พ่อทูนหัวของลี่หยาง Kookv
~ เดินทางออกจากป่าเลี่ยงหลิน ~
嘉义(เจียอี)
เตรียมของครบหรือยังจ้ะอาหยาง
丽洋(ลี่หยาง)
ครบแล้วครับคุณยาย
王素(วั่งซู)
เสื้อผ้าเอาไปพอแล้วใช่มั้ย
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ เรียบร้อยแล้ว😁
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ในเมืองเป็นยังไงอะ บอกกันด้วยนะลี่หยาง
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ถ้าแกได้กลับมาอะนะ
丽洋(ลี่หยาง)
อะไรเล่า เราไม่ได้จะไปตลอดชีวิตสักหน่อย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เผื่อไว้ก่อนไง เผื่อแกไม่ได้กลับมา
丽洋(ลี่หยาง)
ยังไงเราก็ต้องกลับมาอยู่แล้ว เราเป็นห่วงยาย
丽洋(ลี่หยาง)
กลัวยายจะเป็นอะไรไป
嘉义(เจียอี)
ยายไม่เป็นอะไรหรอกจ่ะอาหยาง
嘉义(เจียอี)
สนุกให้เต็มที่นะ ไม่ห่วงเป็นห่วงยายหรอกจ่ะ😁
丽洋(ลี่หยาง)
แล้วยายจะอยู่กับใครเล่า
王素(วั่งซู)
เรากับฮุ่ยหมิงก็อยู่แกกลัวอะไรเล่าลี่หยาง
惠明(ฮุ่ยหมิง)
นั่นสิ ไม่ต้องห่วงเรื่งของยายเจียอีนะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เรากับซูซูจะดูแลให้เอง
丽洋(ลี่หยาง)
ขอบคุณพวกแกมากนะ ต่อจากนี้รบกวนด้วยนะ
王素(วั่งซู)
ได้จ้าาา ถ้าเจอซิงซิงกับซูเซียวก็ฝากทักทายให้พวกเราด้วยนะ😁
璞月(ผู่เยว่)
คุณลี่หยางครับ
璞月(ผู่เยว่)
ได้เวลาแล้วครับ
丽洋(ลี่หยาง)
อ่า....โอเคครับ เดี๋ยวเราตามออกไป
璞月(ผู่เยว่)
งั้นผมเอาของไปเก็บให้นะครับ
璞月(ผู่เยว่)
//โค้งให้เล็กน้อยก่อนจะยกกระเป๋าออกไป
王素(วั่งซู)
เวลาผ่านไปเร็วจังแฮะ.....ต้องได้จากกันแล้วหรอเนี่ย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
กอดหน่อยได้มั้ยอะ ไหนๆก็จะไปแล้ว
丽洋(ลี่หยาง)
ฮะๆ มาสิ//อ้าแขน
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ฮื่อออเราต้องคิดถึงแกมากแน่ๆเลยอะ
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ไม่อยากให้แกไปเลย//กอดแน่น
王素(วั่งซู)
อือ ใจนึงก็ไม่อยากให้ไป
王素(วั่งซู)
แต่ใจนึงก็อยากให้เพื่อนมีแฟนอะ
王素(วั่งซู)
เพราะงั้นยอมให้เพื่อนไปกับแฟนดีกว่า เผื่อจะได้กันจริง
丽洋(ลี่หยาง)
พูดเรื่องบ้าอะไรเล่า!! เรากับเฉินเล่อไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย!!
惠明(ฮุ่ยหมิง)
เดี๋ยวก็ได้เป็นเชื่อสิ//ผละออก
王素(วั่งซู)
เนอะๆ เราว่ายังไงมันก็เป็นไปได้
丽洋(ลี่หยาง)
ชิ เราไม่คุยกับพวกแกเล่า
丽洋(ลี่หยาง)
ยายจ๋าาาา หยางจะไปแล้วน้า🥺
嘉义(เจียอี)
จ้าา ดูแลตัวเองให้ดีนะรู้มั้ย
嘉义(เจียอี)
ไม่ต้องเป็นห่วงยายมาก อย่าให้ยายเป็นความทุกข์ของหลานเลยนะ
嘉义(เจียอี)
มีความสุขให้เต็มที่ เบื่อเมื่อไหร่จะแวะกลับมาบ้านบ้างก็ได้
丽洋(ลี่หยาง)
หยางไม่ไปนานแน่นอนครับ หยางจะรีบกลับมาเลย
嘉义(เจียอี)
ไม่ต้องรีบหรอกลูกเอ๊ย ที่นี่ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นเหมือนเมืองหลวงหรอกจ่ะ
丽洋(ลี่หยาง)
หยางต้องคิดถึงยายมากแน่ๆเลยอะ//กอดแน่น
嘉义(เจียอี)
คิดถึงก็ค่อยกลับมาเยี่ยมสิจ้ะ ยายไม่ได้ห้ามสักหน่อย//กอดตอบ
嘉义(เจียอี)
รีบไปได้แล้ว เดี๋ยวอาเฉินเค้าจะรอนานนะ
丽洋(ลี่หยาง)
งั้นหยางไปก่อนนะครับคุณยาย
惠明(ฮุ่ยหมิง)
บ๊ายบายนะลี่หยาง😢
丽洋(ลี่หยาง)
จะร้องทำไมเนี่ยยย เราแค่เที่ยวเมืองเอง
惠明(ฮุ่ยหมิง)
ก็มันไหลออกมาเองงะ//เช็ดน้ำตา
丽洋(ลี่หยาง)
หึ....แล้วเจอกันนะฮุ่ยหมิง วั่งซู
王素(วั่งซู)
อื้อ แล้วเจอกันนะ😊
丽洋(ลี่หยาง)
เจ้านี่เองหรอ....ที่เรียกว่ารถอะ//มองเฉินเล่อ
辰乐(เฉินเล่อ)
รู้จักด้วยหรอ
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ เพื่อนเคยบอกหนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
หึ เก่งใช่เล่นหนิ//โอบเอวเล็ก
丽洋(ลี่หยาง)
ก็แค่จำได้ ส่วนมือหนะไม่ต้องมาเนียนเลยนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
ไม่ได้เนียน แค่ตั้งใจทำ
丽洋(ลี่หยาง)
ชิ....//เบือนหน้าหนี
璞月(ผู่เยว่)
'หึ นายท่านพออยู่กับคุณลี่หยางแล้วน่ารักสะจริง'//ยกยิ้มละมุน
บอดี้การ์ด
เชิญครับนายท่าน(1)//เปิดประตูให้
辰乐(เฉินเล่อ)
อืม//อุ้มลี่หยางลงจากม้า
辰乐(เฉินเล่อ)
เป็นอะไรไป ไม่สบายหรอ
丽洋(ลี่หยาง)
ป....เปล่า เราแค่เวียนหัวนิดหน่อย
丽洋(ลี่หยาง)
แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว
丽洋(ลี่หยาง)
อื้อ เราไม่เป็นอะไรจริงๆ
丽洋(ลี่หยาง)
จริงสิ....แล้วอ้ายเสินหละจะทำยังไง//มองเฉินเล่อ
辰乐(เฉินเล่อ)
ให้มันอยู่ที่นี่แหละ ถือว่าฉันยกให้นายแล้วกัน
辰乐(เฉินเล่อ)
เพราะฉันไม่สามารถพาอ้ายเสินเข้าเมืองได้
丽洋(ลี่หยาง)
อ๋อ....แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน
丽洋(ลี่หยาง)
อย่างน้อยอยู่ที่นี่ก็มีชาวบ้านดูแลอ้ายเสินอยู่แล้ว//หันไปลูบหัว
丽洋(ลี่หยาง)
เราไปก่อนนะอ้ายเสิน เมื่อไหร่ที่เรากลับมาแล้ว
丽洋(ลี่หยาง)
เราจะมาขี่แกเล่นนะ☺️
辰乐(เฉินเล่อ)
ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวถึงตัวเมืองค่ำ
辰乐(เฉินเล่อ)
ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย
丽洋(ลี่หยาง)
จะไม่รอให้ชาวบ้านมาพาอ้ายเสินไปหรอ
璞月(ผู่เยว่)
อ้ายเสินมันฉลาดครับคุณลี่หยาง เดี๋ยวมันก็กลับไปหมู่บ้านเองครับ
丽洋(ลี่หยาง)
นั่นสินะ....แล้วเราต้องขึ้นมันยังไง
辰乐(เฉินเล่อ)
หึ ไอ่เด็กบ๊องเอ๊ย.....
辰乐(เฉินเล่อ)
ลงมานั่งตักฉันนี่มา มันจะได้ไม่เบียดกัน
丽洋(ลี่หยาง)
มันนั่งได้หรอ หัวเราจะไม่ชนใช่มั้ย
ลี่หยางเม้มปากแน่นก่อนจะเดินมาที่เบาะหลังคนขับ ซึ่งมีร่างสูงของเฉินเล่อนั่งอยู่ก่อนแล้ว
กายบางค่อยๆขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเฉินเล่อด้วยความเกร็งเพราะไม่ชิน มือหนากอดรัดเอวเล็กไว้โดยอัตโนมัติแล้วรถก็แล่นออกไปจากเขตป่าทันที
อ้ายเสินยกสองขาหน้าขึ้นก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในป่า ดูแล้วมันก็คงกลับไปที่หมู่บ้านเหมือนเดิมนั่นแหละ
เมื่อพ้นจากเขตป่าเลี่ยงหลินถนนหนทางก็ดูแปลกไปจากทางในป่า ถนนคอนกรีตและบ้านเมืองที่สูงเสียดฟ้า
ช่างต่างกับบ้านทุกหลังในชนทบเลี่ยงหลิน ที่เป็นบ้านไม้ตกสูงเหนือพื้นดินเพื่อกันไม่ให้น้ำท่วมถึงในบ้าน
丽洋(ลี่หยาง)
หาวว....//ปิดปากหาว
丽洋(ลี่หยาง)
'แย่จัง เมื่อคืนตื่นเต้นจนนอนไม่หลับตอนนี้รู้สึกง่วงแล้วแฮะ....'
丽洋(ลี่หยาง)
อือ นิดหน่อยหนะ
辰乐(เฉินเล่อ)
จะนอนก็เอนหลังมา เดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก
丽洋(ลี่หยาง)
มัน....จะทำให้นายหนักหรือเปล่า
辰乐(เฉินเล่อ)
นายตัวบางแค่นี้คงหนักหรอก แถมยังตัวเล็กกว่าฉันอีก
辰乐(เฉินเล่อ)
เอนหลังลงมาเถอะ ไม่ต้องเกร็ง
丽洋(ลี่หยาง)
ก็ได้ อย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน
กายบางเอนหลังซ้อนกับร่างของสูงของเฉินเล่อ ร่างบางพลิกตะแคงตัวไปทางขวามือเรียวข้างขวาคล้องเอวของเฉินเล่อเอาไว้
ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นคล้องคอ ใบหน้าสวยซบลงที่อกแกร่งของร่างสูงก่อนจะพล้อยหลับไปในที่สุด
辰乐(เฉินเล่อ)
'คงจะง่วงจริงๆสินะ'//ลูบหัวเบาๆ
丽洋(ลี่หยาง)
อือ....//กระชับกอด
มือหนาเปลี่ยนจากลูบหัวเป็นกอดไว้ร่างบางบนตักไว้ทันที สายตาคมจ้องมองลี่หยางไม่วางตา
คนอะไรแค่นอนหลับยังน่ารักเลย ทั้งน่ารักทั้งน่าเอ็นดู
辰乐(เฉินเล่อ)
'ฉันนี่โชคดีจริงๆ ที่โชคชะตาขีดให้เราเป็นคู่ชีวิตกัน'
辰乐(เฉินเล่อ)
'คนที่สวยงามได้ทุกเวลาไม่ว่าจะนอนหลับหรือตื่นนอน'
辰乐(เฉินเล่อ)
'เหมือนดอกไม้ที่สวยงาม....ไม่มีวันโรยรา'//กดจูบที่ขมับเบาๆ
CARBONAR~
อบอุ่นจนร้อนอบอ้าวเลยค่ะ🥺❤️🔥
Comments
ไอ ชายฯ.
เซเว่น
2023-01-14
0