[ หวนชะตายับยั้งวันสิ้นโลก ]
[ ep. 4 ]
หลังจากนั้นผมกับน้ำก็สนิทกันมากขึ้น เวลาผ่านไปจนผมได้ไปสมัครสอบเข้าเรียนระดับชั้นอนุบาลหนึ่ง
น้ำก็มาที่นี่กับผมด้วยเพราะอยากสนิทกับผมให้มากกว่าคนอื่นๆ
พอผมเข้ามาที่นี่วันแรกผมก็สนิทกับคนไปทั่วจนถึงขั้นสนิทกับอาจารย์เกือบทั้งโรงเรียน
นั่นก็เพราะผมรู้จักกับพวกท่านมาก่อนแล้ว จึงไม่แปลกที่จะเป็นแบบนี้
ในตอนนั้นผมดีใจและภูมิใจมากถึงตอนแรกจะกลัวแต่พอจบไปกลับภูมิใจที่มีพวกท่านเป็นอาจารย์
เพราะพวกท่านทพอให้ผมสอบติดโรงเรียนมัธยมศึกษาได้สำเร็จ
โรงเรียน ศาลเจ้า ( ห้าวนุกูลวิทยา ) เป็นโรงเรียนที่มีครูอาจารย์ที่ดีมากในยุคนั้นสำหรับผม
ต่อให้เป็นโรงเรียนไร้ชื่อแล้วไง ชาตินี้. . .ฉันจะทำให้มันมีชื่อขึ้นมาเอง
เวลาผ่านไปจนถึงปิดเทอม ในการปิดเทอมครั้งนี้ผมได้ไปสถานที่ที่คุ้นเคยมากมาย ทั้งสถานที่ที่จำได้และจำไม่ได้แต่สุดท้ายก็นึกออก
ผมได้ไปพบปู่ก้านกับย่าตุ๊กเป็นครั้งแรกจึงได้พบลูกติดของพ่อที่มีชื่อว่าปอมเป็นครั้งแรกเช่นกัน
ผมกับเขาเราห่างกันแค่หนึ่งปีเท่านั้น
เขาในตอนนั้นตัวพอๆกับผมเลยสูงกว่าด้วยซ้ำ
เมื่อก่อนในตอนที่ผมยังไม่ย้อนกลับ ผมตัวสูงกว่าเขามาก เพราะเป็นผู้หญิงทำให้โตไวกว่าผู้ชายในช่วงนั้น
เขาดูจะสนใจน้องชายผมมากกว่าผมในช่วงนั้นอีก แต่ในตอนนี้กลับสนใจผมมากกว่า
ในตอนนั้นน้องชายผมก็สนใจเขาที่เป็นพี่ชาย จนผมรู้สึกอิจฉาเป็นเหมือนกัน
เขาอุ้มผมขึ้นง่ายๆด้วยมือเดียวก่อนจะใช้มืออีกข้างอุ้มน้องชายของเราแล้วพาพวกเราไปวิ่งเล่นที่ป่าแถวบ้านแทน
ɴᴀʀɪɴ sᴇᴀɴsᴜᴋʜ 🪐 นาริน แสนสุข
เขาเรียกว่ากำลังโตต่างหาก. . .
Comments