ปลอบใจผม
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
. . .คุณพ่อ พักหน่อยดีกว่า. . .
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
ผมจะนอนอยู่กับ พ่อตรงนี้ พ่อต้องนอนไม่งั้นผมจะงอนนะ
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
. . .
ผมพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ใจเย็น แต่น้ำเสียงกับดูบังคับและย้ำให้เขานอน
ทันทีที่เขาได้ยินแบบนั้น และ เห็นท่าทางที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง และ ความกังวลของผม เขาก็ยิ้มแล้วยอมนอนลงแต่โดยดี
พลางดึงตัวของผมเข้าไปกอดเอาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ด้วยความรัก และ อบอุ่น . . .
ผมนอนเฝ้าเขาไม่ห่าง และ หลับไปอีกครั้งในอ้อมแขนของเขา . . .
จนกระทั่วสัมผัสได้ถึงสายตาของใครบางคนที่จับจ้องมาจากข้างนอก แอบมองผมและพ่อ ด้วยท่าทางที่เอ็นดู และ ชอบใจ
？？？
หุหุหุ ทั้งที่ดูเหมือนว่าจะมีทีท่าว่าจะไม่เลี้ยงเด็กแท้ๆ
？？？
นายท่านของเรารับนายน้อยมาให้ตาแก่คนนี้ ถ่ายทอดวิชาความรู้การต่อสู้สักทีนะ !
เสียงของเขาที่พูดออกมา ผมได้ยินมันทั้งหมด . . .
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
. . .
เวลาผ่านไปไม่นาน พอตื่นมาอีกที คุณพ่อก็หายไปจากข้างตัวของผมแล้ว ทันทีที่ผมเห็นแบบนั้น หัวใจของผมก็สั่นไหวอย่างรุนแรง
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
. . .
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
ทิ้งกันแล้วหรอ...
ผมพึมพำขึ้นมาด้วยท่าทางที่แตกสลาย
ในตอนนั้นเอง เด็กที่ดูจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับผมก็เปิดประตูเข้ามา
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
น-นายน้อย ! . . .
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
เป็นอะไรไปครับ เกิดอะไรขึ้น ! . . .
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
นายน้อย...
ชายผมบลอนด์ ดวงตาสีฟ้าทองอร่าม ผิวสีขาวผ่อง ใบหน้าหล่อเหลา ชายคนนี้ คือ ชายที่จู่ๆก็โผล่เข้ามา
แล้วเรียกผมว่านายน้อย ทั้งที่ยังไม่รู้จักกันเลยเเท้ๆ . . .
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
...นายคือใคร. . .?
ผมพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนกยิ่งกว่าเดิม ผมมองหาอาวุธที่พอจะใช้งานได้ พลางมองไปที่เขา พอเห็นว่าเขาเป็นเด็กอายุเท่ากัน ก็เลยไม่ทำอะไร และ ใจเย็นลง
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
. . .ฮ่า ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ผมชื่อ จุนชานยอล เป็นคนที่จะติดตามนายน้อยในฐานะพ่อบ้านส่วนตัว ตั้งแต่ตอนนี้ไป จนถึงตอนอยู่ที่โรงเรียน และ อื่นๆ คอยอยู่เคียงข้าง
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
และ ขอถวายความจงรักภักดีกับนายน้อยครับ
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ดังนั้นไม่ต้องห่วงนะครับ
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ผมจะคอยดูแล และ คอยเป็นเพื่อนให้กับนายน้อยเอง
ทันทีที่เขาอธิบาย และ แนะนำตัวเสร็จ ผมก็เข้าใจได้ในทันที ว่าเขาคงเป็นหนึ่งในคนที่ได้รับหน้าที่ในการดูแลผมจากคุณพ่อแน่นอน
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
แล้ว...พ่อล่ะ ...
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
ทำไมพ่อถึงทิ้งผมไว้ที่นี่...
ผมพูดออกมาด้วยใบหน้าที่น้ำตาคลอ
ทันทีที่เขาเห็นแบบนี้เขาก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางที่ลุกลนในทันที
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
อ๊ะ เอ่อ นายน้อย...
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ตอนนี้ คุณพ่อของนายน้อย อยู่ข้างล่างน่ะ
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ไม่ต้องกลัวนะครับ
เขาดึงตัวของผมเข้ากอดแน่นแล้วคอยลูบหลังของผมเบาๆ
ᴀᴋɪʀᴀ ᴀᴏɪ 🌙 อากิระ อาโออิ
...ไปหาพ่อได้ไหม..
ผมถามขึ้นอย่างไร้เดียงสา ในตอนนั้นเอง เขาก็หน้าแดงแล้วพยักหน้าก่อนที่จะพูดีขึ้น
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ได้แน่นอนครับ
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
ที่นี่คือบ้านของนายน้อยนี่นา
JunShanYeol 🐲 จุนชานยอล
แต่ก่อนอื่นเราต้องไปอาบน้ำ ล้างหน้า แปลงฟันก่อน เราไปอาบน้ำด้วยกันเถอะครับ~💘
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นผมก็ชะงักไปแต่ก็ไม่คิดอะไรในตอนนั้น คุณพ่อก็เข้ามาพลางมอง จุนชานยอล ด้วยสายตาที่อำมหิต
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
ไอ้เด็กนี่ . . .
sᴇᴏɴɢ ɢᴀɴɢ ʏᴜ 🐲 ซองกังยู
คิดจะล่อลวงใครกันห๊ะ
Comments