หม่ำ หม่ำ

หม่ำ หม่ำ

.

.

.

.

"ไม่ไปได้ไหมหนูมิ้ว"

และนี่ก็จะเป็นอีกวันที่คุณภาคินจะต้องพูดประโยคนี้ก่อนหนูมิ้วจะไปเรียนทุกที

"ป๊า!"

"พวกผมต้องไปเรียนนะ ป๊าก็ต้องไปทำงานด้วย"เขาหละเบื่อป๊าจริงๆทำอย่างกะจะไปเป็นเดือน

"แกไม่ต้องพูดฉันพูดกับหนูมิ้ว"ภาคินที่กอดหนูมิ้วอยู่บนตักโดยไม่ยอมปล่อยพูดขึ้น

"โหป๊า จะห่างกันไม่ได้เลยหรือไง"

"ก็คนมันคิดถึงหนิ"พูดเสร็จภาคินก็ทำหน้าตาหน้าสงสารซุกลงไปกอดคลอเคลียคนตัวเล็ก

"ห่างกันแค่วันเดียวไม่ตายหรอก"

"มาเลยไอ้มิ้ว ลุกขึ้นมา"แม็กที่ทนไม่ไหวเหนื่อยที่จะต่อรองกับป๊าแล้ว รีบเดินไปดึงมิ้วออกจากตักคนร่างสูงทันที

"ไม่ แกเอาหนูมิ้วมานะ อยู่กับแด๊ดนะ"

ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันจับแขนคนร่างบางคนละข้างโดยไม่มีใครที่จะยอมปล่อย

"อะ เอ่อ ผมต้องไปเรียนนะฮะ"

เมื่อเห็นทั้งสองพ่อลูกตัไม่มีท่าทีจะลดละปล่อยแขนตัวเองลงมิ้วจึงต้องเอ่ยขึ้นมาบอก

"งั้นเดียวหนูมิ้วจะรีบมา กลับบ้านมากอดปุปุเลยนะ"เขาเห็นท่าทางที่หงอยเหงาของคุณภาคินก็รู้สึกสงสารจึงหันไปกอดปลอบ

"จริงนะ รีบมากอดปุปุนะ"

"อื้มมม สัญญาฮะ"

ภาคินที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมา แต่ยังไงก็ยังคิดถึงอยู่ดีนั่นแหละ

"นี่ไอ้แม็กดูและหนูมิ้วของฉันดีๆด้วย อย่าให้ใครหน้าใหนมาจีบเด็ดขาด"

"เอาหน่าป๊าคิดว่าผมจะยอมไง นั่นม๊าผมทั้งคน"คิดว่าเขาจะยอมหรือไงประคบประงมมาให้ป๊าขนาดนี้

"บอกไว้ไงม๊าแกยิ่งน่ารัก ซื่อๆอยู่ด้วย"เจาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น

"งั้นผมไปล้ะ"

"หนูมิ้วไปก่อนน้า"ก่อนจะไปเขาก็ไม่ลืมที่จะหอมแก้มคนร่างหนาก่อนทุกครั้ง

ฟอดดด

"เอ้าแล้วกูละ ลำเอียงนี่นา"

"ไม่นะๆ ฟอดดดดด นี่ไงๆหอมแล้ว"หนูมิ้วที่กลัวแม็กเพื่อนของตนจะน้อยใจก็รีบเดินเข้าไปหอมแก้มอย่างไว

ฟอด

"แก้มนุ่มดีว่ะป๊า"

"ไอ้แม็ก"!

"หนูมิ้วไม่ต้องไปล้ะ"

"เห้ยๆๆป๊ามานี่เลยไปทำงานนู่น"

กว่าจะได้ไปเรียนแต่ละทีใช้เวลาล่ำลากันเป็นชั่วโมง

ไม่นานทั้งสองคนก็ขับรถมาถึงมหาวิทยาลัย

"วันนี้กูซ้อมบอล แต่จะไปส่งมึงที่บ้านก่อน"ป๊าเขาคงไม่ยอมให้มันไปด้วยหรอก

"ไม่เอาได้ไหม น้องมิ้วอยากไปด้วย"

"ไม่ได้เดี๋ยวป๊ากูก็ว่าหรอก ผู้ชายยิ่งเยอะๆ"ไม่ใช่แค่ป๊าหรอกที่ไม่อยากไห้ไปเขาก็ด้วย

"น้องมิ้วก็แค่อยากไปดูแม็กเล่นบ้าง"

คนตัวเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยน่าสงสารกับท่าทางหงอยๆ

"เออๆ เดี๋ยวกูโทรบอกป๊าให้"

แม็กที่เห็นท่าทีไม่ดีเลยเริ่มใจอ่อนแต่ก็คงต้องขอป๊าเขาอีกทีว่าจะยอมให้คนตัวเล็กไปไหม

"เย้ สัญญาน้องมิ้วจะไม่ดื้อ"

"ไปเรียนได้แล้ว นู่นเพื่อนมารอแล้ว"

คนตัวเล็กมัวแต่ดีอกดีใจคนไม่สนใจรอบข้างเลยว่าเพื่อนตัวเองเดินมาแล้วแม็กเลยได้เอ่ยบอก

"มิ้ว"

"โอเคบายๆนะแม็ก"

"อย่าโกหกน้องมิ้วหล่ะ"ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะทวงสัญญา

"หวัดดีกาย"

คนตัวเล็กกล่าวทักทายเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาที่ชื่อว่ากายเป็นคนที่รูปหล่อ หุ่นดี ร่างสูงใหญ่ที่แตกต่างไปกับเขาสิ้นเชิง

"อืมๆหวัดดี ทำไมวันนี้มาช้าจัง แต่ปกติก็มาช้าทุกวัน"

"แฮะๆ"มิ้วที่ไม่รู้จะตอบยังไงก็ได้แต่เกาหัวอย่างเก้ๆกังๆ

"รู้ละ แฟนไม่ให้มาอะดิ้"

ถ้าถามว่ากายรู้ได้ไง กูเป็นเขาเองและที่เป็นคนบอกว่ามีแฟนแล้วแต่ไม่ได้บอกว่าเป็นพ่อของแม็ก

"อื้อๆ"

"ไม่ปฏิเสธด้วย"

"อะ พอดีวันนี้โปรโมชั่นเค้กลดราคา เห็นว่าชอบเลยซื้อมาฝาก"

""โหห น้องมิ้วชอบมากเลย ขอบคุณนะกาย"

"แค่มิ้วชอบเราก็ดีใจแล้ว" หึหึ น่ารักจัง

น้องมิ้วจะเอาไปฝากแด๊ดกับแม็ก

"ครูมาแล้วเรียนเถอะ"

"กลับกับแม็กใช่มั้ย"เพื่อนร่างสูงที่เดินมาด้านข้างถามออกมา

"ช่าย นั่นไงแม็กมารอแล้ว"คนตัวเล็กเอ่ยตอบพร้อมกับชี้นิ้วไปทางด้านแม็กที่ยืนพิงรถรออยู่

"จะวิ่งทำไมเดี๋ยวก็ล้มหรอก"แม็กเอ่ยปราม

"แม็กๆวันนี้น้องมิ้วได้เค้กมาด้วย" เมื่อวิ่งมาถึงเพื่อนที่รออยู่ก็รีบอวดเค้กที่ตนเองได้มาทันทีพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข

"เอามาแต่ไหน"

"กายซื้อให้ รักกายๆ"

"รักหมดอะแหละใครซื้อให้อ่ะ"

"ดีครับ"

"หมอนี่หรอ"แม็กหันไปถามมิ้วและมองกายด้วยสายตาแปลกๆ

"อะแฮ่ม อย่าให้รู้นะว่ากำลังคิดจะทำอะไรรู้นะว่าคิดอะไรอยู่" แม็กเดินเข้าไปประชิดตัวกายพร้อมกับกระซิบไม่ให้คนตัวเล็กได้ยินเสียงสนทนา

"อะไรหรอครับ"

"อย่าคิดอย่ามาจีบเพื่อนกูเชียว เจอดีแน่"

"ถ้าจีบแล้วจะทำไม"เขาก็ไม่คิดจะจีบหรอก ก็แค่อยากจะแกล้งคนตรงหน้าเฉยๆ

"เพื่อนกูมีผัวแล้ว"

"แล้วไง"

"ทั้งสองคนคุยอะไรกันหรอ"

"ป่าว"

"ไม่มีอะไรหรอกมิ้ว งั้นกายไปก่อนนะไว้เจอกัน"

"ขอบคุณนะกาย บายๆ"

"ดูท่าจะชอบจริงๆเลยเค้กเนี่ย"

"ไปขึ้นรถ วันนี้ป๊ากูให้มึงอยู่ได้ป๊ากูเลิกงานดึกพอดีกลัวมึงอยู่คนเดียวแล้วจะเเหงา"

"โอเคฮะ"

"แม็กจะซ้อมที่นี่ใช่มั่ย"

"อืมใช่"

"กูไปเปลี่ยนเสื้อแปปเดียวมึงนั่งรอตรงนี้ละกัน"

"อื้อ"

"เห้ย ไอ้แม็ก มึงพาใครมาว่ะ น่ารักว่ะ"

แม็กที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกีฬาเสร็จแล้วก็เดินออกมา ก็เห็นเพื่อนของเขาถูกรุ่นพี่รุมถามอยู่ใกล้

"หวัดดีฮะพี่ๆ"

"คนอะไรน่ารักขนาดนี้อย่างกับตุ๊กตา ตัวเล็กอุ้มง่าย"

รุ่นพี่ทั้งหลายไม่พูดป่าว ยื่นมือออกมาแอบจับแก้มมิ้วเพราะอดใจไม่ไหวกับความน่ารักตรงหน้า

"ออกไปเลยๆ มิ้วมานี่"แม็กที่เห็นอย่างนั้นก็รีบไปดึงมิ้วออกมาจากวงล้อมทันที

"จะหวงอะไรนักหนา ตกลงแฟนมึงหรอว่ะ"

"ไม่ใช่แฟนพี่"

"อ้าวงั้นกูขอ555555"

"แต่เป็นม๊าผม"

"ห้ะ! ม๊ามึง"

เสียงของรุ่นพี่ตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดังลั่นห้องเปลี่ยนชุด

"จริงหรอตัวเล็ก"

"อื้ม ฮะ"

"กูจะเป็นลม ไมม๊ามึงหน้าเด็กจังว่ะ"

"แฟนป๊าผม ก็เท่ากับว่าเป็นม๊าผม"เขารีบอธิบาย

"ห้ะ แฟนป๊ามึง" พวกเขาควรตกใจกับอะไรก่อนดี

"โหยพี่จะห๊ะอะไรดังขนาดนั้น"

"กูตกใจนี่หว่า อิจฉาป๊ามึงชะมัด"

"ไปๆ ไปซ้อมกันได้แล้ว"

เสียงรุ่นพี่อีกคนเดินเข้ามาเรียกทุกคนออกไปซ้อมเพราะถึงเวลาแล้ว

"ต้องการอะไรบอกพี่ได้นะจ้ะน้องมิ้ว"

"ไม่ต้องผมดูแลเอง"แม็กตัดบททันที

"มึงนั่งดูกูตรงนี้อย่าไปใหนเชียว"

ก่อนที่จะลงสนามก็ไม่ลืมที่ห้ามคนตัวเล็กไว้

"ฮะ มิ้วจะไม่ดื้อ ไม่ซน"

"ดี"

จึ้กๆ จิ้มๆ ~

"เด็กน้อย" เขาที่กำลังตั้งใจดูแม็กซ้อมกีฬาก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจิ้มๆตรงขาเขาพอก้มมองก็เจอกับเด็กชายตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม กำลังมองเขาตาแป๋ว

"ม๊ามี๊ หม่ำๆ"

"ฮะ อะไรนะหม่ำๆ"

"พี่ชายไม่มีหม่ำๆ หนูมากับใคร มารอคุณพ่อหรอครับ"

หงึกๆ "น่ารักจัง"

"ว้าย ขอโทษนะคะที่รบกวน ลูกมานี่ครับ"

"ไม่เป็นไรฮะ น้องน่ารักจัง เมื่อกี้พูดแต่หม่ำๆสงสัยจะหิวนมฮะ"

มิ้วไม่ได้โกรธออะไรแถมชอบซะอีกเห็นแล้วก็อยากมีเด็กน้อยมาร้องหม่ำๆจริงๆ

"เขาหิวตอนใหนก็จะะชอบเรียกทุกคนว่าม๊าม๊าตลอดเลยค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ"

"ไม่เป็นไรฮะไม่เป็นไร"

"ขอบคุณนะคะ"

"ป่ะไอ้มิ้วกูซ้อมเสร็จแล้ว"

"ลูกเก่งมากเลย"

"หะ มิ้วมึงเป็นอะไร"

เขาตรงใจอย่างมากเพราะปกติไอ้มิ้วจะไม่พูดอะไรแบบนี้ง่ายๆ

"เรียกม๊าสิ" พูดออกมาพร้อมกับกอดอกหน้าบึ้งตึง

"มึงแปลกแล้วนะโดนลูกฟุตบอลอัดหมาหรอว่ะ ไหนเอาหัวมาดูซิกระทบกระเทือนหรือป่าวร้อยวันพันปีไม่เห็นให้เรียก"ไม่พูดปล่าวยื่นมือออกไปดึงหัวคนตัวเล็กมาสำรวจดูว่ามีแผลตรงไหนหรือป่าว

"ไม่ใช่นะ ใหนว่าเป็นม๊าไง ม๊าก็ต้องเรียกแม็กว่าลูกสิ"

"อะไรว่ะ"เขาเริ่มจะงงแล้วนะ

"อ่าวไอ้แม็กอย่าพึ่งกลับๆ กูเอาขนมมาฝากน้องมิ้วๆ"

"นี่ครับพี่ให้"

"ขอบคุณนะฮะใจดีจังน้องมิ้วชอบ"

"สำหรับน้องมิ้วผู้น่ารักพี่ยินดี"

"ต่อไปกูไม่เอามึงมาด้วยและ รู้ตัวหรือป่าวว่ามีแต่คนมอง"

แม็กเห็นอย่างนั้นเขาก็คิดว่าจะไม่เอาคนตัวเล็กมาอีกแล้วแหละเขาหวง แต่ก็หวงในฐานะที่มันเป็นม๊าเขา เขาอุจส่ารอมาตั้งนานจะไม่ให้ใครแย่งไปได้ง่ายๆหรอกเหอะ

"ไม่ฮะ แต่ม๊าชอบมาได้ขนมด้วย"

"มึงเป็นอะไรหลายรอบละ"

"ก็เป็นม๊าม๊าของลูกไง"

"หิวหม่ำๆหรือป่าว"

"กูโตแล้วนะ"

"ถ้าหิวต้องพูดหม่ำๆนะ เดี๋ยวม๊าเอาหม่ำๆให้"

"อ๋อ ถ้าอยากได้ลูกเล็กๆมาร้องหม่ำๆมึงต้องไปทำกับป๊ากูแล้วหล่ะ"เขาก็พอจะเดาสถานการณ์ออกแล้วหล่ะ

"จริงด้วย แต่แม็กต้องเรียกม๊าด้วยสิ"

"โอเคม๊า ม๊าของน้องแม็ก"

"แม็กอยากมีน้องไหม"

"ดีเหมือนกันจะได้มีเด็กตัวเล็กๆมาวิ่งเล่นไงม๊า ป๊าก็แก่แล้วก็คงอยากมีลูกอีกสักคน"

"เย้ จะมีเด็กร้องหม่ำๆใช่มั้ย"

.

.

.

.

น้องมิ้วอยากมีเด็กน้อยร้องหม่ำๆซะแล้ว

**LA ROSÉ\_14**

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***