[ หวนชะตายับยั้งวันสิ้นโลก ] [ ep. 5 ]

[ ep. 5 ]

🌙

ผมกับเขาสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว

น้องชายของผม อายุห่างจากผม 3 ปี ห่างจากพี่ชาย 4 ปี

ตอนนี้ผมอายุ 5 ขวบ ปีหน้า 6 ขวบ ดังนั้น ตอนนี้น้องผมก็ อายุ 2 ขวบแล้ว !

กำลังน่ารักเลยล่ะ ตอนนี้ก็กำลังฝึกเดินอยู่

แม่กับพ่อพาเรามาอยู่กับปู่และย่าแค่ไม่กี่วัน เราก็ไปจากที่นี่ มุ่งไปที่กาฬสินธุ์เพื่อไปหาตา หรือ พ่อแท้ๆของแม่ที่มีชื่อว่า ตาเหลือ

ในตอนยังไม่ย้อนกลับท่านเป็นคนที่ช่วยเหลือเรามาโดยตลอด ถึงจะขี้เมาก็ตาม ตาเหลือ คอยดูแลแม่มาแต่เล็ก ต่างจากยายที่ละเลยแม่

เพราะงั้นระหว่างยายแท้ๆกับตาแท้ๆฉันเลือกตา

เพราะตาเป็นคนให้ตังค์ฉันไปเรียนเช่นกันกับยายแต่ยายให้มันมาในตอนที่สายไปแล้วตลอด

พี่ที่ยังไม่อยากให้ผมไป ก็พูดรั้งดอาไว้ก่อนที่ผมจะไป

ปอม • Pom

. . .ต้องไปจริงๆหรอ

ปอม • Pom

เอารินไว้กับผมก็ได้

ผมก็เลยพองแก้มแล้วพูดขึ้นด้วยความไม่ชอบใจ

ɴᴀʀɪɴ sᴇᴀɴsᴜᴋʜ 🪐 นาริน แสนสุข

อะไรของพี่

ɴᴀʀɪɴ sᴇᴀɴsᴜᴋʜ 🪐 นาริน แสนสุข

ผมก็อยากไปหาตานะ

พี่ที่ได้ยินก็ยังพยายามพูดต่อ

ปอม • Pom

ง-งั้น

แต่ผมก็พูดตัด

ɴᴀʀɪɴ sᴇᴀɴsᴜᴋʜ 🪐 นาริน แสนสุข

พี่จะมาด้วยกันไหมล่ะ

พอพี่ได้ยินก็มองไปที่หน้าย่าและปู่

พวกท่านก็เลยพูดขึ้น

ย่าตุ๊ก

อยากไปก็ไปเถอะ

ปู่ก้าน

นั่นสิ

พี่ที่เห็นดังนั้นก็ก้มหน้าแล้วพูดขึ้น

ปอม • Pom

แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่ล่ะครับ

เพราะพี่ถูกเลี้ยงมากับพวกเขาตั้งแต่ยังเด็กทำให้เกิดความคิดถึงขึ้นมา

ผมที่เห็นท่าทีนี้ผมก็นึกถึงที่แปลงนึงที่อยู่ตรงที่จะถูกสร้างเป็นที่พักในอนาคต ผมก้มหน้าแล้วเดินตรงไปกระซิบบอกแม่ให้ซื้อที่ดินแปลงนั้นแล้วให้ย่ากับปู่ไปอาศัยที่นั่นเลยส่วนที่ตรงนี้ก็สร้างเป็นบ้านพักไว้สำหรับกลับมาเยี่ยมแทน

พอแม่ได้ฟังแบบนั้นก็เห็นด้วย พอแม่มองไปที่พ่อ แม่ก็รู้ว่าพ่อคงรู้สึกผิดที่ทิ้งลูกไว้ให้พวกท่านเลี้ยงเป็นภาระ

แม่จึงเดินไปพูดคุยกับพ่อ พอพ่อรู้ดังนั้นก็เข้าใจแล้ว ก่อนจะขับรถแว๊นไปในทันที ส่วนคนที่เหลืออยู่ที่นั่นก็คือผมแม่น้องพี่ กับ ย่า และ ปู่

แม่ก็ใช้โอกาสนี้พูดคุยกับพวกท่านแล้ว บอกรายละเอียดจนพวกท่านตกใจ

ย่าตุ๊ก

ไม่ไหวหรอก

ย่าตุ๊ก

จะซื้อที่ตรงนั้นเนี่ยนะ

ปู่ก้าน

ไม่มีตังค์มากขนาดนั้นสักหน่อย

ɴᴀʀɪɴ sᴇᴀɴsᴜᴋʜ 🪐 นาริน แสนสุข

. . .ไม่มีที่ไหน พวกเรามีมันมากพอที่จะซื้อเครื่องบิน เรือดำน้ำ หรือ รถถังได้เลยด้วยซ้ำ

ɴᴀʀɪɴ sᴇᴀɴsᴜᴋʜ 🪐 นาริน แสนสุข