พ่อทูนหัวของลี่หยาง Kookv
~ ชนบทที่ห่างไกล ~
嘉义(เจียอี)
อาหยางอยู่ไหนลูก ลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
จ๋าา! เมื่อกี้ยายเรียกหยางหรอครับ
嘉义(เจียอี)
ใช่จ่ะ แล้วไปไหนมาหรอจ้ะอาหยาง
嘉义(เจียอี)
ยายเรียกหาตั้งนาน
丽洋(ลี่หยาง)
แหะๆ หยางไปเก็บผักมาครับยาย
丽洋(ลี่หยาง)
วันนี้หยางจะทำของโปรดยายให้ทานนะครับ
嘉义(เจียอี)
มีอะไรให้ยายช่วยก็บอกนะจ้ะอาหยาง
นี่แหละครับชีวิตของผม มันไม่ได้หรูหราหรือเริศหรูอะไรเลย เพราะผมเป็นแค่เด็กผู้ชายคนนึง....ที่พ่อแม่ตายจาก
ผมอยู่กับยายแค่สองคนตามลำพังที่บ้านน้อยๆหลังนี้ ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญ
王素(วั่งซู)
ลี่หยางงงงงง เราเอาไข่ไก่มาให้จ้า!
丽洋(ลี่หยาง)
เราอยู่ในครัว!
ส่วนนี่เพื่อนผมเองวั่งซู ผมสนิทกับวั่งซูตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านเราอยู่ตรงข้ามกัน จริงๆผมก็แอบอิจฉาซูนะครับ เพราะซูมีพ่อแม่
王素(วั่งซู)
วันนี้แกจะทำอะไรกินหรอลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ผัดผักรวม ไข่เจียว แล้วก็ต้มจืดของคุณยาย😁
王素(วั่งซู)
หูววววแค่คิดก็หิวแล้วง่าาา🤤
丽洋(ลี่หยาง)
แล้วฮุ่ยหมิงหละ ไม่ได้มาด้วยกันหรอ
王素(วั่งซู)
มาสิแต่หมิงแยกไปเก็บผลไม้อะ
王素(วั่งซู)
เห็นบอกว่าจะเอามาให้คุณยายนะ
丽洋(ลี่หยาง)
นั่นสินะ บ้านของฮุ่ยหมิงมีสวนเป็นของตัวเองนี่หน่า
王素(วั่งซู)
แกก็มีสวนผักเป็นของตัวเองเหมือนกันนั่นแหละหน่าา
ชนบทเล็กๆที่ผมอาศัยอยู่นี่เป็นชนบทที่ชาวบ้านจะทำอาชีพเกษตรกันทั้งหมด ไม่ว่าจะปลูกพืชผักหรือเลี้ยงสัตว์ปลูกข้าว
ทำให้ชนบทของผมค่อนข้างที่จะอุดมสมบูรณ์มากทั้งข้าวปลาอาหารและน้ำดื่มน้ำใช้
惠明(ฮุ่ยหมิง)
คุณยายขาาาา วันนี้หนูเอาผลไม้มาฝากค่ะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
แล้วก็ๆ แม่หนูฝากน้ำผึ้งมาให้คุณยายด้วยนะคะ!😁
嘉义(เจียอี)
จริงหรอจ้ะ ฝากขอบคุณแม่หนูด้วยนะจ้ะหนูฮุ่ยหมิง😊
惠明(ฮุ่ยหมิง)
คิกๆ ได้ค่ะคุณยาย😁
惠明(ฮุ่ยหมิง)
แล้วๆลี่หยางกับวั่งซูอยู่ไหนหรอคะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เมื่อกี้เห็นวั่งซูบอกว่าจะเอาไข่มาให้ลี่หยาง
王素(วั่งซู)
อยู่ในครัวจ้าาา//ตะโกน
惠明(ฮุ่ยหมิง)
โอ้ะ! งั้นหนูไปหาเพื่อนก่อนนะคะคุณยาย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เดี๋ยวหนูยกอาหารมาให้นะคะ
จริงๆแล้วผมมีเพื่อนอยู่4คน อีกสองคนเข้าไปเรียนในเมือง เพราะบ้านของเค้าค่อนข้างมีฐานะเลยก็ว่าได้
ถามว่าผมได้เรียนหนังสือเหมือนเค้ามั้ย
ก็....ขอตอบว่าไม่นะครับ เพราะค่าเรียนมันแพงมากๆ มีไม่กี่คนในชนบทที่ได้ไปเรียนหนังสือ
พวกผมไม่มีเงินมากพอที่จะไปเรียนแต่ก็พออ่านออกเขียนได้อยู่บ้าง
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จเพื่อนผมก็ขอตัวกลับก่อน เพราะตอนนี้ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าแล้ว
丽洋(ลี่หยาง)
เฮ้อ....วันเวลามันผ่านไปเร็วจังเลยนะ
ผมนั่งมองดวงอททิคย์ที่คอยๆเลื่อนลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ ผมยกมือข้างซ้ายของตัวเองขึ้นมาเพื่อจ้องมอง"ด้ายแดง"
ที่ผูกไว้บนนิ้วนางข้างซ้าย ก่อนที่แม่ผมจะเสีย....เธอได้ผูกด้ายเส้นนี้ให้ผม แม่บอกว่าด้ายแดงเส้นนี้มีแค่ตัวผมและ"คู่ชีวิต"ของผมเท่านั้นที่สามารถมองเห็นมันได้
ใครก็ตามที่สามารถมองเห็นด้ายเส้นนี้ นั่นหมายความว่าคนๆนั้นคือคู่ชีวิตของผม
มันอาจจะฟังดูบ้าแต่มันเป็นความจริงนะครับ เพราไม่มีใครมองเห็นด้ายแดงเส้นนี้เลย แม้แต่คุณยายก็ไม่เห็น
丽洋(ลี่หยาง)
แม่ครับ.....แม่คิดว่าหยางจะมีคู่ชีวิตจริงๆหรอครับ.....
丽洋(ลี่หยาง)
เด็กธรรมดาแบบหยางจะมีใครมาสนใจด้วยหรอ.....
丽洋(ลี่หยาง)
เฮ้อ....ไปเดินเล่นแถวนี้ดีกว่า
เมื่อคิดได้แบบนั้นร่างบางลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อขออนุญาติยาย เพื่อให้ยายได้สบายใจด้วย
丽洋(ลี่หยาง)
ฟู่วว รู้สึกคิดถูกแฮะที่มาเดินเล่นที่นี่
丽洋(ลี่หยาง)
สวยเหมือนเดิมเลย
หิงห้อยที่ส่องแสงเรืองรองและแสงสีนวลของดวงจันทร์เล็ดลอดผ่านช่องว่างของป้าเข้ามาทำให้เห็นเส้นทางที่ค่อนข้างชัดเจน
เสียงฝีเท้าของบางอย่างที่วิ่งมาด้วยความเร็วทำให้ลี่หยางรีบหันไปมองทันทีด้วยความตกใจ
淑霄(ซูเซียว)
โอ้ะ เป็นแกเองหรอลี่หยาง
淑霄(ซูเซียว)
ฉันก็นึกว่าใครมาทำอะไรกลางป่าแบบนี้
丽洋(ลี่หยาง)
เราก็ตกใจเหมือนกัน นึกว่าจะโดนปาดคอสะแล้ว
淑霄(ซูเซียว)
ฮ่าๆ พูดอะไรแบบนั้นเล่า
ซูเซียวลงจากหลังม้าก่อนจะเดินลงมาหาผมแล้วตบบ่าเบาๆเป็นการปลอบโยน
丽洋(ลี่หยาง)
เอ้ะซูเซียว ไม่ใช่ว่านายอยู่ในเมืองกับเข่อซิงหรอ
可馨(เข่อซิง)
พอดีว่าโรงเรียนปิดเทอมหนะ ฉันกับซูเซียวเลยกลับมาบ้าน
เข่อซิงควบม้าอีกตัวมาหยุดที่ตรงหน้าของเพื่อนทั้งสอง เรียกได้ว่าเข่อซิงนั้นแต่งตัวดีมากๆ ดูก็รู้ว่าได้ใช้แต่ของมีราคา
丽洋(ลี่หยาง)
โหห เปลี่ยนไปเยอะมาก้ลยนะแกเนี่ย
丽洋(ลี่หยาง)
หล่อขึ้นเยอะเลย😆
可馨(เข่อซิง)
หึ ไม่ขนาดนั้นหรอก
可馨(เข่อซิง)
ว่าแต่พวกแกสบายดีกันใช่มั้ย
可馨(เข่อซิง)
ไม่ได้กลับมาหานานเลย
丽洋(ลี่หยาง)
พวกแกหละ ดูแล้วชีวิตดีมากเลยสิท่า
淑霄(ซูเซียว)
มันก็ดีนะ แต่มันก็แอบเหงาๆอะ
淑霄(ซูเซียว)
เพราะพวกแกไม่ได้ไปด้วยกัน
丽洋(ลี่หยาง)
เราไปไม่ได้หรอก เราไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น
丽洋(ลี่หยาง)
อีกอย่าง.....เราไม่อยากทิ้งยายไปไหนด้วย
可馨(เข่อซิง)
ฉันเข้าใจแกนะลี่หยาง แล้วนี่ยายเจียอีเป็นยังไงบ้าง
丽洋(ลี่หยาง)
ท่านมีอาการไอเป็นระยะๆหนะ แต่ไม่ได้ร้ายแรง
丽洋(ลี่หยาง)
วันนี้ฮุ่ยหมิงเอาน้ำผึ้งมาให้ด้วย ท่านดีใจใหญ่เลย
淑霄(ซูเซียว)
อ๋อออ เพราะแบบนี้นี่เอง
淑霄(ซูเซียว)
จริงสิ ว่าแต่แกจะเดินไปไหนเนี่ยลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ก็ว่าจะเดินเล่นไปเรื่อยๆอะ เพราะเรานอนไม่หลับ
可馨(เข่อซิง)
อ่า....งั้นไปดูวิวเมืองด้วยกันมั้ย
可馨(เข่อซิง)
ไปได้สิ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่
丽洋(ลี่หยาง)
ไปสิ! เราอยากดห็นเมืองหลวงมานานแล้ว!
淑霄(ซูเซียว)
ฮะๆ งั้นก็ขึ้นมาเลยลี่หยาง
淑霄(ซูเซียว)
บอกได้เลยว่าแกต้องชอบแน่ๆ😆
可馨(เข่อซิง)
ที่นั่นแหละที่ฉันกับซูเซียวไปอยู่
丽洋(ลี่หยาง)
จริงหรอ.....อยู่ที่นั่นพวกนายคงได้เห็นอะไรสวยงามเยอะเลยหนะสิ
淑霄(ซูเซียว)
มันก็ใช่ แต่มันไม่สวยงามเท่าที่นี่เลย
淑霄(ซูเซียว)
ที่นี่มีแต่ความงามธรรมชาติ
淑霄(ซูเซียว)
แต่ในเมืองมีแต่ตึกรามบ้านเมือง มันแทบไม่มีป่าไม้ให้เราเห็นแบบนี้เลย
可馨(เข่อซิง)
อืม ฉันอยากให้ครูมาสอนที่นี่นะ
可馨(เข่อซิง)
ฉันไม่ได้อยากไปกลับระหว่างเมืองกับชนบทแบบนี้เท่าไหร่หรอก
可馨(เข่อซิง)
เพราะมันเปลืองน้ำมันรถมากๆ
丽洋(ลี่หยาง)
น้ำมันรถ? มันคืออะไรอะ
丽洋(ลี่หยาง)
มันมันเอาไว้ทอดอะไรหรอ
淑霄(ซูเซียว)
ฮ่าๆ😂 ไม่ใช่ลี่หยางไม่ใช่แบบนั้นฮ่าๆ🤣
丽洋(ลี่หยาง)
อ...อะไรเล่า ก็เราไม่รู้จักอะ//ยู่ปาก
可馨(เข่อซิง)
หึ เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟัง
可馨(เข่อซิง)
ที่ฉันกลับมาก็เพราะจะมาสอนสิ่งรอบตัวให้ด้วยนั่นแหละ
丽洋(ลี่หยาง)
จริงหรอเข่อซิง! แกจะสอนให้เราจนิงๆหรอ!😃
淑霄(ซูเซียว)
ฮะๆ จริงสิลี่หยาง เผื่อสักวันพวกแกได้เข้าเมืองไง
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ! ขอบคุณพวกแกมากเลยนะ😁
CARBONAR~
หลังจากที่หายไปนาน
CARBONAR~
เค้าไม่ได้หายไปไหนน้าาาา
CARBONAR~
แบบว่าเก็บข้าวเก็บของไปอยู่กับน้องจอยเฉยๆ😆
CARBONAR~
แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่กับมังงะนานแค่ไหนนะ
CARBONAR~
เอาเป็นว่าไม่เทกลางทางแน่นอนค้าบบบ😁💗
Comments
โครงการสาววายต้องชนะ
ฮุ่ยหมิงกับเข่อซองชื่อเหมือนนิยายเรื่องหนึ่ง...;-;ไม่รู้ว่าบังเอิญรึป่าว
2023-03-05
0
พิติพงษ์ สถิตย์
ขอรูปลี่หยางครับแอด
2022-12-03
0