หลอกล่อ

...หลอกล่อ...

.......

...**...

"อ่าว ไอ้มิ้วตื่นพอดีเลย กูนึกว่ามจะนอนน้ำลายยืดอยู่เสียอีก"

"แด๊ดไปแล้วหรอแม็ก"

"พึ่งไปเมื่อกี้เลย กูเลยจะมาปลุกมึงให้ไปอาบน้ำเนี่ยเดี๋ยวไปมหาลัยสาย" ก่อนที่แม็กจะหันหลังเดิยออกไปจากห้องก็โดนคนตัวเล็กเรียกไว้เสียก่อน

"แม็ก น้องมิ้วหิวอ่ะ แฮะๆ" พูดไปด้วยก็ลูบท้องน้อยๆไปด้วย

ก็นึกว่ามันจะพูดอะไรที่แท้ก็หิวเองหรือวะ

"หิวก็รีบไปอาบน้ำ กูจะสั่งข้าวรอ"

"อื้มมๆ น้องมิ้วจะรีบไปอาบนะ" ได้ยินแบบนั้นตัวเลกก็รีบลุคขึ้นจากเตียงไปหยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

"เสร็จแล้วก็ลงมา ระวังด้วยละ" เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองไม่ระมัดระวังก็เอ่ยเตือนด้วยความเหนื่อยใจ

"ทำไมมึงอาบน้ำเร็วจังว่ะ สะอาดไหมเนี้ยเอามาดู"

แม็กที่ตอนนี้กำลังนั่งรอที่โต๊ะอาหารพอเห็นคนตัวเล็กเดินลงมาก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะพึ่งจะผ่านมายังไม่ถึง10นาทีเลยแต่มันอาบน้ำเสร็จแล้ว

"ไม่ แด๊ดสั่งห้ามให้ใครดู"

"แต่ป๊ากูสั่งให้กูดูแลมึง กูมีสิทธิ555555"

"กะ ก็ปกติแด๊ดอาบให้หนิ" ปกติเขาก็จะมีแต่ป๊าของแม็กอาบให้เกือบทุกครั้ง เขารู้สึกสบายมากๆเลย

"ไอ้มิ้ว นี่มึงอวดกู?"

"ป่าวนะก็ปกติแด๊ดอุ้มไปอาบน้ำตลอด น้องมิ้วอาบเองก็สะอาดนะหอมด้วย"คนตัวเล็กดึงดันที่จะไม่ให้คนตรงหน้ามาดูร่างกายเขาเป็นอันขาด

"เออๆกูแค่พูดไปงั้นแหละ ถ้ามึงบ้าจี้เปิดให้กูดูจริงกูตายแน่" ยิ่งไม่เหมือนคนอื่นอยู่ด้วย

"แล้วมึงใส่ชุดยังไงเนี่ย มากูใส่ให้" สำรวจร่างกายของคนตัวเล็กเขาก็เกือบจะหัวเราะออกมากางเกงหลวมๆเสื้อหลุดหลุ่ยออกมาไม่เป็นทรงเหมือนกับเด็กพึ่งหัดแต่งตัว สงสัยป๊าเขาจะใส่ให้มันอีกละสิตามใจอะไรมันขนาดนั้นว่ะ

"น้องมิ้วก็ไม่บอกใครไง" คนตัวเล็กก็ยังไม่ลืมที่เพื่อนพูดก่อนหน้านั้น

"คนอย่างมึงเก็บความลับเป็นด้วยเหรอ เล่าให้ฟังหมดแหละ" ขนาดมีอะไรกับป๊าเขามันก็ยังเล่าให้เขาฟังไม่เว้นแม้แต่ม๊าของมัน

"ก็น้องมิ้วพูดความจริงนี่"เด็กน้อยผู้ดื้อตาใสก็ยังไม่ยอมหยุดเถียงเจื้อแจ้วไม่หยุด

"เฮ้อ มากินข้าว นี่กูเลี้ยงลูกอยู่ปะเนี่ย"

แต่งตัวจัดระเบียบเสื้อผ้าให้ร่างบางเป็นอันที่น่าพอใจแล้วก็ดึงแขนมานั่งที่โต๊ะอาหาร

"อย่อยอ่ะ"

กินไปได้สักพักคนตัวเล็กก็เอ่ยชมกับข้าวตอนที่ข้วกำลังเต็มปากทำให้พูดไม่ถนัด

"กินดีๆกูไม่แย่งกินหรอก เต็มแก้มสองข้างหมดแล้ว" มันก็ดื้อตามประสาของมันอะแหละ ตอนแรกเขาก็หลงเพราะมันเป็นยังงี้ไงแล้วพ่อจะไม่หลงได้ยังไงกัน

คิคิ

"หึ ป๊ากูบอกว่าให้มึงงดเค้กนะช่วงนี้" ไม่ลืมที่จะบอกเรื่องที่ป๊าฝากความไว้

"ไม่เอา " คนตัวเล็กเบะปากปฏิเสธออกมาทันทีจนแก้มพอง

"ถ้ามึงดื้อป๊ากูบอกจะไม่มารับมึงไปเที่ยวทะล"

"อะ ก็ได้น้องมิ้วจะงดเค้กเพื่อน้องกุ้งตัวใหญ่ๆ"ตอนแรกเหมือนจะไม่ยอมง่ายๆพอพูดเรื่องที่ป๊าบอกดันพูดง่ายเหมือนกับคนละคนก่อนหน้านี้ซะอีก

"ดี พูดง่ายๆหน่อย"

ทั้งสองถึงมหาลัยก็เป็นเวลาที่ใกล้เข้าเรียนพอดี แม็กเลยจำยอมมาส่งมิ้วกับกายเพื่อนของมิ้วที่เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ดูเหมือนมันจะชอบไอ้มิ้วมันเห็นมาเกาะแกะมันตลอด

"หวัดดีมิ้ว"

"อื้มหวัดดีกาย" มิ้วเดินไปทักทายเพื่อนของตนเองด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

"หวัดดีครับคุณแม็กใช่มั้ยครับ" กายก็ไม่ลืมที่จะทักทายเพื่อนของมิ้วเพราะกลัวจะเสียมารยาท

"เออ ดี " แม็กตอบรับแบบไม่สบอารมย์เท่าไหร่นัก

"5555คุณแม็กนี่ยังเหมือนเดิมกับครั้งก่อนเลยนะครับ" สงสัยแม็กคงจะไม่ชอบเขาจริงๆ

"กายมิ้วคิดถึงจัง"

"พึ่งเจอกันเองนะครับมิ้ว" น่าเอ็นดูจริงๆต่างกับใคร

"ไอ้มิ้วมึงอย่าให้ผู้ชายหน้าใหนมาแตะอั๋งละ คนใกล้ๆมึงยิ่งไม่น่าไว้ใจอยู่ด้วย"

"ได้ น้องมิ้วรับทราบคิคิ แต่อย่าว่ากายนะมิ้วรักกาย" เขารักกายเพราะกายชอบซื้อเค้กมาฝาก้ขาบ่อยๆ น้องมิ้วชอบมากๆเลยแหละ

"นี่ไอ้มิ้วเดี๋ยวกูก็พามึงกลับบ้านซะหรอก" อยากจะจับมันมาตีตูดเสียจริงๆ

"ม่ายเอา" คนตัวเล็กรีบวิ่งไปหลบหลังกายทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น

"ไปเถอะครับมิ้วเดี๋ยวจะสาย" เพื่อเป็นการตัดบทกายเลยชวนมิ้วขึ้นไปเรียนก่อนที่มันจะสาย

"มึงก็ระวังเถอะไอ้คุณชายถ้าทำอะไรนะเดี๋ยวจะโบกให้ เหอะ"

เขาก็อยากจะลองดูเหมือนกัน กายคิดในใจ

"ไม่รับประกันครับหึหึ"ก่อนจะไปก็ก้มลงไปกระสบข้างๆหูของเม็กเพื่อเป็นการกวนประสาทให้คนนั้นหัวร้อนสักหน่อย

\*\*

"ดูถ้าคุณแม็กคงจะหวงมิ้วมากนะครับ"

มานั่งบนห้องเรียนไม่นานกายจึงถามคนข้างๆ

"ช่ายแม็กหวง แด๊ดก็หวง"

"หื้มแด๊ดหรอครับ " เขาชักจะชอบแล้วสิ

"อื้อๆ"

หึหึ กสบหัวเราะเหมือนกับคนที่กำลังคิดแผนอะไรบางอย่างออกมาได้

"กายหัวเราะทำไมอ่ะ"

"ไม่ได้หัวเราะแค่มองมิ้วแล้วน่ารักดี"

"งื้ออน้องมิ้วเขินนะ"

"55555"

"น้องมิ้วขอลอกหน่อยสิ" มิ้วที่จดไม่ทันก็ยื่นหน้าเข้าไปจนหน้าจะเป็นแผ่นเดียวกันกับกระดาษอยู่แล้วถ้าไม่ให้ลอกก็คงจะยังไง

"ได้ครับ"

เวลาก็ดำเนินไปเรื่อยๆจนถึงเวลาที่ทั้งสองคนลงมาหาอะไรกินเพื่อรับประทานอาหารเที่ยง

"วันหยุดสัปดาห์น่าจะไปเที่ยวไหนหรอ"

"แด๊ดจะพาน้องมิ้วไปเที่ยวทะเลด้วยแหละ"มีคนถามอย่างนั้นก็รีบอวดเหมือนกับเด็กน้อยจะได้ของเล่นยังไงอย่างงั้น

"ทะเลที่ไหนหรอครับ"

"ไม่รู้อ่าา แด๊ดไม่บอก"

"กายนั่นเค้กนี่" คนตัวเล็กพึ่งจะสังเกตเห็นเค้กที่กายถือมาตั้งแต่เช้า

"ใช่ครับ"

"แต่น้องมิ้วไม่หิวหรอก แด๊ดสั่งให้งดไม่งั้นจะไม่พาไปเที่ยวทะเล" พูดอย่างงั้นแต่สายตาก็ไม่เคยละไปมองอย่างอื่นเลยสักครั้ง

"จริงหรอมันอร่อยนะรสสตอร์เบอร์รี่ เอ๊ะมีสตอร์เบอร์รี่ลูกใหญ่อยู่ตรงนี้ด้วย" กายที่รู้ว่าน้องมิ้วชอบเค้กขนาดใหนแล้วต้องพูดอย่างไรเพื่อหลอกล่อคนตรงหน้านั้น

"หนายๆ หอมจังน้องมิ้วขอดู " ร่างบางก็ยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อขอดูสตอร์เบอร์รี่ลูกใหญ่

"นี่ไงน่ากินมั้ยละ"

"น่ากินๆน้องมิ้วอยากกิน กายให้น้องมิ้วนะ"

เมื่อกายยื่นสิ่งนั้นมาตรงหน้าก็ทำให้น้องมิ้วลืมสิ่งที่แม็กบอกเมื่อเช้าทันที

"ได้สิ แต่มิ้วต้องยอมทำตามที่เราบอกเข้าใจมั้ยครับ" ก่อนที่จะปล่อยเค้กกล่องนี้ให้ก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยข้อตกลงก่อน

"ได้ๆน้องมิ้วเข้าใจฮะ" นาทีนี้คนตัวเล็กไม่สนใจอัไรแล้วเพราะสายตาบวกกับท้องน้อยๆมันเรียกร้องเค้กกล่องนี้ขนาดใหน

"ดี"หึหึ

ได้ยินแบบนั้นกายจึงปล่อยกล่องเค้กในมือให้คนตรงหน้า

"น้องมิ้วกินได้หรือยังฮะ" ไม่รอช้าคนตัวเล็กก็แกะกล่เตรียมพร้อมจะกินโดยไม่นึกถึงสิ่งที่สัญญาเมื่อเช้าเลยสักนิด

"ได้สิครับ ถ้ามิ้วทำมันได้ดีกายจะให้อีกกล่องเลย"กายพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลดั่งคุณชายเหมือยกับที่แม็กพูด

"ง่ำๆ น้องมิ้วจะตั้งใจทำเลยฮะ "

"เด็กดีจัง"หึหึ