บทที่ 7 เมืองมัจจุราชกับคำสาปมรณะ

'และอีกอย่างพวกมึงอย่าคิดนะว่าจะหาทางหยุดกูได้มันจะไม่มีวันนั้นสำหรับพวกมึง''

ทางด้านของรินดาทีเห็นอย่างงั้นก็สวนผีปอบห่าก้อมยายแก่กลับไปว่า ''อีผีเหี้ยมึงคิดจะหยุดพวกเราง่ายๆงั้นหรออย่าได้หวังค่ะมันก็จะไม่มีวันนั้นสำหรับผีอย่างมึงอีแก่บ้าน้ำลาย''

จากนั้นปอบห่าก้อมยายแก่ก็ฉีกยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันซี่แหลมก่อนที่มันจะพูดกับทุกคนด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่ากลัวและขนลุกว่า

''เดี๋ยวพวกมึงจะได้รู้ฤทธิ์เดชกู คืนนี้กูจะทำให้พวกมึงตายห่าตายโหงกันให้หมด ก่อนที่ปอบห่าก้อมยายแก่จะหายตัวไปต่อหน้าต่อตาของพวกเขาทั้งหมด''

จากนั้นในเวลาเพียงไม่นานตัวของรันพีเองก็รู้สึกขนลุกไปทั่วร่างกายก่อนที่จะมีภาพนิมิตบางอย่างเข้ามาในหัวเขา ซึ่งภาพนิมิตที่รันพีเห็นนั้น มันเป็นหมู่บ้านที่มีหมอกหนาอยู่บนดอยและมีผู้คนใส่ชุดชนเผ่าโบราณกำลังเดินไปมาอยู่รอบหมู่บ้านเล็กๆในช่วงเวลากลางคืน 

ก่อนที่ภาพนิมิตนั้นจะตัดไปเป็นป่าแห่งหนึ่งที่มีรูปปั้นลักษณะใบหน้าร่างกายรวมถึงชุดเหมือนปอบห่าก้อมยายแก่ตั้งอยู่ในป่าแห่งหนึ่งที่รันพีไม่รู้จักและไม่เคยพบไม่เคยเห็นพร้อมกับมีเถาวัลย์พันรอบตัวรูปปั้นปอบห่าก้อมยายแก่อยู่ซึ่งภาพนิมิตนั้นก็ยังให้รันพีได้เห็นอีกว่า

ในป่านี้นอกจากจะมีรูปปั้นปอบห่าก้อมยายแก่นั้นแล้วยังมีด้ายแดงที่พันอยู่ตามต้นไม้ใบหญ้าในช่วงเย็นที่ท้องฟ้าใกล้มืดและตามพื้นดินนั้นยังเต็มไปด้วยเศษซากโครงกระดูกมนุษย์สีขาวอยู่ที่พื้นดินรอบๆรูปปั้นอีกด้วย

ก่อนที่ภาพนิมิตนั้นจะหายไปและรันพีก็เริ่มหายใจถี่ขึ้นหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับดวงตาที่เบิกโพลงกว้างและในเวลาไม่กี่วินาทีต่อมาตัวรันพีก็รู้สึกหมดแรงขยับร่างกายไม่ได้ก่อนที่รันพีจะสลบไปส่วนทางด้านของพารานเมื่อเขาเห็นว่าปอบห่าก้อมยายแก่หายตัวไปต่อหน้าต่อตาเขาแล้วเขาก็หันมามองรันพี

แต่สิ่งที่เขาเห็นนั้นก็คือตัวรันพีนั้นยืนนิ่งและหายใจแรงรวมถึงมีท่าทางแปลกๆ ส่วนทางด้านของรันพีในตอนนี้เขาก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะขยับร่างกายไม่ได้แล้วและในขณะนั้นตัวของรันพีเองก็หงายหลังล้มลงไปนอนที่พื้น 

และเมื่อรันพีล้มลงไปนอนที่พื้นแล้วทางด้านของพารานก็รีบเข้าไปหารันพีทันทีก่อนที่พารานจะโอบกอดรันพีและเขาก็ได้แตะไปที่หน้าของรันพีเบาๆก่อนที่พารานจะพูดกับรันพีว่า

''น้องรันพี น้องรันพี อย่าเป็นอะไรไปนะ พี่อยู่นี่แล้วจำที่พี่เคยสัญญากับน้องได้หรือเปล่า''

ส่วนทางด้านของยานีพรานอินมาสและรินดาเมื่อพวกเขาเห็นรันพีล้มลงไปนอนที่พื้นพวกเขาก็รีบไปดูอาการรันพีทันทีจากนั้นทางด้านของหลวงพ่ออินศรที่นั่งขัดตะหมาดอยู่ด้านหลังของทุกคนท่านก็ได้พูดขึ้นมาว่า ''พวกโยมไม่ต้องเป็นห่วงโยมรันพีไปหรอก โยมรันพีแค่หมดแรงเพราะพลังในดวงจิตของเขาเริ่มใกล้ที่จะถูกปลุกตื่นขึ้นแล้ว'' 

ทางด้านของทุกคนเมื่อฟังหลวงพ่อท่านพูดก็ทำหน้าเหวอและงงสับสนไปตามๆกันว่าสิ่งที่หลวงพ่อท่านพูดนั้นมันหมายความว่าอะไรและทำไมรันพีถึงมีพลังนี้ได้

แต่พวกเขาก็ได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้หลังจากนั้นตัวของรันพีก็ลุกขึ้นมานั่งและขยับร่างกายได้ปกติก่อนที่รันพีจะหันไปมองหน้าพี่พารานพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้าและรันพีก็ได้โอบกอดพี่พารานพร้อมกับร้องไห้ปล่อยน้ำตาที่ไหลพรากออกมา

จากนั้นภาพก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นช่วงรันพีในสมัยมัธยมที่กำลังซื้อขนมในโรงอาหารในช่วงพักกลางวันในโรงเรียนซึ่งขนมนั้นก็คือขนมเบื้องหลังจากที่รันพีซื้อขนมเบื้องและจ่ายเงินให้แม่ค้าเสร็จเรียบร้อยแล้วตัวเขาก็เดินกินขนมเบื้องด้วยสีหน้าแววตาที่มีความสุขกับการกิน 

แต่ในระหว่างที่รันพีกำลังเดินกินขนมเบื้องอยู่นั้นตัวเขาก็โดนแก๊งนักเรียนอันธพาล4คนในโรงเรียนกลั่นแกล้งซึ่งหัวหน้าแก๊งอันธพาลนั้นเขามีชื่อว่า มน ซึ่งมนนั้นเป็นเด็กที่เกเรมากชอบแกล้งคนที่ไม่มีทางสู้และเวลามนทำผิดคุณครูคนอื่นๆก็ได้แค่ตักเตือนเพราะทำอะไรไม่ได้เพราะว่ามนนั้นเป็นลูกของผอ.ในโรงเรียนนี้นี่เอง

ตัดกลับมาใน่ชวงที่รันพีกำลังเดินกินขนมเบื้องด้วยสีหน้าแววตาที่มีความสุขนั้นมนก็ได้เดินมาอยู่ที่เบื้องหน้าของรันพีก่อนที่เขาจะหยุดเดินและพูดจาหยาบคายบูลลี่ใส่รันพี

''เห้ยไอ้หัวชมพูไปตายไปตัวประหลาดน่าขนลุก มึงเกิดมาก็มีผมสีชมพูตั้งแต่เกิดมึงมันเป็นผีบ้ามาเกิดชัดๆนอกจากหัวมึงจะสีชมพูแล้วยังทำจริตน่ารังเกียจผู้ชายที่ไหนเขาทำกันวะกูจะอ้วก ใครเขาจะชอบมึงกันกิริยาท่าทางน่ารังเกียจแบบนี้''จากนั้นมนก็ได้หัวเราะพร้อมกับเพื่อนๆของเขาที่อยู่ด้านหลังอีก3คนซึ่งเพื่อนๆที่อยู่ดานหลังของมนนั้นมีชื่อว่า เอก ยาม และ ตม

ซึ่งเมื่อรันพีได้ยินมนพูดแบบนั้นเขาก็ระเบิดอารมณ์ตัวเองออกมาก่อนจะตะโกนพูดกับมนเสียงดังลั่นโรงอาหารที่มีผู้คนอยู่รอบๆว่า

''มนฉันจะเป็นอะไรของฉันดิแล้วแกมาเสือกทำไมวะ ก่อนจะบูลลี่คนอื่นหัดดูตัวเองบ้างนะทำตัวก็ต่ำพูดจาก็หยาบคายคิดว่าตัวเองเก่งกล้ามาจากไหนถึงได้ทำตัวแบบนี้ก่อนจะไล่ด่าคนอื่นไปตายแกควรไปตรวจสมองก่อนนะ''

ทันทีที่รันพีพูดจบมนก็ทำสีหน้าโกรทเกรี้ยวก่อนที่เขาจะชกต่อยไปที่หน้าของรันพีจนรันพีนั้นล้มลงไปนอนที่พื้นและมนก็ได้สั่งใหเอกยามและตมรุมกระทืบรันพี

ซึ่งในจังหวะนั้นก็มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งเดินเข้ามาผลักให้เอกยามตมกระเด็นออกจากตัวรันพีซึ่งเขาคนนั้นก็คือพี่พารานนั้นเองซึ่งหลังจากที่พารานผลักทั้งสามคนเสร็จเขาก็หันไปมองหน้ามนที่กำลังยืนมองเขาพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างจ้องมองเขาและรันพีอยู่ 

จากนั้นพารานเมื่อเขาหันหน้าไปหามนที่กำลังมองเขาและรันพีอยู่เขาก็รีบเดินไปชกหน้าของมนอยู่หลายครั้งจนมนนั้นเลือดกระเด็นออกจากปากตาก็บวมเป็นสีม่วงแถมหน้าผากยังแตกเลือดไหลไม่หยุดแต่ในขณะนั้นผอ.โรงเรียนหรือพ่อของมนก็ได้เดินเข้ามาห้ามและสั่งให้พารานหยุดต่อยมนลูกของเขาเดี๋ยวนี้และเขาจะไม่เอาเรื่อง

และเมื่อผอ.หรือพ่อของมนพูดจบพารานก็หยุดต่อยมนก่อนที่เขาจะพูดกับมนว่า ''ถ้ามึงยังมายุ่งกับน้องรันพีอีกกูไม่ปล่อยมึงไว้แน่''

จากนั้นพารานก็เดินไปอุ้มรันพีที่นอนอยู่ที่พื้นพร้อมกับมีเลือดที่ไหลเปื้อนเสื้อและรอยฟกช้ำอยู่ตามตัวก่อนที่พารานจะอุ้มรันพีเเละเดินออกจากโรงอาหารและพารันพีไปห้องพยาบาลเพื่อให้คุณครูที่อยู่ในห้องพยาบาลทำแผลให้

และเมื่อคุณครูพยาบาลสาวทำแผลให้พารานและรันพีเสร็จคุณครูสาวก็ได้กล่าวคำพูดนุ่มๆว่า ''ครูได้ข่าวแล้วนะมีนักเรียนคนหนึ่งส่งคริปมาให้ครูดูแต่ครูจะบอกไว้ก่อนนะ การใช้ความรุนแรงในโรงเรียนมันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องถ้าเธอใชความรุนแรงแบบที่พวกนั้นทำเธอก็จะไม่ต่างอะไรจากพวกนั้นเลย แต่ว่าพวกเธอสองคนก็เก่งดีนะที่กล้าสู้พวกนั้นปกตินักเรียนคนอื่นๆที่โดนแกล้งไม่กล้าแม้แต่จะสู้ พวกเธอคงทำให้พวกนั้นหายบ้าหยุดกลั่นแกล้งคนไปได้สักพักเลยแหละอุ๊ยครูไปเอาของที่ตึกอาคารหนึ่งแปปพวกเธอสองคนพักกันอยู่ที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวครูกลับมา''

ทันทีที่คุณครูพยาบาลสาวออกไป ทางด้านของพารานก็ลูบหัวรันพีที่นอนอยูบนเตียงเบาๆ ''น้องรันพีไม่เป็นอะไรแล้วนะพี่สัญญาจะปกป้องเราเอง''

ส่วนทางด้านของรันพีก็จับมือพี่พารานแน่นและฉีกยิ้มมุมปากเล็กน้อยจากนั้นรันพีก็ได้กล่าวขอบคุณพี่พารานที่มาช่วย

และเวลาก็ได้ผ่านไปหลายวันพี่พารานกับรันพีก็ได้ทำความรู้จักกันจนสนิทกันและไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดจนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่งในวันตอนเย็นช่วงวันหยุดที่ทั้งพารานและรันพีไม่ได้ไปเรียนทั้งสองคนได้นัดกันไปที่งานวัดในช่วงกลางคืนซึ่งเมื่อทั้งคู่มาถึงงานวัดแล้วทางด้านของรันพีก็ทำสีหน้าแววตาดีใจเป็นอย่างมาก

และรันพีก็ได้จับมือพี่พารานและพาพี่พารานไปเล่นบ้านผีสิงชิงช้าสวรรค์โดยในช่วงเวลานี้ในระหว่างที่พารานนั่งชิงช้าสวรรค์กับรันพีอยู่นั้นเขาก็ทำสีหน้าแววตามีความสุขที่ได้อยู่กับรันพีจนกระทั่งทางด้านของพารานก็ยื่นมือไปจับมือของรันพีทั้งสองข้างส่วนทางด้านของรันพีที่กำลังดูวิวบรรยากาศในงานวัดอยู่นั้นเขาก็ได้หันหน้าไปหาพี่พารานและเป็นจังหวะเดียวกันที่พี่พารานจับมือของเขาพอดี

จากนั้นทางด้านของพารานก็ได้พูดกับรันพีด้วยน้ำเสียงสั่นๆเขินๆ ''น้องรันพีพี่มีไรจะบอก'' ส่วนทางด้านของรันพีก็หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆก่อนที่รันพีจะตอบกลับพี่พารานด้วยสีหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ''อะไรหรอพี่ มีอะไรจะบอกหนูหรอ''

และเมื่อรันพีพูดจบทางด้านของพี่พารานก็พูดขึ้นมาทันทีว่า ''พี่ชอบเรานะ น้องรันพีเป็นแฟนกับพี่ได้มั้ย'' และมาในส่วนทางด้านของรันพีเมื่อเขาได้ยินพี่พารานพูดแบบนั้นเขาก็เก็บอาการไม่อยู่เพราะตัวรันพีเองก็ชอบพี่พารานเหมือนกัน จากนั้นรันพีก็ได้ตอบตกลงเป็นแฟนพี่พารานบนชิงช้าสวรรค์ 

และหลังจากนั้นมาพวกเขาทั้งสองก็เปิดตัวเป็นแฟนกันจนคนในโรงเรียนต่างช็อกตาแตกไปตามๆกันเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าพ่อหนุ่มที่มีนามว่าพารานหน้าตาหล่อเหลาจะมาคบเพศเดียวกัน ซึ่งน้้นก็ทำให้สาวๆอกแตกไปตามๆกันรวมถึงชายหนุ่มที่มีนามว่า มาส เมื่อเขารู้ว่าน้องรันพีคนที่เขาชอบมีแฟนแล้วเขาก็ได้แต่มองรันพีอยู่ห่างๆที่สนามหญ้าในโรงเรียน 

จากนั้นในระหว่างที่มาสเฝ้ามองรันพีอยู่ห่างๆอยู่นั้นก็มีหญิงสาวที่อยู่ข้างห้องมาสเข้ามาทักทายมาสซึ่งนั้นก็คือโนรินนั้นเองโนรินนั้นได้เข้ามาจับมือมาสทั้งสองข้าง

''ว่าไงมาสมองไรอยู่หรอ เราชื่อโนรินนะเอิ่ม,,,,,,คือเราชอบมาสมากเลยอ่าเป็นแฟนกับเราน้าแก''

ทางด้านมาสเมื่อเห็นโนรินพูดแบบนั้นเขาก็ทำท่าทางตกใจก่อนที่เขาจะสลัดมือโนรินที่จับมือของเขาอยู่และมาสก็ได้บอกกับโนรินว่า ''เรามีคนที่เราชอบแล้วอะ แต่เขาดันมีแฟนเเล้วเราขอตัวนะ'' จากนั้นมาสก็ได้เดินหนีโนรินไป

ส่วนทางด้านของโนรินเมื่อเห็นมาสปฏิเสธเธอก็กรี๊ดเสียงดังจนนักเรียนคนอื่นๆที่อยู่แถวนั้นหันมามองและโนรินก็หันไปมองมาสที่เดินจากเธอไป

ส่วนทางด้านมาสเมื่อเขาเดินหนีโนรินพ้นแล้วเขาก็มาอยู่ในห้องน้ำและถอนหายใจช้าๆและมาสก็ได้หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาและเขาก็เปิดโทรศัพท์ดูคริปวีดีโอในตอนที่รันพีโดน มน และเอก ยาม ตม กลั่นแกล้งและมีพารานเข้ามาช่วย

จากนั้นภาพก็ได้ตัดไปตอนที่มาสอัดคริปตอนที่รันพีโดนกลั่นแกล้งในโรงอาหารหลังจากที่ผอ.เข้ามาห้ามและพารานได้อุ้มรันพีออกจากโรงอาหารมาสก็ได้เดินไปหาผอ.และก็มนและยื่นคริปที่เขาถ่ายไว้ให้ผอ.และมนดู ''ถ้าไม่อยากให้คริปนี้ถูกปล่อย ผอ. ก็บอกลูกของผอ.ด้วยนะหัดมีมารยาทและพฤติกรรมดีๆบ้าง'' จากนั้นภาพก็ตัดไปตอนที่มาสดูคริปที่อัดไว้ในห้องน้ำก่อนที่เขาจะปิดโทรศัพท์และกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ทางด้านหลังของมาสนั้นก็มียายแก่ใส่ชุดพื้นเมืองสีน้ำเงินน่าตาน่ากลัวตัวสูงหัวชิดกับเพดานห้องน้้ำเป็นเงารางๆอยู่ด้านหลังของมาสก่อนที่ยายแก่ตนนั้นจะพูดว่า

มึงอยากได้สิ่งที่มึงต้องการมั้ย ถ้าอยากได้ก็ท่องบทสวดตามกูสิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***