DEFEAT#เสือร้ายพ่ายเมีย บท ๑๐

. .

ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงชุมเสือ

เป็นที่ ๆ ก้านคาดไม่ถึง

ดูถ้าแล้วพ่อของเขาจะเป็นระดับ

‘มหาโจร’

นายเสือ ๆ ที่ว่านี่ขนาดนี้เลยสินะ

เหม

ตกใจอะไรขนาดนั้น?

ก้านแก้ว

ก็แหม...

ก้านแก้ว

ฉันไม่คิดว่าชุมเสือ

ก้านแก้ว

มันจะใหญ่โตขนาดนี้นี่จ๊ะ

ก้านแก้ว

คิดว่าจะเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ

เดื่อ

ถ้าเป็นแค่หมู่บ้านเล็ก ๆ

เดื่อ

คงไม่ต้องถ่อขึ้นมาบนภูเขาหรอก

เปลว

อีกอย่าง

เปลว

นายเสือเป็นโจรที่เก่งกล้าที่สุด

เปลว

ไม่ใช่พวกกระจอก ๆ ปลายแถว

เปลว

ชุมเสือนี้

เปลว

ยังนับว่าเล็กอยู่มากโข

ก้านได้แต่ส่งยิ้มให้

ชุมเสือใหญ่กว่าหมู่บ้านก้านซะอีก

เอาอะไรมาลงมาเล็กกัน

แต่จะว่าไปแล้ว...

มันเป็นอย่างที่เหมพูดจริง ๆ

ในระหว่างที่ชาวบ้านลำบากยากแค้น

พวกเสือกับอยู่ดีกินดี

พวกราชการได้รับการยกย่อง

แต่ทำไมชาวบ้านยังอยู่กันอย่างนั้น

ไม่มีการพัฒนา

ไม่มีความสุขสบาย

ต่างจากหมู่บ้านที่โจรคุม

? ? ? : ก้านแก้ว!?

ก้านหันไปทางต้นเสียง

เขาไม่ได้ยินคนเรียกชื่อเต็ม ๆ

มานานมากแล้ว

จนลืมไปแล้วว่าชื่อจริง ๆ คืออะไร

ก้านแก้ว

ระ รู้ชื่อฉันได้ยังไง

? ? ? : จะไม่รู้ได้ไง

? ? ? : ในเมื่อ ‘พ่อ’ เป็นคนตั้ง

ก้านแก้ว

พะ พ่อ!?.หันมองเหม

เหม

นี่นายเสือ

เหม

‘เสือเส็ง’

เหม

พ่อแท้ ๆ ของมึง

เหมกล่าวพร้อมดันหลังก้านเบา ๆ

ให้เดินไปหาพ่อแท้ ๆ ที่ไม่เคยพบเจอ

เส็ง

ปะ เป็นยังไงบ้าง?

เส็ง

เหนื่อยมากมั้ย?

เส็ง

เดินทางมาเสียไกล

เส็ง

พ่อขอโทษ...

ก้านแก้ว

พะ พี่เหม

ก้านแก้ว

ยะ อย่าไปนะ

ก้านแก้ว

ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว

ก้านถอยไปหาเหม

แววตาที่ช้อนมองเอ่อคลอหยาดน้ำ

จับชายเสื้อแน่นยืนแอบอยู่หลังเหม

ทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับหน้าสลด

ยิ่งมองสีหน้าและแววตาของลูกชาย

ที่คล้ายจะเป็นกังวลปนหวาดกลัว

ยิ่งทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกเจ็บปวดใจนัก

เหม

มึงกลัวอะไร?

ก้านแก้ว

มะ ไม่รู้

ก้านแก้ว

ฉันไม่รู้

เหม

นั่นพ่อมึงนะ

เหม

มึงดั้นด้นมาถึงนี่

เหม

ก็เพื่อมาหานายเสือ

เหม

พ่อแท้ ๆ ของมึง

น้ำเสียงเหมเจือปนโทโส

ปรามเด็กน้อยที่เกาะเขาแน่นไม่ปล่อย

เหม

แล้วทำไม...

ก้านแก้ว

ก็แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ!

ก้านที่กำลังรู้สึกสับสน

และตั้งตัวไม่ทัน

ไหนจะถูกเหมปรามแบบนี้อีก

ก็พลอยให้อารมณ์เดือดดาลขึ้นมา

ก้านแก้ว

‘เขา’ ไม่เคยเลี้ยงฉันมา!

ก้านแก้ว

จู่ ๆ พี่ก็อุ้มฉันลากฉันมาหาแบบนี้

ก้านแก้ว

พี่จะให้ฉันรู้สึกยังไง!?

ก้านแก้ว

อึก ฮึก

คนเป็นพ่อไม่ได้โกรธลูกเลย

ยิ่งได้ยินก็ยิ่งเข้าใจก้านขึ้นไปอีก

คนอื่น ๆ ต่างพากันถอยหนี

ด้วยรู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่ควรจะมายุ่ง

จึงเหลือเพียงเส็ง เหม และก้าน

เหม

ไม่ร้องสิ

เหม

กูขอโทษ.เช็ดน้ำตา

เหมหันมาประจันหน้ากับก้าน

และเช็ดน้ำตาที่ไหลรินมาสาย

เส็ง

ก้านแก้ว

อึก ฮึก

ก้านหันไปมองผู้เป็นพ่อที่ยืนส่งยิ้มให้

เสือเส็งเดินมาหาทั้งคู่ใกล้ ๆ

ก้านถอยหนีเล็กน้อย

ขยับเข้ากอดเหมแน่นขึ้น

เส็ง

พ่อขอเรียก ‘แก้ว’ ได้มั้ย?

เส็งค่อย ๆ ปรับอารมณ์ให้อ่อนลง

เมื่อกี้เขาอาจจะใจร้อนเกินไป

และทำให้ก้านตกใจตั้งตัวไม่ทัน

ก้านแก้ว

ดะ ได้จ้ะ อึก ฮึก

เส็ง

ลูกคงเหนื่อยจากการเดินทาง

เส็ง

ให้ไอ้เหมพาไปพักก่อน

เส็ง

พ่อจะให้คนเอาน้ำเย็น ๆ ไปให้

ก้านแก้ว

จ้ะ

เส็งพยักหน้ากับเหม

ชายหนุ่มพาก้านมานั่งพักที่บ้านใหญ่

สาวใช้ : น้ำจ้ะ

ก้านแก้ว

ขะ ขอบคุณจ้ะ

ก้านรับแก้วน้ำจากหญิงวัยกลางคน

ก่อนจะส่งให้เหมที่เหงื่อชุ่มกาย

คงเพราะดันให้ก้านขี่หลังขึ้นเขามา

โดยไม่บ่นไม่ด่าอะไรสักคำเดียว

ก้านแก้ว

พี่ดื่มก่อนเถอะ

ก้านแก้ว

ฉันไม่ได้เหนื่อยอะไร

เหม

มึงกินเลย

เหม

กูกลับไปกินที่บ้านกู

ก้านแก้ว

พี่ไม่ได้อยู่ที่นี่หรือ?

เหม

นี่มันบ้านใหญ่

เหม

กูเป็นลูกน้อง

เหม

จะมาอยู่บ้านนี้ได้ไง

ก้านแก้ว

ละ แล้วพี่จะให้ฉันอยู่ที่นี่หรือ?

เหม

ก็เออสิ

เหม

มึงเป็นลูกนายเสือ

เหม

ก็ต้องอยู่กับนายเสือสิวะ

ก้านแก้ว

ไม่เอานะ!

ก้านแก้ว

ฉันไม่อยู่.ส่ายหัว

เหมปลายตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่

เธอรีบถดกายถอยออกไปทันที

เหม

ทำไม?

เหม

มึงบอกเหตุผลกูได้มั้ย?

ก้านแก้ว

ฉันก็บอกไปแล้วไง

เหม

เฮ้อ

เหม

แล้วมึงจะหนีทำไม?

เหม

นายเสือต้องการดูแลมึง

เหม

ในส่วนที่ไม่เคยทำ

เหม

มึงไม่คิดให้โอกาสเลยหรือ?

ก้านแก้ว

ไม่ใช่แบบนั้น

ก้านแก้ว

แต่พี่จะให้ฉันทำยังไงล่ะ?

ก้านแก้ว

จะให้ฉันใช้ชีวิตปกติ

ก้านแก้ว

ใช้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ก้านแก้ว

ทั้ง ๆ ที่พี่ลากฉันมา

ก้านแก้ว

ตลอด 16 ปีฉันอยู่กับหลวงตา

ก้านแก้ว

หลวงตาคือทุกอย่างในชีวิตฉัน

ก้านแก้ว

จู่ ๆ วันนึง

ก้านแก้ว

มีโจรบุกมาปล้นหมู่บ้าน

ก้านแก้ว

โจรผู้มีชื่อเสียงโหดเหี้ยม

เหม

...

ก้านแก้ว

โจรคนนั้นมาก้มกราบหลวงตา

ก้านแก้ว

พูดอะไรต่อมิอะไร

ก้านแก้ว

ที่ฉันไม่เข้าใจสักเรื่อง

ก้านแก้ว

แล้วจู่ ๆ

ก้านแก้ว

หลวงตาก็บอกให้โจรคนนั้น

ก้านแก้ว

พาฉันไปหาพ่อแท้ ๆ

ก้านแก้ว

ที่ฉันลืมไปแล้วด้วยซ้ำ

ก้านแก้ว

ว่าตัวเองก็มีพ่อเหมือนคนอื่น ๆ

เหม

.ยิ้ม + ลูบหัว

ก้านแก้ว

อึก ฮึก ฮื่อออออ

ก้านตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้อีก

แต่พอเจอความอบอุ่นและอ่อนโยน

ก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้

เส็ง

พ่อ...

เส็ง

ขอโทษ

เส็งแอบยืนฟังอยู่ทุกบทสนทนา

โปรดติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ