พ่อทูนหัวของลี่หยาง Kookv
~ ชนบทที่ห่างไกล ~
嘉义(เจียอี)
อาหยางอยู่ไหนลูก ลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
จ๋าา! เมื่อกี้ยายเรียกหยางหรอครับ
嘉义(เจียอี)
ใช่จ่ะ แล้วไปไหนมาหรอจ้ะอาหยาง
嘉义(เจียอี)
ยายเรียกหาตั้งนาน
丽洋(ลี่หยาง)
แหะๆ หยางไปเก็บผักมาครับยาย
丽洋(ลี่หยาง)
วันนี้หยางจะทำของโปรดยายให้ทานนะครับ
嘉义(เจียอี)
มีอะไรให้ยายช่วยก็บอกนะจ้ะอาหยาง
นี่แหละครับชีวิตของผม มันไม่ได้หรูหราหรือเริศหรูอะไรเลย เพราะผมเป็นแค่เด็กผู้ชายคนนึง....ที่พ่อแม่ตายจาก
ผมอยู่กับยายแค่สองคนตามลำพังที่บ้านน้อยๆหลังนี้ ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญ
王素(วั่งซู)
ลี่หยางงงงงง เราเอาไข่ไก่มาให้จ้า!
丽洋(ลี่หยาง)
เราอยู่ในครัว!
ส่วนนี่เพื่อนผมเองวั่งซู ผมสนิทกับวั่งซูตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านเราอยู่ตรงข้ามกัน จริงๆผมก็แอบอิจฉาซูนะครับ เพราะซูมีพ่อแม่
王素(วั่งซู)
วันนี้แกจะทำอะไรกินหรอลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ผัดผักรวม ไข่เจียว แล้วก็ต้มจืดของคุณยาย😁
王素(วั่งซู)
หูววววแค่คิดก็หิวแล้วง่าาา🤤
丽洋(ลี่หยาง)
แล้วฮุ่ยหมิงหละ ไม่ได้มาด้วยกันหรอ
王素(วั่งซู)
มาสิแต่หมิงแยกไปเก็บผลไม้อะ
王素(วั่งซู)
เห็นบอกว่าจะเอามาให้คุณยายนะ
丽洋(ลี่หยาง)
นั่นสินะ บ้านของฮุ่ยหมิงมีสวนเป็นของตัวเองนี่หน่า
王素(วั่งซู)
แกก็มีสวนผักเป็นของตัวเองเหมือนกันนั่นแหละหน่าา
ชนบทเล็กๆที่ผมอาศัยอยู่นี่เป็นชนบทที่ชาวบ้านจะทำอาชีพเกษตรกันทั้งหมด ไม่ว่าจะปลูกพืชผักหรือเลี้ยงสัตว์ปลูกข้าว
ทำให้ชนบทของผมค่อนข้างที่จะอุดมสมบูรณ์มากทั้งข้าวปลาอาหารและน้ำดื่มน้ำใช้
惠明(ฮุ่ยหมิง)
คุณยายขาาาา วันนี้หนูเอาผลไม้มาฝากค่ะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
แล้วก็ๆ แม่หนูฝากน้ำผึ้งมาให้คุณยายด้วยนะคะ!😁
嘉义(เจียอี)
จริงหรอจ้ะ ฝากขอบคุณแม่หนูด้วยนะจ้ะหนูฮุ่ยหมิง😊
惠明(ฮุ่ยหมิง)
คิกๆ ได้ค่ะคุณยาย😁
惠明(ฮุ่ยหมิง)
แล้วๆลี่หยางกับวั่งซูอยู่ไหนหรอคะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เมื่อกี้เห็นวั่งซูบอกว่าจะเอาไข่มาให้ลี่หยาง
王素(วั่งซู)
อยู่ในครัวจ้าาา//ตะโกน
惠明(ฮุ่ยหมิง)
โอ้ะ! งั้นหนูไปหาเพื่อนก่อนนะคะคุณยาย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เดี๋ยวหนูยกอาหารมาให้นะคะ
จริงๆแล้วผมมีเพื่อนอยู่4คน อีกสองคนเข้าไปเรียนในเมือง เพราะบ้านของเค้าค่อนข้างมีฐานะเลยก็ว่าได้
ถามว่าผมได้เรียนหนังสือเหมือนเค้ามั้ย
ก็....ขอตอบว่าไม่นะครับ เพราะค่าเรียนมันแพงมากๆ มีไม่กี่คนในชนบทที่ได้ไปเรียนหนังสือ
พวกผมไม่มีเงินมากพอที่จะไปเรียนแต่ก็พออ่านออกเขียนได้อยู่บ้าง
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จเพื่อนผมก็ขอตัวกลับก่อน เพราะตอนนี้ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าแล้ว
丽洋(ลี่หยาง)
เฮ้อ....วันเวลามันผ่านไปเร็วจังเลยนะ
ผมนั่งมองดวงอททิคย์ที่คอยๆเลื่อนลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ ผมยกมือข้างซ้ายของตัวเองขึ้นมาเพื่อจ้องมอง"ด้ายแดง"
ที่ผูกไว้บนนิ้วนางข้างซ้าย ก่อนที่แม่ผมจะเสีย....เธอได้ผูกด้ายเส้นนี้ให้ผม แม่บอกว่าด้ายแดงเส้นนี้มีแค่ตัวผมและ"คู่ชีวิต"ของผมเท่านั้นที่สามารถมองเห็นมันได้
ใครก็ตามที่สามารถมองเห็นด้ายเส้นนี้ นั่นหมายความว่าคนๆนั้นคือคู่ชีวิตของผม
มันอาจจะฟังดูบ้าแต่มันเป็นความจริงนะครับ เพราไม่มีใครมองเห็นด้ายแดงเส้นนี้เลย แม้แต่คุณยายก็ไม่เห็น
丽洋(ลี่หยาง)
แม่ครับ.....แม่คิดว่าหยางจะมีคู่ชีวิตจริงๆหรอครับ.....
丽洋(ลี่หยาง)
เด็กธรรมดาแบบหยางจะมีใครมาสนใจด้วยหรอ.....
丽洋(ลี่หยาง)
เฮ้อ....ไปเดินเล่นแถวนี้ดีกว่า
เมื่อคิดได้แบบนั้นร่างบางลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อขออนุญาติยาย เพื่อให้ยายได้สบายใจด้วย
丽洋(ลี่หยาง)
ฟู่วว รู้สึกคิดถูกแฮะที่มาเดินเล่นที่นี่
丽洋(ลี่หยาง)
สวยเหมือนเดิมเลย
หิงห้อยที่ส่องแสงเรืองรองและแสงสีนวลของดวงจันทร์เล็ดลอดผ่านช่องว่างของป้าเข้ามาทำให้เห็นเส้นทางที่ค่อนข้างชัดเจน
เสียงฝีเท้าของบางอย่างที่วิ่งมาด้วยความเร็วทำให้ลี่หยางรีบหันไปมองทันทีด้วยความตกใจ
淑霄(ซูเซียว)
โอ้ะ เป็นแกเองหรอลี่หยาง
淑霄(ซูเซียว)
ฉันก็นึกว่าใครมาทำอะไรกลางป่าแบบนี้
丽洋(ลี่หยาง)
เราก็ตกใจเหมือนกัน นึกว่าจะโดนปาดคอสะแล้ว
淑霄(ซูเซียว)
ฮ่าๆ พูดอะไรแบบนั้นเล่า
ซูเซียวลงจากหลังม้าก่อนจะเดินลงมาหาผมแล้วตบบ่าเบาๆเป็นการปลอบโยน
丽洋(ลี่หยาง)
เอ้ะซูเซียว ไม่ใช่ว่านายอยู่ในเมืองกับเข่อซิงหรอ
可馨(เข่อซิง)
พอดีว่าโรงเรียนปิดเทอมหนะ ฉันกับซูเซียวเลยกลับมาบ้าน
เข่อซิงควบม้าอีกตัวมาหยุดที่ตรงหน้าของเพื่อนทั้งสอง เรียกได้ว่าเข่อซิงนั้นแต่งตัวดีมากๆ ดูก็รู้ว่าได้ใช้แต่ของมีราคา
丽洋(ลี่หยาง)
โหห เปลี่ยนไปเยอะมาก้ลยนะแกเนี่ย
丽洋(ลี่หยาง)
หล่อขึ้นเยอะเลย😆
可馨(เข่อซิง)
หึ ไม่ขนาดนั้นหรอก
可馨(เข่อซิง)
ว่าแต่พวกแกสบายดีกันใช่มั้ย
可馨(เข่อซิง)
ไม่ได้กลับมาหานานเลย
丽洋(ลี่หยาง)
พวกแกหละ ดูแล้วชีวิตดีมากเลยสิท่า
淑霄(ซูเซียว)
มันก็ดีนะ แต่มันก็แอบเหงาๆอะ
淑霄(ซูเซียว)
เพราะพวกแกไม่ได้ไปด้วยกัน
丽洋(ลี่หยาง)
เราไปไม่ได้หรอก เราไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น
丽洋(ลี่หยาง)
อีกอย่าง.....เราไม่อยากทิ้งยายไปไหนด้วย
可馨(เข่อซิง)
ฉันเข้าใจแกนะลี่หยาง แล้วนี่ยายเจียอีเป็นยังไงบ้าง
丽洋(ลี่หยาง)
ท่านมีอาการไอเป็นระยะๆหนะ แต่ไม่ได้ร้ายแรง
丽洋(ลี่หยาง)
วันนี้ฮุ่ยหมิงเอาน้ำผึ้งมาให้ด้วย ท่านดีใจใหญ่เลย
淑霄(ซูเซียว)
อ๋อออ เพราะแบบนี้นี่เอง
淑霄(ซูเซียว)
จริงสิ ว่าแต่แกจะเดินไปไหนเนี่ยลี่หยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ก็ว่าจะเดินเล่นไปเรื่อยๆอะ เพราะเรานอนไม่หลับ
可馨(เข่อซิง)
อ่า....งั้นไปดูวิวเมืองด้วยกันมั้ย
可馨(เข่อซิง)
ไปได้สิ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่
丽洋(ลี่หยาง)
ไปสิ! เราอยากดห็นเมืองหลวงมานานแล้ว!
淑霄(ซูเซียว)
ฮะๆ งั้นก็ขึ้นมาเลยลี่หยาง
淑霄(ซูเซียว)
บอกได้เลยว่าแกต้องชอบแน่ๆ😆
可馨(เข่อซิง)
ที่นั่นแหละที่ฉันกับซูเซียวไปอยู่
丽洋(ลี่หยาง)
จริงหรอ.....อยู่ที่นั่นพวกนายคงได้เห็นอะไรสวยงามเยอะเลยหนะสิ
淑霄(ซูเซียว)
มันก็ใช่ แต่มันไม่สวยงามเท่าที่นี่เลย
淑霄(ซูเซียว)
ที่นี่มีแต่ความงามธรรมชาติ
淑霄(ซูเซียว)
แต่ในเมืองมีแต่ตึกรามบ้านเมือง มันแทบไม่มีป่าไม้ให้เราเห็นแบบนี้เลย
可馨(เข่อซิง)
อืม ฉันอยากให้ครูมาสอนที่นี่นะ
可馨(เข่อซิง)
ฉันไม่ได้อยากไปกลับระหว่างเมืองกับชนบทแบบนี้เท่าไหร่หรอก
可馨(เข่อซิง)
เพราะมันเปลืองน้ำมันรถมากๆ
丽洋(ลี่หยาง)
น้ำมันรถ? มันคืออะไรอะ
丽洋(ลี่หยาง)
มันมันเอาไว้ทอดอะไรหรอ
淑霄(ซูเซียว)
ฮ่าๆ😂 ไม่ใช่ลี่หยางไม่ใช่แบบนั้นฮ่าๆ🤣
丽洋(ลี่หยาง)
อ...อะไรเล่า ก็เราไม่รู้จักอะ//ยู่ปาก
可馨(เข่อซิง)
หึ เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟัง
可馨(เข่อซิง)
ที่ฉันกลับมาก็เพราะจะมาสอนสิ่งรอบตัวให้ด้วยนั่นแหละ
丽洋(ลี่หยาง)
จริงหรอเข่อซิง! แกจะสอนให้เราจนิงๆหรอ!😃
淑霄(ซูเซียว)
ฮะๆ จริงสิลี่หยาง เผื่อสักวันพวกแกได้เข้าเมืองไง
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ! ขอบคุณพวกแกมากเลยนะ😁
CARBONAR~
หลังจากที่หายไปนาน
CARBONAR~
เค้าไม่ได้หายไปไหนน้าาาา
CARBONAR~
แบบว่าเก็บข้าวเก็บของไปอยู่กับน้องจอยเฉยๆ😆
CARBONAR~
แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่กับมังงะนานแค่ไหนนะ
CARBONAR~
เอาเป็นว่าไม่เทกลางทางแน่นอนค้าบบบ😁💗
~ ต้องการพักผ่อนอย่างสงบ ~
ใจกลางเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยความเจริญรุ่งเรืองและการแข่งขันที่ค่อนข้างสูงมาก ทำให้มันวุ่นวายไปหมด
เมื่อได้ยินคำอนุญาติของเจ้านายประตูบานหรูจึงถูกเปิดออกทำให้เป็นแผ่นหลังของเฉิยเล่อยืนมองวิวเกือบทั้งเมืองจากกระจกห้องทำงาน
璞月(ผู่เยว่)
ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะการพักผ่อนครับนายท่าน
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่เป็นไร มีอะไรก็รีบพูดมา
เฉินเล่อหมุนตัวกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานพลางควงปากกาหรูเพื่อรอฟังคำพูดต่อไปจากปากของผู้ช่วย
璞月(ผู่เยว่)
อ่า....เรื่องที่นายท่านให้ผมหาทำเลใหม่หนะครับ
璞月(ผู่เยว่)
สายผมรายงานมาบอกว่ามีชนบทเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลออกไปจากเมืองหลวง
璞月(ผู่เยว่)
ชาวบ้านที่นั่นใช่ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่มีไฟฟ้า
璞月(ผู่เยว่)
และไม่มีเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ใดๆเลยครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
ยังมีหมู่บ้านแบบนั้นหลงเหลืออยู่งั้นหรอ
บอกตามตรงนะ ผมค่อนข้างที่จะเบื่อชีวิตในเมืองนี่มากๆ มีแต่เรื่องเดิมให้ปวดหัว
ผมอย่างหนีไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่เงียบสงบ และไร้สิ่งรบกวนทุกอย่างอยู่แบบเรียบง่ายติดดินให้มากที่สุด
辰乐(เฉินเล่อ)
แล้วชนบทที่ว่านี่อยู่ที่ไหนหละ
璞月(ผู่เยว่)
อยู่ไกลออกไปจากมณฑลหูหนานประมาณ358กิโลครับ
璞月(ผู่เยว่)
นั่งรถไป3ชั่วโมง
璞月(ผู่เยว่)
แล้วก็ขี่ม้าเข้าไปอีก1ชั่วโมงครึ่งครับนายท่าน
璞月(ผู่เยว่)
ถ้าไม่รวมที่ต้องนั่งเครื่องไปหูหนาม2ชั่วโมงกับ40นาที.....
璞月(ผู่เยว่)
ก็ประมาณก็4ชั่วโมงครึ่งพอดีครับ
ผมถึงกับหยุดควงปากกาทันที ไอ่ขึ้นเครื่องกับต่อรถไป5ชั่วโมงหนะผมโอเคพอทนได้ แต่ไอ้ขี่ม้าไปนี่สิ.....
辰乐(เฉินเล่อ)
แล้วรถไม่สามารถเข้าไปได้งั้นหรอ?
璞月(ผู่เยว่)
ไม่ได้ครับนาย เพราะชาวบ้านทุกหลังคาเรือนใช้ม้าเป็นภาหนะหมดเลยครับ
璞月(ผู่เยว่)
เส้นทางเลยค่อนข้างเล็กเกินกว่าที่รถจะขับผ่านเข้าไปได้
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮ้อ....ฉันก็ไม่ได้อยากจะพูดแบบนี้หรอกนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
แต่ถ้าจะให้ฉันขี่ม้าฉันลงยอมเดินเองจะดีกว่า
璞月(ผู่เยว่)
ทำไมหละครับนายท่าน เส้นทางมันลำบากมากเลยนะครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
แกจำได้มั้ยว่าที่ฉันต้องหยุดฝึกควบม้าเพราะอะไร
ขนาดผู้ช่วยผมยังเงียบอะ รู้เลยว่ามันต้องบรรลัยขนาดไหน
ไม่ใช่อะไรหรอกผมไม่ค่อยถูกชะตากับม้าเท่าไหร่ ครั้งก่อนตอนฝึกควบม้าก็เกือบโดนมันดีดกระโหลดใส่
แถมยังพยศใส่อีกตั้งหลายครั้ง ไม่เข้าใจว่าจะเกลียดอะไรผมนักหนาก็แค่ก็ให้ขี่ดีๆก็ทำไม่ได้
สุดท้ายผมก็ไม่ได้ฝึกต่อ เพราะม้าในฟาร์มมันพยศใส่ผมทุกตัวเลย😑
นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่อยากขี่ม้า ให้ผมเดินไกลถึง1กิโลครึ่งผมก็ยอม
璞月(ผู่เยว่)
ครั้งนี้มันอาจจะไม่เลวร้ายเหมือนเมื่อก่อนก็ได้นะครับ
璞月(ผู่เยว่)
เพราะตอนนี้อะไรมันก็เปลี่ยนไปแล้ว
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮ้อ....ขอให้เป็นอบบนั้นเถอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
เพราะไม่งั้นฉันจะเดินไปเอง
风眠(เฟิงเหมียน)
เดินไปไหนวะพ่อ
风眠(เฟิงเหมียน)
สิไปไสกันรึ
金月(จินเยว่)
ใครจะไปไหนวะ จะไปเที่ยวกันหรอ
刘洋(หลิวหยาง)
เที่ยวไหนก่อน งานท่วมหัวแบบนี้จะไปไหนหละ
璞月(ผู่เยว่)
//โค้งให้เพื่อนของเฉินเล่อ
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ได้ไปไหน ก็แค่รู้สึกเบื่อๆ
辰乐(เฉินเล่อ)
เลยอยากพักผ่อนนิดหน่อย
风眠(เฟิงเหมียน)
จริงดิ ที่ไหนวะเล่อ
辰乐(เฉินเล่อ)
ชนบทเล็กๆนอกมณฑลหูหนาม
金月(จินเยว่)
อ๋ออออ นอกมณฑลหูหน-----ห๊ะ!!?
金月(จินเยว่)
มึงไปทำแปะอะไรบอกมณฑลหูหนามห๊ะ!!!?
辰乐(เฉินเล่อ)
ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นก่อน
刘洋(หลิวหยาง)
ไม่ตกใจสิแปลก ไปไกลจังวะ
风眠(เฟิงเหมียน)
เออ ไปทำแปะอะไร มันมีบ้านคนมั้ยเถอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ถ้าไม่มีฉันไม่ไปหรอกนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
แค่รู้สึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง
辰乐(เฉินเล่อ)
ในเมืองมีแต่อะไรเดิมๆ มันน่าเบื่อ
金月(จินเยว่)
แล้วแกจะไปเมื่อไหร่หละ
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่รู้สิ แต่ไม่เกือบอาทิตย์หน้าแน่นอน
风眠(เฟิงเหมียน)
โห....ทำไมเร็วจังวะ
风眠(เฟิงเหมียน)
เร็วจนฉันเตรียมตัวดีใจไม่ทันเลอ
刘洋(หลิวหยาง)
นี่แกยังคิดที่จะจีบเฉินตงอยู่หรอห๊ะ
风眠(เฟิงเหมียน)
อะแน่นอนนน ขอมันแน่อยู่แล้ว
风眠(เฟิงเหมียน)
ฉันไม่ยอมแพ้หรอกคร้าาาา
金月(จินเยว่)
หน้าไอ้เล่อคือเอือมไม่ไหว😆
辰乐(เฉินเล่อ)
เออ กูสุดแสนจะเอือมเลยหละ
辰乐(เฉินเล่อ)
แกเป็นอะไรกับไอ่ตงมากปะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ต้องให้กูบอกกี่ครั้งห๊ะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ให้กูย้ำอีกรอบปะว่า----
风眠(เฟิงเหมียน)
เฮ้สต๊อป!!!
风眠(เฟิงเหมียน)
กูได้ยินชัดเจนแย้ววว
风眠(เฟิงเหมียน)
ตัดความหวังกูเหลือเกินฮรุก
风眠(เฟิงเหมียน)
เจ็บกระดองเต่าเหลือเกิน//ปาดนั่มตา(ทิพย์)
金月(จินเยว่)
กระดองใจไม่ใช่กระดองเต่าจ่ะ
风眠(เฟิงเหมียน)
อ้าวกูพูดกระดองเต่าหรอวะ
风眠(เฟิงเหมียน)
นู๋ขอโตดดดด
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮ้อ....งั้นฉันกลับไปเก็บของละ
辰乐(เฉินเล่อ)
อาจจะไม่ได้ติดต่อกับพวกแกนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
เพราะที่นั่นไม่มีสัญญาณ
金月(จินเยว่)
ให้ตายเถอะ แล้วจะรู้ได้ไงว่าแกจะกลับมาเมื่อไหร่
辰乐(เฉินเล่อ)
กลับมาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ
辰乐(เฉินเล่อ)
ฝากดูแลบ.แทนหน่อยแล้วกันนะ
刘洋(หลิวหยาง)
อืมๆ เดินทางปลอดภัยหละ
风眠(เฟิงเหมียน)
ไม่ต้องห่วงทางนี้นะจ้ะ เดะกูดูแลน้องตงตงให้เองงงง
辰乐(เฉินเล่อ)
เดี๋ยวกูโยนมึงลงบ่อจระเข้นะเฟิงเหมียน
风眠(เฟิงเหมียน)
ดุจังวุ้ย ใกล้ไม่ได้เล๊ยยยย
辰乐(เฉินเล่อ)
ผู่เยว่ ไปส่งฉันที่คอนโดหน่อย
辰乐(เฉินเล่อ)
จะเอาเครื่องเล่นเกมไปให้ไอ้ตงมัน
ผู่เยว่โค้งให้เฉินเล่อก่อนจะโค้งให้เพื่อนของนายอีกครั้งก่อนจะหมุนตัวเดินตามผู้เป็นนายไป
金月(จินเยว่)
แกนี่ก็ชอบไปแกล้งมันเนอะเฟิงเหมียน
金月(จินเยว่)
รู้อยู่ว่ามันหวงอาตงขนาดไหน
刘洋(หลิวหยาง)
นั่นสิ แกชอบเฉินตงจริงหรอ
风眠(เฟิงเหมียน)
บ้านแกสิ ฉันแค่แหย่ไอ่เล่อเล่นเฉยๆเถอะ
风眠(เฟิงเหมียน)
เห็นมันหวงน้องแบบนี้แล้วมันน่าแกล้งอะ
风眠(เฟิงเหมียน)
ถึงจะเกือบโดนตีนมันบ่อยก็เถอะ
金月(จินเยว่)
กูปวดหัวกับมึงจริงจริ๊ง🤦
辰乐(เฉินเล่อ)
อาตง มาเปิดประตูให้เฮียหน่อย
辰乐(เฉินเล่อ)
เฉินตงเปิดประตู!
辰乐(เฉินเล่อ)
เร็วๆด้วยไม่งั้นกูจะกลับ!
晨冬(เฉินตง)
รีบไปไหนวะ ขอเล่นเกมก่อนก็ได้
辰乐(เฉินเล่อ)
แล้วจะเอามั้ยเครื่องเกมเนี่ยห๊ะ
辰乐(เฉินเล่อ)
นี่กูอุตส่าห์จองข้ามเดือนให้มึงนะ
晨冬(เฉินตง)
เห้ยเฮียให้ผมจริงปะเนี่ย!
辰乐(เฉินเล่อ)
เอามาให้หมามั้งถามได้
晨冬(เฉินตง)
เยส!! ขอบคุณค้าบบบบบ
晨冬(เฉินตง)
รักเฮียที่สุดเลยจุ๊ฟๆ!😘
แล้วเฉินตงก็รีบยกเครื่องเล่นเกมตัวใหม่ที่พี่ชายซื้อมาให้เข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว เฉินเล่อส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาตามหลังคนน้อง
辰乐(เฉินเล่อ)
เอ้เออนี่อาตง วันนี้กูนอนกับมึงนะ
晨冬(เฉินตง)
เอ้ะ? ทำไมวันนี้มานอนด้วยอะ
晨冬(เฉินตง)
ไหนบอกว่าคอนโดมันไกลจากบ.ไม่ใช่อ่อ
辰乐(เฉินเล่อ)
ก็ใช่ แต่วันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายที่เฮียจะได้อยู่ที่นี่
晨冬(เฉินตง)
อ้าวทำไมอะ เฮียจะตายแล้วหรอ
晨冬(เฉินตง)
เห้ยเฮียตายไม่ได้นะ! ถ้าเฮียตายใครจะเอาเงินให้ผมใช้อะ!!
晨冬(เฉินตง)
ผมไม่ยอมนะเฮีย!
辰乐(เฉินเล่อ)
มึงอยากตายเพราะโดนจระเข้แดกปะเฉินตง
晨冬(เฉินตง)
แหะๆ😅 ไม่อยากค้าบบบบ
晨冬(เฉินตง)
แล้วเฮียจะไปไหนอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
พักผ่อนนิดหน่อย
辰乐(เฉินเล่อ)
แล้วก็ไม่ต้องทักหานะ เพราะต่อให้มึงทักหากูก็ตอบมึงไม่ได้
晨冬(เฉินตง)
ก็แน่สอ เฮียบล็อคผมตั้งแต่ชาติก่อนยังไม่แก้บล็อคเลยเนี่ย!
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮ้อ....เรื่องของมึงเถอะ
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮียจะไปเก็บของละ อยู่ที่นี่ก็อย่าไปกวนตีนใครหละ
辰乐(เฉินเล่อ)
ยิ่งเฮียไม่อยู่แบบนี้มึงตกเป็นเป้าได้ง่าย
晨冬(เฉินตง)
โอเคะ! งั้นผมเล่นเกมต่อดีกว่าาาา
晨冬(เฉินตง)
ได้เครื่องเกมเว้ยครุๆ😋
辰乐(เฉินเล่อ)
หึ//ส่ายหน้าเบาๆ
CARBONAR~
เหมือนเดิมน้าาา เปิดเรื่องใหม่ให้ฉามตอนนน
~ การเดินทางที่แสนไกล ~
辰乐(เฉินเล่อ)
เยี่ยนฟาง ฝากดูแลเฉินตงให้ทีนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ถือว่าเป็นพี่เลี้ยงชั่วคราวแล้วกัน
辰乐(เฉินเล่อ)
อ้อ ถ้ามันดื้อกับแกฉันอนุญาติให้แกลงโทษมันได้
辰乐(เฉินเล่อ)
จะกักบริเวณหรือยคดเครื่องเกมมันก็ดี
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ต้องเกรงใจ ถือว่าฉันอนุญาตให้แกทำ
艳芳(เยี่ยนฟาง)
อ่า....เข้าใจแล้วครับนายท่าน
晨冬(เฉินตง)
เดี๊ยววววว ทำอะไรก็ปรึกษาผมด้วยก็ด๊ายยยยย
晨冬(เฉินตง)
คุยกันข้ามหัวผมแบบนี้ไม่เกรงใจกันบ้างเล๊ยยย
艳芳(เยี่ยนฟาง)
แหะ....ขอโทษครับนายน้อย
晨冬(เฉินตง)
อือ เดินทางปลอดภัยนะครับเฮีย
晨冬(เฉินตง)
อย่าไปนานเกิยไปนะเฮีย ผมจะรอเฮียกลับมานะ
辰乐(เฉินเล่อ)
หึ อืมรู้แล้ว
金月(จินเยว่)
ไม่ต้องห่วงเรื่องบริษัทนะ
金月(จินเยว่)
ทางนี้พวกกูเอาอยู่
金月(จินเยว่)
พักผ่อนให้เต็มที่เถอะ
刘洋(หลิวหยาง)
ฉันไม่มีอะไรจะพูด
刘洋(หลิวหยาง)
นอกจากขอให้โชคดี
风眠(เฟิงเหมียน)
กูก็เหมือนกัน ไม่รู้จะพูดยังไง
风眠(เฟิงเหมียน)
เอาเป็นว่าขอให้ม้าไม่พยศแล้วกัน สงสารกลัวเพื่อนได้เดิน
辰乐(เฉินเล่อ)
เสียงขำเหมือนสะใจนะเฟิงเหมียน
风眠(เฟิงเหมียน)
เห้ยบ้าาาาคิดมากหน่า
风眠(เฟิงเหมียน)
แต่กูพูดจริงนะ ถ้าม้าพยศมึงอีกมึงคงต้องเดินไปแล้วแหละ
璞月(ผู่เยว่)
นายท่านครับ เครื่องจะออกอีก20นาทีครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
....อืม//พยักหน้าเบาๆ
เฉินเล่อหมุนตัวกำลังจะเดินขึ้นรถแต่ดันถูกเจ้าน้องตัวดีโผกอดจากด้านหลังทำให้เค้าไม่สามารถเดินต่อได้
辰乐(เฉินเล่อ)
อะไรของแกเนี่ยเฉินตง จู่ๆก็เข้ามากอด
晨冬(เฉินตง)
เปล่าสักหน่อย.....แค้อยากกอดเฮียก่อนจะไม่ได้กอดอีก
晨冬(เฉินตง)
กว่าเฮียจะกลับมาอะ ถ้าไม่กอดวันนี้ผมได้ชักตายแน่
辰乐(เฉินเล่อ)
เวอร์ไปไอ่ตง เฮียไม่ไปไหนแต่ไปพักผ่อน
辰乐(เฉินเล่อ)
เดี๋ยวก็กลับไม่ต้องกลัว
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮียไม่ทิ้งให้แกอยู่คนเดียวหรอก เดี๋ยวไอ่เฟิงมันจีบแกอีก
风眠(เฟิงเหมียน)
ไอ่สาส//ทำปาก
晨冬(เฉินตง)
ขอให้จริงอย่างที่พูดเถอะ
晨冬(เฉินตง)
ผมไม่รั้งพี่ละ เดี๋ยวไปถึงช้าเดินทางตอนกลางคืนมันอันตราย
辰乐(เฉินเล่อ)
อืม แล้วเจอกัน
เฉินเล่อหันมาลูบหัวเฉินตงเบาๆก่อนจะเดินขึ้นรถไป เฉินตงมองตามรถของพี่ชายที่ค่อยๆแล่นหายไปจนลับตา
晨冬(เฉินตง)
เฮ้อ....พอเฮียไปแล้วรู้สึกโหวงเหวงแปลกๆแฮะ
艳芳(เยี่ยนฟาง)
ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับนายน้อย....
晨冬(เฉินตง)
ผมไม่เป็นไรครับพี่เยี่ยน
晨冬(เฉินตง)
คงเพราะผมอยูกับเฮียตั้งแต่เด็กเลยติดเฮียมากไปหน่อย
晨冬(เฉินตง)
ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมโอเคดี😄
艳芳(เยี่ยนฟาง)
อ่า....ครับนายน้อย
刘洋(หลิวหยาง)
ไหวแน่หรอไอ่ชาย
晨冬(เฉินตง)
ไหวครับพี่หยาง ถึงจะไม่ชินก็เถอะ
风眠(เฟิงเหมียน)
เป็นเด็กติดพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
风眠(เฟิงเหมียน)
เห็นอยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ก็กวนตีนไอ่เล่อตลอด
晨冬(เฉินตง)
ผมแค่กวนเฮียเล่นเฉยๆครับ กวนเฮียแล้วสนุกดี
风眠(เฟิงเหมียน)
เนี่ยะเห็นแมะ ขนาดตงตงยังคิดเหมือนกูเลยอะ
风眠(เฟิงเหมียน)
พรมเช็ดตีนเวอร์
金月(จินเยว่)
หึ โอ้ะจริงสิอาตง
金月(จินเยว่)
จริงมั้ยที่เฉินเล่อบอกว่าแกไม่ขอบผู้หญิงอะ
风眠(เฟิงเหมียน)
เออสงสัยเหมือนกัน มันแต่งเรื่องใช่มั้ยตงตง!
晨冬(เฉินตง)
แหะๆ....//เบือนหน้าหนีแล้วพยักหน้าเบาๆ
刘洋(หลิวหยาง)
อ้าว นี่แกชอบผู้ชายจริงๆหรอเนี่ย
刘洋(หลิวหยาง)
นึกว่าไอ่เล่อมันพูดเล่น
风眠(เฟิงเหมียน)
แงงง แล้วผู้หญิงแบบพี่มันไม่ดีตรงไหนเอาปากกามาวง!
风眠(เฟิงเหมียน)
สวยก็สวยแซ่บก็แซ่บเริศก็เริศ!
晨冬(เฉินตง)
ก็ผู้หญิงแบบพี่มันน่ากลัวอะ....ผมกลัว😶
金月(จินเยว่)
หึ แสดงว่าแกชอบผู้ชายสินะ
晨冬(เฉินตง)
ครับ เหมือนเฮียอะ
刘洋(หลิวหยาง)
ก็จริง เฉินเล่อมันก็ชอบผู้ชายเหมือนกันหนิ
风眠(เฟิงเหมียน)
อ๋อ เดินตามพี่ว่างั้น
风眠(เฟิงเหมียน)
ชะนีอย่างกูก็นกสิคะ🥲 นกรอบที่ล้านแปด
风眠(เฟิงเหมียน)
ทำไมผู้หล่อต้องกินกันเองนะ คนสวยไม่เข้าจัยยยย
เฉินเล่อจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างล่องลอย การพักผ่อนครั้งนี้ไม่รู้ว่าเค้าจะเจอกับอะไรบ้าง
เพราะการพักผ่อนไกลเมืองไร้สัญญาณการติดต่อสื่อสารแบบนี้ในอันตรายมากๆ เพราะพวกศัตรูสามารถตามมาฆ่าเค้าได้ง่ายๆเลย
辰乐(เฉินเล่อ)
'เฮ้อ....ฉันคิดอะไรอยู่นะ'
辰乐(เฉินเล่อ)
'แทนที่จะเลือกบินไปต่างประเทศ แต่ทำไมถึงเลือกชนบทกันนะ....'
辰乐(เฉินเล่อ)
'เหมือนกับว่ามีบางอย่างกำลังรอเราอยู่เลย'
ร่างสูงพลิกหลังมือของตัวเองขึ้นมาดู ดเวยสีแดงเรืองแสงเรืองรองออกมาเหมือยกับว่ามันรอเวลานี่มานาน
"เวลาที่มันจะได้เจอด้ายอีกเส้นที่ขาดหายไป...."
2ชั่วโมงกว่าๆบนเครื่องบินทำให้เฉินเล่อได้ทบทวนความคิดของตัวเองได้ค่อนข้างมากเลยทีเดียว
เพราะการตัดสินใจครั้งนี้มันค่อนข้างที่จะใหญ่หลวงเอามากๆ
璞月(ผู่เยว่)
นายท่านครับ ถึงสนามบินแล้วครับ
辰乐(เฉินเล่อ)
อืม....//ลืมตาขึ้น
辰乐(เฉินเล่อ)
อ่า....นี่ฉันเผลอหลับไปสินะ
璞月(ผู่เยว่)
ครับนายท่าน ผมจองรถที่จะไปส่งเราไว้แล้วนะครับ
璞月(ผู่เยว่)
แล้วก็ชาวบ้านของชนบทเลี่ยงหลิน
辰乐(เฉินเล่อ)
เลี่ยงหลินงั้นหรอ น่าสนใจ
辰乐(เฉินเล่อ)
สรุปฉัยก็ต้องได้ขี่ม้าสินะ
辰乐(เฉินเล่อ)
เฮ้อ....เอาเถอะถือว่าฉันจะลองเปิดใจดูแล้วกัน
辰乐(เฉินเล่อ)
เผื่อมันจะดีขึ้นแล้ว
ในเมื่อมันไม่สามารถก็คงต้องยอมรับในแล้วหละ หวังว่ามันจะดีขึ้นกว่าครั้งก่อนแล้วกัน
CARBONAR~
ปล. ชื่อชนบทเลี่ยงหลินไม่มีอยู่จริงนะนะ
CARBONAR~
เป็นเพียงจินตนาการของเค้าเท่านั้นเพื่อเพิ่มอรรถรสให้นิยายเนอะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
