พ่อทูนหัวของลี่หยาง Kookv
~ ด้ายแดง ~
王素(วั่งซู)
ซิงซิง ไอ่นี่คืออะไรอะ//มองโทรศัพท์
可馨(เข่อซิง)
เค้าเรียกว่าโทรศัพท์ เดี๋ยวเปิดให้ดู//เปิดเครื่อง
王素(วั่งซู)
โหห!! มันเล่นยังไงอะสอนหน่อยสิๆ
王素(วั่งซู)
ซิงซิงเราอยากเล่นอะ!//เขย่าแขน
可馨(เข่อซิง)
เดี๋ยวใจเย็นสิเดี๋ยวสอนเล่นโอเคมั้ย
丽洋(ลี่หยาง)
พวกแกกลับมาครั้งนี้ถือว่าคุ้มมากเลยนะเนี่ย
丽洋(ลี่หยาง)
ได้รู้อะไรตั้งหลายอย่างเลย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
จริง อยากเข้าเมืองเลยอะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
น่าจะมีเรื่องให้ตื่นเต้นมากมายเลย🤭
淑霄(ซูเซียว)
ฮะๆ มันสนุกแค่ช่วงแรกๆที่ไปก็แค่นั้นแหละ
淑霄(ซูเซียว)
หลังๆพอเริ่มชินจะรู้สึกวุ่นวายละ
丽洋(ลี่หยาง)
ในเมืองมันวุ่นวายมากเลยหรอ
淑霄(ซูเซียว)
วุ่นวายสิ วุ่นวายมากกก
淑霄(ซูเซียว)
คนเยอะมากเลยแหละ เดินกันเต็มถนนไปหมดเลย
淑霄(ซูเซียว)
แถมคนไม่มีก็เยอะ เพื่อนที่โรงเรียนบางคนก็ดีบางคนก็นิสัยไม่ดี
淑霄(ซูเซียว)
แต่ส่วนใหญ่จะนิสัยไม่ดีมากกว่า
丽洋(ลี่หยาง)
จริงหรอ....รู้สึกไม่ปลอดภัยเลยแฮะ
可馨(เข่อซิง)
ใช่ มันไม่ค่อยปลอดภัยเหมือนที่นี่
可馨(เข่อซิง)
เพราะในเมืองคนมันเยอะ ทำให้การดูแลมันไม่ทั่วถึง
可馨(เข่อซิง)
ผู้คนเลยมีหลากหลายบุคลิก ไม่ได้เหมือนบ้านเราที่ทุกคนจะเป็นมิตรกัน
王素(วั่งซู)
โห....รู้สึกว่าคนเมืองเนี่ยน่ากลัวจัง
王素(วั่งซู)
เรา....ยอมอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตดีกว่า
惠明(ฮุ่ยหมิง)
อื้อ น่ากลัวอะไม่อยากเข้าเมืองเล่า//หงอย
淑霄(ซูเซียว)
มันไม่ถึงขนาดนั้น คนเมืองใจดีก็มีเยอะแยะไป
淑霄(ซูเซียว)
ไม่ได้มีแค่คนเลวหรอกนะ
丽洋(ลี่หยาง)
แต่ก็แอบน่ากลัวอยู่ดีอะ เพราะเราเดาใจของเค้าไม่ได้
丽洋(ลี่หยาง)
ไม่เหมือนบ้านเรา
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ก็แน่สิ เราอยู่กับพวกเค้าตั้งแต่เด็กๆ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
พวกเค้าเป็นมิตรกับเราแน่นอนอยู่แล้ว ดีนะที่คนเมืองเข้าป่าเลี่ยงหลินไม่ได้
可馨(เข่อซิง)
ใช่ เพราะพวกเค้ไม่สามารถสู้กับสัตว์คุ้มครองได้
可馨(เข่อซิง)
พวกมันเร็วกว่าและฉลาดมาก
丽洋(ลี่หยาง)
เฮ้อ....รู้สึกปลอดภัยจังที่ได้อยู่ในป่านี้
丽洋(ลี่หยาง)
ถึงจะเป็นชนบทเล็กๆที่ห่างไกลเมือง
丽洋(ลี่หยาง)
แต่เราพอใจที่ได้อยู่ในป่าแบบนี้
嘉义(เจียอี)
คุยอะไรกันจ้ะเด็กๆ
丽洋(ลี่หยาง)
ยายจ๋าาา//วิ่งไปกอด
嘉义(เจียอี)
ฮะๆ อ้อนอะไรจ้ะอาหยาง//ลูบหัว
丽洋(ลี่หยาง)
ยายจะไปไหนครับ จะไปเก็บผักหรอ
嘉义(เจียอี)
เปล่าจ่ะ ยายจะไปตลาดหนะ
嘉义(เจียอี)
ว่าจะไปซื้อปลาสักหน่อย
丽洋(ลี่หยาง)
แล้วทำไมไม่บอกหยางหละครับ หยางจะไปให้
嘉义(เจียอี)
ก็เห็นคุยกับเพื่อนอยู่หนิจ้ะ ยายไม่อยากกวน
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ไม่เห็นเป็นอะไรเลยค่ะคุณยาย อย่าไปให้ลำบากเลยนะคะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เดี๋ยวพวกหนูไปเองค่ะ😁
王素(วั่งซู)
งั้นเราไปตลาดกันดีกว่า ซิงซิงกับซูเซียวจะไปด้วยกันมั้ย
淑霄(ซูเซียว)
ไปสิ ไม่ได้ไปนานแล้วอยากไปเหมือนกัน
丽洋(ลี่หยาง)
โอเคะ ยายจะเอาปลากับอะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ
嘉义(เจียอี)
อืม....ไม่มีแล้วหละจ่ะ
嘉义(เจียอี)
ยายแค่อยากทานปลานึ่งหนะจ่ะ
丽洋(ลี่หยาง)
ได้ครับคุณยาย เดี๋ยวหยางกลับมานะครับ😁
淑霄(ซูเซียว)
โหหห มีแต่ของที่อยากกินทั้งนั้นเลยอะ
淑霄(ซูเซียว)
ไม่ได้กินนานม๊ากกก คิดถึงฟุดๆ🤤
可馨(เข่อซิง)
คิดถึงหรือหิวเอาดีๆ
淑霄(ซูเซียว)
อ่ย ก็ทั้งสองนั่นแหละ
丽洋(ลี่หยาง)
ฮะๆงั้นพวกแกไปหาอะไรกินก่อนก็ได้
丽洋(ลี่หยาง)
เราจะไปซื้อปลาให้ยายก่อน
可馨(เข่อซิง)
โอเค งั้นฉันไปกับซูเซียวก็ได้
淑霄(ซูเซียว)
เยี่ยมเลอ! งั้นก็ไปกันฉันหิ๊วหิวววว
可馨(เข่อซิง)
ฉันเดินเองได้ไม่ต้องลากหรอกหน่า!
淑霄(ซูเซียว)
ก็คนมันหิวอะ! แกเดินช้า!
惠明(ฮุ่ยหมิง)
มีคนโมโหหิวแล้ว😆
王素(วั่งซู)
ฮ่าๆ เอ็นดูววววว
丽洋(ลี่หยาง)
หึ งั้นเราก็ไปกันได้เล่า
丽洋(ลี่หยาง)
เดี๋ยวเราต้องกลับบ้านไปทำกับข้าวให้คุณยายด้วย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
อ....อะไรกันเนี่ย!!!?
王素(วั่งซู)
ส....เสียงม้าที่ไหนกันเนี่ย!!!!
ทั้งสามหันไปมองตามต้นเสียงของม้าที่ได้ยิน ดูแล้วมันไม่ได้ทำให้แค่พวกเค้าตกใจ
แต่มันทำให้เหล่าพ่อค้าแม่ค้าตกใจไปด้วย
......
ฮี่ๆๆ!!!//มองลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ซ....ซีซวน//ตกใจ
王素(วั่งซู)
ใช่หรอลี่หยาง ซีซวนตายไปนานแล้วไม่ใช่หรอ
丽洋(ลี่หยาง)
ถ้ามันตายไปแล้ว แล้วนี่ม้าใคร
丽洋(ลี่หยาง)
ที่หมู่บ้านเรามีแค่ซีซวนหนิที่เป็นม้าขาว
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เราว่า....ไม่ใช่ซีซวนหรอกลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ทำไมหละฮุ่ยหมิง
辰乐(เฉินเล่อ)
อยากกินแล้วหรอ//ถือผลไม้ล่อ
辰乐(เฉินเล่อ)
หิวก็บอกกันดีๆ จะโวยวายทำไมกัน
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เราว่าน่าจะเป็นของผู้ชายคนนั้นมากกว่า
王素(วั่งซู)
อือ เราว่าใช่นะ
......
ฮี่ๆๆ//มองลี่หยางอีกครั้ง
辰乐(เฉินเล่อ)
แกมองอะไรของแก//หันมอง
เฉินเล่อหันมองตามม้า(ชั่วคราว)ของตัวเองทำให้สายตาไปพอดีกับลี่หยางที่กำลังมองม้าสีขาวของกายตนพอดี
ดวงตาคมสนใจชายร่างสูงข้างม้ามากกว่า
王素(วั่งซู)
//มองลี่หยางสลับกับเฉินเล่อ
王素(วั่งซู)
นี่อย่าบอกนะว่า.....
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ซูซู แกคิดเหมือนเรามั้ย//หันมองวั่งซู
王素(วั่งซู)
อุ้ย แกก็คิดเหมือนเราหรอฮุ่ยหมิง🌚
王素(วั่งซู)
นี่สิเพื่อนแท้! มองตาก็รู้ใจ!!
丽洋(ลี่หยาง)
'ด้ายแดง....ทำไมเค้ามีด้ายแดงหละ'//มองที่นิ้ว
丽洋(ลี่หยาง)
'เดี๋ยวนะ แล้วทำไมฉันเห็นด้ายแดงของเค้าหละ!!?'
丽洋(ลี่หยาง)
เค้าจะเห็นเหมือนฉันเห็นมั้ยนะ....//พูดเบาๆ
辰乐(เฉินเล่อ)
.....หึ เห็นเหมือนกันสินะ
เฉินเล่อเผยยิ้มมุมปากก่อนจะจูงม้าขาวตัวนั้นเดินออกไป ยิ่งทำให้ลี่หยางมั่นใจว่าสิ่งที่ตนเห็นคือด้ายแดงจริงๆ
丽洋(ลี่หยาง)
'ทำไมใจสั่นแรงจัง....'//ทาบมือที่อก
丽洋(ลี่หยาง)
'แถมด้ายแดงก็เรืองแสงด้วย'
丽洋(ลี่หยาง)
เค้า....เป็นคู่ชีวิตของเราจริงๆหรอ.....
CARBONAR~
ต่อไปนี้เค้าจะอัพวันละสองตอนดีกว่าเนอะ
CARBONAR~
รู้สึกว่าตอนเดียวมันช้า มะจุใจเลอ🤭
Comments