พ่อทูนหัวของลี่หยาง Kookv
~ สุดท้ายก็ต้องไป ~
ผ่านไปหลายชั่วโมงที่ลี่หยางช่วยเฉินเล่อจัดเรียงเอกสารจึงเค้าก็มัวอต่จับจ้องอยู่กับงานจนไม่ได้มองเลยว่า
คู่ชีวิตของตนก็หลับไปแล้ว.....
辰乐(เฉินเล่อ)
อาลี่ นายเห็นเอกสาร----//ก้มมอง
辰乐(เฉินเล่อ)
อ่า....หลับไปแล้วหรอ
辰乐(เฉินเล่อ)
เอาเถอะ เดี๋ยวฉันดูเองก็ได้
辰乐(เฉินเล่อ)
ขอบคุณที่ช่วยนะอาลี่
เฉินเล่อค่อยๆช้อนร่างของลี่หยางขึ้นอย่างเบามือก่อนจะอุ้มร่างของลี่หยางไปวางไว้บนเตียงในห้องส่วนตัว
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นจากโต๊ะทำงานทำให้เฉินเล่อต้องเดินออกจากห้องพักส่วนตัวไปเพื่อดูว่าโทรศัพท์เค้าแจ้งเตือนอะไรมา
ซึ่งคนที่โทรมา ก็คือหนิงหลงแม่ของเค้านั่นแหละ
[อาเล่อจ้ะ เย็นนี้ลูกมีเรื่องอะไรรีบร้อนมั้ยคะ]
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ครับ ม๊ามีอะไรหรือเปล่า
[คือว่า....หนูเฟยมารอลูกที่บ้านหนะจ่ะ]
[เห็นบอกว่าอยากคุยเรื่องคู่เต้นรำกับลูก]
辰乐(เฉินเล่อ)
งั้นฝากม๊าบอกเฟยหลงด้วยนะครับ ว่าผมไม่ไป
辰乐(เฉินเล่อ)
เพราะเย็นนี้ผมจะพาอาลี่ไปดินเนอร์
辰乐(เฉินเล่อ)
คงไปไม่ได้หรอกครับ
[ม๊าเข้าใจนะคะว่าลูกอยากใช้เวลาอยู่กับหนูลี่ แต่คุณชายไฉมาเชิญด้วยตัวเองนี่สิคะ]
[อาเล่อจะให้ม๊าปฏิเสธยังไงหละคะ]
เฉินเล่อถึงกับกำหมัดแน่น เค้าไม่ได้อยากไปงานเลี้ยงบ้าบออะไรนั่น เค้าแค่อยากไว้เวลาอยู่กับคู่ชีวิต
ทำไมมันต้องมีเรื่องมาขัดขวางตลอดเลยนะ!!
辰乐(เฉินเล่อ)
ถ้าผมไป อาลี่ต้องไปด้วย
辰乐(เฉินเล่อ)
ผมไม่ยอมเป็นคู่เต้นรำให้ใครทั้งนั้น ถ้าคนนั้นไม่ใช่อาลี่
[เรื่องนั้นลูกต้องมาคุยเองแล้วหละค่ะ เพราะหนูเฟยบอกว่าจะไม่ยอมกลับ]
[จนกว่าจะได้คุยกับลูก คุณชายไฉก็บอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวด้วย]
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮ้อ....ช่างเถอะครับม๊า
辰乐(เฉินเล่อ)
เดี๋ยวผมกลับไป แต่ผมไม่อยากปลุกอาลี่
辰乐(เฉินเล่อ)
อาลี่พึ่งหลับไปเอง
[จริงหรอคะ แล้วหนูลี่เป็นอะไรไปคะ]
辰乐(เฉินเล่อ)
อาลี่ไม่ได้เป็นอะไรครับ อาลี่แค่ช่วยงานผมเยอะไปหน่อยก็เท่านั้น
辰乐(เฉินเล่อ)
คงจะลายตาตอนนี้ยังไม่ตื่น
[อ่า....งั้นเดี๋ยวม๊ากับป๊าจะคุยถ่วงเวลาให้นะคะ]
辰乐(เฉินเล่อ)
ขอบคุณครับม๊า แล้วผมจะรีบกลับไป
辰乐(เฉินเล่อ)
//มองสายที่ตัดไปแล้ว
辰乐(เฉินเล่อ)
จิ๊!! ผู้เยว่!!!
辰乐(เฉินเล่อ)
เตรียมรถ! เมื่อไหร่ที่อาลี่ตื่นเราจะกลับบ้านใหญ่
璞月(ผู่เยว่)
อ่า....ครับนายท่าน
ผู่เยว่เลือกที่จะไม่ถามอะไรไปมากกว่านี้เพราะเค้ารู้ดีว่าตอนนี้เฉินเล่ออารมณ์เสียอย่างหนัก จึงเลี่ยงที่จะถาม
เพราะไม่งั้นเฉินเล่ออาจจะโมโหยิ่งกว่าเดิมได้
辰乐(เฉินเล่อ)
ไฉเจียวโจว.....ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นเพื่อนของป๊า
辰乐(เฉินเล่อ)
ป่านนี้แกคงได้ลงไปอยู่ในหลุมแล้วหละ
辰乐(เฉินเล่อ)
ลูกสาวแกก็ด้วย ควรไปอยู่ด้วยกันทั้งตระกูลนั่นแหละ
辰乐(เฉินเล่อ)
เหอะ ไอ่พวกน่ารำคาญ
เฉินเล่อพูดด้วยสายตาและท่าทางที่โกรธจัดและดุดัน แผนการกำจัดตระกูลไฉเค้าเตรียมการเสร็จไปหลายเดือนแล้ว
แต่เพราะเห็นแก่พ่อของตนเฉินเล่อจึงไม่ทำอะไร แต่เปลี่ยนเป็นแสดงท่าทางที่เกลียดชังออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ทันทีที่ได้ยินเสียงหวานติดงัวเงียของคู่ชีวิตความโกรธในใจของเฉินเล่อก็หายไปจนหมดสิ้น
辰乐(เฉินเล่อ)
ตื่นแล้วหรอ ทำไมไม่นอนต่อหื้ม
辰乐(เฉินเล่อ)
นายพึ่งนอนไปเองนะอาลี่//เดินไปกอด
丽洋(ลี่หยาง)
อือ....ก็นายหายไปไหนไม่รู้อะ
辰乐(เฉินเล่อ)
หึ งั้นฉันนอนด้วยเอามั้ย
辰乐(เฉินเล่อ)
นายยังง่วงอยู่หรือเปล่าอาลี่
丽洋(ลี่หยาง)
//ส่ายหน้าไปมา
丽洋(ลี่หยาง)
เราไม่ง่วงแล้ว เมื่อกี้เราเผลอหลับไปเฉยๆ
丽洋(ลี่หยาง)
ครั้งนี้ไม่เผลอหลับแล้วแน่นอน//ยิ้มอ่อน
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ต้องแล้วหละอาลี่ เราต้องกลับบ้านกันแล้ว
丽洋(ลี่หยาง)
เอ้ะ? ที่บ้านมีอะไรหรือเปล่า
辰乐(เฉินเล่อ)
พอดีมีพวกนกพวกกามาวุ่นวายแถวบ้านหนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
เลยต้องกลับไปไล่
丽洋(ลี่หยาง)
จริงหรอ พวกมันมาประจำเลยหรอ
辰乐(เฉินเล่อ)
เปล่า ถ้าไม่หิวแสงมันก็ไม่มาหรอก
辰乐(เฉินเล่อ)
เพราะพวกมันแค่อยากขายลูกตัวเองก็เท่านั้น
丽洋(ลี่หยาง)
ห๊ะ?? เราว่าไม่น่าจะใช่แล้วนะอาเล่อ
丽洋(ลี่หยาง)
นกกาที่ไหนขายลูกตัวเองได้กัน มันไม่รู้จักภาษาสักหน่อย
辰乐(เฉินเล่อ)
หึ ไร้เดียงสาสะจริงนะอาลี่ของฉัน
เฉินเล่อลูบหัวลี่หยางเบาๆพร้อมกับคลี่ยิ้มเอ็นดู คู่ชีวิตเค้าเนี่ยน่ารักและน่าเอ็นดูสะจริง
辰乐(เฉินเล่อ)
กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวค่อยแวะซื้อของโปรดนาย
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ! เราโอเค😁
CARBONAR~
พี่เล่อเราคือหลงน้องลี่แบบขั้นสุด
CARBONAR~
นั่นก็หมายความว่า....
CARBONAR~
พี่เล่อตัดสิทธิ์อิชนีไปแล้วยังไงหละ😉
Comments