บทที่1 เมืองมัจจุราชกับคำสาปมรณะ

ณ จังหวัดกรุงเทพมหานครในช่วงเช้ามีเด็กหนุ่มร่างเล็กมีผมสีชมพูเงางามเขามีนามว่า รันพี ชายหนุ่มร่างเล็กคนนี้อายุ19ปีบริบูรณ์และพึ่งเข้ามหาวิทยาลัยเป็นปีแรก 

ซึ่งเขาก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งซึ่งเธอมีลักษณะผมยาวหน้าตาน่ารักดวงตาเล็กและปากที่อมชมพูซึ่งเธอเป็นเพื่อนสนิทของเขาเธอมีนามว่า ยานี 

และในตอนนี้ทั้งสองคนก็กำลังนั่งทานข้าวผัดไข่ในโรงอาหารของมหาวิทยาลัย แต่ว่าในขณะที่ทั้งคู่กำลังกินข้าวอยู่นั้นทั้งสองคนก็แอบมองรุ่นพี่ปี2ผู้ชายคนหนึ่งเขามีนามว่า มาส

โดยพี่มาสนั้นเป็นคนที่ทั้งสอนคนชอบมากบอกเลยว่าพี่มาสเป็นไอดอลของหนูเลยค่ะเพราะว่าใบหน้าของพี่มาสนั้นหล่อเหลาหน้าเข้มเหมือนหลุดออกมาจากนิยายบอกเลยว่าพี่มาสหล่อเอาเรื่องมากๆ 

ความหล่อของพี่มาสนั้นทำให้มักมีสาวๆมารุมจีบมากมาย

ในระหว่างที่รันพีและยานีกำลังกินข้าวและมองพี่มาสกันอยู่นั้นจู่ๆจากที่พี่มาสกำลังเดินหนีสาวๆที่มารุมล้อมอยู่นั้น

พอเขาเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจ้องมองเขาอยู่เขาจึงค่อยๆเดินตรงไปหาทั้งสอง

ยานีและรันพีที่เห็นอย่างนั้นเขาก็ถึงกับช็อคทำตัวไม่ถูกอ้าปากค้างในความหล่อของรุ่นพี่ที่เดินเข้ามาหา

เมื่อพี่มาสเดินมาใกล้ๆทั้งสองแล้ว เขาก็หยุดอยู่ตรงหน้าของรันพีก่อนที่เขาจะจับมือของรันพีขึ้นมาและเอ๋ยคำพูดน้ำเสียงเหมือนผู้ชายยุค80ในละครที่นุ่มนวลอ้อนๆ

''น้องชื่ออะไรหรอ ''

''รันพีทำสีหน้าเขินๆเล็กน้อยก่อนจะตอบพี่มาสไปว่าผม..ผมหรอผมชื่อรันพีครับ''

จากนั้นเมื่อรันพีพูดจบทางด้านของรุ่นพี่มาสก็พูดต่อขึ้นมาทันที น้องรันพีพี่ขอจีบเราได้ปะ

ยานีและรันพีรวมถึงสาวๆที่ตามพี่มาสมาพอได้ยินพี่มาสพูดแบบนั้นทุกคนก็ถึงกับช็อกตาค้างไปตามๆกันสวนทางด้านของรันพีเขาก็ทำตัวไม่ถูกได้แต่กลืนน้ำลายและก้มหน้ามองพื้นจากนั้นพี่มาสก็จับคางรันพีเบาๆ

แต่ในขณะเดียวกันก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเธอมีชื่อว่าโนรินเธออยู่ปี2อยู่คณะเดียวกับมาสซึ่งขณะที่ทั้งสองอยู่คือนิเทศศาสตร์ และโนรินเธอนั้นแอบชอบมาสมาตั้งนานแล้วสมัยอยู่มัธยม

และหลังจากที่เธอเห็นชายหนุ่มที่เธอชอบจะจีบรันพีเธอก็เกิดความอิจฉาและทำสีหน้าไม่พอใจก่อนที่เธอจะเดินออกจากตรงนั้นจนผู้คนที่อยู่แถวนั้นก็หันมามองเธอและซุบซิบหัวเราะคิกคัก

ส่วนทางด้านของรันพีที่ยังเขินๆและก้มหน้าอยู่เขาก็หันไปมองผู้คนที่มองเขาและพี่มาสจากนั้นรันพีก็กลืนน้ำลายและภายในใจเขาตอนนี้รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเป็นอย่างมากก่อนที่เขาจะบอกกับพี่มาสว่า

''ขอตัวก่อนนะครับพอดีผมมีเรียนต่อ ยานีไปเรียนกันเร็ว''

"เรามีเรียนด้วยหรอวะมึง"

"มีๆ ไปกัน"

จากนั้นรันพีก็หยิบกระเป๋าและลุกออกจากโต๊ะรีบเดินหนีพี่มาสและผู้คนเหล่านักศึกษาออกจากตรงนั้นพร้อมกับเพื่อนของเขา

ส่วนทางด้านของพี่มาสนั้นเขาก็ได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมพร้อมกับฉีกยิ้มเล็กน้อยๆมองดูรันพีที่กำลังรีบเดินขึ้นบันได

ส่วนทางด้านของโนรินที่เดินออกมาจากตึกเธอก็เดินมาเข้าห้องน้ำหญิงอีกตึกหนึ่ง ซึ่งห้องน้ำหญิงห้องนี้มีศาลไม้เก่าๆผูกผ้าสามสีอยู่ในห้องน้ำซึ่งเคยมีเรื่องเล่าว่าหากใครมาขอพรที่ศาลในห้องน้ำนี้ พรนั้นจะเป็นจริงแต่ว่าหากพรนั้นสำเร็จแล้วผู้นั้นจะต้องตาย แต่ส่วนมากเหล่าวัยรุ่นที่ไม่เชื่อและอยากลองดีสุดท้ายก็จบไม่สวยกันสักคน

หลังจากที่โนรินเธอเข้ามาในห้องน้ำที่มีศาลอีกตึกหนึ่งชั้นสามเธอก็เดินไปใกล้ๆศาลไม้เก่าๆก่อนที่เธอจะพนมมือและทำสีหน้าเกรี้ยวกราดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากจากนั้นเธอก็ได้ขอพรศาลไม้เก่าๆในห้องน้ำที่อยู่เบื้องหน้าของเธอ

"ถ้าหากศาลนี้ทำให้พรหนูเป็นจริงต่อให้หนูต้องตายหนูก็ยอมขอแค่ให้พี่มาสหลงรักหนูเป็นแฟนกับหนูและหนูขอให้คนที่พี่มาสกำลังจีบอยู่ตอนนี้หนูขอให้มันตายห่าตายโหงด้วยเทอญสาธุ"

ทันทีที่โนรินพูดจบหลอดไฟในห้องน้ำก็กระพริบๆเหมือนกับว่าพรที่โนรินขอนั้นได้ถูกรับรู้จากบางสิ่งที่อยู่ในศาลแล้ว และในขณะเดียวกันนั้นทางด้านหลังของโนรินก็มีหญิงสาวใส่ชุดเดรสสีแดงปรากฏตัวขึ้นมาด้วยสภาพที่ดูสยดสยองน่ากลัวโดยหญิงสาวที่ใส่ชุดเดรสสีแดงที่อยู่ด้านหลังของโนรินนั้นเธอมีรูปปร่างที่ผอมแห้งหนังติดกระดูก

และสีผิวขาวซีดปากฉีกไปถึงใบหูมีดวงตากลมโตสีขาวมีน้ำเลือดน้ำหนองไหลตามตัวเธอจ้องมองมาที่โนรินจากนั้นเมื่อโนรินขอพรจากศาลไม้เก่าๆเสร็จเธอก็เดินออกไปจากห้องน้ำ

และภาพก็ได้ตัดไปทางฝั่งของมาสที่กำลังเดินตามรันพีขึ้นไปบนตึกแต่แล้วจู่ๆก็มีลมเข้ามาปะทะใบหน้าของเขาและหลังจากที่เขานั้นโดนลมปะทะใบหน้ามาสก็ได้หยุดเดินตามรันพี และเหมือนโดนมนต์สะกดอะไรบางอย่างก่อนที่เขาจะหันไปข้างหลังและพบเข้ากับโนริน

และเมื่อมาสเห็นใบหน้าโนรินเขาก็รู้สึกหลงไหลในตัวโนรินเป็นอย่างมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนที่เขานั้นจะเดินไปหาโนรินและเข้าไปกอดโนริน จากนั้นมาสก็ได้ขอโนรินเป็นแฟนท่ามกลางผู้คนในโรงอาหารที่อยู่เป็นจำนวนมาก

และทางด้านผู้คนที่ได้ยินมาสขอโนรินเป็นแฟนทุกคนก็ถึงกับช็อกกันไปอีกและเริ่มซุบซิบนินทามาสกันอย่างเมามัน

ขณะเดียวกันก็มีหญิงสาวที่มีนามว่า รินดา ซุบซิบกับชายหนุ่มหรือเพื่อนของเธอที่มีนามว่า พรานอิน

มึงพี่มาสผีเข้าหรือเปล่าวะตอนแรกบอกจะจีบน้องรันพี ตอนนี้มาขอเป็นแฟนโนรินเนี่ยนะกูว่าอีนั้นทำของใส่มาสหรือเปล่าวะมึง

บ้ากูว่าเพ้อเจอ มันจะเป็นยังงั้นไปได้ไงกูวะ พี่มาสเขาเจ้าชู้หรือเปล่ามึงลองคิดดีๆหล่อขนาดนี้อาจจะเจ้าชู้ก็ได้นะเว้ยแบบคุยหลายคนชอบหลาบคนไรงี้

มึงแต่ว่านะกูก็ตามติดพี่มาสมาตลอดนะแต่ว่ากูพึ่งเคยเห็นเขาแสดงกิริยาท่าทางแบบนี้นี่แหละกูว่าพวกเราต้องสืบ

จากนั้นทางด้านของรันพีและยานีเมื่อพวกเขาขึ้นมาบนตึกมาถึงชั้นสองทั้งสองคนก็เข้าห้องเรียนก่อนเวลาและนั่งรอเพื่อนๆและอาจารย์ที่โต๊ะแต่แล้วในระหว่างที่รันกำลังจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวของเขาก็รู้สึกร้อนวูบๆวาบๆไปทั่วร่างกายก่อนที่เขาจะรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมากและเนื้อตัวของเขาก็รู้สึกอ่อนแรง

และในเวลาไม่กี่นาทีรันพีก็ล้มลงไปนอนกับพื้นส่วนยานีที่เห็นเพื่อนล้มก็รีบเข้าไปดูอาการรันพีก่อนที่เธอจะตะโกนขอความช่วยเหลือด้วยน้ำเสียงที่ดังลั่น จากนั้นทางด้านของยานีที่กำลังมองรันพีอยู่เธอก็สังเกตุเห็นว่าตามผิวหนังของรันพีนั้นค่อยๆมีตะปูออกมาตามผิวหนังอย่างน่าสยดสยองและยังไม่พอตามเล็บมือของรันพีนั้นเล็บของรันพีค่อยๆฉีกออกจากกันอย่างน่ากลัว

ทางด้านของยานีที่เห็นเพื่อนตัวเองจู่ๆก็เป็นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆก็มีตะปูออกมาตามผิวหนังแถมยังเล็บฉีกอย่างไม่ทราบสาเหตุเธอก็ได้แต่ตะโกนขอความช่วยเหลือและมองเพื่อนตัวเองที่กำลังกรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาณ

และตัดมาทางด้านของโนรินที่กำลังโดนมาสกอดด้วยความหลงไหล เธอก็รู้ดีใจก่อนที่เธอจะบอกให้มาสตามเธอมาจากนั้นโนรินก็จับมือมาสและทั้งสองก็เดินออกไปจากโรงอาหาร

แต่ว่าในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเดินออกไป

รินดาและพรานอินก็จ้องมองตาไม่กระพริบและทั้งสองก็หันมามองหน้ากันและจากนั้นรินดาก็ได้ถามพรานอินด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนว่า

"ฉันว่าพี่มาสต้องโดนของอะไรจากอีนางโนรินแน่นอนแต่ว่ามันไปทำที่ไหนกันล่ะทำไมถึงไวขนาดนี้"

เห้ยเพ้อเจ้อ แกอย่าคิดมากดิ

"แกเชื่อฉัน อาการแบบนี้โดนของชัวร์ฉันเคยเห็นมาก่อนนะแบบนี้"

จากนั้นรินดาและพรานอินก็เดินตรงไปที่บันไดและพวกเขาก็กำลังจะขึ้นไปเรียนที่ชั้นสามที่ตึกนี้โดยตึกโรงอาหารและวิชารวมถึงห้องเรียนที่พวกเขาจะเรียนอยู่ตึกเดียวกันกับโรงอาหาร แต่แล้วเมื่อพวกเขาได้เดินขึ้นมาที่ชั้นสองรินดาและพรานอินก็เห็นนักศึกษาอาจารย์อยู่หลายคนยืนมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ในห้องเรียนห้องหนึ่งฝั่งซ้ายมือ

รินดาและพรานอินด้วยความที่พวกเขาสองคนสงสัยพวกเขาจึงเดินเข้าไปมุงดูด้วยปรากฏว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือ น้องรันพีนอนกรีดร้องอยู่ที่พื้นพร้อมกับมีเศษตะปูเป็นก้อนๆออกมาจากตามผิวหนังทั่วร่างกายและเมื่อทั้งสองสังเกตุดีๆทั้งคู่ก็เห็นว่าเล็บของรันพีนั้นฉีกขาดออกจากกันทุกนิ้ว

"จากนั้นรินดาก็มองหน้าพรานอินและเธอก็บอกให้พรานอินตามเธอมา จากนั้นทั้งสองคนก็วิ่งลงมาจากตึกและตรงไปที่ตึกที่มีศาลไม้เก่าๆในห้องน้ำหญิงแต่ในระหว่างทางที่ทั้งคู่กำลังวิ่งไป พรานอินที่ยัง งงอยู่เขาก็ได้ถามกับรินดาว่าด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆเอ่ยออกมาว่า"

"ทำไมมีงถึงรีบขนาดนั้น อย่าบอกนะมึงรู้ว่าน้องรันพีโดนอะไร"

"ต้องใช่แน่ๆ นางโนรินอาจจะไปขอพรที่ศาลในห้องน้ำหญิงที่ห้องน้ำนั้นแน่ๆเลยโอ้ยคนที่ตายส่วนมากก็ตายเพราะไปลองดีไปขอพรที่ศาลในห้องน้ำนั้น"

"เอิ่ม..หมายความว่าไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมาสและน้องรันพี"

"เรื่องมันยาวเดี๋ยวฉันมาเล่าทีหลัง "

ทันทีที่รินดาพูดจบพวกเขาทั้งสองก็มาถึงชั้นสามและได้เข้าไปในห้องน้ำที่มีศาลในห้องน้ำหญิงหลังจากที่ทั้งคู่เข้ามาในห้องน้ำกันแล้วรินดาก็ทำสีหน้าไม่พอใจก่อนที่เธอจะกล่าวาจาท้าทายบางสิ่งในศาล

"ถ้าแกอย่างอยากอยู่สุขสงบฉันขอเตือนแกให้ปล่อยน้องคนนั้นไปรวมถึงมาสด้วย หากแกยังดื้อไม่เชื่อฟังศาลนี่ แกก็ไม่ต้องอยู่"

จากนั้นยานีก็หยิบรูปปั้นนางรำที่อยู่ในศาลโยนลงมาที่พื้นเต็มแรงจนรูปปั้นนางรำนั้นแตกออกจากกัน 

พรานอินหลังจากที่เขาเห็นรินดาโยนรูปปั้นนางรำโยนลงไปที่พื้นเขาก็เข้าไปจับตัวรินดา

"เห้ยรินดาแกทำอะไรวะ"

"แกอย่ามาหยุดฉันนะเว้ย อีศาลเหี้ยนี่แหละมันเป็นคนทำน้องรันพีและพี่มาสให้เป็นแบบนั้นหากเราไม่หยุดมันตอนนี้ทั้งน้องรันพีและมาสจะแย่เอานะ ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาตายเพราะอีศาลสันตีนนี่อีก"

ทันที่รินดาพูดจบประตูในห้องน้ำก็ปิดดังลั่นก่อนที่กระจกและหลอดไฟในห้องน้ำจะแตกออกและตามมาด้วยเสียงของหญิงสาวปริศนาที่น้ำเสียงดูโกรทเกรี้ยว

"มึงกล้าดียังไงถึงคิดจะมาทำลายศาลที่กูอยู่ เดี๋ยวกูจะหักคอพวกมึงสองคนให้ต่ายห่าในห้องน้ำนี่แหละ"

ตอนที่ 1 เมืองมัจจุราชกับคำสาปมรณะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***