พ่อทูนหัวของลี่หยาง Kookv
~ อยากใช้เวลากับนาย ~
辰乐(เฉินเล่อ)
อืม อ้อหลังจากเลิกงานแล้วเตรียมรถให้ฉันทีนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ฉันจะกลับบ้านใหญ่ วันนี้ต้องคุยกับป๊าม๊าให้ได้
璞月(ผู่เยว่)
อ่า....เรื่องของคุณลี่หยางสินะครับ
璞月(ผู่เยว่)
ได้ครับนายท่าน
璞月(ผู่เยว่)
นายจะกลับไปหาคุณลี่หยางก่อนมั้ยครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
แน่นอนสิว่าต้องกลับไปหาอาลี่ก่อน
辰乐(เฉินเล่อ)
ว่าแล้วกลับตอนนี้เลยดีกว่า
璞月(ผู่เยว่)
ใจเย็นครับนายท่าน เหลือเวลาอีกแค่5นาทีก็จะได้เวลาแล้ว
璞月(ผู่เยว่)
อดทนหน่อยนะครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
ฉันเป็นคนบริหาร ฉันเลิกก่อนเวลาได้
璞月(ผู่เยว่)
แต่นายท่านบอกว่านายจะไม่เอาเปรียบลูกน้องไม่ใช่หรอครับ
璞月(ผู่เยว่)
นายความจำสั้นหรอครับ ยังไม่30เลยไม่ทันไรก็ลืมแล้วหรอครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
จะด่าว่าฉันแก่ว่างั้น
璞月(ผู่เยว่)
ถ้าว่าได้ก็จะว่าครับ แต่นายท่านเป็นเจ้านาย
璞月(ผู่เยว่)
ผมไม่กล้าหรอกครับ😁
辰乐(เฉินเล่อ)
งั้นเดือนนี้แกก็ทำงานให้ฉันฟรีๆแล้วกัน
辰乐(เฉินเล่อ)
เงินเดือนไม่ต้องเอา
璞月(ผู่เยว่)
โถ่นายท่านผมแค่พูดเล่น
辰乐(เฉินเล่อ)
แต่ฉันพูดจริง กลับไปทำงานสะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ถ้าอยากทำงานที่นี่ต่อ
璞月(ผู่เยว่)
แหะ....รับทราบครับนายท่าน😅
ผู่เยว่ยิ้มเจื่อนๆให้ผู้เป็นนายก่อนจะเดินออกจากห้องไป เฉินเล่อส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนจะหันไปสนใจงานต่อ
เพราะตอนนี้เค้าอยากกลับไปหาเจ้าเด็กลี่หยางเต็มทนแล้ว
辰乐(เฉินเล่อ)
อาลี่ ฉันกลับมาแล้ว
หลังจากที่เปิดประตูเข้าไปกลับพบแต่ความว่างเปล่า เฉินเล่อวางขนมเจ้าโปรดที่ลี่หยางชอบทานวางไว้ที่โต๊ะกระจก
วันนี้เฉินตงต้องไปมหาลัยทำให้ลี่หยางต้องอยู่ห้องคนเดียว ไม่รู้ว่าเจ้าเด็ดนั่นหายไปไหน
辰乐(เฉินเล่อ)
ลี่หยาง อยู่ไหนกันนะ//เดินหา
辰乐(เฉินเล่อ)
อาลี่นายอยู่ไหน เฉินตงคงไม่ได้พานายไปมอด้วยหรอกนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
สงสัยจะอยู่ห้องนอน
เฉินเล่อตัดสินใจเดินไปดูที่ห้องนอนของตนและลี่หยาง ซึ่งก็เป็นเหมือนที่เค้าคิดจริงๆ
เพราะเจ้าเด็กลี่หยางนั่งดูหนังบนทีวีจอใหญ่บนเตียงนุ่มอย่างใจจดใจจ่อ โดยไม่สนเลยว่าเฉินเล่อกำลังเดินเอามาด้านหลัง
辰乐(เฉินเล่อ)
อยู่ในห้องนอนก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันเรียกอยู่ตั้งนาน
丽洋(ลี่หยาง)
จ....จริงหรอ เราไม่ได้ยินอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ต้องขอโทษ ดูหนังสนุกมั้ยฉันเข้ามากวนหรือเปล่า
丽洋(ลี่หยาง)
//ส่ายหน้าไปมา
丽洋(ลี่หยาง)
ไม่กวนเลย งั้น....พี่มาดูหนังกับเรามั้ย//เบือนหน้าหนี
辰乐(เฉินเล่อ)
หื้ม? เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าไงนะอาลี่//กระชับกอด
丽洋(ลี่หยาง)
ล....แล้วเราเรียกไม่ได้หรือไง
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่ฉันว่านายเรียกฉันเหมือนเดิมดีกว่า
辰乐(เฉินเล่อ)
ฉันชอบให้นายเรียกฉันแบบนั้นมากกว่านะอาลี่//กดจูบที่ขมับเบาๆ
丽洋(ลี่หยาง)
แต่พี่อายุมากกว่าเรานะ พี่ตงบอกว่าเราอายุน้อยกว่านายตั้งหลายปี
辰乐(เฉินเล่อ)
นายเป็นคู่ชีวิตฉันนะอาลี่ มันไม่สำคัญหรอกว่าอายุมากหรือน้อย
辰乐(เฉินเล่อ)
ฉันอนุญาตให้นายเรียกชื่อฉันได้คนเดียว
辰乐(เฉินเล่อ)
นายสำคัญดับฉันมาดนะอาลี่ ถ้าไม่มีนายฉันคงไม่เข้าใจว่าความรักเป็นยังไง
丽洋(ลี่หยาง)
ฉ....เฉินเล่อ นายรู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา
辰乐(เฉินเล่อ)
รู้สิ ถ้าไม่รู้ฉันจะพูดออกมาทำไม
辰乐(เฉินเล่อ)
อยากได้อะไรก็บอกนะอาลี่ ไม่ว่านายต้องการอะไรฉันจะหามาให้
辰乐(เฉินเล่อ)
แม้แต่เพชรล้ำค่าที่งามที่สุดในโลก ฉันก็จะประมูลมันมาให้นาย
辰乐(เฉินเล่อ)
เข้าใจมั้ยอาลี่//เกยคางบนไหล่
丽洋(ลี่หยาง)
อ....อื้อ เราเข้าใจแล้ว-////-
เฉินเล่อคลี่ยิ้มละมุนก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น เฉินเล่อเอียงคอให้หัวชนกับหัวทุยของลี่หยางเบาๆแล้วหลับตาลง
เฉินเล่อไม่เคยล่วงเกินเธอไปมากกว่ากอดเป็นบางครั้งที่เค้าจะประทับจูบที่ขมับของเธอบ้างเป็นบางครั้ง
เพราะเฉินเล่อเคยบอกว่าไท่อยากให้ลี่หยางรู้สึกฝืนตัวเองเมื่อต้องทำในสิ่งที่ตนไม่เต็มใจ ซึ่งเฉินเล่อก็ทำตามที่ตนพูดมาตลอด
ไม่เคยผิดคำพูดเลยสักครั้ง
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ....แล้วนี่นายได้ซื้อขนมมามั้ยอะ
丽洋(ลี่หยาง)
เรากะว่าจะโทรถามแต่เราใช้โทรศัพท์ไม่เป็น😅
辰乐(เฉินเล่อ)
ซื้อมาแล้ว วางไว้ที่โต๊ะด้านนอกหนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
นายจะกินเลยมั้ย
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ กินเลยก็ได้ งั้นเราออหไปเอาเองดีกว่า
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ต้อง ฉันไปเอาเองนายดูหนังไปเถอะ
丽洋(ลี่หยาง)
อ่า....เอางั้นก็ได้
丽洋(ลี่หยาง)
ขอบคุณนะเฉินเล่อ
เฉินเล่อผละกอดออกจากลี่หยางก่อนจะเดินออกจากห้องไป ก่อนจะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับขนมที่แวะซื้อมา
丽洋(ลี่หยาง)
โห....มีแต่ของโปรดเราทั้งนั้นเลยหรอเนี่ย//ตาลุกวาว
辰乐(เฉินเล่อ)
เห็นว่านายชอบเลยซื้อมาให้ทั้งหมดเลย ชอบมั้ยอาลี่//กลับมานั่งที่เดิม
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ! ชอบมากๆเลย
丽洋(ลี่หยาง)
ขอบคุณมากๆเลยนะ😁
辰乐(เฉินเล่อ)
ฉันบอกแล้ว ฉันให้นายได้อยู่แล้ว
辰乐(เฉินเล่อ)
เรื่องแค่นี้เอง ทำไมฉันจะให้นายไม่ได้
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ รู้เล่า//ก้มหน้าก้มตากิน
丽洋(ลี่หยาง)
อ้อจริงสิ! เฉินเล่อนายสอนเราเล่นโทรศัพท์อีกหน่อยได้มั้ย
丽洋(ลี่หยาง)
เรายังเล่นไม่ค่อยเป็นอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ได้สิ ตอนนี้เลยมั้ยหละ
丽洋(ลี่หยาง)
เดี๋ยวก่อนดีกว่า นายจะไม่ไปไหนแล้วใช่มั้ยอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
กะว่าจะไปบ้านใหญ่อยู่ แต่คงอีกสักพักใหญ่ๆ
辰乐(เฉินเล่อ)
เพราะตอนนี้ฉันอยากอยู่กับนายมากกว่า
丽洋(ลี่หยาง)
อ๋อ งั้นก็ตามใจนายเลย
丽洋(ลี่หยาง)
อยากดูหนังด้วยกันมั้ย//หันมอง
辰乐(เฉินเล่อ)
นายดูเถอะ ฉันไม่ค่อยชอบดูหนังเท่าไหร่
丽洋(ลี่หยาง)
แล้วนายมีเรื่องอะไรอยากดูมั้ย
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่มี นายอยากดูเรื่องอะไรนายก็ดูไปเถอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ฉันดูได้หมดนั่นแหละ
丽洋(ลี่หยาง)
โอเค....เราดูหนังต่อดีกว่า
辰乐(เฉินเล่อ)
ตามสบาย//กระชับกอด
ลี่หยางหันมองเฉินเล่อเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจหนังพร้อมกับกินขนมที่เฉินเล่อซื้อมาให้ไปพลางๆอย่างสบายใจเฉิบ
CARBONAR~
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก มาให้เห็นเฉยๆว่าคู่นี้พัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลแล้ววว
CARBONAR~
แต่แต่พวกเค้าไม่รู้ตัวเฉยๆ ว่ากำลังพวกเค้ากำลังขาดกันไม่ได้🤭
Comments