DEFEAT#เสือร้ายพ่ายเมีย บท ๓

. .

...วันเวลาผ่านไปถึง 3 วัน...

เหลือเพียงอีก 7 วันเท่านั้น

ก้านจะได้พบหน้าพ่อที่ไม่เคยเห็น

เปลว

มีลำธารอยู่ใกล้ ๆ

เปลว

จะไปมั้ย?

ก้านแก้ว

ไปสิ.รีบพยักหน้า + ยิ้ม

เดื่อ

ไปบอกพี่เหมนะ

ก้านแก้ว

พี่เดื่อพี่เปลวพาไปไม่ได้หรือจ๊ะ?

วันเวลาทำให้สนิทขึ้นมาก

จากที่ไม่เคยคิดจะเรียกชื่อด้วยซ้ำ

ตอนนี้กลับเรียกได้อย่างสนิทสนม

มีเพียงเหมล่ะมั้ง

ที่ทุกวันนี้ก็ยังไม่มีคำหรือสรรพนาม

ก้านไม่รู้จะเรียกว่าอะไร

เดื่อ

ไม่ล่ะ

เดื่อ

พวกกูมีงาน

เปลว

มึงไปกับพี่เหมนั่นแหละ

เปลว

พี่เหมก็ไปเฝ้าทุกครั้ง

เปลว

จะกลัวอะไร

ก้านแก้ว

ไม่ได้กลัว

ก้านแก้ว

ก็แค่ไม่ชอบ...

เหม

ไม่ชอบอะไร?

ก้านแก้ว

ไม่ชอบเสือเหม...

เหม

.มองนิ่ง

ก้านแก้ว

.เม้มปาก + เบือนหน้าหนี

เหม

จะไปไม่ไป

ก้านแก้ว

ไปสิ

ก้านแก้ว

เหนี่ยวตัวจะแย่แล้ว

ก้านหยิบเสื้อผ้าและเดินนำไปก่อน

เพราะเขาก็เริ่มคุ้นชินแล้ว

ไม่กลัวเหมือนแรก ๆ

เหมคอยเดินตาม

ก้านแม้จะเดินนำหน้า

ดูไม่กลัวเกรงใด ๆ

แต่พอเจออะไรก็สะดุ้งเฮือก

พาให้ชายหนุ่มหลุดยิ้มไปหลายหน

นี่ล่ะหนาพวกดีแต่ปาก

ทำตัวอวดเก่งไปวัน ๆ

ก้านแก้ว

ไปรอตรงนู้น.ชี้

ก้านชี้ไปยังต้นไม้ใหญ่

ที่อยู่ไม่ไกลจากริมลำธารมากนัก

เหมมองตามก่อนจะไปนั่ง

ชายหนุ่มเอนกายนอนพิงต้นไม้ใหญ่

พลางหลับตาลง

เป็นการพักผ่อนไปในตัวเช่นกัน

ก้านถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เหมเชื่อ

ปกติจะถูกว่าถูกด่า

เจอหน้าทีเป็นอันตีกันตลอด

ก้านแก้ว

สดชื่นสุด ๆ

ก้านลงมานั่งบนหินใต้น้ำ

ทำให้ช่วงตัวบนโผล่พ้นน้ำ

เห็นแผ่นหลังขาวนวลชัดเจน

และมันก็คงไม่แปลกมากนัก

ที่ผู้ชายถ่องแท้อย่างเหม

จะอยากมองของ ‘สวย ๆ งาม ๆ’

ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มเปี่ยมไปด้วยความสุข

ความตื่นตา

ความแปลกใหม่

ความสดใส

ความอ่อนเยาว์

ความไร้เดียงสา

ความคนที่อ่อนต่อโลก

มันช่างดึงดูดเหมเสียจริง ๆ

เหม

เห้ย!

เหม

งู!

เหมลุกอย่างรวดเร็ววิ่งไปหาก้าน

เด็กหนุ่มหันมองเหม

ก่อนจะหันกลับไปมองที่น้ำ

ก้านแก้ว

งู!!!

ก้านรีบลุกขึ้นจากลำธารโดยเร็ว

โดยไม่สนร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าปกปิด

ก้านแก้ว

เห้ย!

ด้วยตัวที่เปียก

ประจวบกับก้าวเหยียบหิน

ทำให้ก้านลื่นจนหน้าจะฟาดกับโขดหิน

เหม

ระวัง!

เหมคว้าแขนก้านและกระชากมาหาตัว

โอบกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนแน่น

ก้านแก้ว

งะ งูล่ะ!

เหม

มันว่ายหนีไปแล้ว

เหม

คงตกใจเหมือนกัน

ก้านแก้ว

.ถอนหายใจ

ก้านแก้ว

เกือบตายแล้วเรา.จับหน้าอก

ก้านแก้ว

เอ๊ะ.ก้มมอง

เหม

.ก้มมอง

ก้านสตั๊นไปชั่วขณะ

ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้ามองเหม

ที่ปากแทบจะชนกันอยู่รอมร่อ

ก้านแก้ว

อ๊ากกกกก!

เพี๊ยะ!.ก้านตบหน้าเหม

เหม

ซี๊ด~

ตูม!.เหมโยนก้านลงน้ำ

บังอาจมากที่มาตบหน้าเขา

ทั้งที่เขาอุตส่าห์วิ่งมาช่วยสุดชีวิต

ก้านแก้ว

อึก! แค่ก ๆ

ก้านแก้ว

อึก แค่ก แค่ก ๆ

ก้านแก้ว

อะ ไอ้บ้า!

เหม

ถ้ามึงยังลีลา

เหม

กูจะปล่อยทิ้งไว้คนเดียว

ก้านแก้ว

หะ ห้ะ!?

ก้านแก้ว

ระ รอด้วยสิ!

ก้านรีบขึ้นมาจากลำธาร

แม้จะยังไอไม่เลิกแต่ก็รีบแต่งตัว

เพราะเหมทำท่าจะไปจริง

ถ้าต้องอยู่คนเดียว

ก้านไม่เอาหรอก

ขนาดแค่งู

เขายังกลัวจนสติเตลิดเหมือนตะกี้

เปลว

เหี้ย!

เดื่อ

อะไรของมึงไอ้เปลว

เปลว

มึงดูหน้าพี่เหม

เดื่อ

.หันมอง

เดื่อ

เหี้ย!

เปลว

ทะเลาะกันถึงขั้นไหนวะ!

เปลว

ไอ้ก้านถึงกล้าตบหน้าพี่เหม

เดื่อ

แม่งยังมีชีวิตอยู่มั้ยเนี่ย!

ก้านแก้ว

ยังดีอยู่พี่

เปลว

เห้ย!

เดื่อ

โผล่มาจากไหนเนี่ย!?

ก้านแก้ว

ก็เดินมาปกติ

ก้านแก้ว

พวกพี่เถิดเอาแต่มองเขา

ก้านแก้ว

ไม่สังเกตฉันเอง

ก้านกล่าวก่อนจะเดินไปนั่งที่ท่อนไม้

พลางเช็ดหัวที่เปียกโชก

ก่อนมองไปยังเสือเหม

ซึ่งกำลังไปนั่งดื่มสุราร่วมวงกับลูกน้อง

เหมยกจอกสุราดื่ม

มองไปมองมาก้านคิดว่าเหมดูดีไม่น้อย

ก้านแก้ว

เห้ย!.ส่ายหัว

เปลว

เป็นอะไรอีก

ก้านแก้ว

ปะ เปล่าจ้ะ

ก้านแก้ว

พวกพี่ทำอะไรอยู่

ก้านแก้ว

ทำไมไม่ไปดื่มล่ะ

เดื่อ

ทำกับแกล้ม

ก้านแก้ว

.ถอนหายใจ

เดื่อ

มึงทะเลาะอะไรกับพี่เหม

ก้านแก้ว

.ส่ายหัว

เปลว

กูเชื่อตายเลย

เปลว

หน้าพี่กูเป็นรอยขนาดนั้น

ก้านแก้ว

ฉันแค่ตกใจ

ก้านแก้ว

มือมันก็เลยไปเอง

ก้านแก้ว

ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย

เดื่อ

นี่ขนาดไม่ตั้งใจนะ

เดื่อ

ยังเป็นรอยชัด

เดื่อ

ถ้าตั้งใจ

เดื่อ

มึงไม่เอาเลือดกลบปากเลยหรือ?

ก้านแก้ว

ได้ก็ดี

เดื่อ

.ส่ายหัวเอือม ๆ

เปลว

ไหน ๆ มึงก็ว่าง

เปลว

ปิ้งปลาแทนกูที

เปลว

อยากดื่มใจสิขาด

ก้านแก้ว

ไปเถอะ

ก้านแก้ว

เดี๋ยวฉันดูปลาเอง

เดื่อ

หิวก็กินเลยนะ

เดื่อ

ผลไม้อยู่นู่น.ชี้

ก้านแก้ว

.หันมอง + พยักหน้า

ก้านนั่งปิ้งปลา

ให้เหล่าขุนโจรที่อารมณ์สุนทรีย์

ดูไม่ออกเลยว่าเป็นโจรที่ปล้นฆ่าคน

เหมือนพวกขี้เมาตามโรงเหล้าไม่มีผิด

ก้านแก้ว

กินกล้วยดีกว่า

ระหว่างรอปลาสุกก้านก็หาผลไม้กิน

เขาไม่อยากไปแย่งกับแกล้ม

รู้ว่ามันมีเยอะก็จริง

เหม

มัวแต่ห่วงแดก

เหม

ปลาไหม้หมดแล้ว

ไม่รู้ว่าเป็นหนที่เท่าไหร่

ที่เหมมักโผล่มาใกล้ ๆ

โดยที่ก้านไม่รู้สึกเลยหากเหมไม่พูด

ก้านแก้ว

พึ่งหันมากินเถอะ

ก้านแก้ว

แล้วก็พึ่งจะกลับไปเมื่อกี้

ก้านแก้ว

จะไหม้ได้ไง

เหมนั่งลงที่ท่อนไม้อีกท่อน

และเป็นคนมาคอยย่างปลาแทน

ความเงียบปกคลุมทั้งคู่

ขืนพูดอะไรไปมีแต่จะทะเลาะตบตีกัน

ก้านแก้ว

ขอโทษ.เสียงแผ่ว

เหม

.เงยหน้ามอง

ก้านแก้ว

แล้วก็ขอบคุณที่ช่วย

ก้านแก้ว

ไม่งั้นหน้าคงแหกไปแล้ว

เหม

กราบกูสิ.ยกยิ้ม

ก้านแก้ว

.เงยหน้ามอง

ก้านแก้ว

ย่างปลาไปคนเดียวเลย!

ก้านลุกขึ้นก่อนปาเปลือกกล้วยทิ้ง

และเดินเข้ากระโจม

ทิ้งให้เหมนั่งยิ้มกริ่มคนเดียว

. .

โปรดติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ