DEFEAT#เสือร้ายพ่ายเมีย บท ๗

. .

ก้านแก้ว

พี่เหม

เหม

.หันมอง

ก้านแก้ว

เราจะเจอหมู่บ้านอีกมั้ย?

เหม

เจออีกหมู่บ้านนึง

เหม

ถ้าเจอเมื่อไหร่

เหม

เดินขึ้นเขาไปอีก 1 วัน

เหม

ก็จะถึงชุมเสือแล้ว

ก้านแก้ว

.พยักหน้า

ก้านไม่ได้นั่งม้าตัวเดียวกับเปลว

เพราะเปลวเมาพูดจาไม่รู้เรื่อง

เหมจึงให้ก้านมาด้วยกัน

บวกกับก้านเอง

ก็ไม่ได้อึดอัดกับเหมเหมือนตอนแรก

ทั้งยังอยากถามอะไรมากมาย

จึงไม่ได้ปฏิเสธ

เหมเองก็ไม่ได้รู้สึกไม่ชอบ

เอาตรง ๆ

เขาไม่เคยไม่ชอบก้านเลยสักครั้ง

มันก็แค่หงุดหงิดที่เด็กอย่างก้านลามปาม

ทั้งยังอวดดีปากเก่ง

จึงพูดจาไม่ดีใส่

เดื่อ

พี่เหม

เดื่อ

พักหน่อยเถอะ

เดื่อ

ไอ้เปลวจะตายแล้วพี่

เหม

.ปลายตามอง

เหม

พวกมึงนี่นะ

เหม

หากไปช้า

เหม

นายเสือใจร้อนมาเอง

เหม

พวกมึงจะทำยังไง?

หากเลยกำหนดการณ์

นายเสือย่อมไม่อยู่นิ่ง

รีบยกเสือร้ายมาตามหาลูกชายแน่นอน

ก้านแก้ว

อีกไกลมากหรือ?

ก้านแก้ว

กว่าจะถึงหมู่บ้าน

เหม

2 ชั่วยามเห็นจะได้

ก้านแก้ว

พักตรงนี้ก่อนคงไม่เป็นไรหรอก

ก้านแก้ว

ยังไงเราก็ต้องนอนค้างที่หมู่บ้าน

ก้านแก้ว

แค่อาจจะไปถึงค่ำหน่อย

เหม

แถวนี้มันอยู่กึ่งเขตเสือถิ่นอื่น

เหม

หากมันลอบโจมตี

เหม

มึงจะไม่รอดเอา

ก้านแก้ว

แค่แป๊บเดี๋ยวเอง

ก้านแก้ว

ไม่เป็นอะไรหรอก

เหม

หากมึงไม่หายดี

เหม

กูจะทิ้งไว้นี่แหละ

เดื่อ

ขอบใจจ้ะพี่

เดื่อดึงเปลวลงมาจากม้า

และให้พักล้างหน้าล้างตาดื่มน้ำ

จะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง

เหมเสียอารมณ์มาก ๆ

เขากลัวจะปกป้องก้านไว้ไม่ได้

เสือแถวนี้รอบกัดเก่งเสียด้วย

หากเขาคนเดียวย่อมเอาชนะได้สบาย

แต่นี้ดันมีก้านมาด้วย

ทำอะไรก็ต้องระวังไปหมด

เหม

มึงจะไปไหน

เหมถามก้านที่ลงจากม้าไป

ก้านแก้ว

ปวด

เหม

กูจะไปด้วย

ก้านแก้ว

พี่ไม่ต้องมาหรอก

ก้านแก้ว

ฉันไปแป๊บเดียว

เหมถอนหายใจก่อนจะยอมพยักหน้า

ก้านจึงรีบวิ่งเข้าดงป่าไปโดยไว

เพราะทนไม่ไหว

ก้านแก้ว

.ถอนหายใจ

ก้านแก้ว

ค่อยโล่งหน่อย

พอทำธุระเสร็จ

ก้านก็รู้สึกดี โล่ง สบายมาก ๆ

เขาชินกับการเข้าห้องน้ำในป่าไปแล้ว

? ? ? : อึก ฮึก ฮื่อ~ แม่จ้า ฮื่อ~

ก้านแก้ว

.ชะงัก

ก้านหันไปมองทางต้นเสียง

เขาเห็นเด็กน้อยกำลังนั่งร้องไห้กอดเข่า

เนื้อตัวมีแต่แผล

ทำให้ก้านรีบเดินไปหาเด็กที่นั่งอยู่

โดยไม่นึกเอะใจเลย

ว่าในป่าลึกเช่นนี้จะมีเด็กได้ยังไง

เพราะเป็นห่วงมากกว่า

ก้านแก้ว

หนูน้อย

ก้านแก้ว

หลงมาในป่าได้ยังไง

ก้านคุกเข่าลงและลูบหัวเด็กร่างเล็ก

เด็กน้อยค่อย ๆ หยุดร้องไห้

ก่อนจะเงยหน้าสบตา

? ? ? : กูจะพามึงไปให้พ่อกู

. .

จู่ ๆ ลมก็พัดแรงผิดปกติ

เหม

ไอ้เวรเอ้ย!

เหมรู้ได้ทันทีว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับก้าน

เขาถึงได้บอกว่าที่นี่มีแต่พวกเสือที่ลอบกัด

เหม

ไอ้เดื่อมึงไปกับกู!

เดื่อ

จ้ะพี่

เดื่อ

พวกมึงดูแลไอ้เปลว!

เดื่อหันไปสั่งลูกน้องก่อนจะกระโดดขึ้นม้า

และควบตามเหมที่ร้อนรนใจมาอย่างไว

เดื่อ

พี่เหม

เดื่อ

ฉันว่าเป็นฝีมือไอ้แผนไอ้ผาน

เหม

ไอ้แฝดเวรตะไล!

เหม

คราวนี้กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่!

. .

...กระโจมเสือแผนเสือผาน...

แผน

สวยมากเลยแฮะ

ผาน

ไอ้เหมมีเมียสวยขนาดนี้เชียว

เสือร้ายทั้งสองมองก้านที่นอนแน่นิ่งไม่ขยับ

เพราะถูกสะกดจิตเอาไว้จึงไม่รู้สึกตัว

ผาน

ปลุกมันเสียหน่อย

ผาน

แบบนี้จะไปมีรสชาติอะไร

แผนคล้ายมนต์สะกดตามคำแนะนำน้อง

พรึ่บ!

ก้านแก้ว

.ลืมตา + ลุกขึ้นนั่ง

ผาน

ว่าไงคนสวย

ก้านแก้ว

พะ พวกมึงเป็นใคร!?

ก้านถอยหนีไปอย่างรวดเร็ว

ร่างกายสั่นระริก ๆ

น้ำตาเอ่อคลอด้วยความกลัวสุดขีด

แผน

พูดจาน่าฟังจริงเชียว

แผน

พวกกูคือผัวใหม่มึงไง!

แผนลากขาก้านมาใกล้ ๆ

ทำให้คนตัวเล็กนอนราบไปกับพื้น

ก้านพยายามดิ้นสุดฤทธิ์

ก้านแก้ว

ปล่อยกู! อึก ฮึก

ก้านแก้ว

ช่วยด้วย!

ผาน

ใครจะมาช่วยมึงได้

ผาน

กว่าไอ้เหมจะหามึงเจอ

ผาน

มึงก็เป็นเมียพวกกูไปแล้ว

ก้านแก้ว

ไม่! อึก ฮึก ฮื่อ~

ผานปลดเสื้อผ้าออกจากกายก้าน

ร่างกายเปลือกเปล่า

ประจักษ์แก่สายตาเสือร้าย

แผน

เนียนนุ่มชิบหาย!

ก้านแก้ว

ไม่ อึก ฮึก ช่วยด้วย ฮื่อ~

ผาน

สวยจริง ๆ.ซุกไซร้

ก้านแก้ว

ช่วยด้วย ฮื่อ~ ปล่อยกู! อึก

ผานลูบไล้โลมเลียส่วนบน

ส่วนแผนก็บีบคลึงลูบไล้กายท่อนร่าง

สองหนุ่มต่างหลงใหล

ก้านได้แต่ดิ้น

และร้องไห้ขอความช่วยเหลือ

เขาขยะแขยงจนอยากจะกัดลิ้นตาย

ในหัวตอนนี้มีแต่ภาพของ...

เหม

ก้านแก้ว

พี่เหมช่วยฉันด้วย!!!!!

ผัวะ!

ผาน

ไอ้แผน!

แผนถูกเหมเตะเสียล้มไถลไปกับพื้น

เสือฝาแฝดต่างตกใจ

เพราะไม่รู้สึกถึงเหมเลย

รู้ตัวอีกทีก็ดันมายืนอยู่ตรงหน้า

สายตาของเสือเหม

บ่งบอกว่าพร้อมที่จะฉีกร่างเหยื่อให้เละ

ผาน

ไอ้เหี้ยเหม!

ผานเตรียมพุ่งไปหาเหม

แต่ก็ถูกร่ายมนต์ใส่เสียสลบ

ล้มลงไปกองกับพื้นทั้งพี่ทั้งน้อง

ก้านแก้ว

พะ พี่เหม อึก ฮึก

เหม

ก้าน!

เหมถลาตัวไปโอบกอดก้าน

ที่ร่างกายไร้อาภรณ์

ตัวสั่นระริก ๆ ร้องไห้ฟูมฟาย

เหม

ขอโทษ.ลูบหัว

เหม

กูขอโทษ.หอมขมับ

ก้านแก้ว

ฮื่อ~ ฉันกลัวมากเลย อึก ฮึก

ก้านกอดเหมแน่น

เขาไม่อยากจะออกห่างจากเหมอีกแล้ว

จะไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

เดื่อ

พี่เหม...

เหม

อย่าเข้ามา!

เดื่อ

โทษพี่.หันหลัง

เดื่อ

ฉันแค่จะถามว่าจะเอายังไง

เหม

เอาตัวมันไปให้นายเสือ

เดื่อรีบลากแผนผานออกไป

พยายามไม่หันไปมองเหมกับก้าน

ที่กอดปลอบกันอยู่

ก้านแก้ว

ฉันขยะแขยง อึก ฮึก

ก้านแก้ว

มันน่าขยะแขยง ฮื่อ~

ก้านว่าพลางลูบไล้ร่างกาย

คล้ายกับกำลังลบสัมผัสพวกนั้น

ออกไปจากร่างกายตนเอง

เหม

แต่งตัวเสีย

เหม

จะได้ไปอาบน้ำ

เหม

เร่งเดินทางให้ถึงหมู่บ้าน

เหม

ทนเสียอึกใจเดียว

เสียงของเหมอ่อนโยน

ดวงตาของชายหนุ่ม

เต็มไปด้วยความห่วงใยแสนจะลึกล้ำ

ก้านแก้ว

อึก ฮึก

เหม

ถึงหมู่บ้านเมื่อไหร่...

เหม

กูจะช่วยมึงลบเอง

เหม

.หอมแก้ม

ก้านแก้ว

จริง ๆ นะ อึก ฮึก

ก้านไม่ได้เข้าใจในความหมายของเหม

เพียงแต่หากเหมช่วยลบได้

ก้านก็ยอมทุกอย่าง

ขอแค่ไม่ต้องอยู่กับร่างกาย

ที่ก้านรู้สึกขยะแขยงมากตอนนี้ก็พอ

อยากลบมันออกไป

. .

โปรดติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ